Κλασικές επιστήμες και παιδεία

Οι κλασικές επιστήμες, καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και στο επόμενο βήμα του σχολείου που είναι το πανεπιστήμιο. Τα κλασικά μαθήματα είναι τα ...

... Αρχαία, τα Λατινικά, η Ιστορία και η Λογοτεχνία που αυτή έχει καταργηθεί από την θεωρητική.

Παντού χρειάζεται παπαγαλία, ένας μαθητής είναι αναγκασμένος να τα μάθει όλα απέξω όπως και να είναι γραμμένα. 

Βέβαια στη γλώσσα εάν ακολουθείς τις κοινότυπες οδηγίες, γράφεις καλά, εάν χειρίζεσαι σωστά τον λόγο σου δεν μετράει και τόσο πολύ. 

 Όσοι διδάσκουν τα φιλολογικά μαθήματα μάλλον έχουν αποδεχθεί την ήττα τους, γιατί δεν υπάρχει κάτι στην αγορά εργασίας και η μέθοδος της λογοτεχνίας, αλλά και των κλασικών μαθημάτων έχει μετατραπεί σε αγγαρεία. 

Ο φιλόλογος δεν έχει την ικανότητα που έχει ο μαθηματικός, ο φυσικός να είναι πιο άνετος, ο φιλόλογος απειλεί συνεχώς με κακό βαθμό, «μαστίγιο-καρότο». Έχει πέσει στην παγίδα του βαθμού και χάνει την ουσία του πράγματος. 

 Όταν κάποιος δηλώνει στο μηχανογραφικό του κάποιες Φιλοσοφικές σχολές και φιλολογικές δεν ξέρει τι θα συναντήσει και βρίσκεται από σπόντα να αποκρυπτογραφεί τον Πλάτωνα. 

Στα παλαιότερα χρόνια σε αυτές τις σχολές εισάγονταν όσοι κατά τεκμήριο αγαπούσαν το διάβασμα, αλλά και την λογοτεχνία. 

 Το κακό είναι μετά από αυτούς που βαριούνταν στη σχολή, θα μεταφέρουν αυτή την βαρεμάρα και στην τάξη με αποτέλεσμα να χάνεται η κλασική σκέψη. Τώρα όσον αφορά τα αρχαία όταν ένας δεκατριάχρονος μαθητής συναντάει για πρώτη φορά κάτι πνεύματα να πετούνε αριστερά, δεξιά και μία γραμμή πάνω από τα γράμματα ένα σύμβολο που λέγεται περισπωμένη, λογικό είναι το παιδί να τα πάρει με κακό μάτι. 

 Καταρχήν τα κομμάτια που διδάσκονται είναι κομμένα, άρα συμπέρασμα, ολοκληρωμένο νόημα δεν βγαίνει. 

Τώρα μόλις δουν μία δοτική μαθαίνουν την δοτική, βλέπουν ένα ουσιαστικό τρίτης κλίσης, να την και η τρίτη κλίση. Φυσικά αυτός ο τρόπος που διδάσκονται δεν είναι ο σωστός και φυσικά στα μάτια ενός μαθητή πρώτης Γυμνασίου είναι αλλόκοτη η γλώσσα των αρχαίων. 

 Έτσι ο μαθητής είναι λογικό να μισήσει τα αρχαία, έρχεται αντιμέτωπος με μια γλώσσα που δεν θα του είναι χρήσιμη πουθενά, γιατί δεν είναι Αγγλικά. Δεν θα του χρειαστούν ούτε στα αεροδρόμια, ούτε όταν βγει έξω, ούτε να περιηγηθεί στο διαδίκτυο. Με αποτέλεσμα ο μαθητής να είναι σαν τον κατάδικο, φυλακισμένο την ώρα του μαθήματος και είναι σαν να περιμένει να καταδικασθεί, τι έκανε; 

Γεννήθηκε Έλληνας και πρέπει να μάθει Ελληνικά, είναι απάντηση όλων των φιλολόγων. Αν είναι να κάνουμε τους σημερινούς εφήβους, όπως και τους χθεσινούς και τους προχθεσινούς, να μισήσουν τα αρχαία ελληνικά, καλύτερα να μην τους τα διδάσκουμε. 

Έτσι υπάρχει κάποια ελπίδα, κάποια μέρα, αν και όταν ωριμάσουν, να ενδιαφερθούν γι’ αυτό το σημαντικό κεφάλαιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού. 

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διδάξουμε σωστά τα αρχαία και τα Λατινικά αρκεί να το απαιτήσουμε από τον εαυτό μας. Γιατί τα κλασικά μαθήματα σε βάζουν σε ένα τρυπάκι να σκέφτεσαι διαφορετικά και σε οδηγούν σε διαφορετικές συμπεριφορές που σε ξεπερνούν. 

Προϋπόθεση όμως είναι η Ελλάδα να απαιτήσει από την εαυτό της, αλλά δυστυχώς αυτό δεν το έχουμε κάνει.

 Κλείνοντας ο περιβόητος διάλογος για την παιδεία ακόμα τον περιμένουμε. «Εν αρχή ην ο λόγος». Ο διάλογος ήταν Σωκρατική μέθοδος που ακολουθήθηκε από την φιλοσοφική του Πλάτωνα μετέπειτα. 

Εδώ βγήκε η Λογοτεχνία από την θεωρητική, όπου εκεί κάποιος μπορεί να γνωρίσει σημαντικούς ποιητές και όχι μόνο, Σολωμός, Καβάφης, Βιζυηνός, που έπαιξαν εξέχων ρόλο στην Ελλάδα. Επίσης, μπορεί να συναντήσει την καθαρεύουσα που από αυτήν προέρχονται κάποιες από τις σημερινές λέξεις της Ελληνικής. 

 Όταν καταλάβουμε κάποια πράγματα και αλλάξουμε νοοτροπία κάτι θα γίνει, αλλιώς θα ανοίγουμε και άλλες πληγές στον τομέα της παιδείας, που ήδη νοσεί βαρύτατα.

Δημήτρης Τζελέπης / Φοιτητής του ΔΠΘ / μέλος ΟΝΝΕΔ Ροδόπης