Φοβούνται τον Κυριάκο ...

Στο Μαξίμου θεωρούν ότι ο Μητσοτάκης για να εμπεδώσει την ηγεσία του θα προχωρήσει άμεσα σε επιθετικές ενέργειες κατά της κυβέρνησης, ενώ δεν αποκλείουν να ...

.. κατατεθεί ακόμη και πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα capital controls και να ζητηθεί η ποινική διερεύνηση των ευθυνών του Γιάνη Βαρουφάκη.

Το σίγουρο είναι ότι μετά από έναν χρόνο απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας, ο ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά νιώθει καυτή την ανάσα όχι μόνο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και των πολιτών που πλήττονται από τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό και την υπέρμετρη φορολογία. Για πρώτη φορά το πρόβλημά του δεν είναι τόσο η διατήρηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, όσο ο περιορισμός της κυβερνητικής πολιτικής σε μειοψηφικά ποσοστά αποδοχής από την κοινωνία. 

Για πρώτη φορά δεν έχει σοβαρές κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, αλλά... τσιλιμπουρδίζει με τον Λεβέντη! Για πρώτη φορά υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη φοβούνται ότι αυτό που δεν κατάφεραν πέρυσι ο Λαφαζάνης, η Ζωή και οι άλλοι 40 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θα το καταφέρουν φέτος οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι και οι αγρότες. 

Για πρώτη φορά η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει να πέσει από κάποια Αριστερή Πλατφόρμα, αλλά από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Δεν φοβάται τους «53», αλλά τα 1.530 τρακτέρ της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Αυτό το ενδεχόμενο, σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν καλά τον πρωθυπουργό και συνομιλούν μαζί του, «είναι ο χειρότερος εφιάλτης του Αλέξη.

Αν τον έριχναν οι δικοί του, θα μπορούσε να έχει έναν μύθο: θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι ανετράπη από αποστάτες. Αν, όμως, η κυβέρνησή του πέσει επειδή κατέστη μειοψηφία στον λαό, τότε οι ευθύνες για την αποτυχία της “Πρώτης φοράς Αριστεράς” θα καταλογιστούν στον ίδιο και τους στενούς του συνεργάτες. Κι αυτό είναι κάτι που τουλάχιστον ο ίδιος δεν το αντέχει».

Το σίγουρο πάντως είναι ότι στις 17 Ιανουαρίου ενεστώτος έτους, ο Τσίπρας δεν μπορεί να επαναλάβει αυτά που έλεγε πριν ακριβώς από έναν χρόνο στο Αγρίνιο, ότι δηλαδή «ήρθε η ώρα να πάρουν εκδίκηση τα όνειρα τα δικά μας και των προηγούμενων γενιών», ή ότι «το χτες ψυχορραγεί, το καραβάνι προχωράει, η ελπίδα συνεχίζει». 

Τα όνειρα, έναν χρόνο μετά, μοιάζουν περισσότερο με εφιάλτες, ενώ και η ελπίδα κάπου μεταξύ Βερολίνου και Βρυξελλών χάθηκε. 

Οσο για το καραβάνι, όντως προχωράει, αλλά τώρα το πρόβλημά του δεν είναι τα σκυλιά που ουρλιάζουν, αλλά οι καμήλες που λόγω της κούρασης δυστροπούν και κάποιες γονατίζουν βγάζοντας αφρούς από το στόμα...

 Νίκος Φελέκης // Πρώτο Θέμα