Τα προχθεσινά επεισόδια στην Κρήτη, με ύβρεις και βιαιότητες που υπερβαίνουν το δημοκρατικό μέτρο, δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού... Όταν ψηφοφόροι ....
... συγκρούονται με τους βουλευτές αντιπροσώπους τους, τελειώνουν τα περιθώρια αδιαφορίας. Ο κίνδυνος να χυθεί αίμα σε μια από αυτές τις εκδηλώσεις αποδοκιμασίας είναι σήμερα ίσος ή και μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο κίνδυνο που αντιμετώπιζε η πολιτεία την άνοιξη του 1963.
Ο μύθος δηλοί ότι οι «αγανακτισμένοι πολίτες» όταν δρουν με «πολιτική κάλυψη» μετατρέπονται συνήθως σε παρακρατικές οργανώσεις με εγκληματική δράση.
«Αγανακτισμένοι πολίτες» ήσαν οι ακροδεξιοί πολίτες που συγκροτούσαν τις παρακρατικές ομάδες στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές της χώρας το 1963. Αυτοί οργάνωναν τις περιβόητες αντισυγκεντρώσεις, σε μία από τις οποίες δολοφονήθηκε, χτυπημένος από λοστό ακροδεξιού, ο Γρηγόρης Λαμπράκης.
Οι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του απολογούμενοι χαρακτήρισαν ως λάθος το χτύπημα και διετυπώθη η άποψη (των κατηγορουμένων) περί ατυχήματος. «Δεν ήθελαν να τον σκοτώσουν, αλλά να τον στραπατσάρουν»...
Δεν έχουν βέβαια πολλές ομοιότητες όσα συνέβησαν τότε με όσα συμβαίνουν σήμερα. Αλλά δείχνουν πού μπορεί να φτάσουν τα πράγματα όταν οι πολιτικές σκοπιμότητες οδηγούν ακόμη και δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις σε ατραπούς που συνδέουν τη φαινομενική νομιμότητα με ένα παράλληλο «κράτος» - το παρακράτος.
Τα επεισόδια που προκαλούν τις τελευταίες ημέρες «αγανακτισμένοι πολίτες» εναντίον βουλευτών που οι ίδιοι εξέλεξαν μπορεί να καταστρέψουν τη χώρα.
Η πολιτική ηγεσία πρέπει να πάρει τα μέτρα της.
Το αίμα ως γνωστόν γλιστράει.
Σταύρος Ψυχάρης // ΤΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου