Ο σημερινός πρόεδρος της ΓΣΕΕ, ο Παναγόπουλος, αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο πιστά κομματικά όργανα που είχε ποτέ η ηγεσία των συνδικαλιστών (…και των εργατοπατέρων).Και οι προηγούμενοι πρόεδροι «εκτιμήθηκαν» από το «δημοκρατικό κίνημα» και «τιμήθηκαν» με βουλευτικά αξιώματα λόγω της προσφοράς τους στο κόμμα αλλά αυτός εδώ έχει ξεπεράσει κάθε όριο στην εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων.
Φυσικά και έχει δικαίωμα να ανήκει όπου θέλει. Ο ρόλος του όμως δεν του επιτρέπει την πλήρη ταύτιση του θεσμικού του ρόλου με τα πολιτικά του πιστεύω και την εκμετάλλευση του εργατικού κινήματος ως μέσο για την προσωπική και πολιτική του ανέλιξη.
Δεν μπορεί για παράδειγμα να ταυτίζει το εργατικό κίνημα με την προπαγάνδα του κόμματός του. Δεν μπορεί να στηρίζει μέσω της θέσης του, τη σκανδαλοθηρία και την υποβάθμιση του πολιτικού λόγου σε κανιβαλισμό για να τον «δει» ο πρόεδρος Γιώργος και να τον φυτέψει στο Επικρατείας!
Έχει καταντήσει πειθήνιο όργανο και τυφλός υπηρέτης των πασοκικών μηχανισμών και μετά απορούν γιατί η νεολαία και ο λαός τους έχει γυρίσει την πλάτη και δεν τους ακολουθεί στις αδιέξοδες και κοινωνικά επιζήμιες πορείες …. που τελικά το μόνο που θα πετύχουν είναι να «οδηγήσουν» τον πρόεδρο Παναγόπουλο στα έδρανα της Βουλής!
Τους κάνει εντύπωση που η "γενιά των 700 €" τους έχει γυρίσει προ πολλού την πλάτη γιατί έχει καταλάβει τι κουμάσια είναι και γιατί "παλεύουν" : για την τσέπη τους και την καρέκλα τους φυσικά! [σύμφωνα με έρευνα 9 στους 10 εργαζόμενους της γενιάς των 700€ είναι ανένταχτος στον συνδικαλισμό και επτά στους 10 μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα!]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου