Η NASA ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια για να κατασκευάσει ένα στυλό που θα έγραφε στο διάστημα, ενώ οι σοβιετικοί κοσμοναύτες χρησιμοποιούσαν μολύβι.
Τελικά το πρόβλημα του weightless γραψίματος δεν λύθηκε ούτε από τους σοβιετικούς ούτε από τις πανάκριβες υπεργολαβίες της ΝΑΣΑ, αλλά από έναν ιδιώτη επενδυτή και μια καλή ιδέα.
Κατά τη διάρκεια του διαστημικού ανταγωνισμού στη δεκαετία του '60, οι επιστήμονες της NASA συνειδητοποίησαν ότι τα γήινα στυλό δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν στο διάστημα. Έπρεπε να βρουν έναν άλλο τρόπο για να γράφουν οι αστροναύτες. Έτσι πέρασαν τα χρόνια και ξοδεύτηκαν εκατομμύρια δολάρια χωρίς να βρεθεί λύση στο γράψιμο σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας.Όλον αυτό τον καιρό οι Σοβιετικοί χρησιμοποιούσαν τα απλά μολύβια.
Στην πραγματικότητα, η NASA παράγγειλε 34 μηχανικά μολύβια διαφόρων τύπων, που να γράφουν στο διάστημα το 1965 στην Houston's Tycam Engineering Manufacturing, Inc. Πλήρωσαν από $128.89 μέχρι $4,382.50 ανά μολύβι. Όταν αυτές οι τιμές ανακοινώθηκαν, υπήρξε κατακραυγή και η NASA αποφάσισε να καταφύγει σε φτηνότερες λύσεις.
Τα μολύβια δεν ήταν η καλύτερη επιλογή οπωσδήποτε. Οι άκρες τους από τη μικροβαρύτητα ξεφλουδίζουν και σπάνε που σημαίνει ότι ενδεχομένως μπορεί να βλάψουν έναν αστροναύτη ή τον συνήθως ευαίσθητο εξοπλισμό. Εκτός αυτών τα μολύβια είναι και εύφλεκτα -- η NASA μετά από την πυρκαγιά στο Απόλλων 1, είχε μεγάλη ευαισθησία σε οτιδήποτε εύφλεκτο μετέφεραν οι αποστολές.
Ο Paul C. Fisher και η επιχείρησή του, Fisher Pen Company, επένδυσαν σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες $1 εκατομμύριο για να δημιουργήσουν αυτό που είναι τώρα γνωστό ως διαστημικό στυλό. Η ΝΑΣΑ δεν συμμετείχε καθόλου στις έρευνες της συγκεκριμένης εταιρείας. Η πραγματοποίηση του στυλό ήταν όνειρο του ιδιοκτήτη της εταιρείας. Το 1965 ο Fisher κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ένα στυλό που μπορούσε να γράψει ανάποδα, σε πολύ μεγάλο κρύο αλλά και σε πολύ μεγάλη ζέστη. (κάτω από 50 βαθμούς fahrenheit ή μέχρι 400 βαθμούς F), και ακόμα υποβρύχια ή μέσα σε διάφορα υγρά. Το μόνο πρόβλημα που παρουσιάστηκε στο συγκεκριμένο στυλό ήταν ότι στην πολύ μεγάλη ζέστη το μελάνι γίνονταν πράσινο αντί του κανονικού μπλε.
Την ίδια χρονιά ο Fisher έδωσε στη ΝΑΣΑ το "Anti-Gravity" στυλό που γράφει στο διάστημα. Λόγω του προηγούμενου φιάσκου με τα μηχανικά μολύβια, η NASA ήταν πολύ διστακτική. Αποφάσισαν όμως να το χρησιμοποιήσουν στις διαστημικές πτήσεις που θα άρχιζαν το 1967.
Αντίθετα από τα περισσότερα ballpoint στυλό, δεν στηρίζεται στη βαρύτητα για να πραγματοποιηθεί η ροή του μελανιού. Το cartridge του μελανιού διατηρεί σταθερή την ατμοσφαιρική πίεση με τη βοήθεια αζώτου σε 35 λίβρες ανά τετραγωνική ίντσα. Αυτή η πίεση ωθεί το μελάνι προς τη σφαίρα καρβιδίου-βολφραμίου στην άκρη του στυλό.
Το μελάνι, επίσης, δεν είναι το συνηθισμένο. Ο Fisher χρησιμοποίησε ένα κολλοειδές στερεό που η μετακίνηση του, προς το ballpoint, το μετατρέπει σε ρευστό. Το άζωτο πάλι διατηρεί σταθερή την ατμοσφαιρική πίεση του στυλό και αποτρέπει ανάμιξη του αέρα με το μελάνι, έτσι ούτε εξατμίζεται ούτε οξειδώνεται.
Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο τύπου το Φεβρουάριο του 1968, η NASA παράγγειλε 400 διαστημικά στυλό για το πρόγραμμα ΑΠΟΛΛΩΝ. Ένα έτος αργότερα, η Σοβιετική Ένωση παράγγειλε 100 στυλό και 1.000 κασέτες μελανιού για τις διαστημικές αποστολές Soyuz. Και η NASA και η Σοβιετική διαστημική αντιπροσωπεία έλαβαν την ίδια έκπτωση 40 τοις εκατό, δηλαδή και οι δύο πλήρωσαν $2,39 ανά στυλό, αντί $3.98.
Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της ΝΑΣΑ, το Space Pen χρησιμοποιήθηκε και για άλλο λόγο στο Απόλλων 11. Οι αστροναύτες το χρησιμοποίησαν για να αντικαταστήσει ένα σπασμένο διακόπτη εξοπλισμού, επιτρέποντας την επιστροφή τους, στη Γη.
Σήμερα η Fisher έχει δημιουργήσει ολόκληρη σειρά διαστημικών στυλό. Μάλιστα ένα καλό τέτοιο στυλό κοστίζει περίπου $50.00.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου