Εξουσίες, ΜΜΕ και κοινωνία.

Στον 20ό αι. κρίση υπήρχε πάντα. Εμφανίζονταν είτε ως πετρελαϊκή, πληθωρισμός, ανεργία, πόλεμος, σκάνδαλα, φτώχεια κ.ά. Αν δεν υπάρχει κρίση, μην ανησυχείτε, τα ΜΜΕ θα την κατασκευάσουν ή θα την ανακαλύψουν διότι η ισχύς τους αποδεικνύεται με τις δήθεν ή υπαρκτές αποκαλύψεις. Διότι μια κρίση επαυξάνει τη δύναμή τους και επεκτείνει την εξουσία τους. Σκοπός των ΜΜΕ είναι να υποτάξουν τις υπόλοιπες εξουσίες.

Στην πραγματικότητα κάθε κρίση δημιουργούσε τις συνθήκες επίλυσης των προβλημάτων έπειτα από μια κοιλιά στο ενδιάμεσο. Η κάθε εξουσία αντιμετωπίζει τις κρίσεις είτε ως άρνησή τους, είτε με διάθεση καταστροφολαγνείας, μερικές φορές με ένταση, μεγαλύτερη από τα ίδια τα μέσα. Άλλες φορές τα ΜΜΕ κρύβουν τις κρίσεις διότι έχουν καλυφθεί τα κέρδη τους και προστατεύουν έτσι τα συμφέροντά τους. Είναι η εποχή της παλαβής, του τραλαλά και του τσιάουα. Τι είναι 600.000 άνεργοι μπροστά στα εξασφαλισμένα κέρδη των κατασκευαστικών και των βιομηχανιών; Το ατομικό δράμα των ανέργων εξαφανίζεται και το κοινό πρέπει να μαθαίνει από τηλεοράσεως να μαγειρεύει και να πλέκει. Όταν μάλιστα οι δείκτες της οικονομίας επιβραβεύονται από ΔΝΤ και Παγκόσμιες Τράπεζες, τότε οι άνεργοι να καταπιούν «αξιοπρεπώς» το δράμα τους. Ίσως χορτάσουν!

Σήμερα εξουσίες και ΜΜΕ δραματοποιούν μια κρίση που έχει τις ρίζες της στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου και στην απληστία αμερικανικών επιχειρήσεων. Οι μεγάλες οικονομίες πάνε πολύ άσχημα και κανένας δεν αμφισβητεί το «τηλεοπτικό γεγονός». Τεράστιες επιχειρήσεις ζητάνε κρατική ενίσχυση διαφορετικά χιλιάδες άνθρωποι θα βρεθούν στο δρόμο. Θέλουν να τα αρπάξουν επίσημα και χωρίς κόπο. Προέχει η αποφυγή του χάους και του γκρεμού. Μερικές φορές η δραματοποίηση μιας κρίσης μοιάζει με αυτοάμυνα του συστήματος. Για να δεχθούν οι εργαζόμενοι το «μοιραίο» που είναι αδύνατον να αποφευχθεί! Μια ζωή η πλειοψηφία την βγάζει στο «αναπόφευκτο» και στα μέτρα που πρέπει επειγόντως να ληφθούν διότι κινδυνεύει η Δημοκρατία, η χώρα και η οικονομία. Σχεδόν ποτέ δε δίδεται απάντηση για το ποιος φταίει και βρεθήκαμε εδώ. Ποιος εκβιάζει ποιόν και ποιος τα παίρνει. Συνήθως αποδίδονται ευθύνες σε αποδιοπομπαίους τράγους(κυρίως πολιτικούς) και έτσι πορευόμαστε. Κοιμόμαστε μέχρι το επόμενο «σκάνδαλο» να μας ξυπνήσει και να ενεργοποιήσει εκ νέου τα συνωμοτικά μας απωθημένα! Σε νέο κύκλο με ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα. Θα τιμωρηθεί ίσως κάποιος πολιτικός και οι πραγματικοί ένοχοι με την γνήσια και εγκληματική απληστία περνάνε ξανά στο απυρόβλητο. Με τους ίδιους δοκιμασμένους μηχανισμούς χειραγώγησης και «οραμάτων» θα ελέγξουν το νέο τοπίο που θα δημιουργήσουν οι πρόσκαιρες και επιμέρους λύσεις των προβλημάτων. Το μοντέλο παραμένει σταθερό και αμετάβλητο. Και τα προβλήματα χρονίζουν και προκαλούν οργή για την ανικανότητα επίλυσής τους. Όσοι παραπονιούνται και αντιδρούν ενοχοποιούνται.

Στη δεκαετία του 70 ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Ραιημόν Μπαρ κατηγόρησε τους πολίτες για την άνοδο του πληθωρισμού: «το επίπεδο ζωής τους δεν ήταν αντίστοιχο προς τα οικονομικά τους μέσα». Αν ρωτήσεις σήμερα ένα μέσο Έλληνα θα σου πεί το ίδιο. Λες και ο Μπαρ κυβέρνησε την Ελλάδα. Θα κατηγορήσει τα κινητά, τα αυτοκίνητα και τα μπαράκια. 20 χρόνια αργότερα ο Εντουάρντ Μπαλαντύρ (που υπόσχονταν ελπίδα, ανάσταση ελπίδας και αλλαγή) κατηγόρησε την εγωιστική και «ανομολόγητη συλλογική προτίμηση της γαλλικής κοινωνίας στην ανεργία»(Le Monde: La force et la justice, 20/12/1994). Η ανεργία δηλαδή υπάρχει επειδή το θέλουμε εμείς. Και να είμαστε ευτυχισμένοι με μια ανεργία στο 6-7% που είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί η ευημερία της κοινωνίας (σύμφωνα με τον Alain Minc). Οι δύσπιστοι πολίτες δεν έχουν άλλη επιλογή από τη σιωπή και την υποταγή. Το ρόλο της αντίστασης έχει αναλάβει προ πολλού ο κουκουλοφόρος και τα ΜΜΕ. Αυτοαναγορεύτηκαν σε προστάτες του κοινού καλού και σε τιμωρούς, του «μπάτσου», του «κλέφτη» και του «ψεύτη», όταν η πηγή του κακού βρίσκεται στις κορυφές του συστήματος παραπληροφόρησης. Σήμερα τιμωρεί, απονέμει δικαιοσύνη και «προστατεύει» τον πολίτη, ο δημοσιογράφος και ο κουκουλοφόρος. Ηδονίζονται να υπηρετούν το «κοινό καλό» εξυπηρετώντας τεράστια συμφέροντα που κερδοσκοπούν και λειτουργούν εις βάρος της κοινωνίας. Η κοινωνία που σιωπά, αν μιλήσει κατηγορείται από τους υπηρέτες των ΜΜΕ για ανάρμοστη και φασιστική συμπεριφορά! Είναι κοινωνία χωρίς αξίες που έχει χάσει την ψυχραιμία της, άρα και το δίκιο της…. «Διακόπτουμε για διαφημίσεις»!