Στον μακρύ κατάλογο των ιστορικών γεγονότων που η μετέπειτα ιστοριογραφία μεγέθυνε, ανάπλασε και μυθοποίησε εργολαβικά, ξεχωρίζει το πρόγραμμα του προέδρου των ΗΠΑ. Φ.Ν.Ρούζβελτ,γνωστό στους περισσότερους με τον όρο “NEW DEAL”. To συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο που ξεκίνησε χοντρικά μετά το μεγάλο κραχ και έληξε με την έναρξη του δευτερου παγκόσμιου πολέμου, επανέρχεται στον πολιτικό διάλογο κάθε φορά που η παγκόσμια οικονομία διέρχεται κρίση και ο κόσμος αναζητά σωτήρες,μεσσίες και λοιπούς σόουμεν-τυχοδιώκτες για να του δώσουν μια σταγόνα ελπίδας, και μερικά ευρώ.Ο λόγος του περιστασιακού βρυκολακιάσματος εκείνης της σκοτεινής εποχής είναι ότι έχει επικρατήσει η γενική εντύπωση πως η Υφεση προκλήθηκε εξαιτίας των laissez faire πολιτικών του Προέδρου Χούβερ και ξεπεράστηκε με τις κρατικιστικές πολιτικές του αντικαταστάτη του. Έτσι, οι σύγχρονοι world-improvers φτάνουν να απαιτούν ένα νέο New Deal για να ξεπεραστεί η κρίση που υποτίθεται πως προκάλεσε ο... «αχαλίνωτος καπιταλισμός».
Καταρχάς,όπως σε κάθε παραμύθι,έτσι και στο συγκεκριμένο,το ψέμμα ξεκινάει ήδη από το πρώτο λεπτό της διήγησης. Είναι λαθος ότι ο πρόεδρος Χούβερ ακολούθησε μια laissez faire πολιτική καθ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Αντίθετα έσπευσε να βάλει το λιθαράκι του μετά το Κραχ, αποκόπτοντας τις παγκόσμιες αγορές αγροτικών προιόντων με την αυξηση των δασμών, αυξάνοντας την φορολογία σε ανήκουστο βαθμό και παρεμβαίνοντας με πολλούς και διάφορους τρόπους στις διεργασίες της αγοράς.
Και ύστερα ήρθε ο Σωτήρ. Με τη ρητορική του, το στυλ του, τους ειδικοσυμβούλους του και το Νέο Πρόγραμμα του.Όπως όλοι οι σωτήρες, από τον Αλκιβιάδη ως το Στάλιν,έτσι και αυτός «είχε σχέδιο». To σχέδιο ήταν απλό: Κράτος-Κράτος-Κράτος. Έστησε κρατικοδίαιτα καρτέλ.Αυξησε κι άλλο τους φόρους.Έριξε λεφτά σε δημόσια έργα. «Έτσι» μας λένε οι κρατιστες, «σώθηκε η οικονομία των ΗΠΑ»
Όμως σώθηκε όντως η οικονομία από το New Deal?Μην είστε σιγουροι.Σε εργασία τους οι οικονομολόγοι Cole Harold L και Ohanian Lee συμπεραίνουν πως οι πολιτικές του New Deal ευθύνονται για την ιδιαίτερα ασθενή και καθυστερημένη πορεία της ανάκαμψης μετά τη Μεγάλη Ύφεση καθώς συνεισέφεραν στη μείωση της κατανάλωσης,της παραγωγής και στην ανεργία σε σημαντικό βαθμό. Καταλήγουν δε ότι «οι πολιτικές του New Deal στον τομέα της εργασίας και της βιομηχανίας δεν οδήγησαν στην ανάκαμψη της οικονομίας από την Υφεση όπως ήλπιζε ο Ρούζβελτ»
Το εθνικό εισόδημα των ΗΠΑ του 1937 είχε φτάσει μόλις το 85% του εισοδήματος στα 1929, ενώ στην Αγγλία το αντιστοιχο ποσοστό ήταν 124% .Οι πολιτικές του Κεντρικού Σχεδιασμού αφαίμασσαν τους φτωχότερους πληθυσμούς του Νότου μετακινώντας κεφάλαια -και επενδύσεις- στις Δυτικές και ανατολικές πολιτείες όπου τα εισοδήματα ήταν 60% υψηλότερα.
Η ανεργία το 1938 (μετα απο πέντε χρόνια συνεχους εφαρμογής του New Deal) έφτανε το 20% του εργατικού δυναμικού Άλλωστε όπως επισημαίνει και ο Jim Powel, ο μέσος όρος της ανεργίας καθ όλη τη διάρκεια του New Deal έφτανε το 17% .Γι αυτό το λόγο ο Henry Morgenthau έγραψε στο ημερολόγιο του το 1939 : «Δοκιμάσαμε να ξοδεψουμε λεφτά. Ξοδευουμε περισσότερο από όσο ξοδέψαμε ποτέ πριν κι αυτό δεν λειτουργεί (...) 8 χρόνια μετά την έναρξη της ηγεσίας μας, έχουμε ίδια ποσοστά ανεργίας με τότε που ξεκινήσαμε».
Ο ίδιος ο Ρούζβελτ αντιμετώπιζε τη διαρκή κρίση με τον τυπικό πανικό που πλημμυρίζει κάθε Κεντρικό Σχεδιαστή: ξεσπαθώνε σε καθε δημοσια τοποθέτηση του κατά της ελεύθερης αγοράς, έβριζε τους «μεγάλους επιχειρηματίες», διέταζε το FBI να διερευνήσει αν υπήρχε κάποια συνομωσία του Μεγάλου Κεφαλαιου που εμπόδιζε την ανάκαμψη της οικονομίας (δεν βρέθηκε καμία). Τελικά ο πόλεμος έδωσε «μια κάποια λύση» στην αποτυχημένη πολιτική ηγεσία που έκανε με περισσή χαρά και ανυπομονεσία αυτό το αιματοβαμμένο «άλμα προς τα εμπρός».
Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο ότι οι πολιτικές του Ρούζβελτ,και του προκατόχου του κατάφεραν να μετατρέψουν την Υφεση σε μια αργή,μακρόσυρτη διαδικασία οικονομικής αποσύνθεσης,που τελικά ξεπεράστηκε μέσα στα σφαγεία του Β¨ παγκοσμίου πολέμου.
Το 1939, μετά από έξι χρόνια εφαρμογής του λεγόμενου New Deal τα 2/3 των Αμερικανών θεωρούσαν ότι η πολιτική του Ρούζβελτ απέναντι στις επιχειρήσεις εμπόδιζε την ανάπτυξη της οικονομίας. Αλλά τι ξέρουνε αυτοί; Η προεδράρα (όχι ο Τσίπρας,ο Γ.Α.Π.) θεωρεί «κλειδί» για την σωτηρία μας την εφαρμογή ενός νέου New Deal, ενός New New Deal, που θα μας οδηγήσει όπως και το προηγούμενο στα χαρακώματ... στην γη της επαγγελίας θέλω να πω...
Τελικά η προπαγάνδα, και η πολιτική μυωπία ήταν είναι και θα είναι υπαίτιοι για κάθε οικονομική συμφορά από δω ώς την αιωνιότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου