Όλα στο φως για την Siemens

Η συζήτηση για αμνήστευση του κου. Χριστοφοράκου με αντάλλαγμα τη συνεργασία του, δεν έχει νόημα, δεδομένου ότι δεν είναι δυνατό να απαλλάσσεται των ποινικών ευθυνών του εκείνος που για λογαριασμό των συμφερόντων για τα οποία εργάζεται, προσφέρει χρήματα, εξαγοράζει συνειδήσεις στελεχών του δημοσίου και διασφαλίζει ευνοιοκρατική μεταχείριση στο διαγωνισμό, ή στην ανάθεση κάποιου έργου. Από την άλλη πλευρά, έχει λογική η περίπτωση να του αναγνωριστεί κάποιο ελαφρυντικό μεταμέλειας την οποία θα όφειλε να υποστηρίξει ο ίδιος εμπράκτως, δίνοντας ονόματα και στοιχεία, για όσους τα έπιασαν χοντρά.
Βλέπετε, στη χώρα του παραλόγου, συχνά μας διαφεύγει το αυτονόητο. Στην περίπτωση της Siemens, η Πολιτεία δε θα έπρεπε να νοιάζεται σε τέτοιο βαθμό για την τύχη των ανθρώπων οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι πόσο διαβλητό και ανήθικο είναι το πολιτικό μας σύστημα, καθώς και το σύστημα λειτουργίας του κράτους μας και της δημόσιας διοίκησης και έχοντας λάβει τη συναίνεση των εργοδοτών τους προκειμένου να πάρουν δουλειές με κάθε μέσο και κάθε κόστος, μοίραζαν μίζες σε στελέχη κρατικών οργανισμών. Στόχος, θα έπρεπε λογικά να είναι, να φτάσει η έρευνα σε ‘κείνους που έβαλαν τελικά τα χρήματα στην τσέπη, διότι εκεί βρίσκεται η καρδιά του σκανδάλου.

Από την άλλη πλευρά, είναι βέβαιο, ότι αποτελεί ζήτημα τιμής για την κυβέρνηση και τα κόμματα να μη μείνει ασύλληπτο, ούτε ένα πρώην στέλεχος του δημοσίου που ενθυλάκωσε βρώμικα χρήματα. Μοναδικό κόμμα, που θα μπορούσε να αντιδράσει σε αυτό, είναι το ΠαΣοΚ. Διότι το σκάνδαλο Siemens, είναι ένα σκάνδαλο δικό του. Και αντιδρά ήδη. Προσπαθεί να πάρει την υπόθεση από τη δικαιοσύνη και να τη φέρει στη βουλή, ενώ είναι γνωστό ότι ούτως ή άλλως, οι ποινικές ευθύνες για πρώην υπουργούς έχουν παραγραφεί. Αγωνία του, είναι να μη βγουν στη φόρα τα στελέχη του κομματικού συστήματός του που διαχειριζόταν την εξουσία, τα οποία χρηματίστηκαν, ή ακόμη χειρότερα, εκβίασαν προκειμένου να χρηματιστούν.
Την ίδια ώρα, ο κος. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του στο κόμμα, παριστάνουν τους ανήξερους, γι’ αυτό που ο κος. Τσουκάτος διαβεβαιώνει: ότι χρήματα της γερμανικής εταιρείας εισέρεαν στα κομματικά ταμεία. Αλλά και να μην ευσταθούν οι διαβεβαιώσεις του κου. Τσουκάτου, είναι σίγουρο ότι είτε έτσι, είτε αλλιώς, οι μίζες της Siemens σε τσέπες ανθρώπων του κόμματος κατέληγαν. Επομένως, ο κος. Παπανδρέου δε δικαιούται να παριστάνει πως βρίσκεται έξω από το κάδρο των πολιτικών ευθυνών. Αντιθέτως, υποχρεούται να λάβει θέση και να αναλάβει δράση, όχι να χρησιμοποιεί υπεκφυγές και να παριστάνει τον υπεράνω, ενίοτε δε και τον τιμητή. Και εδώ, εκδηλώνεται η παντελής απροθυμία του για κάτι τέτοιο, δια μέσου των δηλώσεων του στενότερου συνεργάτη του. Ο εκπρόσωπός του, ο κος. Παπακωνσταντίνου, μιλώντας για το ενδεχόμενο αποκαλύψεων από τη μεριά του κου. Χριστοφοράκου, υποστήριξε ότι οι αποκαλύψεις θα πρέπει να συνοδεύονται από στοιχεία. Κομπιάζοντας λίγο, συμπλήρωσε: «και αποδείξεις βεβαίως». Πάλι καλά που δεν ισχυρίστηκε πως απόδειξη του σκανδάλου, μπορεί να αποτελεί μόνο βιντεοσκοπημένο ντοκουμέντο της συναλλαγής, μαζί με προσημειωμένα χαρτονομίσματα.
Περισσότερα στο blog του Ιωάννη Μοίρα