του Νικου Γ. Ξυδακη
Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι κρίση ηγεσίας. Είναι κρίση της πολιτικής. Και δεν αφορά μόνο τους προεστούς της Χ. Τρικούπη· η κρίση αυτή, με πολλούς τρόπους, αφορά την πολιτική κοινωνία. Η κοινωνία αισθάνεται και στο δικό της σώμα τα συμπτώματα του νοσούντος ΠΑΣΟΚ, του μεγαλύτερου πολιτικού σχηματισμού της μεταπολίτευσης, που σφράγισε βίο και νοοτροπίες. Οι ιστορικά σκεπτόμενοι
πολίτες ενδιαφέρονται να δουν αν θα εξακολουθήσει να υπάρχει ενιαίο, αξιόμαχο ΠΑΣΟΚ και πώς, διότι από την έκβαση αυτής της διαδικασίας εξαρτάται και η παραγωγή πολιτικής στη χώρα, εξαρτώνται και οι πολυσύνθετες συγκλίσεις και κινήσεις εντός της κοινωνίας.
Το ΠΑΣΟΚ ασφαλώς πληρώνει τη γενικότερη κρίση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά τα ιθαγενή χαρακτηριστικά βαραίνουν αποφασιστικά. Πληρώνει το τίμημα της μαχρόχρονης παραμονής στην εξουσία: τη φθορά και τη διαφθορά. Και τη σταδιακή αδυναμία του να παράγει πολιτική, δυναμικά και με ορίζοντα. Πληρώνει τον ατελή του μετασχηματισμό, ότι δεν μπόρεσε να μεταβεί πειστικά από την κεντροαριστερά της δεκαετίας ’80, με τα ριζοσπαστικά και λαϊκιστικά χαρακτηριστικά, σε μια μπλερικού τύπου κεντροαριστερά το 1996 - 2004. Το ’80 το ΠΑΣΟΚ ένιωθε την κοινωνία να αλλάζει και την ακολουθούσε· μετά το ’96 προσπαθούσε να ποδηγετεί την κοινωνία με εργαλειακό λόγο και τεχνοκρατικό τρόπο. Και δεν είναι θέμα ιδεολογίας· η κοινωνία και το διεθνές περιβάλλον, οι υλικοί όροι, ήταν διαφορετικά. Η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι σταδιακά έπαψε να λαμβάνει μηνύματα ή τα ερμήνευε άτολμα και μυωπικά – εξουσιοθηρικά.
Η διαδοχή ηγεσίας το 2004 επιβεβαίωσε την ατολμία και τη στειρότητα. Η ηγεσία παραδόθηκε τελετουργικά στον διάδοχο της δυναστείας, από τον εκσυγχρονιστή ενδιάμεσο ηγέτη που δεν ήθελε να υποστεί αυτός τη στρατηγική ήττα των επερχόμενων εκλογών. Η ήττα όμως δεν ήταν εκλογική, ήταν ήττα επί της ουσίας: το ΠΑΣΟΚ ανέβαλε την ανανέωσή του, κουκούλωσε τις συγκρούσεις, ανέβαλε την παραγωγή πολιτικής. Τραυματισμένο ηθικά, κατηγορούμενο για διαφθορά, αναδιπλώθηκε πίσω από την εύκολη ειδωλολατρία του ονόματος, της δυναστείας. Και οδηγήθηκε στη συντριβή.
Το 2007 το ΠΑΣΟΚ αναζητεί ταυτότητα και ρόλο. Ποιους εκφράζει; Τον μηχανισμό; Τη δυναστεία; ΄Η κάποια υπαρκτά κοινωνικά μορφώματα, με νέες ζητήσεις και απρόβλεπτες δυναμικές; Ο,τι δοκιμάστηκε, η αναβολή, η συγκάλυψη, η σοφτ ιδεολογία, απέτυχε. Τι μένει; Η ρήξη, το άλμα, η επαναφορά στην κοινωνία και τα ρίσκα της: αυτά ενδιαφέρουν τους σκεπτόμενους, ενεργούς πολίτες........Το ρίσκο της κοινωνίας(Καθημερινή) και στο βλέμμα.
Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι κρίση ηγεσίας. Είναι κρίση της πολιτικής. Και δεν αφορά μόνο τους προεστούς της Χ. Τρικούπη· η κρίση αυτή, με πολλούς τρόπους, αφορά την πολιτική κοινωνία. Η κοινωνία αισθάνεται και στο δικό της σώμα τα συμπτώματα του νοσούντος ΠΑΣΟΚ, του μεγαλύτερου πολιτικού σχηματισμού της μεταπολίτευσης, που σφράγισε βίο και νοοτροπίες. Οι ιστορικά σκεπτόμενοι
πολίτες ενδιαφέρονται να δουν αν θα εξακολουθήσει να υπάρχει ενιαίο, αξιόμαχο ΠΑΣΟΚ και πώς, διότι από την έκβαση αυτής της διαδικασίας εξαρτάται και η παραγωγή πολιτικής στη χώρα, εξαρτώνται και οι πολυσύνθετες συγκλίσεις και κινήσεις εντός της κοινωνίας.Το ΠΑΣΟΚ ασφαλώς πληρώνει τη γενικότερη κρίση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά τα ιθαγενή χαρακτηριστικά βαραίνουν αποφασιστικά. Πληρώνει το τίμημα της μαχρόχρονης παραμονής στην εξουσία: τη φθορά και τη διαφθορά. Και τη σταδιακή αδυναμία του να παράγει πολιτική, δυναμικά και με ορίζοντα. Πληρώνει τον ατελή του μετασχηματισμό, ότι δεν μπόρεσε να μεταβεί πειστικά από την κεντροαριστερά της δεκαετίας ’80, με τα ριζοσπαστικά και λαϊκιστικά χαρακτηριστικά, σε μια μπλερικού τύπου κεντροαριστερά το 1996 - 2004. Το ’80 το ΠΑΣΟΚ ένιωθε την κοινωνία να αλλάζει και την ακολουθούσε· μετά το ’96 προσπαθούσε να ποδηγετεί την κοινωνία με εργαλειακό λόγο και τεχνοκρατικό τρόπο. Και δεν είναι θέμα ιδεολογίας· η κοινωνία και το διεθνές περιβάλλον, οι υλικοί όροι, ήταν διαφορετικά. Η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι σταδιακά έπαψε να λαμβάνει μηνύματα ή τα ερμήνευε άτολμα και μυωπικά – εξουσιοθηρικά.
Η διαδοχή ηγεσίας το 2004 επιβεβαίωσε την ατολμία και τη στειρότητα. Η ηγεσία παραδόθηκε τελετουργικά στον διάδοχο της δυναστείας, από τον εκσυγχρονιστή ενδιάμεσο ηγέτη που δεν ήθελε να υποστεί αυτός τη στρατηγική ήττα των επερχόμενων εκλογών. Η ήττα όμως δεν ήταν εκλογική, ήταν ήττα επί της ουσίας: το ΠΑΣΟΚ ανέβαλε την ανανέωσή του, κουκούλωσε τις συγκρούσεις, ανέβαλε την παραγωγή πολιτικής. Τραυματισμένο ηθικά, κατηγορούμενο για διαφθορά, αναδιπλώθηκε πίσω από την εύκολη ειδωλολατρία του ονόματος, της δυναστείας. Και οδηγήθηκε στη συντριβή.
Το 2007 το ΠΑΣΟΚ αναζητεί ταυτότητα και ρόλο. Ποιους εκφράζει; Τον μηχανισμό; Τη δυναστεία; ΄Η κάποια υπαρκτά κοινωνικά μορφώματα, με νέες ζητήσεις και απρόβλεπτες δυναμικές; Ο,τι δοκιμάστηκε, η αναβολή, η συγκάλυψη, η σοφτ ιδεολογία, απέτυχε. Τι μένει; Η ρήξη, το άλμα, η επαναφορά στην κοινωνία και τα ρίσκα της: αυτά ενδιαφέρουν τους σκεπτόμενους, ενεργούς πολίτες........Το ρίσκο της κοινωνίας(Καθημερινή) και στο βλέμμα.
5 σχόλια:
Το ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά κομμάτια. Είναι μερικοί φτωχοί που θέλουν ισχυρή κρατική πρόνοια που όμως δεν υπάρχει. Είναι οι καλοταϊσμένοι δημ. υπάλληλοι, είναι οι νταβατζήδες, είναι οι αριστερίζοντες. Είναι είναι........ Το θέμα είναι ποιός θα τους εκφράσει όλους αυτούς και τι λύσεις θα προτείνει. Δεν ενδιαφέρει τον αγράμματο συνταξιούχο τι λέει ο Γιώργος για να το παίξει αριστερός για τους μετανάστες ή τι δε λέει ο Βενιζέλος που δε λέει τίποτε. Τους νταβατζήδες πρέπει να τους τελειώσουν οι αριστερίζοντες μπορούν να εκφραστούν σαν τάση και οι δημ. υπάλληλοι σε λίγα χρόνια θα βγουν στη σύνταξη. Οπότε μένουν μόνο τα λαϊκά στρώματα.
δε διαφωνώ.
το πασόκ πάντως χρειάζεται μια "αυτοκάθαρση". Αυτή σίγουρα επιταχύνεται με πολλές διαγραφές μετά φυσικά την 11η Νοε. Σίγουρα ο Παπανδρέου μπορεί κάποια στιγμή να διαγράψει Βενιζέλο αν συνεχίσει να δημιουργεί προβλήματα. Το ανάποδο όμως δε γίνεται με τίποτα. Πασόκ χωρίς τον ΓΑΠ δεν είναι Πασόκ είναι ένα καθαρό κόμμα νταβατζήδων.
Δεν είναι κόμμα νταβατζήδων. Οι λαϊκές μάζες θα μείνουν. Δε θα τις εκφράσει ο Βενιζέλος αν γίνει αρχηγός και θα πάει σπίτι του όταν χάσει τις επόμενες εκλογές.
Η τάση είναι κατά της διαπλοκής. Για το λόγο αυτό στηρίζουν το Γιώργο έστω κι αν δεν τραβάει πολιτικά. Το ίδιο είπαν και οι εκλογές. Αυτό ήταν το μήνυμα.
Αν κερδίσει ο Γιώργος και διαγράψει το Βενιζέλο κάτι τρέχει στα γύφτικα. Αν κερδίσει ο Βενιζέλος και φύγει ο Γιώργος δεν ξαναβλέπουν εξουσία για τα επόμενα 20 χρόνια.
δεν βλέπεις όμως ότι τόσα χρόνια οι λαϊκές μάζες του Πασόκ ΑΝΕΧΟΝΤΑΝ την υποστήριξη των εκδοτών παραβλέποντας ότι πίσω από τα ΜΜΕ κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα(άρα έμμεσα ήταν ένας ασύμμετρος αχταρμάς λαός και τεράστιοι εκδότες).
Θυμάμαι πριν κάμποσα χρόνια έθετα θέμα ποιότητας της εσωκομματικής δημοκρατίας στο Πασόκ με έβρισκε μπελάς. Μάλιστα ένα από τα υποτίθεται ισχυρά επιχειρήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν η ισχυρή υποστήριξη που παρείχαν στο Πασόκ τα ισχυρά ΜΜΕ. Ιδιαίτερα πιστεύονταν από τις λαϊκές μάζες του Πασόκ ότι η ΝΔ δεν μπορούσε να κυβερνήσει αφού δεν είχε καμία μεγαλοκαναλική υποστήριξη...μέχρι και εντελώς πρόσφατα το άκουγα αυτό!!!
Το Πασόκ είναι έτοιμο άραγε να προχωρήσει στην αυτοκριτική του στο σημείο που αφορά τα όρια της εξάρτησής του από τους μεγαλοεκδότες ή στο όνομα της εξουσίας θα χάσει αυτή την ευκαιρία;
exastal εγώ θα προτείνω στους Πασόκους να κάνουν μια αναδρομή στα εσωκομματικά της ΝΔ μετά το 1981. Δες πως κατέρρευσαν οι δεξιοί εκδότες μετά το 1981 γιατί δεν τους γούσταρε η κοινωνία,δες πως διασπάστηκε με το Στεφανόπουλο, πως έπεσε με το Σαμαρά, πόσους αρχηγούς έχει αλλάξει (πέντε) και πόσοι από τους παλιούς έχουν ρόλο σήμερα (κανείς). Να τα δει το ΠΑΣΟΚ και να προσπαθήσει να τα αποφύγει γιατί αν δεν τα δει και δεν προσπαθήσει να τα αποφύγει δε βλέπει εξουσία για τα επόμενα 20 χρόνια εκτός αν γίνει καμιά καταστροφή.
Με θεωρείς γραφικό που φωνάζω για το Σκανδαλίδη? Δεν είμαι εγκάθετός του αλλά αν δε βγει αυτός δε φύγουν οικειοθελώς οι παλιοί και δεν πέσουν στη μάχη 35άρηδες για να κυβερνήσουν στα 45 μετά από μια 2 τετραετίες τότε το χάσατε το παιχνίδι. Δε νομίζω ότι μπορεί ο Γιώργος ή ο Βενιζέλος να προχωρήσουν σε τέτοιες τομές.
Δημοσίευση σχολίου