Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η ίδια η Κυβέρνηση και οι Ανεξάρτητες Αρχές αποκαλύπτουν και εξιχνιάζουν κάθε υπόθεση που δημιουργεί υπόνοιες διαφθοράς κακοδιαχείρησης. Μπορεί να φτάνουν σε αυτό το σημείο κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης ή του τύπου ή μπορεί και οι ίδιοι να το θέλουν. Σημασία όμως έχει ότι φτάνουν στο σημείο της δημοσιοποίησης των κακώς κείμενων.
Πρέπει να θυμίζουμε στο Γιώργο Παπανδρέου ότι είκοσι χρόνια (έστω 18 και κάτι, αν τον ενοχλεί η στρογγυλοποίηση), δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ κανείς από το πασόκ, για τη θεσμική θωράκιση της Πολιτείας. Και ο ίδιος, στις κυβερνήσεις της 20ετίας ήταν σχεδόν πάντα γραμματέας, υφυπουργός ή υπουργός.
Όλα αυτά τα χρόνια αποδείχτηκε πλήρης απουσία πολιτικής βούλησης για εξυγίανση ή ανανέωση της λειτουργίας των οργανισμών, πλήρης απουσία διάθεσης για σύγκρουση με τη διαφθορά.
Ο ίδιος ο ΓΑΠ, 20 χρόνια τώρα, ποτέ δεν άκουσε και δεν είδε τίποτα.
Ούτε για το έγκλημα του Χρηματιστηρίου, ούτε για τις ΔΕΚΑ, ούτε για τα εξοπλιστικά, ούτε για τις παράνομες ελληνοποιήσεις, ούτε για τα Ταμεία, τους Δημόσιους Οργανισμούς, τις κρατικές Τράπεζες.
Όλα αυτά τα διαγράφει, ως δια μαγείας και νομίζει ότι γεννήθηκε αυτός και το κόμμα του πριν 3 χρόνια. Νήπιο το παίζει, γι’ αυτό μάλλον δεν ξέρει να κλείνει καλά τα ρήματα «κρατάω» και «αγκαλιάζω». Έχει φτάσει πλέον στο ψυχιατρικής φύσης πρόβλημα, να έχει πιστέψει το ψέμα του. Κάθε πρωί που ξυπνά, επαναλαμβάνει στον εαυτό του 10 φορές : «η διαφθορά, το έγκλημα, η μίζα και η παρανομία ήρθαν στην Ελλάδα πριν 3 χρόνια και τά φερε ο Καραμανλής».Με το πες πες, το πίστεψε ο άνθρωπος, τι να κάμει!!
Η «μηδενική ανοχή στη διαφθορά» του Καραμανλή, είναι εφιάλτης για τον Παπανδρέου, ο οποίος ήδη έχει παραχωρήσει «γην και ύδωρ» σε καναλάρχες και νταβατζήδες. Η μηδενική ανοχή του Καραμανλή σημαίνει ότι ο ίδιος ο Καραμανλής ανοίγει δρόμους για τη δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες αρχές για να διερευνήσουν τυχόν ευθύνες οπουδήποτε υπάρχει σκιά και υπόνοια.
- Ποιός άνοιξε το φάκελο για τις τοποθετήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων; Η διορισμένη από την κυβέρνηση, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς!
- Ποιός έφερε στη Δικαιοσύνη τις απόπειρες εξωθεσμικής παρέμβασης στην Επιτροπή Ανταγωνισμού; Η ίδια η Κυβέρνηση!
- Πότε, στο παρελθόν, ήρθαν στην επιφάνεια, με κυβερνητική πρωτοβουλία, παρόμοια ζητήματα; Ποτέ!
Στα χρόνια του "σοσιαλισμού", κορυφαία κυβερνητική επιλογή ήταν η συγκάλυψη. Οι υπαίτιοι, όποτε κινδύνευαν, ειδοποιούνταν, μεταθέτονταν, προστατεύονταν! Άλλαζαν θέση και συνέχιζαν. Παρά τις αποκαλύψεις κραυγαλέων παρανομιών, το πασόκ σφύριζε αδιάφορα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μετά η απόλυτη σιωπή.
Σήμερα είναι η Κυβέρνηση και οι αρμόδιες Αρχές που αποκαλύπτουν, παραπέμπουν, εξιχνιάζουν. Σήμερα, κάθε απόπειρα παρανομίας αντιμετωπίζεται αποφασιστικά. Κάθε απόπειρα εξωθεσμικής παρέμβασης αντιμετωπίζεται αμείλικτα. Δεν ειδοποιούνται για να κρυφτούν επίορκοι λειτουργοί που τολμούν να παρανομήσουν. Αποκαλύπτονται δημοσίως και παραδίδονται στη Δικαιοσύνη.
Στα χρόνια του «σοσιαλισμού», κορυφαία κυβερνητική επιλογή ήταν η ατιμωρησία. Βασική «σοσιαλιστική» απόφαση ήταν να κάμουν την απιστία περί την υπηρεσία πλημμέλημα. Να παραγράφονται γρήγορα οι παρανομίες και να «πέφτουν στα μαλακά», τα στελέχη που έβλαπταν το δημόσιο συμφέρον.
Σημερινή επιλογή είναι το τέλος στο καθεστώς της ατιμωρησίας. Βασική απόφαση του Καραμανλή ήταν να ξανακάμει την απιστία σε βάρος της περιουσίας του Δημοσίου, «κακούργημα». Τέτοιες αποφάσεις δείχνουν ξεκάθαρα τη διαφορά πολιτικής αντίληψης, αλλά και πολιτικής πρακτικής.
Όλα αυτά τα χρόνια αποδείχτηκε πλήρης απουσία πολιτικής βούλησης για εξυγίανση ή ανανέωση της λειτουργίας των οργανισμών, πλήρης απουσία διάθεσης για σύγκρουση με τη διαφθορά.
Ο ίδιος ο ΓΑΠ, 20 χρόνια τώρα, ποτέ δεν άκουσε και δεν είδε τίποτα.
Ούτε για το έγκλημα του Χρηματιστηρίου, ούτε για τις ΔΕΚΑ, ούτε για τα εξοπλιστικά, ούτε για τις παράνομες ελληνοποιήσεις, ούτε για τα Ταμεία, τους Δημόσιους Οργανισμούς, τις κρατικές Τράπεζες.
Όλα αυτά τα διαγράφει, ως δια μαγείας και νομίζει ότι γεννήθηκε αυτός και το κόμμα του πριν 3 χρόνια. Νήπιο το παίζει, γι’ αυτό μάλλον δεν ξέρει να κλείνει καλά τα ρήματα «κρατάω» και «αγκαλιάζω». Έχει φτάσει πλέον στο ψυχιατρικής φύσης πρόβλημα, να έχει πιστέψει το ψέμα του. Κάθε πρωί που ξυπνά, επαναλαμβάνει στον εαυτό του 10 φορές : «η διαφθορά, το έγκλημα, η μίζα και η παρανομία ήρθαν στην Ελλάδα πριν 3 χρόνια και τά φερε ο Καραμανλής».Με το πες πες, το πίστεψε ο άνθρωπος, τι να κάμει!!
Η «μηδενική ανοχή στη διαφθορά» του Καραμανλή, είναι εφιάλτης για τον Παπανδρέου, ο οποίος ήδη έχει παραχωρήσει «γην και ύδωρ» σε καναλάρχες και νταβατζήδες. Η μηδενική ανοχή του Καραμανλή σημαίνει ότι ο ίδιος ο Καραμανλής ανοίγει δρόμους για τη δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες αρχές για να διερευνήσουν τυχόν ευθύνες οπουδήποτε υπάρχει σκιά και υπόνοια.
- Ποιός άνοιξε το φάκελο για τις τοποθετήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων; Η διορισμένη από την κυβέρνηση, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς!
- Ποιός έφερε στη Δικαιοσύνη τις απόπειρες εξωθεσμικής παρέμβασης στην Επιτροπή Ανταγωνισμού; Η ίδια η Κυβέρνηση!
- Πότε, στο παρελθόν, ήρθαν στην επιφάνεια, με κυβερνητική πρωτοβουλία, παρόμοια ζητήματα; Ποτέ!
Στα χρόνια του "σοσιαλισμού", κορυφαία κυβερνητική επιλογή ήταν η συγκάλυψη. Οι υπαίτιοι, όποτε κινδύνευαν, ειδοποιούνταν, μεταθέτονταν, προστατεύονταν! Άλλαζαν θέση και συνέχιζαν. Παρά τις αποκαλύψεις κραυγαλέων παρανομιών, το πασόκ σφύριζε αδιάφορα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μετά η απόλυτη σιωπή.
Σήμερα είναι η Κυβέρνηση και οι αρμόδιες Αρχές που αποκαλύπτουν, παραπέμπουν, εξιχνιάζουν. Σήμερα, κάθε απόπειρα παρανομίας αντιμετωπίζεται αποφασιστικά. Κάθε απόπειρα εξωθεσμικής παρέμβασης αντιμετωπίζεται αμείλικτα. Δεν ειδοποιούνται για να κρυφτούν επίορκοι λειτουργοί που τολμούν να παρανομήσουν. Αποκαλύπτονται δημοσίως και παραδίδονται στη Δικαιοσύνη.
Στα χρόνια του «σοσιαλισμού», κορυφαία κυβερνητική επιλογή ήταν η ατιμωρησία. Βασική «σοσιαλιστική» απόφαση ήταν να κάμουν την απιστία περί την υπηρεσία πλημμέλημα. Να παραγράφονται γρήγορα οι παρανομίες και να «πέφτουν στα μαλακά», τα στελέχη που έβλαπταν το δημόσιο συμφέρον.
Σημερινή επιλογή είναι το τέλος στο καθεστώς της ατιμωρησίας. Βασική απόφαση του Καραμανλή ήταν να ξανακάμει την απιστία σε βάρος της περιουσίας του Δημοσίου, «κακούργημα». Τέτοιες αποφάσεις δείχνουν ξεκάθαρα τη διαφορά πολιτικής αντίληψης, αλλά και πολιτικής πρακτικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου