Βοηθά η επάνοδος Λαλιώτη τον Παπανδρέου;

Υπέρ Παπανδρέου τάχθηκε τελικά και ο Λαλιώτης τη χρονική στιγμή που διαπίστωσε προς τα που έγειρε η πλάστιγγα. Η κίνηση αυτή έχει θετικό απόηχο στο εσωτερικό του Πασόκ και κυρίως στο σκληροπυρηνικό, αρνητικό όμως για το σύνολο της κοινής γνώμης εξαιτίας του τρόπου σκέψης που εκπροσωπεί το «ανήθικο μοντέλο Λαλιώτης». Στην επιστολή του βέβαια επικαλείται λόγους ηθικής για την απόφασή του αλλά αυτή η ηθική ήταν πάντα ιδιοτελής.

Ο Λαλιώτης είναι ο άνθρωπος που πιστεύει ότι παλεύει για τους αδικημένους και καταφρονεμένους του συστήματος χωρίς ποτέ πρακτικά να έχει ασχοληθεί με αυτούς γιατί ζούσε πάντα μέσα στο αστικό του κλουβί και πάλευε για τη διατήρηση της ισχύος των δικών του ανθρώπων που ναι μεν εμπνέονταν από ένα light ημι-επαναστατικό παρελθόν αλλά βρήκε διέξοδο(ρευστοποιήθηκε) σε εξουσίες και διαπλοκές. Μετατράπηκε σε κομματικό ηγέτη-πιόνι, υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του, δημιούργησε μια νεοσυλλογιστική πολιτική τακτική στην οποία για όλα φταίει η επάρατος δεξιά και όσοι διαφωνούν και ονειρεύτηκε ακόμα και πρωθυπουργίες. Ποτέ δεν κινήθηκε στη λογική της πολιτικής δημιουργίας αλλά πάντα στην κατασυκοφάντηση του αντιπάλου με ψευδή ή αληθοφανή στοιχεία, με μίσος και με πόλωση. Παγίδευσε έτσι ένα ελπιδοφόρο κομματικό μηχανισμό εξουσίας στις νεφελώδεις θεωρήσεις του και σε μια ανθρωποφάγα γραφειοκρατική δομή που αντάλλαξε την κομματική υποταγή με διορισμούς, κεκτημένα και νεοπλουτισμό. Ο κομματικός μηχανισμός δεν έβλεπε την παρακμή και την ανηθικότητα που καλούνταν να υπηρετήσει αλλά το «σοσιαλιστικό» και κομματικό πατριωτισμό που στην πραγματικότητα κομμάτιαζε σα μηχανή κιμά αξίες και ιδανικά στο όνομα του Κινήματος.

Ο Λαλιώτης δυστυχώς είναι μέρος της κρίσης που μαστίζει το Πασόκ και κατ’ επέκταση την κοινωνία μας γιατί βολεύτηκε μέσα στο σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής που προκάλεσε την απαξίωση και τη διαστρέβλωση δημοκρατικών και κοινωνικών αξιών. Όλη η θαυμαστή δύναμη που θεωρείται ότι εκπέμπει είναι αποτέλεσμα έντεχνης υποστήριξης από ένα τεράστιο δίκτυο παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης των λεγόμενων «δημοκρατικών ΜΜΕ» που φυσικά και δεν ήταν ποτέ δημοκρατικά αλλά μηχανισμοί καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος. Σ’ αυτό το μηχανισμό ένα εξάρτημα λέγεται Λαλιώτης. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ακόμα και μέσα στο Πασόκ πρωταγωνίστησε σε κυνήγι μαγισσών κατά της διαφορετικής άποψης και σε συνεργασία με «καθαρούς κύκλους» μεθοδολογούσε για την ηθική εξόντωση των εσωτερικών ανταγωνιστών και αντιπάλων. Το δικαίωμα στη διαφωνία κουτουλούσε πάνω στον ύπουλο εσωκομματικό τοίχο των δικών του μηχανισμών. Όλος αυτός ο αχταρμάς ονομάστηκε «σκληρό ροκ» ντροπιάζοντας στην Ελλάδα το πραγματικό μήνυμα της μουσικής ροκ.