ο "νέος" Γιώργος Παπανδρέου δεν μπορεί να αποβάλλει τον "παλιό".

Ο Γιώργος Παπανδρέου βγήκε νικητής από μια δύσκολη εσωκομματική μάχη. Ο διχασμός που έζησε το Πασόκ πλανάται μέσα στους μηχανισμούς του. Φαίνεται ότι το «ρεύμα» Βενιζέλου δεν μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα και να περάσει στο επόμενο βήμα ηγεμονίας,ο Παπανδρέου, ανενόχλητος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως για το επόμενο βήμα δεν είναι ο Βενιζέλος αλλά οι μηχανισμοί που υποστήριξαν το Γιώργο και το νέο πρόσωπο που πρέπει να δείξει προς την κοινωνία ο ίδιος ο Παπανδρέου. Ο νέος Γιώργος μπορεί να παίζει με την ταυτότητα του παλιού και ηττημένου; Έχει πολλές δυνατότητες ανανέωσης και μεταμόρφωσης ή διαρκώς επιστρέφει ο παλιός;

Ο Γιώργος αυτομαστιγώθηκε με τις επιλογές του της προηγούμενης τετραετίας, κακώς υποχώρησε σε διάφορα ζητήματα αλλά δεν άλλαξε τίποτα ούτε στον εαυτό του, ούτε στο κόμμα του. Ο εφιάλτης της ακινησίας επιστρέφει δριμύτερος και εκδικείται το παρόν γιατί τα πάντα θυμίζουν το τσαλακωμένο παρελθόν ενός κινήματος που πίστεψε στην αλλαγή αλλά με όχημα λάθος άτομα, κυρίως στο μεσαίο στελεχιακό προσωπικό. Ένα προσωπικό που είδε την Ελλάδα ως ένα τεράστιο ζήτουλα για διορισμούς, διευκολύνσεις και βολέματα παντός είδους. Αυτό το προσωπικό δικαιούται να εμφανίζεται ως ασπίδα ανανέωσης του Γιώργου που όπως λέει, άλλαξε, ωρίμανσε και φωτίστηκε από τις διαδοχικές ήττες; Μήπως ένα ρολόι, κληρονομιά δεν αρκεί για τη νέα εμφάνιση και πρέπει να ψάξει καλά το οικογενειακό σεντούκι μπας και βρει και κάτι άλλο; Δεν γίνεται ολόκληρη οικογένεια Παπανδρέου να αφήνει μόνο ένα ρολόι σε έναν υποψήφιο Πρωθυπουργό! Αυτό προσβάλλει όλους τους Έλληνες. Πολλοί σκέφτηκαν να του δώσουν κάτι γιατί θεώρησαν λυπηρό ένας Παπανδρέου να έχει μόνο ένα ρολόι. Προκάλεσε δηλαδή περισσότερο οίκτο παρά το σύνδρομο συμπάθειας που προκαλεί μια κυνηγημένη Σταχτοπούτα ή ο Τζακ με το φασόλι. Μπορεί να γίνει ηγέτης μιας χώρας κάποιος που επιζητά τον οίκτο και την συμπόνια του «άσπλαχνου» κόσμου;

Εντάξει, ο παλιός έδειξε ατολμία, αναποφασιστικότητα, υποχωρητικότητα και αδράνεια σε πολλούς τομείς, κυρίως όμως μέσα στο κόμμα του. Ήταν του συμβιβασμού, του συσχετισμού και της μονόπλευρης συλλογικότητας. Η νοοτροπία του δηλαδή ήταν ενός αρχηγού που θεωρεί τον εαυτό του γεννημένο Πρωθυπουργό και δεν δέχεται κάτι κατώτερο. Οι Μοίρες τον εμοίραναν για να αλλάξει την Ελλάδα αλλά να μην τολμήσει να ακουμπήσει τους βολεμένους κομματικούς μηχανισμούς που δημιουργήθηκαν από τη νοοτροπία που εξέθρεψε ο εικοσαετής κρατισμός. Μια νοοτροπία διαφθοράς, τσαμπουκά ήσσονος προσπάθειας και πολιτικής κάλυψης κάθε παρανομούντα που τύγχανε κάτοχος της μαγικής πράσινης κάρτας. Δυστυχώς η νέα νικηφόρα πορεία συμπεριλαμβάνει την αδιαφάνεια του παρελθόντος, τους εργατοπατέρες της αρπαχτής, τη δημόσια διαφθορά, τους σκοτεινούς μηχανισμούς, τους παλαιοκομματικούς συσχετισμούς και την αδίστακτη επικράτηση υποχωρητικών συμβιβασμών. Το οποιοδήποτε πολιτικό αποτέλεσμα, με αυτά τα δεδομένα οδηγεί στο παρελθόν και συγκεκριμένα στο κακό παρελθόν του κόμματος. Η «νέα ελπίδα» έτσι και γίνει πράξη μοιάζει με εφιάλτη εκατομμυρίων Ελλήνων και παράδεισο των φανατισμένων μικροκομματικών κλαδικών, όπου τα στελέχη είναι αμετακίνητα πάνω στο πλάνο «δημοκρατίας» της δεκαετίας του 80. Ένα πλάνο που εγγυάται το μέλλον των κολλητών και των φίλων και μεταθέτει τα προβλήματα σε ένα ασαφές μέλλον. Η ουσία δηλαδή της πολιτικής που είναι η λύση των προβλημάτων, εδώ και τώρα, καταρρίπτεται και τη θέση της παίρνει η διαχείριση, ο παραγοντισμός και η τυφλή υποστήριξη των «δημοκρατικών» ΜΜΕ(γιατί άραγε;).

Μας λένε να μην ασχολούμαστε με το παρελθόν του Πασόκ και ότι δεν κυβερνά τώρα το Πασόκ. Εντάξει δεν κυβερνά αλλά η μηχανισμοί του βρίσκονται παντού και η νοοτροπία που εξέθρεψε μας κυνηγά σε κάθε βήμα, κυρίως μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες όπου κυριαρχεί η αυθάδεια του παράνομα διορισμένου και η διαφθορά της μικροκομματικής κάλυψης και ανοχής. Ο υπάλληλος του Πασόκ έχει δικαίωμα σε κάθε παρεκτροπή γιατί το κόμμα του είναι της «δημοκρατίας και του σοσιαλισμού» ενώ όλοι οι άλλοι είναι μόνον φασίστες και πουλημένοι που υποχρεούνται να υποχωρούν στο δίκιο του «φίλου και μέλους» της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης»!

Η αυτοκριτική του Γιώργου

Παπανδρέου: Παίζονται μεγάλα οικονομικά παιχνίδια

Δριμεία επίθεση ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση

Σε θέση μάχης καλεί τους πάντες, ο Παπανδρέου, εν όψει της απεργίας

Παπανδρέου: Ομολογία εγκλήματος

Το ΠΑΣΟΚ αντιμέτωπο με το σύνδρομο εσωστρέφειας