Τα επεισόδια της Τούμπας και η κοινή λογική που λείπει. Μήπως είναι ώρα να σοβαρευτούμε;
Φαίνεται πως στα Νοτιορώσικα λημέρια του Ιβάν, όταν ένας παίκτης σπρώχνει την μπάλα με τα χέρια μπροστά από τον τερματοφύλακα, δεν είναι παράβαση. Παρά μοναχά η μετέπειτα ενέργεια του γκολκήπερ.
Με ενοχλεί να σχολιάζω ποδοσφαιρικά γεγονότα. Όταν όμως έχουν σχεδόν τα πάντα ποδοσφαιροποιηθεί είναι αδύνατον να μείνει κάποιος αδιάφορος. Κυρίως στους αστήρικτους ισχυρισμούς περί ‘κράτους των Αθηνών’. Που καταπιέζει τους πάντες. Σαν να μην έχουν περάσει Βορειοελλαδίτες από τους υψηλότερους θώκους της ελληνικής πολιτικής και πολιτειακής ιεραρχίας. Που άφησαν όμως να τους καταπιεί ο Λεβιάθαν της Αθήνας; Πραγματικότητα λοιπόν η φαντασίωση;
Η επιδίωξη επίσης να αντικατασταθούν τα πάντα από Θεσσαλονικιούς σε τι ακριβώς αποσκοπεί; Να δημιουργηθεί δηλαδή ένα καινούργιο ‘κράτος του Βορρά’; Κι αν αποδειχθεί κι αυτό κατώτερο των όποιων προσδοκιών, τι μήνυμα θα περάσει; Πως διαβρώθηκαν οι εκπρόσωποί του από τις σειρήνες του Nότου; Η πως αντικειμενικά κάποιοι είναι ίσως καλύτεροι από κάποιους άλλους;
Οι πράξεις ντροπής που σημειώνονται σε διάφορους αγωνιστικούς χώρους δεν έχουν να κάνουν με τον Βορρά η τον Νότο. Και οι Παναθηναικοί έχουν παρόμοια παράπονα. Το πρόβλημα εστιάζεται στους απογοητευμένους οπαδούς και στους ανώριμους, η και αδύναμους, διοικητικούς παράγοντες. Όταν ακούγονται φράσεις του είδους «ελπίζουμε να μην αντιμετωπίσουμε διαιτησία σαν αυτή του αγώνα Ολυμπιακού – Αντερλεχτ’ τι μήνυμα ακριβώς προωθείται; Μήπως πως ο Ολυμπιακός ελέγχει και την ΟΥΕΦΑ και, ίσως, και την ΦΙΦΑ; Κι εκεί το ‘κράτος των Αθηνών’;
Μήπως τότε θα έπρεπε να απευθυνόμαστε στους παράγοντες της ομάδας του Πειραιά για να λύσουμε κι άλλα ζωικά μας προβλήματα – όπως το προσφυγικό η των δημοσιονομικών εκκρεμοτήτων με τους περίφημους θεσμούς;
Αν έχει τέτοια δύναμη ο Μαρινάκης, είναι κρίμα να σπαταλιέται στα στενά πλαίσια ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού. Ας κινηθεί λοιπόν ο Ρωσοπόντιος πολέμαρχος της Θεσσαλονίκης να τον πείσει να αναλάβει ευρύτερες αρμοδιότητες κι εξουσίες. Ισως τότε ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού να τον διευκολύνει να υλοποιήσει κάποιους, για την ώρα άπιαστους, ποδοσφαιρικούς στόχους…
Είναι καιρός πλέον να αρχίσουμε και στην πολύπαθη Ελλάδα να σοβαρευόμαστε.
του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
*Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου