η αύξηση του πετρελαίου φέρνει κρίση;

Το περίφημο ελληνικό οικονομικό θαύμα αλλά και η ευημερία ολόκληρου του δυτικού κόσμου ήταν εποικοδόμημα μιας οικονομίας που δημιουργήθηκε με δέκα έως 30 δολάρια το βαρέλι. Όταν πήγε δώδεκα δολάρια τα μαύρα σύννεφα της παγκόσμιας κρίσης κάλυψαν τον πλανήτη.

Συμβολικά η οικονομία διάγει περίοδο καλοταϊσμένων αγελάδων που είναι συνέχεια των ισχνών. Την εποχή των παχέων αγελάδων στην Ελλάδα δημιουργήθηκε το φαινόμενο της διαπλοκής και της διαφθοράς καθώς οδηγούνταν ο Κοσκωτάς στις φυλακές Κορυδαλλού κάτω από τις θριαμβευτικές ιαχές των εφημερίδων που παραδοσιακά στήριζαν τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη». Πολύ γρήγορα οι καναλάρχες είδαν ότι τη δουλειά δεν μπορούσε να στήσει η Δεξιά γιατί ήταν «επάρατος» αλλά θα μπορούσε άριστα να επιτελέσει το Πασόκ των βολεμένων αγωνιστών και των ελεγχόμενων ομάδων πίεσης. Έτσι δημιουργήθηκε μια υπάκουη πολιτική φάρμα που υπηρετούσε μια παρασιτική κάστα εκδοτών που απαιτούσαν όλο και περισσότερο δημόσιο χρήμα. Και τό παιρναν. Η βίαιη αναδιανομή πλούτου στο Χρηματιστήριο ήταν το επιστέγασμα της διαχρονικής υπόσχεσης του Πασόκ για αναδιανομή πλούτου. Μόνο που τελικά έγινε προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω όπως υπόσχονταν από ιδρύσεώς του. Και συμπεριέλαβε και πολλά στελέχη του κινήματος που απέκτησαν πανάκριβα γούστα, εξοχικά και τετρακίνητα τζιπ, στα οποία τα mp3 players έπαιζαν το «κομαντάτε Τσε Γκεβάρα» για να μην ξεχνάνε και την «επαναστατική» τους καταγωγή. Στη διαπλοκή έμεινε το δημόσιο και κοινοτικό χρήμα χωρίς ποτέ όμως να παράγει τίποτε. Ο «εκσυγχρονισμός» δηλαδή νομιμοποίησε αυτή την περίεργη πάλη των διαπλεκόμενων τάξεων. Νέα τζάκια ‘εναντίον’ υποταγμένης «προοδευτικής πολιτικής πρωτοπορίας», που είχε μόνο άποψη για τη διανομή του ΑΕΠ, αδιαφορώντας πλήρως για την παραγωγή του.

Σύντομα το βαρέλι το πετρέλαιο θα φτάσει τα 100 δολάρια. Η ελληνική οικονομία είναι έτοιμη να δεχτεί τέτοιο σοκ; Θα φανεί. Σίγουρα η βάση της ελληνικής κοινωνίας πάντως είναι ανέτοιμη να υποστεί τέτοια επιβάρυνση γιατί μέχρι στιγμής σε αυτήν μετακυλίονταν το κόστος κάθε κρίσης τα τελευταία 30 χρόνια. Η κοινωνία δεν περίμενε «ισχνές αγελάδες» και δεν προετοίμασε τις «αποθήκες’ της. Υπέκυψε στις σειρήνες της κατανάλωσης, δανείστηκε, ξόδεψε. Μεγάλο τμήμα βρίσκεται ήδη κάτω από τα όριά του. Και έχει ανειλημμένες υποχρεώσεις που δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για οικονομικές επιβαρύνσεις στοχευμένες στη βάση της κοινωνίας.