Γ. Παπανδρέου:επιστροφή στο μέλλον του λαϊκισμού.

Στη δεκαετία του 80 επιστρέφει και πάλι ο Γ. Παπανδρέου. Αντί να προωθήσει νέες θέσεις και νέα πρόσωπα στην κομματική του ατζέντα, προτίμησε την εύκολη λύση του προσωρινού εντυπωσιασμού και του ανέντιμου λαϊκισμού, ασθένεια στην οποία τμήμα της παράταξής του, έχει προ πολλού υποκύψει. Η ρητορική της δεκαετίας του 80 περιείχε τη διχαστική και θρασύτατη λογική της μεγάλης «δημοκρατικής παράταξης»(που ήταν φυσικά το Πασόκ) και της δεξιάς (με υβριστικό παρακαλώ υπονοούμενο), που ανήκει στις δυνάμεις του κακού και καταραμένου παρελθόντος. Μούχλα δηλαδή. Αυτή τη μούχλα φέρνει και πάλι στο προσκήνιο ο ΓΑΠ. Το κόμμα που «ξεπούλησε» τις δημόσιες υπηρεσίες, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής αρνείται τώρα συλλήβδην τις αποκρατικοποιήσεις του και απειλεί γιατί μάλλον αυτές πρέπει να γίνονται μόνο από τις «δημοκρατικές δυνάμεις» τους, ώστε να πέφτουν στα σκληρά συμφέροντα που εξυπηρετούν οι υπόγειες κύριες δυνάμεις του καναλαρχικού «πανελλήνιου σοσιαλισμού».

«Προειδοποίησε» μάλιστα εγχώριους και διεθνείς επενδυτές «να ξεχάσουν τις ΔΕΚΟ, τα λιμάνια, τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ». Θεωρεί ότι «αγοράζουν» όχι από μια εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά «από μια κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας» και αύριο θα βρουν απέναντί τους τη νέα εκδικητική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που μάλλον θα τα ξαναπουλήσει ή κάτι τέτοιο. Εμφανίζεται παράλληλα η Σημιτική τους περίοδος, ως να μην υπήρξε ποτέ ή έστω ως ένα παρελθόν που πρέπει οπωσδήποτε να ξεχάσουν. Φυσικά ότι αποκρατικοποιείται θα θεωρείται «σκάνδαλο» αφού έτσι ορίζουν οι κανόνες του εύκολου λαϊκισμού που απαιτούν ως επί το πλείστον «αιχμηρά αλλά κούφια λόγια», μηδενισμό, υπερβολή, στείρα άρνηση, εξαλλοσύνες, αντίδραση, συντήρηση, δογματισμό και οξύτητα. Για τον ΟΤΕ, π.χ., ο ΓΑΠ, έκανε λόγο για «έγκλημα που αναδίδει βαριά την οσμή του σκανδάλου». Επειδή, η Deutsche Telekom δεν αγόρασε απευθείας, τις μετοχές του ΟΤΕ, από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά μέσω της MIG. Αν αγόραζε όμως τώρα κατευθείαν από το ελληνικό δημόσιο θα έπρεπε να πουλήσει νέο τμήμα του ΟΤΕ η κυβέρνηση ενώ σίγουρα η εκδήλωση ενδιαφέροντος από την Deutsche Telekom, του μεγαλύτερου ευρωπαϊκού, τηλεπικοινωνιακού οργανισμού, είναι ευπρόσδεκτη και συμβατή με τη στρατηγική της κυβέρνησης. Έντρομος ο πρόεδρος του Πασόκ αριστεροποιεί την αντιπολιτευτική λογική και τακτική του, μπροστά στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν απώλειες προς το Σύριζα. Η εξ’ αριστερών πίεση δε σημαίνει βέβαια ότι με πυροτεχνήματα, ένα σοσιαλδημοκρατικό και αστικό κόμμα εξουσίας γίνεται αυτομάτως αριστερό. Το πολύ πολύ να βιώσει μια παρένθεση πεζοδρομίου αλλά πάλι τους πολυτελείς καναπέδες της εξουσίας θα κοιτάζει! Αποτέλεσμα είναι να εμφανίζονται η ΝΔ και ο Καραμανλής εγγυητές της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας και ως δύναμη πολιτικής ευθύνης. Πολύ σωστά ο Πρ. Παυλόπουλος υπενθύμισε στον Γ. Παπανδρέου ότι «τα ίδια λέγατε και το 1993: ότι θα παίρνατε πίσω συμφωνίες, νόμους και αποκρατικοποιήσεις. Δεν καταργήσατε τίποτα. Ούτε μια αποκρατικοποίηση» Ειδικότερα Στο Σκοπιανό φυσικά κατηγορείται η κυβέρνηση της ΝΔ για το πρόβλημα, ενώ ο ίδιος ο Παπανδρέου, δεν ήταν ποτέ ΥπΕξ(!) και φυσικά θεωρεί ότι όλοι οι άλλοι λαϊκίζουν ενώ ο ίδιος κρατούσε και κρατά (λέει) τις σημαίες της συναίνεσης! Η κυβέρνηση φαίνεται ότι διαθέτει τα αντανακλαστικά να υπερβεί το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος, πράγμα που σημαίνει ότι έχει περάσει στα χέρια της, η σκυτάλη για τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις. Όπως ακριβώς επί Κωνσταντίνου Καραμανλή που ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, κόντρα στις δογματικές αρνήσεις και τις στείρες αντιδράσεις της εποχής. «Αν δεν υπήρχε η απόφασή του να υποστεί το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος της προετοιμασίας για να διασφαλίσει σε βάθος χρόνου το εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό όφελος της ένταξης, ποια έργα θα γίνονταν χωρίς τα κοινοτικά κονδύλια και ποια φωνή θα μπορούσε να αρθρώσει η Ελλάδα για τα εθνικά μας δίκαια» διερωτήθη με έμφαση ο Καραμανλής ο νεότερος, παραλληλίζοντας, εμμέσως, το έργο της κυβέρνησής του με αυτό του ιδρυτή της Ν.Δ.

Διαβάστε επίσης από την «Καθημερινή»:Στροφή ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν