η επιστροφή του κρατισμού στην αδιέξοδη πολιτική Παπανδρέου.

Επιστροφή του Πασόκ στον άκρατο λαϊκισμό και κρατισμό με μπροστάρη στον αγώνα τον ίδιο τον Παπανδρέου. Ο Παπανδρέου που υπόσχονταν μεταρρυθμίσεις και ανατροπές δείχνει να έχει εξαφανιστεί από το πρόσωπο της γης. Φαίνεται ότι έχει υποκύψει παντελώς στην αδράνεια, στην αριστερόστροφη φρασεολογία, στην οπισθοδρόμηση και στην ακινησία που μας γυρίζει πίσω και αρνείται το μέλλον που έρχεται θέλει δε θέλει ο οποιοσδήποτε Παπανδρέου. Το κόμμα έχει στρίψει αριστερά γιατί «φοβάται» τον Τσίπρα(!) και βλέπει παντού την άρνηση ως λύση και τον λαϊκισμό ως μόνη διέξοδο. Τώρα το Πασόκ βλέπει παντού συνωμοσίες, εθνικά εγκλήματα, ραδιουργίες, απιστίες και κλέφτες. Τα πάντα ισοπεδώνονται χωρίς να χρειάζονται ποτέ αποδείξεις. Εξάλλου το Πασόκ τα λέει άρα δεν επιτρέπεται αντίλογος και αμφισβήτηση. Το πολύ πολύ να βάλει στη φυλακή όποιον διαφωνεί γιατί από ότι ακούγεται θα βάλουν πολύ κόσμο στη φυλακή! Το παλιό κακό Πασόκ ξεδιπλώνει τις μαύρες φτερούγες του μίσους και της πλήρους αμφισβήτησης των πάντων γιατί δεν έχει αποκτήσει τα αντανακλαστικά μιας οργανωμένης αντιπολιτευτικής τακτικής που εμπεριέχει προτάσεις. Ποιος νοιάζεται άραγε για προτάσεις και λύσεις στα δισεπίλυτα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία; Θολές κατηγορίες και κραυγές λύσσας αρκούν.

Κάτι που ξέρει καλά να κάνει το βαθύ Πασόκ και οι υπηρέτες του πληρωτέου πλουσιοπάροχα, κρατισμού.
Πιστεύουν μάλιστα ότι είναι σήμερα παγκόσμιο ρεύμα και επιτακτική ανάγκη η διαρκής παρεμβατικότητα του κράτους. Σύμβουλοι του Παπανδρέου θεωρούν ότι πρέπει να είναι διαρκής ο έλεγχος του κράτους πάνω στην αγορά γιατί αυτό ζητάνε τώρα οι πολίτες και στην Αμερική και στην ΕΕ! Πάλι δηλαδή δημόσιοι υπάλληλοι να ελέγξουν την αγορά και την κοινωνία. Και φυσικά αυτοί οι υπάλληλοι θάπρερπε να είναι φίλοι και μέλη του κινήματος για να γίνει η δουλειά καλύτερα και όπως συμφέρει τα λαμόγια του μεγαλοκρατικού συστήματος Πασόκ. Ξέρουν αυτοί. Δεν ξέρουν όμως ότι η ακτιβιστική φρασεολογία σίγουρα δεν οδηγεί στην εξουσία. Μόνο συντηρεί την ψυχολογία των βολεμένων και ευνοημένων που εξέθρεψε η εικοσαετία Πασόκ. Ο κόσμος όμως βλέπει την προοπτική εξουσίας όχι στην αμφισβήτηση αλλά στα επιχειρήματα, στις προτάσεις και στην ικανότητα διακυβέρνησης που εκπέμπει ένα κόμμα εξουσίας. Αυτή η ικανότητα είναι σίγουρα αντιστρόφως ανάλογη του ακτιβισμού και της δήθεν αριστερής παράστασης επαναστατικότητας και άρνησης. Η μάχη στις εκλογές κρίνεται στο κέντρο και όχι στα αριστερά όπως νομίζουν κάποιοι επιτελάρχες του Παπανδρέου που πρέπει να δικαιολογούν την ακριβοπληρωμένη ύπαρξή τους με αδιέξοδες και υπερφίαλες προτάσεις και αντιφάσεις. Με τις απαράμιλλες προτάσεις τους σπρώχνουν το πολύτιμο κέντρο στην αγκαλιά του μετριοπαθούς και ρεαλιστή Καραμανλή.