Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2016

Ας τελειώνουμε με τους Σοσιαλιστές

 
Τις τελευταίες ημέρες ακούγονται (ακόμα και μέσα στην ΝΔ) οι φωνές εκείνες που αποδίδουν στους μεταρρυθμιστές τον χαρακτηρισμό του "Νεοφιλελεύθερου" ....
                     Καταρχάς πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι που η ελληνική κοινωνία δυστυχώς δεν έχει ακόμη καταλάβει: άλλο ο νεοφιλελευθερισμός, άλλο φιλελευθερισμός. Στον Φιλελευθερισμό, το κράτος έχει τον ρόλο του "σκληρού διαιτητή" στην οικονομία (αλλά δεν είναι επιχειρηματίας) ενώ ο νεοφιλελευθερισμός περίπου το σβήνει. Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι δηλαδή η ακραία μορφή του Φιλελευθερισμού. Στην Ελλάδα όμως της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς, εκείνος ο οποίος δηλώνει υπερήφανα φιλελεύθερος, εκείνος που θέλει να συγκρουστεί με τον κρατισμό και να κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις αργά ή γρήγορα θα κατηγορηθεί ως "Νεοφιλελεύθερος", "οπαδός της σχολής του Σικάγο" και "επικίνδυνος για τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών".
                     Δυστυχώς όμως αυτή η νοοτροπία είναι που έφτασε την ελληνική οικονομία στην κατάσταση που είναι σήμερα. Η πολιτική που ασκήθηκε από το 1981 και μετά ήταν σοσιαλιστική πολιτική. Με μόνη εξαίρεση την διακυβέρνηση Μητσοτάκη (1990-1993) όπου έγινε κάποια προσπάθεια συμμαζέματος των οικονομικών του κράτους, όλη η μεταπολίτευση χαρακτηριζόταν από τον κρατισμό, σε συνδυασμό με την πολιτική των ελλειμμάτων (που δεν σταμάτησε ούτε η ΝΔ) μας έφεραν στην Χρεοκοπία της 6ης Μαΐου του 2010. Στις 6/5/10 δηλαδή η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές, και έχοντας ένα μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα, για να βρει τρόπο χρηματοδότησης, αναγκάστηκε να μπει στο Μνημόνιο. Από τότε, άρχισαν να εφαρμόζονται σκληρά μέτρα εις βάρος του ελληνικού λαού που στόχο είχαν την δημοσιονομική προσαρμογή.
                     Το λεγόμενο "αντιμνημονιακό μέτωπο" χαρακτήρισε από την πρώτη ημέρα τα μέτρα "Νεοφιλελεύθερα", τα οποία επιβάλλουν οι κακοί ξένοι κλπ. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα το Μνημόνιο 3 χαρακτηρίζεται από κάποιους ως Νεοφιλελεύθερο. Πράγμα το οποίο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα (και εδώ θέλω να καταλήξω). Το Μνημόνιο είναι ένα πρόγραμμα που σκοπό έχει την δημοσιονομική προσαρμογή, δηλαδή τον μηδενισμό του ελλείμματος και την δημιουργία πλεονάσματος. Το μέγεθος του ποσού των μέτρων ορίζεται ανάλογα με το πόσο είναι το έλλειμμα και ποιός είναι ο στόχος του πλεονάσματος, πράγμα το οποίο καθορίζεται στην διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα. Το ΠΌΣΟ δηλαδή γίνεται με διαπραγμάτευση, το ΠΩΣ το ορίζει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Οι  επιλογές που μπορεί να κάνει κάθε κυβέρνηση είναι στο ποιά μέτρα θα πάρει: φόροι ή μείωση των κρατικών δαπανών. Την επιλογή των φόρων κάνουν οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις ενώ την επιλογή της μείωσης των κρατικών δαπανών κάνουν οι φιλελεύθερες. Και φυσικά αναλόγως το ποσοστό των μέτρων, το πρόγραμμα χαρακτηρίζεται σοσιαλιστικό ή φιλελεύθερο. Ας δούμε τα 3 μνημόνια:
  • Μνημόνιο 1 (Γιώργος Παπανδρέου) 50% φόροι - 50% μείωση κρατικών δαπανών
  • Μνημόνιο 2 (Αντώνης Σαμαράς, επαναδιαπραγμάτευση) 28% φόροι - 72% μείωση δαπανών
  • Μνημόνιο 3 (Αλέξης Τσίπρας) 92% φόροι - 8% μείωση κρατικών δαπανών
      οπότε καταλαβαίνουμε πως τα 3 Μνημόνια δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Το πρώτο Μνημόνιο είναι 50-50, το δεύτερο είναι φιλελεύθερο και το τρίτο είναι σκληρό σοσιαλιστικό. Είναι μεγάλο λάθος λοιπόν αυτό που λένε κάποιοι: "αυτή η κυβέρνηση μόνο αριστερή δεν είναι" προσπαθώντας έτσι να την χτυπήσουν. Αυτό είναι μεγάλο ψέμα, η πραγματικότητα είναι πως ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Τα μέτρα που εφαρμόζονται έχουν ως στόχο να διατηρήσουν τον κρατισμό, να μην αγγίξουν το κράτος. Και είναι τεράστιο λάθος που κάποιοι Νεοδημοκράτες κατηγορούν την κυβέρνηση  πως φέρνει Νεοφιλελεύθερα μέτρα διότι απ'τη μία αυτό είναι ψευδές, από την άλλη ενισχύει το αντι-φιλελεύθερο πνεύμα που κυριαρχεί στον ελληνικό λαό.

"Την επιλογή των φόρων κάνουν οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις ενώ την επιλογή της μείωσης των κρατικών δαπανών κάνουν οι φιλελεύθερες"

                          Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα που κρατάει την ελληνική οικονομία συνεχώς πίσω. Η αντίληψη πως τα μνημόνια, τα μέτρα που υφίστανται είναι αποτελέσματα του νεοφιλελευθερισμού που ασκείται στην χώρα που αντικατέστησε την σοσιαλιστική οικονομία με την οποία ο λαός ευημερούσε. Η αλήθεια είναι πως η εφαρμογή του σοσιαλιστικού οικονομικού μοντέλου σε συνδυασμό με την πολιτική των ελλειμμάτων μας έφτασε εδώ που μας έφτασε.
                          H λύση για να βγούμε από την κρίση είναι να καταλάβουμε επιτέλους πως το σοσιαλιστικό σύστημα έχει αποτύχει παντού στον πλανήτη ( Στην Ρωσία, στην Ρουμανία, στην Κούβα, στην Αν. Γερμανία κοκ) αλλά και στην Ελλάδα. Πως αυτή η πολιτική μας οδήγησε στην σημερινή κατάντια. Και να αρχίσουμε να εφαρμόζουμε με αποφασιστικότητα το επιτυχημένο σύστημα: το φιλελεύθερο. Που έχει επιτύχει στις ΗΠΑ στο Η.Β. στη Γερμανία, σε όλο τον Δυτικό (ή και λεγόμενο "ελεύθερο κόσμο"). Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρουμε πως όλα τα κράτη του πρώην Σοβιετικού Μπλόκ όχι μόνο δεν αναπολούν τις εποχές της ΕΣΣΔ και του κομμουνισμόυ, αλλά παλεύουν διαρκώς για να μετατρέψουν τις οικονομίες τους σε καπιταλιστικές (χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πολωνία όπου στο Κοινοβούλιό τους δεν εξελέγη ούτε ένας αριστερός βουλευτής.  Ούτε ένας!). Είναι αναγκαίο να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, να συνεχίσουν με πολύ γρηγορότερο ρυθμό οι ιδιωτικοποιήσεις, να αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος, να μειωθεί η γραφειοκρατία, να γίνει πιο φιλική η Ελλάδα προς την επιχειρηματικότητα και να κερδίσουμε το μεγάλο στοίχημα της πατρίδας μας, την ανάπτυξη.
                         Και για να συμβεί αυτό πρέπει να τελειώνουμε με τα παραμύθια περί Νεοφιλελεύθερων, Πρέπει να σιγήσουν οι φωνές εκείνες μέσα στην ΝΔ που κατηγορούν τους μεταρρυθμιστές. Ας ξεμπερδέψουμε με τους παλιούς και νέους κρατιστές (ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ). Ας τελειώνουμε με τους Σοσιαλιστές!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: