Ο άθλος του Κυριάκου Μητσοτάκη

Πολλοί συνάδελφοι και φίλοι υποστηρίζουν, ιδιωτικά ή και δημόσια, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κάποιοι μάλιστα ψήφισαν στον πρώτο γύρο χωρίς να ...
.... έχουν καμιά σχέση με τη Νέα Δημοκρατία και προτίθενται να το ξανακάνουν αύριο. 

Το επιχείρημά τους είναι απλό και ισχυρό. Η κεντροδεξιά παράταξη έχει ανάγκη από έναν ειλικρινή μεταρρυθμιστή, που θα εκσυγχρονίσει το κόμμα, θα το ανοίξει στους νέους ανθρώπους και θα το καταστήσει εκ νέου ικανό να κυβερνήσει. 

Και η χώρα έχει ανάγκη από μια σύγχρονη, μαχητική και φιλοευρωπαϊκή αξιωματική αντιπολίτευση, που θα διατυπώνει ρεαλιστικές προτάσεις για τα μεγάλα προβλήματα και θα αποτελέσει μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση όταν το σημερινό κυβερνητικό σχήμα καταρρεύσει κάτω από το βάρος των αντιφάσεών του. Τις προϋποθέσεις αυτές τις εκπληρώνει μόνο ο πρώην υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, έστω και αν η θητεία του στο υπουργείο αυτό δεν έμεινε στην ιστορία για την τόλμη της.

Με αυτό το επιχείρημα έχουν συνταχθεί και αρκετά μεγάλα μιντιακά συγκροτήματα του εξωτερικού, με τον γνωστό μας Σάιμον Νίξον της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» να φθάνει να γράψει ότι η εκλογή του Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ θα αποτελέσει ορόσημο για την Ελλάδα και θα στείλει μήνυμα στην Ευρώπη των λαϊκισμών πως η πολιτική ανανέωση είναι δυνατή ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Η ανάγνωση αυτή είναι ενδιαφέρουσα και αισιόδοξη. Ή μάλλον είναι ενδιαφέρουσα επειδή είναι αισιόδοξη. Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον αφορά μια διαφορετική χώρα. Ή μια διαφορετική εποχή. Ή και τα δύο. 

Ο Μητσοτάκης μπορεί να έχει πράγματι τα καλύτερα εφόδια: δύο πτυχία από το Χάρβαρντ, όταν ο αντίπαλός του δεν ξέρει καν αγγλικά. Μπορεί να έχει επίσης τις καλύτερες προθέσεις. Ισως να ήταν ειλικρινής όταν είπε πριν από δύο μήνες στον Πίτερ Σπίγκελ ότι για πρώτη φορά στη ζωή του αισθάνεται εντελώς απελευθερωμένος να λέει την άποψή του. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, όμως, ότι πρώτα το κόμμα του και ύστερα η κοινωνία είναι έτοιμοι να ακούσουν αυτήν την άποψη. Τι θα κάνει στην περίπτωση αυτή; Θα επιμείνει μέχρι τελικής πτώσεως ή θα το ρίξει κι αυτός στον λαϊκισμό;

Για να κρατήσει ενωμένη τη Νέα Δημοκρατία και να προχωρήσει στις αναγκαίες τομές, ο Μητσοτάκης θα πρέπει αύριο να νικήσει με μια πειστική διαφορά. Ακόμη κι αν το πετύχει, θα πρέπει να αρχίσει στη συνέχεια να λέει δυσάρεστα πράγματα σε ένα εκλογικό σώμα κουρασμένο και παραιτημένο, που έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι προτιμά να το κολακεύουν παρά να του λένε την αλήθεια. 

Και την ίδια στιγμή, βέβαια, να ψηφίζει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ τα νομοσχέδια που απαιτούν οι δανειστές, εισπράττοντας μοιραία κι αυτός τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Το μητσοτακαίικο έχει αποδείξει ότι αντέχει στα δύσκολα. Αλλά αυτό πια μοιάζει με άθλο.

του Μιχάλη Μητσού σΤΑ ΝΕΑ