Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Σε ύφεση Ιταλία, Ολλανδία, Πορτογαλία και Αυστρία ....

Η ιταλική οικονομία εισήλθε βαθύτερα στην ύφεση το τέταρτο τρίμηνο του 2008, καθώς το ιταλικό ΑΕΠ κατέγραψε συρρίκνωση 1,8% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση του ινστιτούτου ερευνών Istat. Σε ετήσια βάση, το ιταλικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε σε ποσοστό 2,6%.Στο σύνολο του 2008, το ΑΕΠ της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης κατέγραψε συρρίκνωση 0,9%, διαψεύδοντας τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, οι οποίες έκαναν λόγο για συρρίκνωση 0,6%.
Σε ύφεση εισήλθε επίσημα, εξάλλου, το τέταρτο τρίμηνο πέρυσι, η ολλανδική οικονομία. Το ολλανδικό ΑΕΠ κατέγραψε συρρίκνωση 0,9% σε σχέση με το τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου του 2008, σύμφωνα με σημερινή ανακοίνωση του οικονομολόγου της ολλανδικής στατιστικής υπηρεσίας CBS, κ. Μίχιελ Φεργκέερ. Η συρρίκνωση του ολλανδικού ΑΕΠ το τρίμηνο Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου ήταν η «πιο σημαντική από τη δεκαετία του '80»
Η Πορτογαλία επίσης εισήλθε σε ύφεση με συρρίκνωση του ΑΕΠ της κατά 2% το τελευταίο τρίμηνο του έτους, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (ΙΝΕ). Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Ζοζέ Σόκρατες είχε επίσης ανακοινώσει ότι φέτος το δημόσιο έλλειμμα θα ανέλθει στο 3,9% του ΑΕΠ και η ανεργία στο 8,5%. Σύμφωνα με το ΙΝΕ η πορτογαλική οικονομία παρέμεινε στάσιμη, καταγράφοντας τη χειρότερη απόδοση από την ύφεση του 2003 (-1,1%). Το δημόσιο χρέος της Πορτογαλίας αναμένεται να διαμορφωθεί το 2009 στο 69,7% του ΑΕΠ.
Το αυστριακό ΑΕΠ, τέλος, συρρικνώθηκε σε ποσοστό 0,2% το τέταρτο τρίμηνο του 2008 σε σχέση με το προηγούμενο, σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία του ερευνητικού ινστιτούτου Wifo. Στο τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου είχε ανακοινωθεί μηδενικός ρυθμός ανάπτυξης της αυστριακής οικονομίας. Στο σύνολο του 2008, η αυστριακή οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 1,8% σε σχέση με το 2007.

8 σχόλια:

Παπουτσάκης είπε...

Μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ: Μείζων απειλή ασφάλειας η κρίση

Αυστηρή προειδοποίηση ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση αποτελεί μείζονα απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα σε όλο τον κόσμο, απηύθυνε ο διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ Ντένις Μπλερ, απευθυνόμενος στην Επιτροπή Υπηρεσιών Πληροφοριών της Γερουσίας.

Ο Μπλερ είπε ότι η οικονομική κρίση απειλεί να αποσταθεροποιήσει κυβερνήσεις στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, που είναι φιλικές προς τις ΗΠΑ και θα μπορούσε να περικόψει τη υποστήριξη του ΝΑΤΟ στη σύγκρουση στο Αφγανιστάν.

«Η αρχική βραχυπρόθεσμη ανησυχία ασφάλειας στις ΗΠΑ είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της», είπε ο Μπλερ ο οποίος προσέθεσε ότι «η κρίση συνεχίζεται εδώ και ένα χρόνο και οι οικονομολόγοι είναι διχασμένοι για το πότε θα φτάσει στον πάτο».

Οι κακές συνθήκες σε περιοχές όπως η Λατινική Αμερική και η Αφρική μπορεί να υπονομεύσουν την επιρροή των ΗΠΑ στις περιοχές αυτές και να κατηγορηθούν οι ΗΠΑ ως η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου για την κρίση, γεγονός που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ηγετική θέση της χώρας στην παγκόσμια οικονομία.

«Η κρίση παρουσιάζει προκλήσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες και θεωρούμαστε υπεύθυνοι», είπε ο απόστρατος ναύαρχος ο οποίος όμως σημείωσε ότι η πτώση των τιμών του πετρελαίου θα αποδυναμώσει τις φιλοδοξίες των αντιπάλων των ΗΠΑ, όπως οι πρόεδροι Τσάβεζ της Βενεζουέλας και Αχμαντινεζάντ του Ιράν, οι οποίοι αποκόμιζαν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων τους από την εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου στα ύψη και τα χρησιμοποιούσαν εναντίον των αμερικανικών συμφερόντων στις περιοχές τους.

Ο Μπλερ υποστήριξε ότι η αλ -Κάιντα, το τρομοκρατικό δίκτυο που ευθύνεται για τις επιθέσεις του 2001 στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, παραμένει η πιο επικίνδυνη απειλή ασφαλείας για τις ΗΠΑ.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_13/02/2009_267344

Παπουτσάκης είπε...

Και επίσημα σε ύφεση η Ουγγαρία

Επίσημα στοιχεία που δόθηκαν σήμερα στην δημοσιότητα επιβεβαιώνουν ότι η Ουγγαρία εισήλθε σε ύφεση στο τέλος του περασμένου χρόνου.

Από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία ανακοινώθηκε πτώση κατά 1% στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ουγγαρίας μεταξύ του τρίτου και του τέταρτου τριμήνου του 2008.Το δεύτερο και το τρίτο τρίμηνο η πτώση ήταν της τάξης του 0,5%.

Η οικονομία της Ουγγαρίας αυξήθηκε για όλο το 2008 μόνο 0,3% σε σχέση με το 2007.

Η κυβέρνηση προβλέπει ότι η οικονομία της Ουγγαρίας θα συρρικνωθεί μεταξύ 2% και 3% εφέτος, παρά το γεγονός ότι πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η ύφεση μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερη.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_13/02/2009_267369

Παπουτσάκης είπε...

Νέο πακέτο οικονομικής τόνωσης 50 δισ. ευρώ ενέκρινε η Γερμανία
Ιστορικής σημασίας μέτρα με ευρείες δημόσιες δαπάνες και γενναίες μειώσεις φορολογίας.

Το πακέτο οικονομικής τόνωσης, ύψους 50 δισ. ευρώ, που πρότεινε η καγκελάριος Άγκελα Μέκρελ ενέκρινε σήμερα η Κάτω Βουλή της Γερμανίας, δίνοντας το πράσινο φως για υπέρογκο δανεισμό της χώρας, με στόχο την αντιμετώπιση της κρίσης και την αναζωογόνηση της ανάπτυξης.

Ως εκ τούτου, ο υπουργός Οικονομικών Πιρ Στάινμπρουεκ παραδέχθηκε ευθέως ότι η Γερμανία θα υπερβεί την επόμενη χρονιά τους κανονισμούς της ΕΕ για το έλλειμμα του προϋπολογισμού.

Τα ιστορικής σημασίας μέτρα που περιλαμβάνει το εν λόγω πακέτο, που είναι ανεξάρτητο από το προηγούμενο των 31 δισ. ευρώ, αλλά και το μεγαλύτερο από τον Β' ΠΠ, αφορούν δραστική αύξηση των δημόσιων δαπανών για έργα υποδομής, ευρείες φοροαπαλλαγές και δράσεις κοινωνικής ασφάλισης.

Το πακέτο τώρα έχει πάρει τον δρόμο προς την Άνω Βουλή, όπου θα ψηφιστεί στις 20 Φεβρουαρίου. Η κυβέρνηση Μέκρελ εκτιμά ότι η οικονομία της χώρας θα παρουσιάσει συρρίκνωση 2,25% το 2009.

Πτώση ανάπτυξης

Η οικονομία της ευρωζώνης βυθίστηκε στο τελευταίο τρίμηνο του 2008 λίγο βαθύτερα στην ύφεση, καθώς το ΑΕΠ κατέγραψε συρρίκνωση 1,5% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, την πιο απότομη στην ιστορία της ζώνης του κοινού νομίσματος, σύμφωνα με την πρώτη εκτίμηση που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία.

Κατά 2,1% συρρικνώθηκε η οικονομία της Γερμανίας το τέταρτο τρίμηνο του 2008, καταγράφοντας τη χειρότερη απόδοσή της από το 1990. Πρόκειται για την τρίτη διαδοχική τριμηνιαία πτώση της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης, σύμφωνα με τα αρχικά στοιχεία από την ομοσπονδιακή στατιστική υπηρεσία.

Σε ετήσια βάση, η οικονομία της Γερμανίας συρρικνώθηκε κατά 1,6%, μετά από ανάπτυξη στο 1,4% που είχε παρουσιάσει το τρίτο τρίμηνο του 2008.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AFP


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_13/02/2009_267339

Παπουτσάκης είπε...

Κοινωνική ένταση σε όλη την Ευρώπη
Εκατομμύρια εργαζόμενοι, που αντιμετωπίζουν ακόμη και πρόβλημα επιβίωσης, βγήκαν εξοργισμένοι στους δρόμους

Ξενια Κουναλακη

Πάνω από ενάμισι εκατ. Γάλλοι εργάτες στους δρόμους, οι πρώτες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη Ρωσία, απεργίες στη Βρετανία σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πρόσληψη Ιταλών και Πορτογάλων εργατών, μπλόκα και επεισόδια στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τις χώρες της Βαλτικής. Η κοινωνική αναταραχή απλώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει πού θα σταματήσει. Την περασμένη εβδομάδα η χειρότερη οικονομική ύφεση στη μεταπολεμική ιστορία της ηπείρου είχε το πρώτο της πολιτικό θύμα, την κυβέρνηση της Ισλανδίας υπό το συντηρητικό πρωθυπουργό Γκέιρ Χάαρντε. Η κατάρρευση του εθνικού τραπεζικού συστήματος συμπαρέσυρε την κορώνα κι εκτίναξε τα επιτόκια στο 18% και την ανεργία στο 8%. Ομάδες διαδηλωτών το προπερασμένο Σάββατο, πραγματοποίησαν κινητοποιήσεις σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ασκώντας κριτική κατά της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, καθώς η χώρα συνεχίζει να βυθίζεται όλο και βαθύτερα σ’ ένα οικονομικό τέλμα. Οπως επισημαίνουν σε ανταπόκρισή τους οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης «οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις είναι σπάνιες στη Ρωσία και οι τελευταίες ήλθαν να εκφράσουν τη λαϊκή οργή κατά μιας κυβέρνησης που δεν έχει συνηθίσει στην κριτική ύστερα από πολλά χρόνια οικονομικής ανάπτυξης». Οι Ρώσοι αξιωματούχοι αρχικά δίσταζαν να αναγνωρίσουν δημοσίως τα οικονομικά προβλήματα της Ρωσίας, που προκάλεσαν η απότομη πτώση της τιμής του πετρελαίου και η παγκόσμια οικονομική κρίση. Οι οπαδοί της αντιπολίτευσης κράδαιναν σημαίες και συνθήματα όπως «Κάτω το αστυνομικό κράτος» και «Ρωσία χωρίς Πούτιν». Για πρώτη φορά ο εθνικός ευεργέτης, ο λαοφιλής πρωθυπουργός, Βλαντιμίρ Πούτιν, βλέπει τη δημοτικότητά του να κατρακυλά παράλληλα με το ρούβλι και τον μαύρο χρυσό. Λίγα 24ωρα νωρίτερα εργαζόμενοι ξεχύνονταν στους δρόμους του Παρισιού, εξοργισμένοι επειδή χάνουν τις δουλειές τους τη στιγμή που οι τραπεζίτες εξασφαλίζουν γενναιόδωρα πακέτα στήριξης. Στην Ιρλανδία οι εργαζόμενοι στη Waterford Crystal, το γνωστό εργοστάσιο γυαλικών, πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία όταν ο νέος ιδιοκτήτης της επιχείρησης ζήτησε άμεσο πάγωμα της παραγωγής. Πολλοί εξ αυτών αναρωτήθηκαν αγανακτισμένοι γιατί η ιρλανδική κυβέρνηση σκορπάει τα χρήματα των φορολογουμένων για τη διάσωση χρεοκοπημένων τραπεζών, αρνούμενη ταυτόχρονα να παράσχει κρατικά δάνεια στη Waterford Crystal.

Στη Λεττονία ο υπουργός Γεωργίας παραιτήθηκε την περασμένη Δευτέρα, εν μέσω καταγγελιών από αγρότες ότι το εισόδημά τους συρρικνώνεται σταθερά. Ανάλογες διαμαρτυρίες διατύπωσαν και οι Ελληνες αγρότες που προχώρησαν σε δυναμικές κινητοποιήσεις. Στη Βουλγαρία οι συνάδελφοί τους έκλεισαν τη μοναδική γέφυρα του Δούναβη, που συνδέει τη χώρα με τη Ρουμανία και πραγματοποίησαν διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Κύριο αίτημά τους η θέσπιση μιας ελάχιστης τιμής για το γάλα και η απαγόρευση στις εισαγωγές φτηνών υποκατάστατων, όπως το γάλα σε σκόνη. Η ένταση είχε ξεκινήσει από τον περασμένο μήνα όταν χιλιάδες πολίτες είχαν συμμετάσχει σε αντικυβερνητικές πορείες, διεκδικώντας άμεσα οικονομικές μεταρρυθμίσεις από τη σοσιαλιστική κυβέρνηση. Μία από τις κινητοποιήσεις αυτές στη Σόφια είχε διολισθήσει στη βία με αποτέλεσμα να σημειωθούν εκτεταμένα επεισόδια στη βουλγαρική πρωτεύουσα.

Καθώς εκατομμύρια οικογένειες στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, η αίσθηση της αδικίας διογκώνεται. «Τραπεζομαφιόζος» (bankster στα αγγλικά), από τον συνδυασμό τραπεζίτη και μαφιόζου, είναι ένας από τους νεολογισμούς της κρίσης, αν και η λέξη είχε επινοηθεί για πρώτη φορά κατά τις σκοτεινές μέρες του μεγάλου Κραχ στις ΗΠΑ. Η νέα γενιά, μεγαλωμένη μέσα στον καταναλωτισμό, βιώνει για πρώτη φορά στο πετσί της την ανάγκη για λιτότητα...

Ανησυχούν οι κυβερνήσεις για τις επιπτώσεις της ύφεσης

«Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο ευρύτερης κοινωνικής αναταραχής αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης». Η προειδοποίηση της Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ, από το Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός την περασμένη εβδομάδα απηχεί τις ανησυχίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για τις επιπτώσεις της ύφεσης. Αλλωστε βίαιες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και στο ίδιο το Νταβός εναντίον του θεσμού του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. «Εσείς είστε η κρίση» ήταν το κεντρικό σύνθημα των ακτιβιστών, που επιτέθηκαν με χιονόμπαλες στις δυνάμεις ασφαλείας.

Δεν είναι μόνο τα συνδικάτα ή οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την απειλή διάχυσης της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη και σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Ακόμη και διεθνείς οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ, το οποίο έχει ήδη παράσχει δάνεια σε Ισλανδία, Λεττονία, Ουγγαρία, έχει προειδοποιήσει από τον Δεκέμβριο πως αν οι κυβερνήσεις δεν λάβουν άμεσα μέτρα για την οικονομία θα υπάρξει κοινωνική έκρηξη. Ο επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η βία θα μπορούσε να απλωθεί σε ολόκληρη τη Γηραιά Ηπειρο, αν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν ανασυγκροτηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξαλείψει ή τουλάχιστον να περιορίσει τις ανισότητες.

Παραμονή του καθιερωμένου Φόρουμ στο Νταβός, η «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» φιλοξένησε φέτος τεχνοκρατικές αναλύσεις, δείκτες ή λίστα με τους λαμπερούς καλεσμένους στην ελβετική πόλη. Προτίμησε να κυκλοφορήσει με πρωτοσέλιδο άρθρο, που είχε τον εύγλωττο τίτλο «Είναι ο κεϊνσιανισμός του μοντέλο του 21ου αιώνα;». Στην επίμαχη ανάλυση η νέα κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και η κινεζική ηγεσία εμφανίζονται να μελετούν το κατασυκοφαντημένο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, να αναζητούν μία σύγχρονη εκδοχή σοσιαλδημοκρατίας, προσαρμοσμένης στις τρέχουσες αμερικανικές και κινεζικές συνθήκες αντίστοιχα.

«Οταν η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου και η μεγαλύτερη αναπτυσσόμενη οικονομία του κόσμου αναζητούν μαθήματα από το ίδιο μέρος, την ίδια στιγμή, κάτι συμβαίνει», σχολίασε στην εφημερίδα ο Κένεθ Ρόγκοφ, καθηγητής του Χάρβαρντ και πρώην επικεφαλής των οικονομολόγων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. «Παρατηρούμε μια αλλαγή προς ένα κράτος πιο ευρωπαϊκό, πιο κοινωνικό», κατέληξε.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_253_08/02/2009_302677

Παπουτσάκης είπε...

«Αθλιοι» ξένοι στη Ρωσία
Η οικονομική κρίση πλήττει περισσότερο τα δέκα εκατομμύρια μεταναστών στη χώρα

International Herald Tribune

Οι ετοιμόρροπες παράγκες μιας εργατικής συνοικίας μεταναστών δείχνουν να στριμώχνονται στη σκιά ενός πυρηνικού εργοστασίου, εδώ στο Τσελομπιτίγεβο της Ρωσίας, έξω από τη Μόσχα. Μια γυμνή λάμπα τρεμοσβήνει σε μια από τις παράγκες – ένα μεταποιημένο κοντέινερ που χρησιμεύει για σπίτι στην οικογένεια του Αβάζ Ακάτοφ. Παρά το ψυχρό απόγευμα, η ατμόσφαιρα μέσα είναι αποπνικτική από τη ζέστη μιας ξυλόσομπας και τη θερμότητα των σωμάτων των δύο μικρών του γιών, της γυναίκας και της αδελφής του, που ζουν όλοι σ’ αυτόν το χώρο, λίγο μεγαλύτερο από ντουλάπα.

Οι συνθήκες είναι άθλιες, λέει ο Ακάτοφ, 44 ετών, εργάτης από το Τατζικιστάν. Και επιδεινώνονται κάθε μέρα. Ζώντας στο περιθώριο, τα εκατομμύρια των μεταναστών της Ρωσίας αντιμετωπίζουν ολοένα και μεγαλύτερα προβλήματα διαβίωσης, καθώς η χώρα εισέρχεται στη χειρότερη περίοδο οικονομικής παρακμής, το 1998, όταν κατέρρευσε το ρούβλι. Σαν κοπάδια που κατέφθασαν κυρίως από πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας και προσελήφθησαν μαζικά κατά τη δεκαετή περίοδο της ρωσικής οικονομικής άνθησης για την οικοδόμηση εμπορικών κέντρων, ουρανοξυστών και κατοικιών πολυτελείας, οι μετανάστες εργάτες της Ρωσίας φθάνουν τώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις, τα 10 εκατομμύρια άτομα, δίνοντας στη χώρα τον δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό μεταναστών στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ.

Λιγότερες άδειες εργασίας

Η ζήτηση εργατικών χεριών στις οικοδομές ή σε σπίτια ιδιωτών που ανακαινίζονται έχει μειωθεί αισθητά, ενώ οι εργοδότες καθυστερούν τελευταία την καταβολή των μισθών, βυθίζοντας στην απελπισία πολύ κόσμο. Πολλοί τώρα ζουν μέσα στις ίδιες τις οικοδομές τις οποίες χτίζουν. Αλλοι βρίσκουν καταφύγιο σε πρόχειρα χαμόσπιτα φτιαγμένα από λαμαρίνες, βαλμένα το ένα πάνω στο άλλο σε γκέτο όπως αυτό του Τσελομπιτίγεβο. Ρώσοι αξιωματούχοι, οι οποίοι και οι ίδιοι υφίστανται τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, αναζητούν τώρα τρόπους χαλιναγώγησης του αριθμού των μεταναστών, προκειμένου να διατηρηθούν θέσεις εργασίας για τους Ρώσους πολίτες. Υπό το βάρος των οικονομικών προβλημάτων, ο πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν, αν και αναγνωρίζει την εξάρτηση της χώρας του από τα ξένα εργατικά χέρια, έχει ζητήσει περιορισμούς στην έκδοση αδειών εργασίας για τους μετανάστες.

Παρ’ όλα αυτά, όπως λέει ο Ακάτοφ, οι ευκαιρίες στη Ρωσία παραμένουν μεγαλύτερες σε σύγκριση με εκείνες στην πατρίδα του. «Δουλεύεις και κερδίζεις 100 ρούβλια, 200 ρούβλια, 500 ρούβλια και μπορείς να φας». Για μια μέρα δουλειάς η αμοιβή σου μπορεί να αντιστοιχεί σε τρία έως πέντε δολάρια. «Αλλά στο Τατζικιστάν δεν θα έβγαζες 500 δολάρια ούτε σ’ ένα χρόνο»… Ο Ακάτοφ έχει αποφασίσει να μείνει εάν μπορεί –να εργάζεται για ψίχουλα, να υφίσταται τον εκβιασμό των εργοδοτών και της αστυνομίας και να ζει με τον φόβο των ρατσιστικών επιθέσεων– όπως και εκατομμύρια άλλοι μετανάστες. «Οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη εναλλακτική πηγή εισοδήματος», δηλώνει ο Ουζμπέκος Μπαχρόμ Καμρόγεφ, υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μεταναστών στη Ρωσία.

Στο σπίτι του Ακάτοφ, το νερό για το τσάι βράζει σ’ έναν κουβά πάνω στη σόμπα, καθώς φίλοι και γνωστοί έχουν έλθει για επίσκεψη. Τώρα πια οι ημέρες κυλούν μέσα στην αγωνιώδη αναμονή για την εύρεση εργασίας. «Εχω αφήσει τους δικούς μου στην πατρίδα, 15 άτομα», λέει ο Αλεξάντρ Μπαμποκόνοφ για τη ζωή του στο Τατζικιστάν. «Πρέπει να τους βρω ρούχα και φαγητό, αλλά πώς; Τα χρήματα φθάνουν μόνο για να φάμε». Οι αυξανόμενες επιθέσεις μεταναστών τους έχουν επίσης θορυβήσει, καθώς οι θέσεις εργασίας γίνονται όλο και πιο δυσεύρετες και η λαϊκή δυσαρέσκεια για την παρουσία της ξένης εργατικής δύναμης κερδίζει έδαφος.

Στο έλεος της αστυνομίας

Ως αποκορύφωμα όλων αυτών των προβλημάτων, οι μετανάστες βρίσκονται συχνά στο έλεος της αστυνομίας, που μπορεί να κατασχέσει μετρητά και άλλα πολύτιμα πράγματα με οποιοδήποτε πρόσχημα και χωρίς κανέναν λόγο απολύτως, όπως λένε μάρτυρες αλλά και εμπειρογνώμονες.

Τους τελευταίους μήνες, η αστυνομία έχει πραγματοποιήσει αρκετές επιδρομές στο Τσελομπιτίγεβο, αναζητώντας, σύμφωνα με μαρτυρίες, παράνομους μετανάστες. Τα νόμιμα χαρτιά των κατοίκων της παραγκούπολης, όμως, δεν αποτελούν απαραιτήτως εγγύηση προστασίας. Σε μια πρόσφατη επιδρομή, η αστυνομία ανάγκασε καμιά δεκαριά άνδρες να γδυθούν παρά το ψύχος και τους έκαψε τα ρούχα όταν διαπίστωσε ότι δεν είχαν αρκετά μετρητά να δώσουν. «Ακόμη κι όταν όλα τα χαρτιά σου είναι εντάξει, μπορεί να σε ξυλοκοπήσουν και να σου πάρουν τα χρήματα», είπε ο Καμρόγεφ. «Δεν βοηθάει και πολύ να είσαι νόμιμος εδώ». Ο Ακάτοφ συνελήφθη στην αγορά πρόσφατα, μαζί με τα δυο του παιδιά, όταν είχε βγει να αγοράσει ρούχα. Παρότι τα χαρτιά του ήταν εντάξει, κατηγορήθηκε για κατοχή πλαστών εγγράφων. Το διαβατήριό του κατασχέθηκε. «Λένε ότι θα με απελάσουν, δεν ξέρω τι να κάνω»…

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_08/02/2009_302668

Παπουτσάκης είπε...

Πρώτο δράμα στην κυβέρνηση του Ομπάμα
Οι αποπομπές Ντασλ, Ρίτσαρντσον και Κιλεφέλερ εγείρουν αμφιβολίες για τους συνεργάτες του

The Economist

Στη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου από τις εκλογές ώς την ορκωμοσία του, ο Μπαράκ Ομπάμα απέσπασε επαίνους για την ωριμότητα που επέδειξε και τις επιλογές στελεχών με πλούσια προσόντα για το νέο κυβερνητικό του σχήμα. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πλέον. Μόλις την περασμένη Τρίτη, ο Τομ Ντασλ έγινε το δεύτερο μέλος της κυβέρνησης που παραιτείται πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του. Λίγες ώρες νωρίτερα, είχε προηγηθεί η παραίτηση της Νάνσι Κιλεφέλερ, της «τσαρίνας για την αποτελεσματικότητα» που επέλεξε ο κ. Ομπάμα ώστε να ελέγχει τις σπατάλες στον δημόσιο τομέα. Από την άλλη πλευρά, η εμπλοκή του υπουργού Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, σε ένα ακόμη «μίνι-σκάνδαλο» φοροδιαφυγής δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την επικύρωση του διορισμού του από τη Γερουσία, την προηγούμενη εβδομάδα.

Ως Γερουσιαστής, ο κ. Ομπάμα ήταν από τους βασικούς υποστηρικτές της θέσπισης αυστηρότερων κανόνων διαφάνειας, ενώ, στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, υποσχέθηκε να «καθαρίσει» τον Λευκό Οίκο. Ενα από τα πρώτα προεδρικά διατάγματα που υπέγραψε απαγορεύει σε όσους εργάστηκαν στην κυβέρνηση να μεταπηδήσουν αμέσως στο ιδιωτικό τομέα και να χρησιμοποιήσουν τις γνωριμίες που απέκτησαν με σκοπό να προωθήσουν αιτήματα ειδικών συμφερόντων στους πρώην συναδέλφους τους. Οι οπαδοί της χρηστής διακυβέρνησης πανηγύρισαν, μολονότι ο κ. Ομπάμα διόρισε στη συνέχεια στο Πεντάγωνο τον Γουίλιαμ Λιν, πρώην λομπίστα της αμυντικής βιομηχανίας Raytheon.

Στο στόχαστρο ο κυβερνήτης

Πριν ακόμη ορκιστεί, ο κ. Ομπάμα βρέθηκε αντιμέτωπος με το πρώτο σκάνδαλο της θητείας του. Πρότεινε τον άλλοτε εσωκομματικό του αντίπαλο, Μπιλ Ρίτσαρντσον, για υπουργό Εμπορίου. Ωστόσο, γρήγορα αποκαλύφθηκε ότι ο Δημοκρατικός κυβερνήτης του Νέου Μεξικού βρίσκεται στο στόχαστρο δικαστικής έρευνας. Ο ίδιος διατείνεται ότι είναι αθώος, αλλά παραιτήθηκε προκειμένου να μη φέρει σε πιο δύσκολη θέση τον κ. Ομπάμα. Ο νέος πρόεδρος ανακοίνωσε τον αντικαταστάτη του κ. Ρίτσαρντσον την εβδομάδα που πέρασε. Πρόκειται για τον Ρεπουμπλικανό Γερουσιαστή του Νιου Χάμπσαϊρ, Τζουντ Γκρεγκ. Η επιλογή ενός ακόμη στελέχους της αντιπολίτευσης (μετά τον υπουργό άμυνας, Ρόμπερτ Γκέιτς και τον υπουργό Μεταφορών, Ρέι Λαχούντ) φάνηκε να επιβεβαιώνει ότι ο κ. Ομπάμα θα επιδιώξει πράγματι διακομματική συναίνεση.

Ο «άνθρωπος του λαού»

Εντούτοις, το θέμα επισκιάστηκε από τις αποχωρήσεις του κ. Ντασλ και της κ. Κιλεφέλερ. Ο κ. Ντασλ, πρώην επικεφαλής της ομάδας των Δημοκρατικών στη Γερουσία προοριζόταν, ως υπουργός Υγείας, να ηγηθεί των προσπαθειών του κ. Ομπάμα για αναμόρφωση στον χώρο της υγειονομικής περίθαλψης. Αποκαλύφθηκε όμως ότι μετά την αποχώρησή του από τη Γερουσία προσέλαβε προσωπικό σοφέρ και αγόρασε πολυτελή λιμουζίνα, χωρίς να πληρώσει φόρους για τα ακριβά του γούστα. Επίσης, δεν δήλωσε εισοδήματα ύψους 80.000 δολαρίων από υπηρεσίες που προσέφερε σε μεγάλες εταιρείες, ως σύμβουλος.

Τη Δευτέρα, ο κ. Ομπάμα δήλωσε ότι στηρίζει «ανεπιφύλακτα» τον κ. Ντασλ, παρά τη θύελλα αντιδράσεων. Την Τρίτη το πρωί, όλοι περίμεναν ότι τελικά η επικύρωση του διορισμού του από τη Γερουσία θα προχωρήσει. Μετά λίγες ώρες, εξέδωσε δελτίο Τύπου από κοινού με τον πρόεδρο, στον οποίο γνωστοποιούσε ότι παραιτείται. Το ίδιο βράδυ, ο κ. Ομπάμα παραδέχθηκε από τηλεοράσεως ότι «τα έκανε θάλασσα» στην εν λόγω υπόθεση.

Η ειλικρίνεια του προέδρου είναι καλοδεχούμενη. Το σκάνδαλο όμως παραμένει, εν μέρει διότι ο κ. Ντασλ αυτοπαρουσιαζόταν ως «άνθρωπος του λαού», ενώ στη συνέχεια έκανε περιουσία χωρίς να τη δηλώσει ολόκληρη στη εφορία. Εξίσου ειρωνικά σχόλια θα μπορούσε να κάνει κανείς και για την περίπτωση της κ. Κιλεφέλερ. Πρώην στέλεχος της μεγάλης εταιρείας συμβούλων McKinsey, ανέλαβε να ελέγχει τον προϋπολογισμό του κράτους «γραμμή προς γραμμή», ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα γίνονται περιττές δαπάνες. Στο τέλος, την πάτησε με την εφορία για παρόμοια υπόθεση με πολλούς συναδέλφους της πολιτικούς: δεν πλήρωσε τους δέοντες φόρους για τον σοφέρ και την οικιακή βοηθό που απασχολούσε. Αποχώρησε έτσι και εκείνη, λέγοντας ότι δεν θέλει να γίνει βαρίδι για τη νέα κυβέρνηση.

Εμπλοκή υπουργού

Ο κ. Ομπάμα διατήρησε πάντως στο κυβερνητικό σχήμα έναν τουλάχιστον φοροφυγά, τον νέο υπουργό Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, ο οποίος δεν πλήρωσε τις εισφορές του στην εφορία ως αυτοαπασχολούμενος όταν εργαζόταν ως σύμβουλος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (για το θέμα που προέκυψε, η ευθύνη αποδόθηκε σε φορολογικό κώδικα των ΗΠΑ, ο οποίος είναι τόσο περίπλοκος, ώστε ούτε ένας ευφυής οικονομολόγος δεν μπορεί να συμπληρώσει σωστά τη δήλωσή του). Mε την οικονομική κρίση να επιδεινώνεται, ο κ. Ομπάμα δεν είχε την πολυτέλεια να στερηθεί των υπηρεσιών του κ. Γκάιτνερ και έτσι προχώρησε ο διορισμός του.

Τεράστιες προκλήσεις

Οι Ρεπουμπλικανοί, οι οποίοι αντιμετώπισαν παρόμοια σκάνδαλα διαφθοράς στις τάξεις τους πριν χάσουν την πλειοψηφία στο Κογκρέσο το 2006, απολαμβάνουν τα στραβοπατήματα των Δημοκρατικών. Ο κ. Ομπάμα θα υποστηρίξει βέβαια ότι οι αποπομπές των κ.κ. Ντασλ, Ρίτσαρντσον και Κιλεφέλερ, αποδεικνύουν ότι η κυβέρνησή του έχει θέσει αυστηρούς κανόνες διαφάνειας. Παρότι ο ίδιος διατηρεί αλώβητη την εικόνα του και παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής, ήδη άρχισαν να εγείρονται αμφιβολίες για τους συνεργάτες που επέλεξε. Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο κ. Ομπάμα, συμπεριλαμβανομένης και της μεταρρύθμισης στην υγεία, είναι τεράστιες. Την ίδια στιγμή, συνειδητοποιεί και ο ίδιος ότι όσο ξεθωριάζει η λάμψη της εκλογικής νίκης, το έργο της καθημερινής διακυβέρνησης θα γίνεται όλο και δυσκολότερο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_08/02/2009_302675

Παπουτσάκης είπε...

Τα συνδικάτα, η κοινωνική προστασία και η ευημερία

The Guardian

Οι λεπτομέρειες σχετικά με τις απεργίες εναντίον της εισαγωγής χαμηλά αμειβόμενων ξένων εργατών στα βρετανικά διυλιστήρια του Λίνζι δεν είναι γνωστές. Ομως, το κυρίαρχο διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι σαφέστερο. Πρόκειται για μια μάχη που θα καθορίσει το μελλοντικό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης. Είναι η συνέχιση της διαμάχης σχετικά με το πώς κατανέμονται τα οφέλη από την οικονομία της αγοράς, μιας διαμάχης που άρχισε από τότε που σχηματίστηκε το πρώτο συνδικαλιστικό σωματείο.

Τα συνδικάτα προσπάθησαν να προασπίσουν τους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας με δύο τρόπους. Πρώτον, στο επίπεδο της κάθε επιχείρησης, ή και του κάθε κλάδου, προσπάθησαν να βελτιώσουν τους όρους μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων. Η μεμονωμένη σχέση εξουσίας μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη είναι αναπόφευκτα ασύμμετρη, όμως μέσω συνδικάτων, οι εργαζόμενοι μπορούν να την εξισορροπήσουν και να αποσπάσουν αυτά που τους αξίζουν. Δεύτερον και εξίσου σημαντικό ήταν η νομική κατοχύρωση των εργασιακών συνθηκών. Δεν μπορούν να υπάρξουν συνδικάτα σε όλους τους χώρους εργασίας, ούτε είναι η συλλογική διαπραγμάτευση η απάντηση σε όλα τα ζητήματα. Ο αμίαντος έπρεπε απλούστατα να απαγορευθεί, όχι να γίνει αντικείμενο πολλών ξεχωριστών συλλογικών συμβάσεων. Με αντίστοιχο τρόπο, οι ενώσεις καταναλωτών και τα περιβαλλοντικά κινήματα έχουν δαμάσει άλλες ακρότητες του αχαλίνωτου καπιταλισμού.

Επωφελούνται όλοι

Ο κάθε εργοδότης ξεχωριστά μπορεί να παραπονιέται για τη νομοθεσία ή για τα συνδικάτα, όμως η ειρωνεία είναι ότι επωφελείται από αυτά. Αν οι άλλοι υπάλληλοι δεν είχαν τους μισθούς τους στην τσέπη τους, δεν θα είχαν τα χρήματα να αγοράσουν τα προϊόντα του. Τις πρώτες ημέρες της προεδρίας του, ο Μπαράκ Ομπάμα είπε τα εξής: «Πιστεύω ότι πολλά από τα μέτρα εναντίον της οργανωμένης εργασίας που ελήφθησαν τα τελευταία οκτώ χρόνια, μέτρα με τα οποία διαφώνησα κάθετα, πρέπει να αποσυρθούν. Δεν θεωρώ το συνδικαλιστικό κίνημα ως μέρος του προβλήματος αλλά ως μέρος της λύσης. Οι κανόνες για τους εργαζομένους και τα συνδικάτα που τους εκπροσωπούν πρέπει να είναι δίκαιοι, γιατί γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ισχυρή μεσαία τάξη χωρίς ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα. Γνωρίζουμε ότι ισχυρά, ζωντανά, αναπτυσσόμενα συνδικάτα μπορούν να συνυπάρξουν με ισχυρές, ζωντανές, αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις. Η αμερικανική οικονομία δεν είναι και δεν ήταν ποτέ παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος. Οταν οι υπάλληλοι ευημερούν, αγοράζουν προϊόντα που κάνουν και τις επιχειρήσεις να ευημερούν».

Ιστορικά, κάθε φορά που καθιερωνόταν κάποιο πολιτισμένο μέτρο προστασίας, ξεσπούσε αντίσταση. Οταν απαγορεύθηκε η παιδική εργασία στις καπνοδόχους, ακούστηκαν φοβερές προειδοποιήσεις. Εξάλλου, κάθε κανόνας αυξάνει αυτομάτως τους δημιουργικούς τρόπους με τους οποίους αυτοί που χάνουν προσπαθούν να τον ξεπεράσουν.

Τα βρετανικά συνδικάτα δεν είναι υπέρ του προστατευτισμού αλλά υπέρ του ελεύθερου εμπορίου. Ομως, η παγκοσμιοποίηση χρειάζεται τους ίδιους μηχανισμούς αναδιανομής του πλούτου και προστασίας από την εκμετάλλευση οι οποίοι δημιουργήθηκαν και σε εθνικό επίπεδο, μετά από πολλά χρόνια αγώνων συνδικάτων και προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων. Δεν έχει νόημα να δημιουργείται περισσότερος πλούτος αν δεν κατανέμεται δίκαια. Η μεγαλοφυΐα των ιδρυτών της Ε.Ε., όπως ο Ζακ Ντελόρ, ήταν να ενσωματώσουν την κοινωνική προστασία στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, αναγνωρίζοντας ότι η δημιουργική καταστροφή που επέφεραν οι ανοικτές αγορές χρειαζόταν εξισορρόπηση με μέτρα στο κοινωνικό πεδίο. Αυτοί που επωφελούνται από τη δημιουργία πρέπει να πληρώσουν τουλάχιστον κάτι σε αυτούς που βίωναν την καταστροφή.

Οι μηχανισμοί

προστασίας στην Ε.Ε.

Οι μηχανισμοί κοινωνικής προστασίας της Ευρώπης δεν μπόρεσαν να προλάβουν την παγκοσμιοποίηση, όπως φαίνεται από τις διαμαρτυρίες και τις απεργίες που γίνονται αυτή τη στιγμή. Η κοινοτική οδηγία περί Εισαγωγής Εργατικού Δυναμικού έχει στόχο να διασφαλίσει ότι οι εταιρείες δεν θα υποσκάπτουν τις εργασιακές συνθήκες εισάγοντας εργαζομένους από άλλες χώρες, οι οποίοι θα δουλεύουν με χαμηλότερους μισθούς. Ομως, ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζεται η οδηγία απλώς διασφαλίζει ότι οι εισαγόμενοι εργάτες στη Βρετανία αμείβονται με τον κατώτερο μισθό.

Ακόμη χειρότερα, μια σειρά αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (στις υποθέσεις Βίκιγκ, Λαβάλ, Ράφερτ και Λουξεμβούργου) έχουν δημιουργήσει αμφιβολίες σχετικά με το πόσα μπορούν να κάνουν τα συνδικάτα και τα κράτη–μέλη της Ε.Ε. για να προστατεύσουν τις εργασιακές τους συνθήκες από το κινητό κεφάλαιο που μετακινεί εργαζομένους από χώρα σε χώρα.

Θα αυξηθούν οι πιέσεις

Καλά κάνουν οι Βρετανοί υπουργοί και προειδοποιούν για τους κινδύνους του προστατευτισμού και της ξενοφοβίας. Αλλά οι πιέσεις θα αυξηθούν αν δεν γίνει κάτι για τα προβλήματα που τις προξενούν. Η παγκοσμιοποίηση δεν θα λειτουργήσει χωρίς συναίνεση και η συναίνεση δεν θα επιτευχθεί χωρίς κοινωνική προστασία και δίκαιους όρους του παιχνιδιού. Παρόλο που ακόμη δεν είναι σαφές τι συνέβη στο Λίτζι, μπορούμε να πιστεύουμε τα χειρότερα, μέχρις ότου η κυβέρνηση διαβεβαιώσει τους διαδηλωτές για το εξής. «Αν κάποιοι εισάγουν εργάτες για να υποσκάψουν τους μισθούς και τους όρους εργασίας σας, η κυβέρνηση διαφωνεί και ο νόμος θα σας προστατεύσει».

Για λίγο, το περασμένο Σαββατοκύριακο, φάνηκε ότι οι υπουργοί το είχαν καταλάβει αυτό. Ομως, έκτοτε φαίνεται ότι κατέβασαν πάλι τα ρολά, υπερασπιζόμενοι το status quo. Οι Βρετανοί υπουργοί πρέπει να διδαχθούν από την ιστορία, να ακούσουν τον Ομπάμα και να συμπλεύσουν με την πανευρωπαϊκή εκστρατεία των συνδικάτων για νέα εξισορρόπηση της Ε.Ε. προς όφελος των πολιτών της.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουν και οι ευρωπαϊκοί κανόνες και ο τρόπος με τον οποίο η Βρετανία εφαρμόζει την οδηγία περί Εισαγωγής Εργατικού Δυναμικού, ώστε να προστατεύονται οι συλλογικές συμβάσεις. Η κοινωνική προστασία διασφαλίζει ότι θα υπάρξει συναίνεση για αλλαγές, φροντίζει ώστε οι καρποί της ευημερίας να μοιράζονται δίκαια και φέρνει περισσότερη ευημερία.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_08/02/2009_302676

Παπουτσάκης είπε...

Βρετανική Αριστερά και αντισημιτισμός
Μπορεί κάποιος να καταδικάζει την ισραηλινή συμπεριφορά και την ίδια στιγμή να είναι εναντίον των αντιεβραϊκών προκαταλήψεων

The Guardian

Την επαύριο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και της 7ης Ιουλίου 2005, η βρετανική Αριστερά επέδειξε τα ευγενή ανακλαστικά της. Πολιτικοί, σχολιαστές και ακτιβιστές ένωσαν τη φωνή τους, για να πουν στους συμπατριώτες τους ότι παρά την οργή τους για τις ανθρώπινες απώλειες δεν θα έπρεπε να στρέψουν τον θυμό τους εναντίον της μουσουλμανικής κοινότητας. Προοδευτικές φωνές επέμεναν ότι δεν έπρεπε να θεωρηθούν ένοχοι όλοι συλλήβδην οι μουσουλμάνοι, μόνο και μόνο επειδή οι δράστες της 11/9 και της 7/7 ήταν μουσουλμάνοι και είχαν δηλώσει ότι ενεργούν εκ μέρους όλων των μουσουλμάνων.

Παρότρυναν τους Βρετανούς να προσέχουν τι λένε, να μη γενικεύουν και να καταστήσουν σαφές στους Βρετανούς μουσουλμάνους ότι είναι ευπρόσδεκτοι. Μια εβδομάδα μετά τις επιθέσεις της 7/7 στο Λονδίνο, συγκεντρώθηκε ένα τεράστιο πλήθος στην πλατεία Τραφάλγκαρ, για να ακούσουν μια έκκληση ενότητας από τον τότε δήμαρχο Κέβιν Λίβινγκστοουν, ο οποίος είπε στους Λονδρέζους ότι δεν θα έπρεπε ν’ αρχίσουν να αναζητούν «ποιον να κατηγορήσουν και ποιον να μισήσουν». Ηταν η σωστή αντίδραση, και είμαι ευτυχής που συμμετείχα, αποκηρύσσοντας την έξαρση της ισλαμοφοβίας.

Παράξενη σιωπή

Εντούτοις, υπάρχει μια παράξενη σιωπή τις τελευταίες λίγες εβδομάδες. Για μια ακόμη φορά, πολύς κόσμος είναι εξαγριωμένος με τις τόσο εκτεταμένες απώλειες αμάχων – αυτή τη φορά στη Γάζα. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν ακούστηκαν εκείνες οι φωνές, οι οποίες θα έλεγαν στον κόσμο να μη στρέψει την οργή του εναντίον της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας.

Αξίζει να επισημάνει κανείς το αυτονόητο, πως η επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι δεν είναι 11/9 ή 7/7 και ότι το Ισραήλ δεν είναι Αλ Κάιντα και να δηλώσει ότι η σιωπή δεν είναι απόλυτη. Με μια καλοδεχούμενη κίνηση, μια ομάδα επιφανών μουσουλμάνων έγραψε ανοιχτή επιστολή, με την οποία καταδίκασε τις επιθέσεις εναντίον Εβραίων, λόγω Γάζας. Επιπλέον, ο πρώην υπουργός Ντένις ΜακΣέιν σ’ ένα φλογερό του άρθρο στο περιοδικό Progress κάλεσε την Αριστερά «να μη μετατρέπει την κριτική εναντίον του Ισραήλ σε καταδίκη των Εβραίων».

Πέραν αυτών, όμως, επικρατεί παράξενη ηρεμία. Σύμφωνα με το ίδρυμα το οποίο ελέγχει τα κρούσματα αντι–εβραϊκού ρατσισμού, στη Βρετανία, τις τέσσερις εβδομάδες μετά την έναρξη της ισραηλινής επιχείρησης οκταπλασιάστηκαν τα αντισημιτικά επεισόδια στη Βρετανία, σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι. Ανέφερε 250 περιστατικά –σχεδόν 10 την ημέρα– τον μεγαλύτερο αριθμό, αφότου άρχισε τις εργασίες του, πριν από 25 χρόνια. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται επιθέσεις σε συναγωγές και βίαιες επιθέσεις εναντίον Εβραίων. Υβριστικά γκράφιτι έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε εβραϊκές περιοχές, σε όλη τη χώρα, ενώ τα εβραϊκά σχολεία έχουν τεθεί σε επιφυλακή για τον φόβο επιθέσεων. Τα περισσότερα έχουν τοποθετήσει φρουρούς στις πόρτες τους και σε ορισμένα υπάρχει αστυνομική παρουσία. Η απειλή είναι πραγματική και παρ’ όλ’ αυτά δεν έχει ακουστεί κουβέντα από εκείνους, οι οποίοι υπερηφανεύονται ότι εχθρεύονται τον ρατσισμό.

Ωστόσο, εδώ υπάρχει κάτι περισσότερο από απλή παράλειψη. Ας πάρουμε τις διαδηλώσεις του Ιανουαρίου εναντίον του Ισραήλ. Η δημοσιογράφος Riazat Butt αναφέρει σε άρθρο της ότι σε μια διαδήλωση δεν άκουσε μόνο την κραυγή «Κάτω το Ισραήλ», αλλά και «Σκοτώστε τους Εβραίους». Σε αντιπολεμική διαδήλωση στο Αμστερνταμ ακούστηκε το σύνθημα «Χαμάς, Χαμάς, ρίξε τους Εβραίους στους θαλάμους αερίων». Στις διάφορες εκδηλώσεις του Λονδίνου υπήρχαν πολλά «πλακάτ», όπου εξισωνόταν το εβραϊκό αστέρι του Δαβίδ με τη σβάστικα. Ο βουλευτής Τζορτζ Γκαλογουέι διακήρυξε από την πλευρά του ότι «σήμερα, ο παλαιστινιακός λαός στη Γάζα αποτελεί τη νέα εκδοχή του γκέτο της Βαρσοβίας κι εκείνοι που τον δολοφονούν είναι το ανάλογο εκείνων, που δολοφόνησαν τους Εβραίους στη Βαρσοβία, το 1943».

Ορισμένοι θα πουν ότι αγωνίζονται να διακρίνουν ανάμεσα σε σιωνιστές και Εβραίους. Θεωρητικώς είναι κατανοητό, αλλά το ζήτημα είναι ότι αυτός ο διαχωρισμός δεν σημαίνει και πολλά πράγματα στον δρόμο – τουλάχιστον όχι για εκείνον, ο οποίος είδε μια παρέα Εβραίων του Μάντσεστερ να φεύγει από τη συναγωγή, στις 17 Ιανουαρίου, και τους φώναξε «Ελευθερώστε την Παλαιστίνη», συνοδεύοντας την παραίνεσή του αυτή με βαρύτατες ύβρεις.

Επιπλέον, αυτός ο δήθεν διαχωρισμός μεταξύ καλών και κακών Εβραίων έχει μακρά ιστορία. Ο Αντονι Τζούλιους, μελετητής του αγγλικού αντισημιτισμού, λέει ότι με εξαίρεση τους ναζί, όσοι μισούσαν τους Εβραίους έκαναν πάντα διακρίσεις. Οι χριστιανοί αντισημίτες αποδέχονταν τους Εβραίους οι οποίοι ήταν έτοιμοι να αλλαξοπιστήσουν και απέρριπταν όσους αρνούνταν. Πριν από έναν αιώνα, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε τραβήξει μια διαχωριστική γραμμή, ανάμεσα στους αυτόχθονες Βρετανούς Εβραίους και όσους διέδιδαν τον μπολσεβικισμό. Σήμερα, η διαχωριστική γραμμή είναι η σχέση με το Ισραήλ.

Δεν είναι το ίδιο

Οντως, οι περισσότεροι έχουν στενούς και οικογενειακούς δεσμούς με το εβραϊκό κράτος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υποστηρίζουν κάθε πολιτική του, περιλαμβανομένης αυτής που οδήγησε στο μακελειό της Γάζας. Και νομίζουμε ότι εκείνοι που γρονθοκόπησαν τον νεαρό Εβραίο στο Golders Green, δεν τον ρώτησαν προηγουμένως τη γνώμη του για το Συμπαγές Μολύβι.

Γνωρίζω ότι κάποιοι θα πουν, πως ακόμη και η αναφορά στο θέμα είναι μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού της προσοχής από το πραγματικό και μεγαλύτερο ζήτημα, την ισραηλινή βαναυσότητα στη Γάζα και τον κολοσσιαίο αριθμό των νεκρών αμάχων, στον οποίο κατέληξε. Δεν το δέχομαι. Ωστόσο, αυτά τα δυο ζητήματα είναι διαφορετικά. Είναι απολύτως δυνατόν να καταδικάζεις την ισραηλινή συμπεριφορά και την ίδια στιγμή να είσαι απολύτως εναντίον των αντιεβραϊκών προκαταλήψεων. Κι είναι καιρός τα προοδευτικά κόμματα και η Αριστερά να το πουν.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_08/02/2009_302671