αιρετικοί πειραματισμοί πάνω σε κανόνες «αντικανονικής συμπεριφοράς».

ή πως ξεφεύγεις από την εφησυχασμένη

προσέγγιση των πραγμάτων

ή πως ο άνθρωπος παράγει φόβο και δειλία.

Πάντα βρισκόμαστε μεταξύ κανόνων που επιβάλλονται και επιλογών που εμφανίζονται απ’ το πουθενά. Μερικές φορές ούτε οι κανόνες, ούτε οι επιλογές ικανοποιούν. Εξαρτάται από τους στόχους της λογικής και τις επιθυμίες ή τα πάθη της καρδιάς.

Αν η καρδιά βρίσκεται πάντα αλλού, τότε κάτσε σπίτι σου. Αν η λογική είναι πάντα υποταγμένη σε κανόνες τότε μπορείς να εξυπηρετήσεις τέλεια υψηλούς στόχους άλλων ανθρώπων που βλέπουν περισσότερα, είναι ανορθόδοξοι ή παράνομοι και πάνε πιο μακριά μέσα στο σχέδιο της πραγματικότητας. Στην πιάτσα αυτοί οι άνθρωποι λέγονται και μεγαλοφυΐες, υπέροχα μυαλά, σοφοί, φωτισμένοι και πολλές φορές αιρετικοί. Καλύτερα απ’ το να κάτσεις σπίτι γιατί τουλάχιστον έτσι κάνεις κάτι. Γίνεσαι μαθητής και πολεμιστής. Συμβαδίζεις στην ανηφόρα του δύσκολου βουνού. Δεν είναι σκοπός οι κορφές αλλά ένα μικρό κομμάτι ψυχής.

Αν ο δρόμος ξεπεράσει τα πάθη, τους κανόνες, τις φωνές μέσα κι’ έξω, τότε πατάς τις πιο δύσκολες κορφές που βρίσκονται στους πιο μακρινούς γκρεμούς της ψυχής. Εκεί που βασιλεύει το σκοτάδι του κάθε ανθρώπου. Εκεί που υπάρχει μόνο πάγος και καθόλου φως γιατί εδώ δε φτάνει καμιά λάμψη από ευγενή και χυδαία συναισθήματα. Το τελευταίο συναίσθημα του γκρεμού πέθανε όταν γεννήθηκες. Καλώς ήρθες στο πεδίο για τη μάχη των μαχών. Σ’ αυτή τη μάχη δεν μπορείς να αγοράσεις βοήθεια, όπλα και σφαίρες από κανένα. Δεν υφίσταται αγορά.

Μόνος σου θα βρεις τους κανόνες και μόνος σου θα φτιάξεις τα όπλα. Χωρίς αλχημείες και κουτοπονηριές. Αν δεν μπορείς γύρνα στη γαλήνια, φωτεινή και εύφορη κοιλάδα της καθημερινότητας και του εφησυχασμού. Βολέψου στο σύστημα των άλλων για να γίνεις πατερούλης, βιαστής, αλώσιμος, αναλώσιμος και φονιάς. Αν μπορείς γνώρισε το μεγαλύτερο εχθρό που δεν είναι άλλος από τον ίδιο σου τον εαυτό.

Η δύναμη και η εξουσία αφορά τη στρατηγική που ακολουθεί ένας άνθρωπος απέναντι σε αυτό το τέρας που είναι ταυτόχρονα «καλό και κακό». Σε πιάνει με τύψεις, ερινύες, αμαρτίες, πλεονεξίες, φόβους, μοιρολατρίες, ειδωλολατρίες Το μυστικό «αυτών που ξέρουν» είναι ότι μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τα όπλα του τέρατος. Μπορούν να χειρίζονται το τέρας και μέσα από αυτή τη μάχη μαθαίνουν τους άλλους. Δίνουν τον εαυτό τους άπληστα για να μην επιβιώσουν ή χειρίζονται τους άλλους αδίστακτα για να επιβιώσουν.

Σκοπός και στις δύο περιπτώσεις είναι το μέγιστο κέρδος και όφελος. Ο κοινός νους βλέπει ότι τα πάντα έχουν μια τιμή ηθική ή ανήθικη, υλική ή άυλη. Ο ίδιος ανήσυχος εγωκεντρισμός με διαφορετικά ορατά αποτελέσματα γιατί έγινε διαφορετική επιλογή, με σημείο εκκίνησης τη γνώση του απύθμενου και ενστικτώδους «κακού». Με αυτή τη γνώση πατάς μοναχικές κορφές που είναι πιο κοντά στον ήλιο και πιο μακριά απ’ τους ανθρώπους της πολύβουης κοιλάδας που λέγεται και «Κοιλάδα της Αληθινής Μοναξιάς».

Βρες ένα σημείο και ξεκίνα. Παραποίηση της πραγματικότητας δεν ενδείκνυται. Αν ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου η οποιαδήποτε παραποίηση καταστρέφει τη μαγεία της αναζήτησης. Στις πλατείες πρέπει να κρύβεις τις αδυναμίες σου για να μη σε πάρουν από κάτω. Στη μεγάλη μάχη η γνώση της αδυναμίας είναι προτέρημα γιατί η γνώση οδηγεί στην πηγή της αδυναμίας, και άρα στην άρνηση ή αποδοχή της αυτοβελτίωσης. Στις πλατείες εκπορνεύεσαι ή χορεύεις ανάμεσα σε διαφορετικές συμπεριφορές, κρύβεις λάθη, παραλείψεις και ατέλειες. Γίνονται όλοι «Veni,Vidi» αλλά πολύ λίγοι «Vici». Στο εσωτερικό μέτωπο υποχωρείς για να κερδίσεις καλύτερη θέση που παρέχει μεγαλύτερο βίωμα υπακοής, θέλησης και αυτογνωσίας.

Στο ανώτερο στάδιο της υπακοής μαθαίνεις να διατάζεις κυρίως τον εαυτό σου. Η υπερβολική όμως δουλοπρέπεια και η υποκριτική ευγένεια καταντά αγένεια. Αν δεν μάθεις να υπακούς, άραξε στα κυβικά σου. Δεν μπορείς να παράξεις έργο! Χάνεις τον καιρό σου.