Ο Subcomandante(υποδιοικητής) Marcos είναι η ψυχή του κινήματος των Ζαπατίστας και ο μεγαλύτερος εν ζωή επαναστάτης της Λατινικής Αμερικής. Η φήμη του ανταγωνίζεται αυτή του Φιντέλ Κάστρο αν και ο Φιντέλ δεν είναι πλέον «ενεργός» επαναστάτης.
Αυτοαποκαλείται υποδιοικητής γιατί διοικητής είναι ο ίδιος
ο λαός. Πρόκειται για τον Ραφαέλ Σεμπαστιάν Γκιγιέν Βισέντε που γεννήθηκε το 1957 στην πολιτεία Ταμαουλίπας και είναι καθηγητής φιλοσοφίας.
Ο Μάρκος πιστεύει ότι είναι «όλες οι καταπιεσμένες μειονότητες που αντιστέκονται, εκρήγνυνται και λένε "Φτάνει πια!". Όλες οι μειονότητες την ώρα που πρέπει να μιλήσουν, και όλες οι πλειονότητες την ώρα που πρέπει να σωπάσουν και να υπομείνουν. Όλοι οι αποκλεισμένοι που αναζητούν ένα λόγο, το λόγο τους, αυτό που ξαναδίνει την πλειοψηφία στους αιώνια διασπασμένους. Ό,τι ενοχλεί την εξουσία και τις καθησυχασμένες συνειδήσεις.....»
Χαρακτηρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής. Ο λόγος του είναι συγκινητικός, ρομαντικός διανθισμένος με πολύ χιούμορ. Το καινούριο του μυθιστόρημα είναι ένα πορνογράφημα όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος.
Ο Μάρκος συμπαθεί τον πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες, θεωρεί όμως τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες «ανησυχητικό τύπο» και την πολιτική του «ανησυχητική». Χαρακτηρίζει τον πρόεδρο της Βραζιλίας Λούλα Ντα Σίλβα και της Νικαράγουας Ντανιέλ Ορτέγκα ως «προδότες».
Τη χώρα του την παρομοιάζει με «χύτρα ταχύτητας» που η αμερικανική πολιτική θα την κάμει σίγουρα να εκραγεί.
Ο Μάρκος φορούσε πάντα μάσκα : «η μάσκα θα πέσει όταν δεν θα είναι πλέον αναγκαία» έλεγε ο ίδιος. Τώρα μάλλον ήρθε η ώρα της «απώλειας» γιατί επανέρχεται «για την τελευταία μάχη του» την κάθοδο στην πολιτική. Η Αριστερά κερδίζει τη μια χώρα μετά την άλλη στη Λατινική Αμερική. Έτσι τώρα πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να μετασχηματιστούν οι Ζαπατίστας σε πολιτική κίνηση. Πάντα πίστευε ότι αυτή θα ήταν η αναγκαστική εξέλιξη της επανάστασής του. Το κίνημά του, το ονομάζει «Άλλη Καμπάνια» : «Αν δεν κερδίσουμε τώρα, θα έχουμε υποστεί ολοκληρωτική ήττα» πιστεύει για το νέο κίνημά του.
Επιμύθιο
Η μάσκα εκπροσωπεί για τον Μάρκος ένα τρόπο ζωής και μια νιτσεϊκή προέκταση της «μυστικής» ζωής του. Ο Μάρκος με τη μάσκα είναι η ελευθερία των Ινδιάνων και ταυτόχρονα η «δημιουργία» νέων συνθηκών στην καταπίεση που έχουν υποστεί αιώνες τώρα. Ο Μάρκος έμαθε τον εαυτό του και ολοκληρώθηκε μέσα από τη μάσκα και για τους Ινδιάνο
υς ήταν ένας θεός ή τουλάχιστον ένα τοτέμ με μάσκα.
Τώρα ζητά να εγκαταλείψει την σπηλιά του μέσα στη ζούγκλα και να κατεβεί το βουνό για να έρθει πιο κοντά σε περισσότερους ανθρώπους. Σκοτώνει ότι με κόπο έχτισε. Παραδίνεται και αφομοιώνεται από το σύστημα που με πάθος πολέμησε.
Εδώ είναι το δύσκολο σημείο της νέας του αποστολής. Πόσο ενδιαφέρει τους συμπολίτες του ο «λόγος» που δονούσε τους αυτόχθονες της ζούγκλας και πόση ανταπόκριση θα έχει αυτός ο λόγος στα αστικά κέντρα. Γιατί εκεί τον περιμένουν φωνές όπως «ο Μάρκος είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί».
Η απώλεια της μάσκας φέρνει και την απομυθοποίηση. Ο φίλος του, John Holloway τον συμβουλεύει «να αλλάξουν τον κόσμο χωρίς να καταλάβουν την εξουσία. Η επανάσταση δεν έχει νόημα ως εξουσία σήμερα και πάνω απ’ όλα η διαχείριση της εξουσίας και του χρήματος είναι Δεξιά υπόθεση. Η επανάσταση έχει νόημα μόνον εναντίον της εξουσίας»!
Οι καιροί όμως αλλάζουν. Η Αριστερά κατακτά όλη τη Λατινική Αμερική, γιατί να μην κατακτήσει και το Μεξικό! Η Αριστερά έρχεται τώρα αντιμέτωπη με τα προβλήματα και το ρεαλισμό της πρακτικής λύσης αυτών των προβλημάτων. Έρχεται αντιμέτωπη και με την απομυθοποίησή της γιατί οι προτάσεις και οι λύσεις των προβλημάτων φέρνουν συγκρούσεις και δυσαρέσκειες σε τμήματα του λαού. Η Αριστερή διακυβέρνηση είναι ένα πολύ δύσκολο μάθημα που πρέπει οπωσδήποτε να υποστεί η Λατινική Αμερική για να απομυθοποιηθούν έτσι στερεότυπα και προκαταλήψεις που έχουν στιγματίσει το υποσυνείδητο των Λατινοαμερικάνων τα τελευταία πενήντα χρόνια κάτω από αλλεπάλληλες και βάναυσες δικτατορίες αποτυχημένων στρατιωτικών που έκαναν παιχνίδι στο θυμικό του λαού χρησιμοποιώντας βία και τρόμο.
Η Δεξιά πρέπει να αναβαπτιστεί μέσα από τη βάσανο της αντιπολίτευσης, δηλαδή της απώλειας της εξουσίας για να μπορέσει να ανανεωθεί και να θεμελιώσει ένα νέο μήνυμα. Όταν πέφτουν τελείως οι μάσκες μια νέα προοπτική ανατέλει που χρειάζεται νέες μάσκες. Στο Μεξικό μια μάσκα πρώτου ρόλου έπεσε. Αυτή του υποστράτηγου Μάρκος. Παραφράζοντας λίγο το άσμα 48 του Νιτσεϊκού Ζαρατούστρα :
«Ο μέγας φόβος για το μέλλον της επανάστασης
κυριάρχησε τον ερημίτη.
Τρέχει και τρέχει δίχως να ξέρει
Κι ο ίδιος που πηγαίνει…..
Όταν η σπηλιά του τον τρομάζει
Με φαντάσματα….».......
2 σχόλια:
Ναι αλλά όπως το έθεσες (ότι μία εκλογική ήττα θα είναι καταστροφική) ουσιαστικά δείχνει μία πτώση της αντάρτικης δράσης του, αφού στοχεύει μόνο σε νίκη σε ένα σύστημα το οποίο μέχρι τώρα πολεμούσε.
Ακριβώς αυτό πιστεύω.
Ότι ο Μάρκος ήταν καλύτερα να καθοδηγεί τον αγώνα του στο βουνό.
Η κάθοδός του από το βουνό, τον αποδομεί και πολύ γρήγορα θα τον απομονώσει το σύστημα που μέχρι σήμερα πολεμούσε.
Πάντως και μια εκλογική του επιτυχία θα τον έφερνε προ των ευθυνών των προβλημάτων που επίσης φέρνει αποδόμηση και πτώση.
Δημοσίευση σχολίου