Τελικά η Αριστερά αποδεικνύεται το ίδιο αμείλικτη με τις άλλες πολιτικές παρατάξεις , όταν πρόκειται να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο σκληρό κόσμο της πολιτικής και η συνέπεια αρχών είναι κάτι σπάνιο.Του Τηλέμαχου Χορμοβίτη. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Metropolis Weekend», 24-26 Ιουλίου 2009
Ας γυρίσουμε το χρόνο πίσω και ας πάμε στο 1998. Την ίδια χρονιά που πεθαίνει ο Φρανκ Σινάτρα, ο “Τιτανικός” σπάει ταμεία και κυκλοφορεί το Βιάγκρα, οι Η.Π.Α. συγκλονίζονται από το σκάνδαλο Μόνικα Λεβίνσκι και όλος ο πλανήτης αναρωτιέται αν ο λεκές στο φόρεμα της ευτραφούς υπαλλήλου του Λευκού Οίκου, οφείλεται σε …εκσπερμάτωση του Μπιλ Κλίντον. Και ενώ η αμερικάνικη Θρησκευτική Δεξιά βγάζει πύρινα κηρύγματα εναντίον της… ανηθικότητας του προέδρου, αριστεροί διανοούμενοι και δημοσιογράφοι καταγγέλλουν αυτό το ιδιότυπο κυνήγι μαγισσών και επικρίνουν τη σεμνοτυφία και τον πουριτανισμό των αντιπάλων του Κλίντον. Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η, πιο χαλαρή σε θέματα σεξουαλικών ηθών, Ευρώπη παρακολουθεί απορημένη τις εξελίξεις στην Αμερική . “Α, όχι”, συμφωνούν όλοι, ” κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην Γηραιά Ήπειρο! Το σκάνδαλο Λεβίνσκι είναι μια αμερικάνικη ιδιαιτερότητα , μια ακόμη εκδήλωση της υποκρισίας των Αγγλοσαξώνων σε οτιδήποτε αφορά το σεξ. Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες , από το Φρανσουά Μιτεράν, μέχρι τον Ζακ Σιράκ και τον Ανδρέα Παπανδρέου είχαν παρόμοιες περιπέτειες αλλά αντιμετωπίστηκαν με διακριτικότητα από την κοινή γνώμη και τον Τύπο και κανείς δε φαντάστηκε πως θα ήταν δυνατόν να χάσουν την εξουσία λόγω ερωτικών ατασθαλιών .”
Και να που σήμερα, 11 χρόνια μετά, η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται , αυτή τη φορά όμως στην καρδιά της ,υποτίθεται, “ανεκτικής” Ευρώπης. Η σεξουαλική ζωή του Ιταλού πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι γίνεται λαϊκό ανάγνωσμα και μείζον πολιτικό θέμα. Μόνο που τώρα, το ρόλο του διώκτη σε αυτό το νέο κυνήγι μαγισσών δεν το έχει η συντηρητική Δεξιά, που προσπαθεί να προστατεύσει τις οικογενειακές αξίες και τα χρηστά ήθη. Τη σκυτάλη έχουν πάρει οι σοβαρές και έγκυρες εφημερίδες της “προοδευτικής” Αριστεράς . Το περιοδικό L’ Εspresso, η Republicca , η El Pais και ο Guardian συναγωνίζονται σε κιτρινισμό τα χειρότερα ταμπλόιντς. Οι πικάντικες λεπτομέρειες που δημοσιεύουν κάνουν το σκάνδαλο Λεβίνσκι να φαίνεται σαν μια ανώδυνη softcore ιστοριούλα για εφήβους .Έτσι, ο έγκυρος αριστερός Τύπος , πλαϊ στις εκτενείς αναλύσεις για την οικονομική κρίση και το νέο σύστημα υγείας που προωθεί ο Ομπάμα, μας ενημερώνει με κάθε σοβαρότητα πως ο Μπερλουσκόνι δε φοράει… προφυλακτικό, έχει μια ιδιαίτερα αδυναμία στα ερωτικά τριο, ενώ προτιμάει να κάνει σεξ στο μεγάλο κρεβάτι με τις κουρτίνες, σε αυτό που κοιμάται και ο Πούτιν όταν επισκέπτεται την Ιταλία… Η ευρωπαϊκή Αριστερά χαζεύει από την κλειδαρότρυπα την ερωτική ζωή του Ιταλού πρωθυπουργού και αντιδρά σαν σεξουαλικά στερημένη γεροντοκόρη . Ηθικολογεί ακατάπαυστα και ο λόγος της θυμίζει ολοένα και περισσότερο τα κηρύγματα των ηγετών της αμερικάνικης υπερσυντηρητικής Θρησκευτικής Δεξιάς, Τζέρυ Φαλγουελ και Πατ Ρόμπερτσον. Η Αριστερά επικρίνει το Σίλβιο Μπερλουσκόνι επειδή είχε σχέση με μια 18χρόνη (κάτι απολύτως νόμιμο, αφού η ηλικία συναίνεσης για σεξουαλική επαφή στην Ιταλία είναι τα 16) , επειδή έκανε… γυμνισμό με τους φίλους του στην ιδιωτική του βίλα, και για το γεγονός πως έχει μια αδυναμία στα call girls (στην πραγματικότητα, δεν έκανε τίποτε διαφορετικό απ’ ότι κάνουν εκατομμύρια άντρες σε αυτό τον πλανήτη). Κανένας “προοδευτικός” κονδυλοφόρος δεν ένιωσε την ανάγκη να αναρωτηθεί “Και λοιπόν;”, κανένας δεν ένιωσε την υποχρέωση να υπερασπίσει το δικαίωμα του Σίλβιο στην ιδιωτική του ζωή, κανένας δεν κατέκρινε τον “αριστερό” πουριτανισμό, όπως έγινε στην περίπτωση Κλίντον.
Σίγουρα η στάση της Αριστεράς απέναντι στον “Καβαλιέρε” οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Ο Μπερλουσκόνι είναι αντίπαλος, και μάλιστα από τους πιο μισητούς . «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» στο σκληρό κόσμο της πολιτικής και η συνέπεια αρχών είναι κάτι σπάνιο. Η Αριστερά αποδεικνύεται το ίδιο αμείλικτη με τις άλλες πολιτικές παρατάξεις , όταν πρόκειται να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους.
διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στον rooster
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου