……. ή η επιχειρηματικότητα και πάλι, υπό διωγμόν;
Εγώ δεν θα μιλήσω για «ομολογίες αποτυχίας» της κυβέρνησης και «φοροεπιδρομές». Ούτε για «κυβερνητικές ανευθυνότητες», «φορομπήχτες» και «ανίκανους υπουργούς».
Για την υπάρχουσα κρίση φυσικά και δεν ευθύνεται εξ΄ολοκλήρου(ή καθόλου) η κυβέρνηση μια και στο μεγαλύτερο τμήμα της, είναι εισαγόμενη αφού η κρίση είναι διεθνής και έχει άμεση σχ
έση με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου που ανεβάζει κατακόρυφα τα λειτουργικά έξοδα δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Αν στην οποιαδήποτε κριτική που υφίσταται τώρα η Κυβέρνηση δεν αναφέρεται η διεθνοποίηση της πετρελαϊκής κρίσης τότε αυτή η κριτική είναι κακοπροαίρετη, κακόβουλη, εμπαθής και μεροληπτική.
Θεωρώ απλά ότι η Κυβέρνηση για να μειώσει το δημόσιο χρέος και να διαχειριστεί τον Προϋπολογισμό που έχει ξεφύγει, επιλέγει τις εύκολες λύσεις για να δείξει προς τα έξω (κυρίως Ευρωπαϊκή Ένωση) ότι προσπαθεί αλλά και για να αποφύγει συγκρούσεις με κατεστημένες συντεχνίες, βολεμένων υπαλλήλων, που στρογγυλοκάθονται πάνω στα "κεκτημένα", δεν παράγουν τίποτα και κάποιοι χρυσοπληρώνονται γι’ αυτό ακριβώς το «μεγάλο» τίποτα!
Εύκολη λύση είναι η παραπέρα φορολόγηση αυτών που παράγουν τον πλούτο αυτής της χώρας, στραγγαλίζοντας οικονομικά τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα και κυρίως τους μικρούς και μεσαίους.
Δεν είναι δυνατόν η φιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να μην μπορεί να αντιληφθεί, πόσο αναγκαίες είναι οι μεταρρυθμίσεις που έχει πολλάκις επικαλεστεί και αυτή τη στιγμή πραγματοποιούν πολλές χώρες (αν όχι όλες οι χώρες του κόσμου) με πολύ μεγάλη «ευκολία» και σχεδόν πλήρη αποδοχή από τους πολίτες τους! Σχεδόν όλα τα κόμματα (δεξιά και αριστερά) στις περισσότερες χώρες έχουν αναγνωρίσει την αναγκαιότητα φιλελευθεροποίησης της οικονομίας τους και έχονται την υιοθέτηση οικονομικών πολιτικών που αποσκοπούν σε «μικρότερο κράτος» και «λιγότερους φόρους».
Στην Ελλάδα, τα κόμματα εξουσίας (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, με την αμέριστη συμπαράσταση των υπόλοιπων κομμάτων) ανταγωνίζονται σε πλειστηριασμό αυξήσεων στους δημόσιους υπαλλήλους και κρατικισμό ενώ επιλέγουν να δυσφημούν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Ειδικά η Αριστερά ακόμα και σήμερα καταφεύγει σε ξεπερασμένες αλλά πιασάρικες υπεραπλουστευμένες απαιτήσεις για «αναδιανομή του πλούτου». Κάτι σα να τα πάρουν όλα από τους πλούσιους και να τα δώσουν υποτίθεται, στους φτωχούς! Στην πραγματικότητα ποτέ και καμιά Αριστερά δεν τα «έδωσε στους φτωχούς» αλλά πάντα ενίσχυε τον κρατισμό ως αντίδραση στο φυσικό κοινωνικό επακόλουθο του «λιγότερου κράτους» που οδηγήθηκε η Δεξιά και η Κεντροδεξιά. Πρακτικά το απίστευτο κενό στο χαμηλό βιοτικό επίπεδο που δημιουργεί ο κρατισμός καλύπτεται τελικά από φόβο, στρατοκρατία και αστυνομοκρατία. Ακριβώς στον ίδιο δρόμο κινείται και η σύγχρονη Αριστερά, δυστυχώς, γιατί πρέπει πάντα να βρίσκεται αντιμέτωπη με το «λιγότερο (αλλά πιο φιλελεύθερο) κράτος».
Η «Διεθνής Τράπεζα» κατέταξε την Ελλάδα στην 100ή θέση της παγκόσμιας οικονομικής ανταγωνιστικότητας [επί συνόλου 178 χωρών (2008)] και θα έπρεπε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αυξήσουμε την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα στη χώρα μας. Ποια είναι η θέση των κομμάτων στη λειτουργία των κρατικών μονοπωλίων και την τερατώδη κρατική επιχειρηματικότητα;
Γιατί δεν προετοιμάζεται η Ελλάδα για την νέα παγκοσμιοποιημένη αγορά (που αποτελεί πραγματικότητα ανεπιστρεπτί) αλλά εμμένει πεισματικά στον κρατισμό και στις αυξήσεις των φόρων;
Ποιοι είναι αυτοί που αρνούνται να ρίξουν τους Έλληνες στην αρένα του ανταγωνισμού και της δράσης ώστε να κάμουν χρήση των ικανοτήτων τους. Ποιοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να δουν τους έλληνες να μπαίνουν στην πραγματική παραγωγή αλλά τους θέλουν άβουλα πλάσματα να «τα παίρνουν εύκολα» και να ονειρεύονται να μπουν στο δημόσιο (που εκπροσωπεί μια θέση στον ήλιο) και να «δουλεύουν τζάμπα»; Γιατί κάποιοι αρνούνται την πραγματικότητα και δυσφημούν την επιχειρηματικότητα και δεν θέλουν να δουν τα Ελληνόπουλα να περνούν επάξια και κατάλληλα εφοδιασμένα στην δύσκολη πεντηκονταετία που έρχεται και φέρνει διεθνείς συγκρούσεις και κρίσεις. Κάποιοι παίζουν ύποπτο και στημένο λαϊκίστικο παιχνίδι που στην πραγματικότητα αφήνει εκτός μελλοντικών εξελίξεων τις επόμενες γενιές. Γενιές για τις οποίες, οι επικρατούσες απόψεις κρατισμού, επιφυλάσσουν εκπλήξεις με πραγματική φτώχεια και καταχρεωμένη οικονομία. Ευτυχώς που ανήκουμε στην «Ευρωπαϊκή Ένωση» και ίσως έτσι αποφευχθούν τα χειρότερα!
Πάντως η Κυβέρνηση αντέχει στις πιέσεις των νταβατζίδικων, εκβιαστικών και πάνω απ’ όλα «δημοκρατικών» ΜΜΕ που βλέπουν παντού καταστροφή, αποτυχία, ραγδαίες εξελίξεις, νέα εθνοσωτήρια κόμματα, υπουργούς που «τα παίρνουν» (ενώ πριν λίγα χρόνια, επί σοσιαλισμού ήταν όλα μια χαρά) και άλλα πολλά ευτράπελα που διασταυρώνονται με τα κέρδη στις τσέπες τους! Εξάλλου, τα ίδια ΜΜΕ, τον Ιούλιο του 2002, έκαμαν είκοσι μέρες να αναφέρουν το όνομα του Καραμανλή ενώ τώρα ο Γιωργάκης βήχει και γίνεται έκτακτο!. Ασχολούνται π.χ. 10 μέρες με τα εισιτήρια του Λιάπη και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τα ορφανά εκατομμύρια που έμπαιναν νύχτα και με μαύρες σακούλες στα ταμεία του Πασόκ!!! Ο κόσμος όμως τους έχει πάρει χαμπάρι. Φυσικά και δεν θα κυβερνάει επ’ άπειρον η ΝΔ. Και αυτή η αλαζονική στάση εξουσίας έχει προ πολλού κατακυρωθεί στο Πασόκ που αντιμετωπίζει κρίση προσωπικότητας στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και στην πρόσφατη δημοσκόπηση προηγείται η ΝΔ. Φυσικά οι νταβατζήδες βλέπουν το μισό άδειο ποτήρι και διαπιστώνουν «κλείσιμο της ψαλίδας», όπως και στις εκλογές πέρυσι που έφταναν σε χυδαίες ερμηνείες των δημοσκοπήσεων και είχαν κάμει σήριαλ το «κλείσιμο της ψαλίδας», ενώ κώφευαν και εθελοτυφλούσαν μπροστά στην ηχηρή παράσταση νίκης που ανήκε και ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Καραμανλή και στη ΝΔ και είναι σταθερά 51%!!! Σίγουρα η Κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να φοβηθεί αν προκηρύξει εκλογές και δεν είναι όμηρος κανενός, όσο και αν τα νταβατζοκάναλα γλύφουν κακόμοιρους τατούληδες διψασμένους για δημοσιότητα και εξουσία (δεν έχει μόνο το Πασόκ «διψασμένους» καρχιμάκηδες!!!) και ισοπεδώνουν τα πάντα με όραμα το αδίστακτο «πάρτα όλα» των αφεντικών τους…..
Εγώ δεν θα μιλήσω για «ομολογίες αποτυχίας» της κυβέρνησης και «φοροεπιδρομές». Ούτε για «κυβερνητικές ανευθυνότητες», «φορομπήχτες» και «ανίκανους υπουργούς».
Για την υπάρχουσα κρίση φυσικά και δεν ευθύνεται εξ΄ολοκλήρου(ή καθόλου) η κυβέρνηση μια και στο μεγαλύτερο τμήμα της, είναι εισαγόμενη αφού η κρίση είναι διεθνής και έχει άμεση σχ
έση με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου που ανεβάζει κατακόρυφα τα λειτουργικά έξοδα δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.Αν στην οποιαδήποτε κριτική που υφίσταται τώρα η Κυβέρνηση δεν αναφέρεται η διεθνοποίηση της πετρελαϊκής κρίσης τότε αυτή η κριτική είναι κακοπροαίρετη, κακόβουλη, εμπαθής και μεροληπτική.
Θεωρώ απλά ότι η Κυβέρνηση για να μειώσει το δημόσιο χρέος και να διαχειριστεί τον Προϋπολογισμό που έχει ξεφύγει, επιλέγει τις εύκολες λύσεις για να δείξει προς τα έξω (κυρίως Ευρωπαϊκή Ένωση) ότι προσπαθεί αλλά και για να αποφύγει συγκρούσεις με κατεστημένες συντεχνίες, βολεμένων υπαλλήλων, που στρογγυλοκάθονται πάνω στα "κεκτημένα", δεν παράγουν τίποτα και κάποιοι χρυσοπληρώνονται γι’ αυτό ακριβώς το «μεγάλο» τίποτα!
Εύκολη λύση είναι η παραπέρα φορολόγηση αυτών που παράγουν τον πλούτο αυτής της χώρας, στραγγαλίζοντας οικονομικά τους εργαζόμενους και τους επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα και κυρίως τους μικρούς και μεσαίους.
Δεν είναι δυνατόν η φιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να μην μπορεί να αντιληφθεί, πόσο αναγκαίες είναι οι μεταρρυθμίσεις που έχει πολλάκις επικαλεστεί και αυτή τη στιγμή πραγματοποιούν πολλές χώρες (αν όχι όλες οι χώρες του κόσμου) με πολύ μεγάλη «ευκολία» και σχεδόν πλήρη αποδοχή από τους πολίτες τους! Σχεδόν όλα τα κόμματα (δεξιά και αριστερά) στις περισσότερες χώρες έχουν αναγνωρίσει την αναγκαιότητα φιλελευθεροποίησης της οικονομίας τους και έχονται την υιοθέτηση οικονομικών πολιτικών που αποσκοπούν σε «μικρότερο κράτος» και «λιγότερους φόρους».
Στην Ελλάδα, τα κόμματα εξουσίας (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, με την αμέριστη συμπαράσταση των υπόλοιπων κομμάτων) ανταγωνίζονται σε πλειστηριασμό αυξήσεων στους δημόσιους υπαλλήλους και κρατικισμό ενώ επιλέγουν να δυσφημούν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Ειδικά η Αριστερά ακόμα και σήμερα καταφεύγει σε ξεπερασμένες αλλά πιασάρικες υπεραπλουστευμένες απαιτήσεις για «αναδιανομή του πλούτου». Κάτι σα να τα πάρουν όλα από τους πλούσιους και να τα δώσουν υποτίθεται, στους φτωχούς! Στην πραγματικότητα ποτέ και καμιά Αριστερά δεν τα «έδωσε στους φτωχούς» αλλά πάντα ενίσχυε τον κρατισμό ως αντίδραση στο φυσικό κοινωνικό επακόλουθο του «λιγότερου κράτους» που οδηγήθηκε η Δεξιά και η Κεντροδεξιά. Πρακτικά το απίστευτο κενό στο χαμηλό βιοτικό επίπεδο που δημιουργεί ο κρατισμός καλύπτεται τελικά από φόβο, στρατοκρατία και αστυνομοκρατία. Ακριβώς στον ίδιο δρόμο κινείται και η σύγχρονη Αριστερά, δυστυχώς, γιατί πρέπει πάντα να βρίσκεται αντιμέτωπη με το «λιγότερο (αλλά πιο φιλελεύθερο) κράτος».
Η «Διεθνής Τράπεζα» κατέταξε την Ελλάδα στην 100ή θέση της παγκόσμιας οικονομικής ανταγωνιστικότητας [επί συνόλου 178 χωρών (2008)] και θα έπρεπε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να αυξήσουμε την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα στη χώρα μας. Ποια είναι η θέση των κομμάτων στη λειτουργία των κρατικών μονοπωλίων και την τερατώδη κρατική επιχειρηματικότητα;
Γιατί δεν προετοιμάζεται η Ελλάδα για την νέα παγκοσμιοποιημένη αγορά (που αποτελεί πραγματικότητα ανεπιστρεπτί) αλλά εμμένει πεισματικά στον κρατισμό και στις αυξήσεις των φόρων;
Ποιοι είναι αυτοί που αρνούνται να ρίξουν τους Έλληνες στην αρένα του ανταγωνισμού και της δράσης ώστε να κάμουν χρήση των ικανοτήτων τους. Ποιοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να δουν τους έλληνες να μπαίνουν στην πραγματική παραγωγή αλλά τους θέλουν άβουλα πλάσματα να «τα παίρνουν εύκολα» και να ονειρεύονται να μπουν στο δημόσιο (που εκπροσωπεί μια θέση στον ήλιο) και να «δουλεύουν τζάμπα»; Γιατί κάποιοι αρνούνται την πραγματικότητα και δυσφημούν την επιχειρηματικότητα και δεν θέλουν να δουν τα Ελληνόπουλα να περνούν επάξια και κατάλληλα εφοδιασμένα στην δύσκολη πεντηκονταετία που έρχεται και φέρνει διεθνείς συγκρούσεις και κρίσεις. Κάποιοι παίζουν ύποπτο και στημένο λαϊκίστικο παιχνίδι που στην πραγματικότητα αφήνει εκτός μελλοντικών εξελίξεων τις επόμενες γενιές. Γενιές για τις οποίες, οι επικρατούσες απόψεις κρατισμού, επιφυλάσσουν εκπλήξεις με πραγματική φτώχεια και καταχρεωμένη οικονομία. Ευτυχώς που ανήκουμε στην «Ευρωπαϊκή Ένωση» και ίσως έτσι αποφευχθούν τα χειρότερα!
Πάντως η Κυβέρνηση αντέχει στις πιέσεις των νταβατζίδικων, εκβιαστικών και πάνω απ’ όλα «δημοκρατικών» ΜΜΕ που βλέπουν παντού καταστροφή, αποτυχία, ραγδαίες εξελίξεις, νέα εθνοσωτήρια κόμματα, υπουργούς που «τα παίρνουν» (ενώ πριν λίγα χρόνια, επί σοσιαλισμού ήταν όλα μια χαρά) και άλλα πολλά ευτράπελα που διασταυρώνονται με τα κέρδη στις τσέπες τους! Εξάλλου, τα ίδια ΜΜΕ, τον Ιούλιο του 2002, έκαμαν είκοσι μέρες να αναφέρουν το όνομα του Καραμανλή ενώ τώρα ο Γιωργάκης βήχει και γίνεται έκτακτο!. Ασχολούνται π.χ. 10 μέρες με τα εισιτήρια του Λιάπη και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τα ορφανά εκατομμύρια που έμπαιναν νύχτα και με μαύρες σακούλες στα ταμεία του Πασόκ!!! Ο κόσμος όμως τους έχει πάρει χαμπάρι. Φυσικά και δεν θα κυβερνάει επ’ άπειρον η ΝΔ. Και αυτή η αλαζονική στάση εξουσίας έχει προ πολλού κατακυρωθεί στο Πασόκ που αντιμετωπίζει κρίση προσωπικότητας στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Γι’ αυτό και στην πρόσφατη δημοσκόπηση προηγείται η ΝΔ. Φυσικά οι νταβατζήδες βλέπουν το μισό άδειο ποτήρι και διαπιστώνουν «κλείσιμο της ψαλίδας», όπως και στις εκλογές πέρυσι που έφταναν σε χυδαίες ερμηνείες των δημοσκοπήσεων και είχαν κάμει σήριαλ το «κλείσιμο της ψαλίδας», ενώ κώφευαν και εθελοτυφλούσαν μπροστά στην ηχηρή παράσταση νίκης που ανήκε και ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Καραμανλή και στη ΝΔ και είναι σταθερά 51%!!! Σίγουρα η Κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να φοβηθεί αν προκηρύξει εκλογές και δεν είναι όμηρος κανενός, όσο και αν τα νταβατζοκάναλα γλύφουν κακόμοιρους τατούληδες διψασμένους για δημοσιότητα και εξουσία (δεν έχει μόνο το Πασόκ «διψασμένους» καρχιμάκηδες!!!) και ισοπεδώνουν τα πάντα με όραμα το αδίστακτο «πάρτα όλα» των αφεντικών τους…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου