Όταν ο Γ. Παπανδρέου απαγορεύει.....

Πριν λίγες μέρες ο Γιώργος Παπανδρέου «εξέδωσε» το περίφημο απαγορευτικό του για το συμπόσιο του Ιδρύματος Μητσοτάκη με θέμα «Από τον Ανένδοτο στη δικτατορία». Μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση, ενώ αντίθετα αποκόμισα πολύ θετική εντύπωση από τον Ευάγγελο Βενιζέλο που παραβίασε το απαγορευτικό. Παρενέβη μάλιστα με ομιλία του που είχε θέμα τη συνταγματική διάσταση της κρίσης του ’65. Φυσικά μόνον ανόητοι μπορούν να πιστεύουν (για ευνόητους λόγους) ότι έτσι νομιμοποιεί τις απόψεις του Μητσοτάκη για τα αίτια της δικτατορίας.
Ο Παπανδρέου επέδειξε μια άγνωστη πλευρά του χαρακτήρα του, που οι πάντες αγνοούσαν. Αυτός που δήθεν στηρίζει την πολυπολιτισμικότητα, τη διαφορετικότητα και την πολυχρωμία στον διάλογο, απαγόρευσε την είσοδο στο συμπόσιο ενώ από την πλευρά του ο Βενιζέλος αντέδρασε με την πλέον τολμηρή μέχρι στιγμής κίνησή του. Συμμετείχε. Και μόνον η παρουσία του, στο «απαγορευμένο» συμπόσιο, ήταν γροθιά στο σκληροπυρηνικό και οπισθοδρομικό παπανδρεϊκό ιδεολογικό κατεστημένο. Ένα κατεστημένο που απλά αρνείται το διάλογο, -όπως πάντα: καταγγελτικός λαϊκισμός και πολιτικό μίσος αλλά διάλογος μηδέν. Το μήνυμα Βενιζέλου, ήταν πολύ ισχυρό και καθόλου αμελητέο. Μήνυμα με αποδέκτη το βαθύ Πασόκ και το έλλειμμα πολιτικού πολιτισμού που αντιμετωπίζει.
Υπάρχει η άποψη ότι όποιος συζητά για αυτά τα γεγονότα (δεδομένου ότι πάνω στην παραποίησή τους στηρίχθηκε μια ολόκληρη παραφιλολογία που συνέφερε τις παραοικονομικές και παρακρατικές δραστηριότητες των «νέων τζακιών» που χρηματοδοτούν τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη»), νομιμοποιεί τους αποστάτες. Τους μετατρέπει σε ισότιμους συνομιλητές με τους «ιδιοκτήτες» της αλήθειας και της ορθής ερμηνείας των γεγονότων εκείνης της εποχής. Έτσι αντιμετωπίζουν, δυστυχώς, την ιστορία κάποιοι εκδοτικοί και πολιτικοί χώροι. Ιδιοκτησιακά. Η αλήθεια, τους ανήκει ασυζητητί και εξ’ ορισμού. Αυτοί γνωρίζουν τις πραγματικές διαστάσεις των γεγονότων κατά πως τους συμφέρει φυσικά. Αλήθεια και συμφέροντα ταυτίζονται και νομιμοποιούν την ιεροεξεταστική τους δράση εναντίον οποιουδήποτε τολμά να αναζητά διαφορετικές ερμηνείες και προπάντων πηγές που δεν ταυτίζονται με τα καναλαρχικά ιερατεία. Φυσικά η πολιτική αλήθεια ανήκει πάντα στο «πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα» που «καίει» στην πυρά των ύβρεων και της περιφρόνησης τους διαφωνούντες και απορούντες. Στο Πασόκ υπάρχουν μηχανισμοί που με ανεξιχνίαστες μεθόδους έχουν «εξαγοράσει» από τις Μοίρες τα μυστικά κλειδιά της Ιστορίας. Μόνον αυτοί ξέρουν. Όλοι οι άλλοι είναι μάλλον ανιστόρητοι, ιστορικό περιθώριο, πολιτικοί απατεώνες, εκμαυλιστές και καλύτερα να βρουν κάτι άλλο να κάνουν και να αφήσουν τα δύσκολα στους ιδιοκτήτες της αλήθειας και στους αυτόκλητους κληρονόμους της ιστορίας.