Βαθύ το ρήγμα στις σχέσεις Παπανδρέου – Σημίτη (ή πως το μέλλον αποκαθιστά μια ιστορική ανωμαλία).

Η ψυχική απομάκρυνση από το «έργο Σημίτη» έχει ξεκινήσει από τη στιγμή που ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε το κόμμα. Ο Σημίτης ήταν βαρύτατα ενοχλημένος από την απαξίωση του κυβερνητικού του έργου. Από ρεβανσισμό ο «καταλληλότερος» υπονόμευε και ροκάνιζε τον ΓΑΠ αλλά και προετοίμαζε το Βενιζέλο για νέο αρχηγό. Είναι τόσο τυφλωμένος από τις «επιτυχίες» του που δεν μπορεί να δει στα αίτια της ήττας κανένα ίχνος από το «έργο» του!

Ο Σημίτης και ο Βενιζέλος έχουν ένα κοινό. Το παίζουν και είναι ακαδημαϊκοί. Υπερεκτιμούν τη νοημοσύνη τους. Επαγγελματίες της υπονόμευσης με ειδίκευση στα (οικο)νομικά των νταβατζήδων. Λογιστάκος ο ένας και υπονομικάριος ο άλλος. Άνθρωποι σαν κι’ αυτούς ευθύνονται για το οικονομικό και νομικό «μεγαλείο» της χώρας μας. Σιγά που θα τους σταθεί εμπόδιο ένας Γιωργάκης! Με τη βοήθεια των καναλιών θα τον κάμουν μια χαψιά. Αν και διεκδικεί μεγαλύτερο κομμάτι ο λαίμαργος Μπένι.

Ο Σημίτης την είδε τρεις φορές ρυθμιστής : ρυθμιστής του πράσινου δαχτυλιδιού, ρυθμιστής των πασοκικών εξελίξεων και ρυθμιστής του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα ειδικά τώρα που ο Μητσοτάκης αποσύρεται και η θέση δεν πρέπει να μείνει κενή. Ο Βενιζέλος αποδέχτηκε το ρόλο του συνεχιστή του Σημιτικού εκσυγχρονισμού, κάτι σαν Ιζνογκούντ στο ανάποδο. Με «πολυαγαπημένο χοντρο-βεζύρη» το Σημίτη και κακοποδομένο Ιζνογκούντ το Βενιζέλο. Δέσανε οι ρόλοι τους με βάση τα συμφέροντα των νταβατζήδων. Αλλά το σχέδιο φαίνεται ότι αποτυχαίνει παταγωδώς γιατί ο Σημίτης δεν κρύβει ότι είναι μοχθηρός και ο Βενιζέλος ότι αγαπά πάρα πολύ τον εαυτό του, ζηλεύει τη σκιά του και είναι συνεχώς οργισμένος και θυμωμένος, αφού αισθάνεται ότι πρέπει να γίνει πρωθυπουργός αλλά συνεχώς κάτι πάει στραβά. «Πολιτική όμως με θυμό δε γίνεται.»

Ο Σημίτης λειτούργησε περισσότερο αρνητικά στη σύγχρονη ιστορία μας. Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησής του αναπτύχθηκαν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα. Διαβρώθηκε ηθικά ολόκληρη η κρατική μηχανή. Τα ίδια τα στελέχη του Πασόκ κατήγγειλαν τότε την αλαζονεία των εκσυγχρονιστών και την καθεστωτική τους νοοτροπία. Τα μεγάλα έργα υποδομής για τα οποία επαίρεται «διακρίθηκαν» για τις υπερβολικές καθυστερήσεις τους και για το υπέρογκο κόστος τους. Η ένταξή μας στην ΟΝΕ ήταν αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής για την οποία ακόμα γελάνε στην ΕΕ. Οδήγησε το ζήτημα των Σκοπίων στο σημείο η FYROM να αποκαλείται, ξερά, «Mακεδονία» αφού έσπρωχνε κάτω από το χαλί το θέμα. Με τα Ίμια δημιούργησε τις προϋποθέσεις για γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Η ένταξη της Kύπρου στην Ε.Ε. - την οποία θεωρεί επίτευγμα- να θυμίσουμε ότι η σχετική αίτηση είχε κατατεθεί επί κυβερνήσεως της N.Δ. πολλά πολλά χρόνια πριν! Με τη Συμφωνία του Ελσίνκι συνέβαλλε στην προώθηση της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. χωρίς να πάρει ΚΑΝΕΝΑ αντάλλαγμα για την επίλυση των προβλημάτων στο Aιγαίο.

Στο διαμορφωμένο εντός του Πασόκ σκηνικό, μοιραίος άνθρωπος είναι ο Σημίτης. Το ίνδαλμα του Πρετεντέρη και των μεγαλοεργολάβων. Στον επόμενο τόνο είναι βέβαιη η πλήρης αποδόμηση από τους Παπανδρεϊκούς του έργου και ρόλου Σημίτη. Γιατί ο Σημίτης έκαμε το λάθος να επέμβει στη διαδοχή του κόμματος υπέρ Βενιζέλου. Μοιραίο λάθος, μια μοιραία νύχτα, από έναν μοιραίο άνθρωπο. Δυστυχώς και ευτυχώς:αυτό θα πει πολιτική!

30+9 σκάνδαλα και εγκλήματα που θυμάμαι όταν βλέπω το φάντασμα του Σημίτη να πλανάται σε εξέδρες.

Νίκος Σίμος:« Η «συνεισφορά» του κ. Σημίτη».

Το ΠΑΣΟΚ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας;

Πασοκικά παράδοξα