Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Η επιλογή της μοναξιάς και της φτώχειας

Υ​​πάρχει ένας επικίνδυνος και όχι τυχαίος συνδυασμός. Η χώρα υποχωρεί ολοένα και περισσότερο σε σημασία και κύρος στη διεθνή σκηνή. Γίνεται, η χώρα, ένας παράγων που γεννά πρόβλημα χωρίς να ...
... προτείνει λύσεις, την ίδια στιγμή που καλλιεργείται εντέχνως ο ενδημικός αντιευρωπαϊσμός. Κύκλους αντιευρωπαϊσμού έχει ζήσει η Ελλάδα πολλές φορές, πάντα συνδεδεμένους με αστοχίες της εθνικής πολιτικής, που μεταφράζονται σε εξωγενείς πιέσεις προς τη χώρα.
Ο νέος αντιευρωπαϊσμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση, είτε γιατί αυτό εξυπηρετεί τις επιδιώξεις της είτε γιατί δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο, κερδίζει έδαφος. Είναι σαφές ότι ο ευρωσκεπτικισμός είναι διάχυτος σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρώπη περνάει σε άλλη εποχή. Αλλο, όμως, ο ευρωσκεπτικισμός, που ούτως ή άλλως εκφράζεται με πολλούς ιδεολογικούς βραχίονες, και άλλο ο ιδεοληπτικός αντιευρωπαϊσμός που εσκεμμένα προκαλεί σύγχυση και αποπροσανατολισμό στην κοινωνία.
Στην παγίδα του αντιευρωπαϊσμού, που διευρύνεται σε χωρητικότητα λόγω των ποικίλων ερμηνειών για το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, εισρέουν ψηφοφόροι διαφόρων πολιτικών θέσεων και ιδεολογικών καταβολών, εξυπηρετώντας, ακουσίως, το κλίμα που καλλιεργεί η κυβέρνηση. Η αμυντική και εσωστρεφής στάση, χωρίς τις ρωγμές που οφείλει να προκαλέσει η ελάχιστη, έστω, αυτοκριτική, εκφράζεται και πάλι (όπως και στον 19ο και 20ό αιώνα) με τη γνωστή συμπλεγματική τακτική της «εθνικής ιδιαιτερότητας».
Η Ελλάδα εμφανίζεται στο εκλογικό σώμα ως οιωνεί θύμα με ψευδοπατριωτική περηφάνια. Αυτό το τόσο γνώριμο και πάντα καταστροφικό πλέγμα συμπεριφορών καλύπτεται από δήθεν ηρωικές πρωτοβουλίες στη διεθνή σκηνή, οι οποίες, τις περισσότερες φορές, επιβεβαιώνουν και επιτείνουν τη δεινή θέση της χώρας.
Και η δεινή θέση της χώρας χειροτερεύει όχι μόνο από την ανικανότητα και ανεπάρκεια σε διπλωματικές γνώσεις, αλλά και από την αυξανόμενη πίεση της κοινωνίας μέσα από την παρατεινόμενη τροχιά προς την περαιτέρω οικονομική δουλεία. Οι Έλληνες γίνονται φτωχότεροι, τελούντες σε σύγχυση, με μια κυβέρνηση που δείχνει να επιζητεί ακριβώς αυτό.
Γιατί, πέρα από τους αριθμούς που αποκαλύπτουν πολλά, υπάρχει και η ιδεολογική και αισθητική «δικαίωση» της φτώχειας ως νέας πραγματικότητας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: