Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Άφιλη χώρα

Υπάρχουν δύο εκδοχές για το ποιος έσωσε την Ελλάδα το περασμένο καλοκαίρι. Ή μάλλον τρεις. Σύμφωνα με την τρίτη, που υποστηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, την Ελλάδα την ...... έσωσε ο Πρωθυπουργός της χάρις στο πείσμα και την αυταπάρνηση που έδειξε επί 17 ώρες στις Βρυξέλλες. Κανείς στην Ευρώπη (μεταξύ μας, ούτε στην Ελλάδα) δεν παίρνει αυτή την εκδοχή στα σοβαρά. Η χώρα μας σώθηκε εκείνη τη νύχτα είτε χάρις στον Ολάντ, που προσπαθούσε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, είτε χάρις στον Σόιμπλε (ναι, τον Σόιμπλε!), ο οποίος κάθε φορά που έπεφτε στο τραπέζι το Grexit έστρεφε αλλού τη συζήτηση.

Οι πολιτικοί αυτοί δεν ήταν ακριβώς φίλοι της Ελλάδας. Η ίδια η λέξη «φιλία» είναι άλλωστε παρεξηγήσιμη στον χώρο της πολιτικής. Ας πούμε ότι ο καθένας είχε τους δικούς του λόγους να μη σπάσει η ευρωπαϊκή αλυσίδα. Στην εικόνα του φίλου με τη συναισθηματική έννοια ταιριάζει περισσότερο ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. «Η Ευρώπη είναι Ελλάδα, η Ελλάδα είναι Ευρώπη», έλεγε ο πρόεδρος της Κομισιόν τις παραμονές του δημοψηφίσματος. Λίγους μήνες μετά, δεν είχε κανέναν δισταγμό να προσυπογράψει το αίτημα της ΠΓΔΜ να οχυρωθούν τα σύνορά της με την Ελλάδα ώστε να σταματήσει η εισροή των προσφύγων.

Η απομόνωση της Ελλάδας δεν αποδεικνύεται από την προκλητική, και στην ουσία της ανόητη, δήλωση του αυστριακού υπουργού Εξωτερικών την οποία έκαναν πρώτο τους θέμα χθες «ΤΑ ΝΕΑ». Ούτε από την εχθρική στάση των ακραίων της ομάδας Βίζεγκραντ. 
Η χώρα μας έχει χάσει όλους της τους φίλους πολύ καιρό τώρα. Πρώτα ήταν ο Βαρουφάκης και η ειρωνική συγκατάβαση με την οποία αντιμετώπιζε τους εταίρους του. Υστερα ήταν ο Καμμένος και οι κυνικές του προειδοποιήσεις ότι θα γεμίσει την Ευρώπη με τζιχαντιστές. Αν στην προκλητικότητα και την αλαζονεία προστεθούν η ανικανότητα και η κουτοπονηριά, δεν είναι να παραξενεύεται κανείς που οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να δουν πια την Ελλάδα ούτε ζωγραφιστή.

Κάνουμε παρέα βέβαια με τους Ιρανούς και με τους Κινέζους. Φλερτάρουμε και με τους Ισραηλινούς. Αλλά δύσκολα θα είναι εκείνοι που θα μας σώσουν την επόμενη φορά.

του Μιχάλη Μητσού [Διαστάσεις] // ΤΑ ΝΕΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: