Τι κι’ αν έστριψες αριστερά! Πάλι στα ίδια μένεις….

Στην τελευταία ομιλία του Γ. Παπανδρέου στη Βουλή περιέχονταν για πρώτη φορά εκφράσεις του τύπου «τα νέα μας αφεντικά», «χώρα αποικία», «ιθαγενείς» και άλλα περί «ελληνικής γλώσσας» που θύμιζαν περισσότερο ομιλία που απευθύνονταν σε ξενόφοβους εθνικιστές και πολιτικούς ρατσιστές. Είπαμε να έρθει ο Γιώργος πιο κέντρο αλλά με τη φόρα που πήρε χτύπησε άκρα δεξιά! Για πρώτη φορά ο λόγος του περιείχε τέτοιες αποχρώσεις που αναδεικνύουν τις υποχωρήσεις του έναντι των σκληροπυρηνικών συντρόφων του «όλου» και απροσμέτρητου βάθους, Πασόκ. Η έξαρση φοβικότητας του Γιώργου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον παλιό καλό global χαρακτήρα που αρέσκονταν να παρουσιάζει κατά καιρούς στο παρελθόν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η φοβικότητα όμως δεν αποτελεί σίγουρη τακτική προσέλκυσης μεσαίων στρωμάτων στην δεξαμενή ψήφων ενός κόμματος. Ο φόβος ικανοποιεί περιστασιακά τμήματα του εκλογικού σώματος που κινούνται κοντά στην αρνητική ψήφο, δεν οδηγεί όμως στην εξουσία που απαιτεί θετική ψήφο, καλλιέργεια προσδοκίας και σοβαρές προτάσεις. Ποτέ κόμμα εξουσίας δεν κατακτά την κυβέρνηση απλά και μόνο επειδή η κυβέρνηση είναι χειρότερη. Πρέπει να αποδείξεις ότι είναι αναποτελεσματική με ταυτόχρονη παράθεση εναλλακτικών προτάσεων. Όταν λες ότι θα επανακρατικοποιήσεις τον ΟΤΕ όποτε κατακτήσεις την εξουσία τότε μάλλον δεν θα έρθεις ποτέ σε τέτοια εξουσία γιατί ο μεσαίος χώρος «φοβάται» τέτοιες επαναστατικές και αντιμεταρρυθμιστικές αντιπροτάσεις. Εκτός και αν ο Παπανδρέου λέει καμιά κουβέντα παραπάνω για να περνά την ώρα του στα έδρανα της Βουλής, ικανοποιώντας παράλληλα τις βολεμένες και διορισμένες κομματικές κάστες του κόμματος που βλέπουν να απειλούνται οι «κατακτήσεις τους». Όταν κάνεις παιχνίδι με το φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών μάλλον αισθάνεσαι ανασφαλής και νομίζεις ότι με την απειλή της αστάθειας θα εγκαθιδρύσεις την ήδη ασταθή κυριαρχία σου. Οπότε είναι επόμενο να φτάσεις στο σημείο να «απειλείς» να στείλεις στη φυλακή, τους πολιτικούς σου αντιπάλους επειδή εφαρμόζουν το πρόγραμμά τους, για το οποίο και ψηφίστηκαν από τον ελληνικό λαό! Αυτό σημαίνει ότι το Πασόκ όταν έρθει στην εξουσία θα στήσει τεράστια δικαστήρια και θα αρχίσει να χώνει στη φυλακή όποιον δεν γουστάρει….......φρίκη!!!

Οι κυρωμένες από τη Βουλή συμφωνίες θα πάνε στον συνήθη πασοκικό κάλαθο των αχρήστων γιατί δεν συμβαδίζει με τα κεκτημένα των πράσινων ομάδων πίεσης. Τόσο εύκολα θα παραπεμφθεί ολόκληρη η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ στα λαϊκά δικαστήρια των πάγκαλων ακρίδων. Κάτι ξέρουν αυτές οι ακρίδες αλλά δεν μας το λένε. Θα είναι έκπληξη. Εκτός από φόβο γνωρίζουν και τη δύναμη της υπόνοιας. Κάτι ξέρουν και δεν μας το λένε! Κάποιοι "σίγουρα" λαδώθηκαν και γι’ αυτό θα τους κλείσουν φυλακή αλλά δεν αποκαλύπτουν ποιοί. Το κρατάνε μυστικό. Με τις ακρίδες, οι λέξεις τροποποιούνται γενετικά και αποκτούν άλλη έννοια γιατί ο σκοπός των λέξεων αγιάζει τα μέσα της καταπράσινης εξουσίας! Χαϊδεύουμε τους κατέχοντες και τρομάζουμε τους μη έχοντες που προσδοκούν μια θέση στον ήλιο του επανακρατικοποιημένου ΟΤΕ. Κάπως έτσι γεννήθηκε η ειδική συμπεριφορά του δημόσιου υπάλληλου στην Ελλάδα. Με χάδια εύνοιας, ειδικά προνόμια και λαϊκίστικο φόβο. Άστους να βολεύονται και τους άλλους να κουρεύονται και να ονειρεύονται, αρκεί έτσι να κερδίζουν την εξουσία. Η αναζήτηση περιστασιακών ψήφων έφερε στη χώρα μας τον διογκωμένο και καταχρηστικό κρατισμό. Εξάλλου η παραμικρή ένδειξη για απώλεια της παραμικρής δημοσιοϋπαλληλικής «κατάκτησης» αποτελεί πηγή τεράστιας και πολυήμερης όξυνσης. Ό,τι θέλει δηλαδή το Πασόκ και οι μηχανισμοί του και μάλιστα εν όψει ευρωεκλογών που προκαλούν τεράστιο άγχος στον Παπανδρέου γι’ αυτό και υποκύπτει στις παράλογες απαιτήσεις του παλαιοκομματικού και διορισμένου μπλοκ. Έτσι όμως χάνει την αξιοπιστία του και αυξάνει την οξύτητά του. Η οξύτητα αφήνει όμως, πάντα μια πικρή γεύση και μια ασάφεια. Τι κι αν έστριψες αριστερά, οι εσωκομματικές ανισορροπίες συντηρούν και ενισχύουν τις αδυναμίες και το κενό οράματος που έχει να αντιμετωπίσει αργά ή γρήγορα ο αρχηγός του Πασόκ.