Οι νεκροί έφτασαν τους 52 στη Ρίγα.
Στη Ρόδο οι νεκροί έφτασαν τους 3. Σημασία πάντως έχει η "αξία" της (ανεκτίμητης) ζωής.
Στη Ρόδο πέραν των υλικών καταστροφών, οι νεκροί ...
υπενθυμίζουν τον τρόπο που κυβερνήθηκε η Ελλάδα την περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Με ρουσφέτια, εύνοια, πελατειακή λογική και παραγοντισμό.
Κολακεύοντας τους πολίτες.
Κάνοντας τα στραβά μάτια σε βασικές περιβαλλοντικές παρεμβάσεις που αποδεικνύονται θανάσιμες [και όχι μόνο φυσικά!].
Έστω ότι παραβλέπουμε αυτή την περίμετρο.
Αφού μπάζωναν τα ρέματα και γέμιζαν σπίτια και ξενοδοχεία τις πλαγιές, έπρεπε να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προς αποφυγήν κάθε είδους πλημμύρας και καταστροφής.
Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις η ετεροχρονισμένη παρέμβαση είναι σχεδόν αδύνατη.
Σκοντάφτει σε σπίτια φτωχών ανθρώπων ή επιχειρήσεις.
Άρα Δήμοι και Κυβέρνηση πρέπει να συντονίζονται ώστε να απελευθερώνονται οι χείμαρροι ή να παρεμβαίνουν ώστε να ανακατευθύνετε το νερό.
Συντασσόμεθα λοιπόν με το Λετονό πρόεδρο και φωνάζουμε δυνατά:
οι πλημμύρες της Ρόδου είναι έγκλημα, οι νεκροί της Ρόδου δολοφονήθηκαν.
Από ένα αντιπαραγωγικό σύστημα κομματικής παράνοιας, τοπικής και κρατικής που δέσποσε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου