εσωτερική δημοκρατία Πασόκ:«Πρώτα ισοπεδώνεις μια περιοχή με ναπάλμ και μετά διαπραγματεύεσαι»…
Ο πρώην «συγκεντρωσιάρχης» είναι καλτ φυσιογνωμία. Ορμητικός, έντιμος, εργατικός και από αυτούς που δεν επωφελήθηκαν προσωπικά από τη νομή της εξουσίας στις παρελθούσες περιόδους. Αλλά στο προεδρικό περιβάλλον τον θεωρούσαν προέκταση μιας συγκεκριμένης κομματικής φράξιας. Και όσοι καταπιάνονται με την εσωκομματική σημειολογία λένε ότι με την απομάκρυνσή του από ένα νευραλγικό τομέα του κόμματος «ο Γιώργος κονταίνει την ομάδα Παπουτσή».
Με άλλα λόγια, ο Παπανδρέου εκμεταλλεύτηκε μια σύγκρουση του Παναγιωτακόπουλου με τον Γιάννη Ραγκούση για να ωθήσει ακόμη περισσότερο προς την άκρη του κάδρου όσους παραπέμπουν στο «παλαιό ΠΑΣΟΚ». Με την απομόνωση του Σημίτη έκλεισε τους λογαριασμούς του με τη γενιά του 1974. Τώρα περιορίζει τις γενιές του 1981 και του 1996. Αναίμακτα. Είναι ο μόνος αρχηγός μεγάλου κόμματος που εξουδετέρωσε κάθε έννοια εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ηδη οι πιο επιφανείς αστέρες του 46% που πήγε απέναντί του το Νοέμβριο συνωθούνται στα ακροατήριά του και τον χειροκροτούν.
Ο Γιώργος είναι παλιός στην πιάτσα. Ξέρει ότι όσο κόβει γέφυρες με τους παλιούς βαλέδες κερδίζει. Για να έχει το κεφάλι του ήσυχο στριμώχνει και τους πενηντάρηδες. Κάποτε τον αντιμετώπιζαν αφ’ υψηλού και θα το ξανακάνουν αν στραβοπατήσει. Ετσι, αδειάζει το χώρο για μια γενιά που του πάει περισσότερο και είναι δημιούργημά του: Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Μπεγλίτης, Γερουλάνος, Λαμπρινίδης, Κουβέλης, Λούκα… Ο Παναγιωτακόπουλος υπήρξε απλώς παράπλευρη απώλεια σε μια εκκαθαριστική επιχείρηση. Που γίνεται προληπτικά και με τη μέθοδο Μιτεράν: «Πρώτα ισοπεδώνεις μια περιοχή με ναπάλμ και μετά διαπραγματεύεσαι»…
Ο πρώην «συγκεντρωσιάρχης» είναι καλτ φυσιογνωμία. Ορμητικός, έντιμος, εργατικός και από αυτούς που δεν επωφελήθηκαν προσωπικά από τη νομή της εξουσίας στις παρελθούσες περιόδους. Αλλά στο προεδρικό περιβάλλον τον θεωρούσαν προέκταση μιας συγκεκριμένης κομματικής φράξιας. Και όσοι καταπιάνονται με την εσωκομματική σημειολογία λένε ότι με την απομάκρυνσή του από ένα νευραλγικό τομέα του κόμματος «ο Γιώργος κονταίνει την ομάδα Παπουτσή».Με άλλα λόγια, ο Παπανδρέου εκμεταλλεύτηκε μια σύγκρουση του Παναγιωτακόπουλου με τον Γιάννη Ραγκούση για να ωθήσει ακόμη περισσότερο προς την άκρη του κάδρου όσους παραπέμπουν στο «παλαιό ΠΑΣΟΚ». Με την απομόνωση του Σημίτη έκλεισε τους λογαριασμούς του με τη γενιά του 1974. Τώρα περιορίζει τις γενιές του 1981 και του 1996. Αναίμακτα. Είναι ο μόνος αρχηγός μεγάλου κόμματος που εξουδετέρωσε κάθε έννοια εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ηδη οι πιο επιφανείς αστέρες του 46% που πήγε απέναντί του το Νοέμβριο συνωθούνται στα ακροατήριά του και τον χειροκροτούν.
Ο Γιώργος είναι παλιός στην πιάτσα. Ξέρει ότι όσο κόβει γέφυρες με τους παλιούς βαλέδες κερδίζει. Για να έχει το κεφάλι του ήσυχο στριμώχνει και τους πενηντάρηδες. Κάποτε τον αντιμετώπιζαν αφ’ υψηλού και θα το ξανακάνουν αν στραβοπατήσει. Ετσι, αδειάζει το χώρο για μια γενιά που του πάει περισσότερο και είναι δημιούργημά του: Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Μπεγλίτης, Γερουλάνος, Λαμπρινίδης, Κουβέλης, Λούκα… Ο Παναγιωτακόπουλος υπήρξε απλώς παράπλευρη απώλεια σε μια εκκαθαριστική επιχείρηση. Που γίνεται προληπτικά και με τη μέθοδο Μιτεράν: «Πρώτα ισοπεδώνεις μια περιοχή με ναπάλμ και μετά διαπραγματεύεσαι»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου