οι γαλλικές συνεργασίες επηρεάζουν και τις ελληνικές εξελίξεις;

Μηνύματα με πολύπλευρες διαπιστώσεις φτάνουν και στην Ελλάδα από τις Γαλλικές πολιτικές εξελίξεις.

Νέες τάσεις, μετασχηματισμοί και νέες μορφές συνεργασιών που φέρνουν σε δεύτερη μοίρα τα κομματικά πιστεύω και σε πρώτη την πολιτική και οικονομική αποτελεσματικότητα.

Το δικομματικό-διπολικό σύστημα φυσικά και δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Είναι πολιτική δικλείδα των δυτικών κοινωνιών που φέρνει μια τυπική ανανέωση στα πρόσωπα που διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα. Η προσκόλληση όμως στην κομματική ταυτότητα και το πολιτικό πάθος έκαμε τον κύκλο του όσο και αν ο Παπανδρέου επιμένει να μας θυμίζει συνεχώς την "επάρατη Δεξιά". Όσο και αν επιμένει να περιχαρακώνεται πίσω από την περίεργη ανωτερότητα του κόμματός του που μόνο αυτό μπορεί να λύσει τα προβλήματα της Ελλάδας, ενίοτε και σε 100 μέρες! Σύμφωνα με τον Παπανδρέου, οι άλλοι βρίσκονται σε κρίση, αδιέξοδα, πανικό, είναι αδύναμοι, ανήμποροι, δεν έχουν τσίπα, είναι «φεουδάρχες του κράτους», δεν ξέρουν να σχεδιάζουν, να προλαμβάνουν και άλλα πολλά που φυσικά τα αντίθετά τους είναι αποκλειστικό προνόμιο του προέδρου Γιώργου και των συν αυτώ. Έλεος!!! Δεν είναι καθόλου τυχαίες αυτές οι εκρήξεις αλαζονείας και αμετροέπειας!!!

Η Γαλλία είναι ο νέος εφιάλτης του προέδρου Γιώργου. Στον επόμενο τόνο θα πάμε ακόμα πιο πίσω…σε αποστασίες, βόλτες σε νεκροταφεία, μπαμπούλες, φαντάσματα σε αραχνιασμένες ντουλάπες και βαθιά νυχτωμένα γραφεία κατ' επάγγελμα «σοσιαλιστών»!!!

Οι εξελίξεις και οι συνεργασίες στη Γαλλία και στη Γερμανία δείχνουν ότι το σύστημα «μονοφαγάς» που επιμένει ο ΓΑΠ δεν επαρκεί για την επίλυση των προβλημάτων. Απαιτούνται συνεργασίες και συμβιβασμοί για να προχωρήσει ο τόπος. Το κράτος για να μπορέσει να επιλύσει τα προβλήματα της κοινωνίας πρέπει να επενδύσει το δημόσιο χρήμα με σκοπό το κέρδος και το κέρδος δεν κοιτάζει δεξιούς και αριστερούς καθώς τα προβλήματα διογκώνονται. Το ίδιο καλά όμως οικονομικά αποτελέσματα μπορεί να έχει είτε κάποιος που πιστεύει ότι είναι αριστερός είτε δεξιός. Και αυτή είναι μια «μεσαία» άποψη που κινείται και διαπερνά όλους τους κομματικούς χώρους σε επίπεδο ψηφοφόρων. Η «μεσαία» άποψη τείνει στη σύγκλιση των ιδεών και όχι στην κομματική πόλωση που επιμένει ο Γ. Παπανδρέου, τείνει στην ουδετερότητα και σε εσωτερικό επίπεδο αλλά και σε διεθνή ζητήματα, προσανατολίζεται συνειδητά στον ακομμάτιστο, απολιτικό και περισσότερο κοινωνικό τρόπο σκέψης για ορατά οικονομικά αποτελέσματα και όχι μακροπρόθεσμες «παραδείσιες» κατακτήσεις. Έχει δηλαδή ψιλοξυπνήσει αυτό που λέμε «μεσαίος χώρος» και δεν παίζεται εύκολα γιατί πιστεύει ότι το υπαρκτό πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση άρα είναι δύσκολο να του δώσει υπαρκτές λύσεις ακόμα και κάτω από πίεση.

Συμπέρασμα : τα ιδεολογικά περιχαρακωμένα παραδοσιακά κόμματα είναι απαραίτητα ως φορείς ιδεών και προτάσεων, δεν είναι όμως απαραίτητο και θα αποδειχτεί πολύ δύσκολο να διαμορφώνουν την πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά των μελών τους και φίλων τους. Αν κύριέ μου, μπορείς να αποδώσεις σε ένα συγκεκριμένο τομέα έλα να βοηθήσεις την πατρίδα σου, ανεξάρτητα από την ιδεολογία σου…. Σε αρχαίους χρόνους αυτό θα το λέγαμε αποστασία. Στο μέλλον αυτό θα είναι κανόνας!