Απελευθερώθηκε ο Παπαγιάννης ή ο βαθύ κίτρινος έως απόλυτα μαύρος «Παπαγιαννισμός»; Να ξέρουμε δηλαδή!

Μπορούμε να βρίζουμε όποιον θέλουμε και όσο θέλουμε; Έπειτα με ένα συγνώμη ή ένα «δεν ήμουνα εγώ», αθωώνονται ακόμα και οι κακεντρεχείς προβοκάτσιες;

Ήταν απόλυτα προβλεπόμενο να εμφανιστούν φαινόμενα «πληρωμένης δημοσιογραφίας», φασισμού και βαναυσότητας και στην μπλογκόσφαιρα. Κάποιοι αντιδρούσαν με ύποπτη αθωότητα όταν τα πρώτα φαινόμενα έσκασαν μύτη μέσω του "press-gr".
Η αξιοπιστία των bloggers κρίνεται αυτή τη στιγμή και περνά μέσα από μηνύσεις και αγωγές μια και «ύποπτες» αναρτήσεις, σε πολλά δήθεν "ενημερωτικά" blogs, καταγγέλλονται ως απόλυτα κατασκευασμένες ή προερχόμενες από μυστικές υπηρεσίες ή τουλάχιστον συμβαδίζουν με συμφέροντα που δεν έχουν καμιά σχέση με το «καφενείο» των ιστολόγων. Τι γυρεύουν οι αλεπούδες-δημοσιογράφοι στο παζάρι και γιατί κουβαλάνε στην μπλογκόσφαιρα τα "θανάσιμα αμαρτήματα" της δουλειάς τους; Οι «αποκαλύψεις» από πού εκπορεύονται και ποιους εξυπηρετούν; Εξυπηρετούν μόνο πολιτικά κέντρα εξουσίας ή μήπως τελικά μόνο οικονομικά συμφέροντα που φοράνε τη λεοντή του πολιτικού διαλόγου άρα εκβιάζουν κόμματα και προσωπικότητες; Το φαινόμενο των «βρώμικων» blogs ή των «ακατάλληλων» σελίδων «για ευαίσθητα στομάχια», δεν έχει ουδεμία σχέση με την ειλικρίνεια των περισσότερων αναρτήσεων στα κανονικά blogs (άσχετα αν περιέχουν ακόμα και φανατισμό). Και πώς να σχετίζονται με τις παχυλές αμοιβές, τις στενές επαφές με την εξουσία, τα χαζοχαρούμενα στυλάκια που «πετάνε ελεγχόμενες και προκατασκευασμένες βόμβες» κατά της «εξουσίας», δηλαδή υπηρετούν συμφέροντα και τους «θαυμαστούς κόσμους του Επενδυτή»….
Το φαινόμενο ενδημεί σε όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης άρα δεν θα άφηνε αδιάφορο και το internet. Χαρακτηριστικά του, ο κυνισμός, η ανηθικότητα, το χάιδεμα των ενστίκτων, ο δήθεν χαβαλές, ο χλευασμός, ο εξυπνακισμός, ο ηθικολογικός σκανδαλισμός (κατά συγκεκριμένων κέντρων αλλά ποτέ κατά των «δικών μας») και φυσικά απώτερος στόχος το κέρδος των εξυπηρετούμενων κέντρων. Των μεγάλων αφεντικών της διαπλοκής, όπου μάλλον υπάγονται και οι συγγραφείς της χυδαιότητας και της προβοκάτσιας, ως υπήκοοι και cleaners του συστήματος. Τα αφεντικά του τύπου έγιναν στυγνοί επιχειρηματίες αλλά και οι υπηρέτες του συστήματος παραπληροφόρησης εξελίχθηκαν επίσης σε αντίστοιχους κυνηγούς του οικονομικού κέρδους με λυσσαλέα ανταγωνιστικά συμφέροντα μεταξύ τους, εις βάρος της πληροφόρησης και της κοινωνίας εν τέλει. Ολόκληρος ο μηχανισμός ενημέρωσης έχει μετατραπεί σε μια αδυσώπητη αγορά, φερέφωνο πανίσχυρων συμφερόντων και συγκεκριμένων πολιτικών κέντρων, συνήθως «ημι-αριστερών» τάσεων (δηλαδή πασοκικών). Τα πολιτικά οράματα χρησιμοποιούνται ως δραματοποιημένα προϊόντα που υποβοηθούν το μηχανισμό χειραγώγησης του κοινού, εμπλουτισμένα με ψεύτικες κοινωνικές ευαισθησίες, ανύπαρκτες ουσιαστικά.
Η «αποκαλυπτική» μπλογκόσφαιρα δημιουργήθηκε για να προβάλλει ισοπεδωτικά ότι δεν περνά στα δελτία των οχτώ και στις υποτίθεται «σοβαρές» εφημερίδες. Τα ρετάλια των ειδήσεων, που δεν αποδεικνύονται ή αποτελούν κανονική «λάσπη» κατασκευασμένη στα υπόγεια της διαπλοκής, αποστέλλονται σε δημαγωγικές ιστοσελίδες όπου τυγχάνουν «επιτυχούς» δημοσιεύσεως. Με μια λεπτομέρεια. Δεν πρέπει ποτέ να θίγονται τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των παραγόντων που είναι φίλα προσκείμενοι στους διαχειριστές αυτών των ιστολογίων. Δηλαδή η υποτιθέμενη αντιεξουσιαστική δημοσιογραφία που ελέγχει μια κυβέρνηση ΝΔ(αλλά ουδέποτε το Πασόκ, ούτε ως κυβέρνηση, ούτε ως αντιπολίτευση), ελέγχεται, ποδηγετείτε και καθοδηγείται από την οικονομική εξουσία που βρίσκεται έτσι και αλλιώς σε σύγκρουση με τα κοινωνικά συμφέροντα, ενώ οι δημοσιογράφοι βρίσκονται σε σχέση έμμισθης υποταγής(ή αιχμαλωσίας) σε αυτά τα κέντρα! Κανονική Βαβυλωνία!
Η «μαύρη τρύπα» του Αναστασιάδη άφησε μια πολύ κακή κληρονομιά στον Τύπο. Το ιδεολόγημα «να ελέγχει χωρίς ποτέ να ελέγχεται». Όταν γιαούρτωσαν τον Αναστασιάδη μέσα στα γραφεία της Ελευθεροτυπίας είχε διατυπωθεί η άποψη ότι και να φύγει από την εφημερίδα πάρα πολλοί «Θέμοι», ίσως πιο αδίστακτοι, θα εμφανιστούν. Τελικά η μπλογκόσφαιρα έδωσε διέξοδο στον αναζητούμενο χώρο. Άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν διακινδυνέψει τίποτα στη ζωή τους και βρίσκονται πάντα δίπλα σε εξουσίες μετατράπηκαν σε εισαγγελείς και «αντικυβερνηστές». Όποιος δεν ακολουθεί το «δρόμο της επιτυχίας» (και δημοσιογραφικής απώλειας) λοιδορείται, απομονώνεται ή πάει και φυλακή, μόνο και μόνο επειδή δεν ερωτεύτηκε τον Παπανδρέου ή δεν υπέκυψε στην «συνταγή» της καθολικής υποταγής του τύπου σε «σοσιαλιστικά» κέντρα εξουσίας (παλαιότερη άποψη του Γιώργου Βότση, διασκευασμένη για την περίπτωση- Αντί/26/05/1995). Όποιος δεν υποκύπτει ή θέτει τον εαυτό του εμπόδιο στην νεοπασοκική εξουσιομανία, θα γίνεται αντικείμενο χλεύης σε μια «αποκαλυπτική» ιστοσελίδα. Θα βρίσκεται μια «έγκυρη» σελίδα να τον τσαλαπατάει και ακόμα καλύτερα αν το «προϊόν» που κατασκευάζεται, πουλάει.
Περίεργη είναι παράλληλα και η στάση των υπόλοιπων σοβαρών ή επαγγελματιών δημοσιογράφων. Αυτοί με τη σειρά τους ανέχονται, αδιαφορούν ή στηρίζουν παρασκηνιακά τους υβριστές δημοσιογράφους. Τους μοχθηρούς τζόκερ ή διασκεδαστές της ενημέρωσης. Τις κακές απομιμήσεις της Κορομηλά. Μάλλον η Ρούλα είναι αστέρι μπροστά τους! Τουλάχιστον η Ρούλα δεν παρουσίασε ποτέ φαινόμενα αυταρχισμού, δεν σπίλωσε, δεν συκοφάντησε και δεν παραπλάνησε, ποτέ. Ξέρεις τι πουλάει ενώ οι υβρεολόγοι αυτοπροβάλλονται ως μαχητές της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου …… ωχ οϊμέ και αχαχούχα!