Σε άρθρο του, μέσα από τις γραμμές του οποίου απευθύνει χρήσιμες πολιτικές οδηγίες στον κο. Παπανδρέου για το πώς θα εκλεγεί πρωθυπουργός, ο διευθυντής της «Καθημερινής», κάνει αναφορά σε «συμφέροντα που μπορεί να επιθυμούν να παραμείνει στη αντιπολίτευση το ΠαΣοΚ».
Δε θα σταθώ στο γεγονός, ότι ο διευθυντής μίας εφημερίδας η οποία, για χρόνια χρησιμοποιούσε ως στρατηγική αύξησης της επιρροής της στις πολιτικές εξελίξεις, ένα δημοσιογραφικό άνοιγμα προς τους ψηφοφόρους της ΝΔ και τον κεντροδεξιό χώρο, φτάνει στο σημείο, να παρουσιάζει τον κο. Παπανδρέου, όχι απλά ως επόμενο πρωθυπουργό, αλλά ακόμη και ως αντίμαχο συμφερόντων! Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκρότημα στο οποίο ανήκει η εφημερίδα κάνει μία οργανωμένη στροφή κατά κυβέρνησης της ΝΔ.
Θα σταθώ, όμως, για μία ακόμη φορά στη θλιβερή πραγματικότητα, να έχει μείνει η ΝΔ χωρίς καμιά ισχυρή φωνή δημοσιογραφικής υποστήριξης μέσα στον εκδοτικό χώρο. Όπως είχα αναφέρει στην ανάρτησή μου στις 23 Ιουνίου, ο «Ελεύθερος Τύπος» είχε προ ετών παύσει να αποτελεί ένα αξιόπιστο σύμμαχο της ΝΔ, ενώ ταυτοχρόνως, η «Απογευματινή» αντιμετωπίζει οικονομικές και διοικητικές δυσκολίες και ο «Αδέσμευτος» εφαρμόζει σχέδιο περιορισμένων προσδοκιών.
Αυτή τη στιγμή, στις εφημερίδες, αλλά και στα ΜΜΕ γενικότερα, υπάρχει μονομέρεια και υποκειμενικότητα για όφελος του ΠαΣοΚ, σε όλες σχεδόν τις αναφορές και τα σχόλια που παρατίθενται σχετικά με την πολιτική επικαιρότητα. Μάλιστα, αυτό συμβαίνει σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό και σε τόσο συστηματικό ρυθμό, που το πρόβλημα πλέον, δεν είναι ότι αδικούνται η ΝΔ, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, αλλά ότι παρουσιάζεται σαφές έλλειμμα ισορροπίας, δηλαδή έλλειμμα δημοκρατίας, στον τομέα της ενημέρωσης του πολίτη.
Και όμως…
Υπάρχουν τίτλοι ιστορικών εφημερίδων της κεντροδεξιάς, που βρίσκονται είτε σε χέρια επιχειρηματιών που είναι εμφανές ότι δε μπορούν να υποστηρίξουν μεγάλα εκδοτικά εγχειρήματα, όπως στην περίπτωση της «Βραδυνής», είτε μένουν ανενεργοί μέσα σε ένα συρτάρι, όπως στην περίπτωση της «Μεσημβρινής». Υπάρχει και η περίπτωση του τίτλου της εφημερίδας «Ακρόπολις», ο οποίος, έχει περιέλθει στη χρήση ενός κυρίου, που παρουσιάζει καθημερινώς ένα τετρασέλιδο φτωχό σε ύλη, άποψη και αισθητική, διόλου αντάξιο της ιστορίας και του ονόματος της εφημερίδας.
Τα ερωτήματα που αναπόφευκτα ανακύπτουν, είναι κρίσιμα.
- Πολιτικοί παράγοντες που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις εντός και πέριξ της κυβερνώσας παράταξης, δε νιώθουν πως είναι επείγον να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
- Ισχυροί επιχειρηματίες, οι οποίοι ενδεχομένως θα έβλεπαν ως πρόκληση να πάρουν στα χέρια τους ένα ιστορικό τίτλο εφημερίδας και να καλύψουν τις αναγνωστικές ανάγκες του μεγάλου κεντροδεξιού κοινού, δεν υπάρχουν, ή δεν είναι δυνατό να βρεθούν;
- Τόσοι και τόσοι δημοσιογράφοι, ανάμεσά τους και κάποιοι διάσημοι, που επιθυμούν να γράφουν ή να σχολιάζουν, από τη σκοπιά της κεντροδεξιάς, ή της φιλελεύθερης προσέγγισης, δε βλέπουν πόσο αναγκαίο είναι να λειτουργήσουν κάτω από μία γερή -επιτέλους-επαγγελματική στέγη;
- Όλοι οι προηγούμενοι, δεν είναι εφικτό να βρεθούν σε μια συζήτηση και να συνεννοηθούν για την οργάνωση ενός νέου εκδοτικού εγχειρήματος, ή την αναβίωση ενός παλιού;
- Δε θα γίνει κάτι, τέλος πάντων, για να διαλυθεί αυτός ο ζόφος στην ενημέρωση;
Θα σταθώ, όμως, για μία ακόμη φορά στη θλιβερή πραγματικότητα, να έχει μείνει η ΝΔ χωρίς καμιά ισχυρή φωνή δημοσιογραφικής υποστήριξης μέσα στον εκδοτικό χώρο. Όπως είχα αναφέρει στην ανάρτησή μου στις 23 Ιουνίου, ο «Ελεύθερος Τύπος» είχε προ ετών παύσει να αποτελεί ένα αξιόπιστο σύμμαχο της ΝΔ, ενώ ταυτοχρόνως, η «Απογευματινή» αντιμετωπίζει οικονομικές και διοικητικές δυσκολίες και ο «Αδέσμευτος» εφαρμόζει σχέδιο περιορισμένων προσδοκιών.
Αυτή τη στιγμή, στις εφημερίδες, αλλά και στα ΜΜΕ γενικότερα, υπάρχει μονομέρεια και υποκειμενικότητα για όφελος του ΠαΣοΚ, σε όλες σχεδόν τις αναφορές και τα σχόλια που παρατίθενται σχετικά με την πολιτική επικαιρότητα. Μάλιστα, αυτό συμβαίνει σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό και σε τόσο συστηματικό ρυθμό, που το πρόβλημα πλέον, δεν είναι ότι αδικούνται η ΝΔ, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός, αλλά ότι παρουσιάζεται σαφές έλλειμμα ισορροπίας, δηλαδή έλλειμμα δημοκρατίας, στον τομέα της ενημέρωσης του πολίτη.
Και όμως…
Υπάρχουν τίτλοι ιστορικών εφημερίδων της κεντροδεξιάς, που βρίσκονται είτε σε χέρια επιχειρηματιών που είναι εμφανές ότι δε μπορούν να υποστηρίξουν μεγάλα εκδοτικά εγχειρήματα, όπως στην περίπτωση της «Βραδυνής», είτε μένουν ανενεργοί μέσα σε ένα συρτάρι, όπως στην περίπτωση της «Μεσημβρινής». Υπάρχει και η περίπτωση του τίτλου της εφημερίδας «Ακρόπολις», ο οποίος, έχει περιέλθει στη χρήση ενός κυρίου, που παρουσιάζει καθημερινώς ένα τετρασέλιδο φτωχό σε ύλη, άποψη και αισθητική, διόλου αντάξιο της ιστορίας και του ονόματος της εφημερίδας.
Τα ερωτήματα που αναπόφευκτα ανακύπτουν, είναι κρίσιμα.
- Πολιτικοί παράγοντες που διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις εντός και πέριξ της κυβερνώσας παράταξης, δε νιώθουν πως είναι επείγον να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
- Ισχυροί επιχειρηματίες, οι οποίοι ενδεχομένως θα έβλεπαν ως πρόκληση να πάρουν στα χέρια τους ένα ιστορικό τίτλο εφημερίδας και να καλύψουν τις αναγνωστικές ανάγκες του μεγάλου κεντροδεξιού κοινού, δεν υπάρχουν, ή δεν είναι δυνατό να βρεθούν;
- Τόσοι και τόσοι δημοσιογράφοι, ανάμεσά τους και κάποιοι διάσημοι, που επιθυμούν να γράφουν ή να σχολιάζουν, από τη σκοπιά της κεντροδεξιάς, ή της φιλελεύθερης προσέγγισης, δε βλέπουν πόσο αναγκαίο είναι να λειτουργήσουν κάτω από μία γερή -επιτέλους-επαγγελματική στέγη;
- Όλοι οι προηγούμενοι, δεν είναι εφικτό να βρεθούν σε μια συζήτηση και να συνεννοηθούν για την οργάνωση ενός νέου εκδοτικού εγχειρήματος, ή την αναβίωση ενός παλιού;
- Δε θα γίνει κάτι, τέλος πάντων, για να διαλυθεί αυτός ο ζόφος στην ενημέρωση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου