Το «ψυχογράφημα» της ελάσσονος αντιπολίτευσης, επτά ημέρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου της ΝΔ – Πώς διαμορφώνονται οι πολιτικοί συσχετισμοί με τα ....... «ανοίγματα» του Κυριάκου Μητσοτάκη
Συμπληρώνεται σήμερα, Κυριακή (17/01/2016) μία μόλις εβδομάδα από τη στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την έκπληξη στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της Νέας Δημοκρατίας
και ήδη από τις πρώτες στιγμές της εκλογικής νίκης του πολλά στελέχη
τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από το Ποτάμι εκφράστηκαν θετικά για το
πρόσωπό του.
Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου
Όμως γιατί ξαφνικά τέτοια «αγάπη» προς το πρόσωπο του νεοεκλεγέντα προέδρου της ΝΔ; Τι αλλάζει με την έλευση στον «γαλάζιο» προεδρικό θώκο για την ελάσσονα αντιπολίτευση; Η απάντηση δεν έχει να κάνει μόνο με τα ανοίγματα του Κ. Μητσοτάκη προς τις παρατάξεις αυτές. Έχει να κάνει και με το έλλειμμα πολιτικού προσανατολισμού που ενυπάρχει εδώ και πολύ καιρό τόσο στο κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη όσο και στο αντίστοιχο συνονθύλευμα διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων που παρουσιάζει το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Ξεκινώντας από το ΠΑΣΟΚ, η αντίδραση των στελεχών που κινούνται ιδεολογικά στο κεντρώο τμήμα του κόμματος και η θετική αποτίμησή τους προς το νέο πρόεδρο της ΝΔ, καταδεικνύει πως το πάλαι ποτέ ισχυρό Κίνημα εξακολουθεί να αναζητεί τη θέση του στον πολιτικό χάρτη. Οι κακές γλώσσες θα έλεγαν πως το ΠΑΣΟΚ «ψάχνεται». Κι ενώ πολλοί περίμεναν ότι η παρουσία της Φώφης Γεννηματά θα επέσπευδε σημαντικά τη δημιουργία μιας ισχυρής Δημοκρατικής Συμπαράταξης, με τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά.
Η ιδέα ατόνησε, πολλοί έμειναν έξω από το «τρένο της συσπείρωσης», ο Βενιζέλος χαράσσει αυτόνομη πορεία εντός του ιδίου πολιτικού χώρου, ο Παπανδρέου και το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών έμειναν εκτός Βουλής και εκτός σχεδίου πολιτικής επανένταξης και η Δημοκρατική Συμπαράταξη περιορίστηκε σε μια συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με την «κουτσουρεμένη» ΔΗΜΑΡ του Θανάση Θεοχαρόπουλου.
Η κόπωση ήταν αναπόφευκτη: ο Γρηγοράκος το φώναξε και καρατομήθηκε τόσο από την Κοινοβουλευτική Ομάδα όσο και από το κόμμα. Και είναι πολλοί ακόμη που ψελλίζουν ή σιγομουρμουρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να βρει σύντομα το δρόμο του, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η πολιτική διείσδυση του Κ. Μητσοτάκη θα είναι αναπόφευκτη, καθώς ο ίδιος ανοίγει την ιδεολογική «χοάνη» της ΝΔ, απομακρυνόμενος από τα ιδεολογικά δεξιά στεγανά του Αντώνη Σαμαρά.
Όμως γιατί ξαφνικά τέτοια «αγάπη» προς το πρόσωπο του νεοεκλεγέντα προέδρου της ΝΔ; Τι αλλάζει με την έλευση στον «γαλάζιο» προεδρικό θώκο για την ελάσσονα αντιπολίτευση; Η απάντηση δεν έχει να κάνει μόνο με τα ανοίγματα του Κ. Μητσοτάκη προς τις παρατάξεις αυτές. Έχει να κάνει και με το έλλειμμα πολιτικού προσανατολισμού που ενυπάρχει εδώ και πολύ καιρό τόσο στο κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη όσο και στο αντίστοιχο συνονθύλευμα διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων που παρουσιάζει το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Ξεκινώντας από το ΠΑΣΟΚ, η αντίδραση των στελεχών που κινούνται ιδεολογικά στο κεντρώο τμήμα του κόμματος και η θετική αποτίμησή τους προς το νέο πρόεδρο της ΝΔ, καταδεικνύει πως το πάλαι ποτέ ισχυρό Κίνημα εξακολουθεί να αναζητεί τη θέση του στον πολιτικό χάρτη. Οι κακές γλώσσες θα έλεγαν πως το ΠΑΣΟΚ «ψάχνεται». Κι ενώ πολλοί περίμεναν ότι η παρουσία της Φώφης Γεννηματά θα επέσπευδε σημαντικά τη δημιουργία μιας ισχυρής Δημοκρατικής Συμπαράταξης, με τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά.
Η ιδέα ατόνησε, πολλοί έμειναν έξω από το «τρένο της συσπείρωσης», ο Βενιζέλος χαράσσει αυτόνομη πορεία εντός του ιδίου πολιτικού χώρου, ο Παπανδρέου και το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών έμειναν εκτός Βουλής και εκτός σχεδίου πολιτικής επανένταξης και η Δημοκρατική Συμπαράταξη περιορίστηκε σε μια συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με την «κουτσουρεμένη» ΔΗΜΑΡ του Θανάση Θεοχαρόπουλου.
Η κόπωση ήταν αναπόφευκτη: ο Γρηγοράκος το φώναξε και καρατομήθηκε τόσο από την Κοινοβουλευτική Ομάδα όσο και από το κόμμα. Και είναι πολλοί ακόμη που ψελλίζουν ή σιγομουρμουρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να βρει σύντομα το δρόμο του, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η πολιτική διείσδυση του Κ. Μητσοτάκη θα είναι αναπόφευκτη, καθώς ο ίδιος ανοίγει την ιδεολογική «χοάνη» της ΝΔ, απομακρυνόμενος από τα ιδεολογικά δεξιά στεγανά του Αντώνη Σαμαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου