τα παπαγαλάκια του Πασόκ!

Επί πασόκ παρουσιάστηκε ένα μεγάλο κράτος εκεί που δεν χρειαζόταν, ένα μικρό κράτος όπου χρειαζόταν και μια μικρή ομάδα νταβατζήδων, ιδιοκτητών μέσων ενημέρωσης, που λεηλατούσε το δημόσιο χρήμα . Δημιουργήθηκε ένα «σώμα» προπαγανδιστών – υπερασπιστών - υποκριτών από δήθεν προοδευτικούς σοσιαλιστές διανοούμενους, που έδιναν μαθήματα δεοντολογίας και διαλέξεις για το δίκιο του εργάτη και του αγρότη, ντυμένοι με κουστούμια Armani, πολύχρωμες γραβάτες και ένα ποτάκι στο χέρι προς εντυπωσιασμό του λαουτζίκου. Συναγελάζονταν με την άρχουσα “σοσιαλιστική” νομενκλατούρα και συνδιαμόρφωναν πολιτική με βάση πάντα τα συμφέροντα των νταβατζήδων, κοσμούσαν και κοσμούν με την παρουσία τους τα σαλόνια της διαφθοράς και τα tv-πάνελ της διαπλοκής υποστηρίζοντας συνήθως ακριβώς αντίθετες απόψεις από αυτές που υποστηρίζουν όταν το “σοσιαλιστικό” κόμμα τους, κατέχει την εξουσία. Πολλές φορές, οι ίδιοι οι διαμορφωτές γνώμης ή κάποιος συγγενής τους έπαιρναν με απευθείας αναθέσεις, έργα πολλών δις…δηλαδή η υποστήριξη αμείβονταν συχνά με εξοργιστικά αντίτιμα (Φυντανίδης – Βεντουράκη). Φυσικά για τίποτα δεν ευθύνονται οι ‘δαίμονες’ του σοσιαλισμού, για τα πάντα αυτοεξαιρούνται και ευθύνεται όποιος δεν είναι φίλος ή μέλος του εξωθεσμικού σαλονιού εξουσίας.

Πολλοί από τους ηγέτες της πανελλήνιας σοσιαλιστικής νομενκλατούρας και του συστήματος υποστήριξής των, κανονικά θα έπρεπε να απολογούνται για τα πεπραγμένα τους, να προχωρήσουν στην αυτοκριτική τους και όχι να είναι τιμητές της δημόσιας ζωής του τόπου. Πολλοί εξ’ αυτών θα έπρεπε να είχαν οδηγηθεί ενώπιον της δικαιοσύνης ή να είναι φυλακή. Αντιθέτως έπεσαν πάνω στην Καραμανλική μεγαλοψυχία που γενικά διαπνέεται από την αρχή: «οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί δεν πάνε φυλακή, πάνε σπίτι τους». Αυτό όμως δεν τους δίνει το δικαίωμα να θεωρούν τη μεγαλοψυχία Καραμανλή ως δειλία ή υποχώρηση αν και συνήθως οι ψεύτες και οι κλέφτες εκλαμβάνουν τη μεγαλόψυχη στάση ζωής ως ατολμία και φόβο.