άποψη του Γιώργου Κράλογλου για τη «βαριά βιομηχανία της Ελλάδας».

μπάρμπα βγενόπουλος (Ανδρέας Βγενόπουλος – η "τελική λύση").

Από την εποχή των "Λαυρεωτικών", τις τελευταίες δεκαετίες του 1800, άρχισε να φαίνεται ότι η ελληνική πολιτεία, αλλά και η ελληνική κοινωνία δεν κατάπιναν καλά το φράγκικο "φρούτο" της βιομηχανίας γενικά και της βαριάς βιομηχανίας πολύ περισσότερο. Δεν το σηκώναμε βρε αδερφέ...Τι δουλειά έχουμε εμείς με την φράγκικη και την αμερικάνικη βιομηχανία. Εμείς θέλαμε να είμαστε σταφιδέμποροι, εμποράκοι, ψιλομεταπράτες, λοκαντιέρηδες και το πολύ -πολύ σαράφηδες, αντιγράφοντας τους Εβραίους που έμεναν στην Ελλάδα. Για τους καραβοκύρηδες δεν κάνουμε λόγο γιατί τόσο οι τότε καραβοκύρηδες όσο και οι σημερινοί δεν είχαν και δεν έχουν πολλά- πολλά με την Ελλάδα.

Τώρα, πώς τα κατάφεραν (κυρίως τη δεκαετία του 1950) να ξεφύγουν από τον κλοιό της νοοτροπίας αυτής 150-200 οικογένειες όπως του Μποδοσάκη, του Κανελλόπουλου, του Παπαστράτου, του Μεταξά του Καρέλα, του Στράτου, του Κατσάμπα, του Στασινόπουλου, του Παυλίδη, του Δράκου, του Ανδρεάδη, του Αγγελόπουλου, του Κεφάλα, του Τσάτσου, και πολλών - πολλών ακόμη, ένας Θεός το ξέρει. Πώς μάλιστα κατάφεραν μέσα στις συνθήκες αυτές να ενοχλήσουν ακόμη και την Ευρώπη με τα ελληνικά τσιμέντα, με τα ελληνικά χαλυβουργικά προϊόντα, με τα ελληνικά λιπάσματα, με τις ηλεκτρικές συσκευές, με το ελληνικό χαρτί, με τα ελληνικά λιπάσματα, με τα ελληνικά κλωστοϋφαντουργικά μέχρι δε και με τα ελληνικά παπούτσια, πάλι ένας Θεός το ξέρει. Για πόσο όμως μπόρεσαν να ξεφύγουν τα απόβλητα αυτά σώματα της ελληνικής κοινωνίας. Στα 30 χρόνια τους πήρε χαμπάρι η Πολιτεία και άρχισε να τους αφανίζει. Μέσα στη δεκαετία του 1970 κρατικοποιήσαμε τον Ανδρεάδη, τον Νιάρχο, και ό,τι απέμεινε από τον Μποδοσάκη.

Ήταν τότε που η κυβέρνηση είπε στους βιομήχανους: "Δεν είστε βιομήχανοι ποιότητας και πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με εσάς..." για να εισπράξει την απάντηση από το στόμα του Γιώργου Δράκου: "Μπορεί να είναι και έτσι. Εμείς είμαστε δεν είμαστε 200. Βάλτε μας σε μια βάρκα και πνίξτε μας. Αλλά μέχρι να φτιάξετε τους νέους καλύτερους βιομήχανους ενδιαφερθείτε για τη βιομηχανία του τόπου και φροντίστε να μην κλείσει και αποβιομηχανοποιηθεί η χώρα."……

Μπήκαμε όμως στη δεκαετία του 1980 και βγήκαν οι ντουντούκες που ούρλιαζαν με επικεφαλής τους τσάρους της οικονομίας: "Ρίξαμε τα κάστρα της οικογενειοκρατίας της βιομηχανίας". Ήταν η εποχή της δεκαετίας του 1980 που οι κυβερνήσεις υποσχέθηκαν στον ελληνικό λαό (πάντα σύμμαχός του μέσω συνδικάτων και συντεχνιών ενάντια στους βιομήχανους και την πλουτοκρατία) να παραδώσουν την οικονομία σε νέα τζάκια επιχειρηματιών. Και ρίχνοντας την οικογενειοκρατία της βιομηχανίας έφεραν τα νέα τζάκια των μάνατζερ με πρώτο τον κ. Γιώργο Κοσκωτά και στη συνέχεια όλη την ομάδα όχι των δασμοβίωτων βιομηχάνων αλλά των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να δημιουργήσουν το "ιστορικό κεφάλαιο" των διαπλεκομένων από το οποίο (όπως οι ίδιοι πολιτικοί λένε σήμερα ) δεν μπορεί να γλυτώσει ούτε η ελληνική πολιτεία ούτε η ελληνική κοινωνία. Μέσα στη βαβούρα αυτή, οι γνωστοί βιομήχανοι παρέδιδαν στις Τράπεζες και το κράτος τις βιομηχανίες τους. Ήταν τότε που 100 περίπου βιομηχανίες έγιναν κρατικές και τις ανέλαβαν διορισμένοι από τα κόμματα "βιομήχανοι" που είχαν προσφέρει πολύμορφες υπηρεσίες στην παράταξη ξεκινώντας από αφισσοκόληση...

Οι διορισμένοι κομματικοί βιομήχανοι φέσωσαν τον ελληνικό λαό με περισσότερα από 50 δισ. δρχ. (τη δεκαετία 1985-1995) και στην συνέχεια εξαφανίσθηκαν και αυτοί και οι βιομηχανίες. Αλλά επειδή ορισμένοι παλαιοί βιομήχανοι είχαν ξεφύγει και φαίνεται ότι προκαλούσαν με την παρουσία τους ανέλαβε η 17 Νοεμβρη. Καθάρισε τον Αλέκο Αθανασιάδη, τον Δημήτρη Αγγελόπουλο και προσπάθησε ανεπιτυχώς να καθαρίσει και τον Βαρδή Βαρδινογιάννη.

Παρ΄ όλα αυτά δεν κατάφερε η πολιτεία να αφανίσει τη βιομηχανία στο σύνολο και να ξεριζώσει τελικά αυτό το κακό που ταλανίζει έναν αιώνα τον τόπο. Και να που παρουσιάσθηκε σήμερα το φαινόμενο Ανδρέας Βγενόπουλος και ως θαυματοποιός Σούπερ Σταρ έδωσε τη λύση. Τη μοναδική λύση. Τι είπε (όχι με λόγια βεβαίως) αλλά με τις κινήσεις του ο κ. Βγενόπουλος. Αφού δεν θέλετε τους βιομήχανους αλλά θέλετε να κρατήσετε ότι έχει απομείνει στον τόπο ως βιομηχανία, εξαφανίστε τα ίχνη τους. Διευκολύνετε τους να απορροφηθούν από τα διεθνή κεφάλαια και να χαθούν μέσα στα νέα σχήματα. Έτσι και τις βιομηχανίες που θέλει η χώρα θα κρατήσετε και από τους βιομήχανους θα γλυτώσετε. Εσείς απλώς δημιουργείστε όλες τις προϋποθέσεις να έλθουν στην Ελλάδα τα κεφάλαια εκείνα που χρειάζονται να σας απαλλάξουν από τα γνωστά ονόματα που χαλάνε τη "σούπα" της οικονομικής σας πολιτικής γιατί τα αναπτυξιακά σας μέτρα τους φωτογραφίζουν. Με λίγα λόγια, αφήστε το μάνατζμεντ και την αγορά να κάνει αυτό που δεν μπορείτε να κάνετε εσείς 50 χρόνια. Άλλωστε, δεν υπάρχει κανένας ελληνικός όμιλος (γιγαντιαίος ή μικρός) που να μην πωλείται σήμερα. Απολύτως κανένας. Και θα μας το αποδείξει η "συνταγή Βγενόπουλου" οπωσδήποτε μέσα στο 2008…….Πολιτικοί και Τεχνοκράτες