Ο κ. Παπανδρέου και η ηγετική του ομάδα έχουν ταυτιστεί με τον ρόλο πρωταγωνιστή με καθολική απώλεια μνήμης του παρελθόντος.Ο ρόλος του «δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ήξερα» οδήγησε τον κ. Παπανδρέου να καταστήσει τον φυγόδικο κατηγορούμενο κ. Χριστοφοράκο, συνομιλητή του. Δεν διστάζει να κάνει το κόμμα του κομμάτι του παζλ της υπερασπιστικής γραμμής Χριστοφοράκου ανοίγοντας αλληλογραφία μαζί του.
Η απάντηση του δικηγόρου κατ’ αρχήν χλευαστική.
«Μου έρχεται να γελάσω».
Αμέσως μετά αποκαλυπτική «…δεν θα απαντήσω, διότι τότε θα καθιστούσα πιθανώς τον πελάτη μου υπόλογο και σε νέα ποινικά αδικήματα»
Τι κατάλαβε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ από αυτή την απαξιωτική απάντηση; Όχι ότι έγινε χλεύη των υποδίκων, ούτε ότι με την απερισκεψία του έδωσε το δικαίωμα σε έναν Γερμανό δικηγόρο να το σαρκάσει. «Κατάλαβε», λέει, ότι «δεν υπάρχουν στοιχεία που να το ενοχοποιούν».
Αφού δεν μας απαντά, άρα δεν έχει στοιχεία λέει η χοντροκομμένη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ.
Ο δικηγόρος όμως υπονοεί ακριβώς το αντίθετο. Δεν σας απαντώ για να μην ενοχοποιηθεί περαιτέρω ο κατηγορούμενος.
Ο Ελληνικός λαός όμως εξακολουθεί να περιμένει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ξεκάθαρες απαντήσεις χωρίς τερτίπια. Κουβέντες καθαρές και ξάστερες.
O κ. Παπανδρέου αρνείται πεισματικά να ξεκαθαρίσει μια και έξω το τοπίο, αναφορικά με τα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, την ομολογία του κ. Τσουκάτου.
Αλήθεια, κατανοούν ο Πρόεδρος και η ηγετική του ομάδα ότι με την τακτική τους αυτή εκτίθενται; Προφανώς όχι. Γιατί η αγωνία τους για το τι μπορεί να προκύψει από τις -επί είκοσι και πλέον χρόνια - δοσοληψίες κορυφαίων στελεχών τους με τη Siemens , είναι πολύ μεγαλύτερη από την υποκριτική τους τακτική να παραστήσουν τους «αθώους» του εγκλήματος. Και δυστυχώς γι’ αυτούς, φαίνεται. Από τα αλλεπάλληλα λάθη και τις διαδοχικές γκάφες στις οποίες υποπίπτουν επί ενός ζητήματος για το οποίο θα έπρεπε απλώς σήμερα να σιωπούν. Αφού δεν είχαν όλα αυτά τα χρόνια το σθένος να αναζητήσουν και να τιμωρήσουν όσους ευθύνονται για αυτήν την άθλια υπόθεση, που αποδεικνύει ότι η Ελλάδα επί των ημερών τους λειτουργούσε σαν τριτοκοσμική χώρα.
Προφανώς, ο κος. Παπανδρέου έχει συμφέρον να μηδενίζει συνεχώς το κοντέρ και να παριστάνει πως ο πολιτικός χρόνος άρχισε να μετρά για τον ίδιο και το κόμμα του μετά την εκλογή του στην ηγεσία το Φεβρουάριο του 2004.
Μάταια όμως. Ο κ. Παπανδρέου για δύο δεκαετίες είχε αναλάβει κρίσιμα κυβερνητικά πόστα και συνεπώς ευθύνεται για τα κυβερνητικά πεπραγμένα. Έβλεπε για χρόνια τις χαριστικές συμβάσεις και τις σχέσεις διαπλοκής ιδιωτών και κράτους, χωρίς (στην καλύτερη περίπτωση) να προβάλλει την παραμικρή αντίρρηση.
Αλλά και ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κος. Παπανδρέου, έκανε την πολιτική επιλογή να μείνει δέσμιος των κομματικών δεσμεύσεων και εξαρτήσεών του, αντί να δεχτεί να συνεργαστεί με την Κυβέρνηση σε βασικά και ουσιώδη ζητήματα επιβολής όρων διαφάνειας και νομιμότητας στη λειτουργία του κράτους, στις σχέσεις κράτους-ιδιωτών και στη δημόσια ζωή εν γένει.
Ας μας εξηγήσει τελικά ο κ. Παπανδρέου:
- δεν καταλάβαινε τα όσα γίνονταν τόσα χρόνια, οπότε είναι ακατάλληλος για να διεκδικεί σήμερα τη πρωθυπουργία
- ή σιωπούσε, οπότε είναι ένοχος για να παριστάνει σήμερα τον κατήγορο και τον τιμητή
- ή και τα δύο;
Υ.Γ. Το μέλος της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ κος Καστανίδης, παραιτούμενος του αξιώματος του Υπουργού Μεταφορών το καλοκαίρι του 1997 και πριν αναλάβει ο διάδοχός του κος Μαντέλης, δήλωσε: «ορισμένοι εκλαμβάνουν την παρουσία μου στο υπουργείο Μεταφορών ως εμπόδιο στην ελεύθερη άσκηση των παιγνίων τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου