Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Πώς η "κίνηση των 58" εμπλεκόμενη με το κυβερνών ΠΑΣΟΚ, διασπά αντί να ενώνει τον μεταρρυθμιστικό χώρο

Ποιο ήταν μέχρι σήμερα το ανάχωμα στην επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ στον μεσαίο χώρο, αβρόχοις ποσί; (δηλαδή, χωρίς να ολοκληρώσει την βίαιη πολιτική ωρίμανσή του και την προγραμματική του προσαρμογή στις πιθανές κυβερνητικές του ευθύνες); ...


Μα η μεταρρυθμιστική αριστερά, οι κεντρώοι φιλελεύθεροι και οι φεντεραλιστές οικολόγοι. 
Και οι διεργασίες που τους έφερναν τόσο κοντά, ώστε να θεωρείται ζήτημα χρόνου η δημιουργία του τρίτου πόλου και η εξισορρόπηση έτσι της πολιτικής ζωής στην χώρα μας που τόσο έχει υποφέρει από τα δικομματικά διλήμματα και την έλλειψη εθνικών συνεργασιών απέναντι στην κρίση.

Η νέα δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από μια περίοδο στασιμότητας, πέραν της γενικής επιδείνωσης της κρίσης σε όλα τα επίπεδα, φαίνεται να έχει δυο ακόμη ειδικές αιτίες κλειδιά : η μια είναι η ανοησία της "μονταζιέρας" της Συγγρού, που πιασμένη στα δίχτυα του ρεβανσισμού της ΝΔ, κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο και προσπαθεί να δαιμονοποιήσει την αξιωματική αντιπολίτευση με επιχειρήματα που τελικά την ...ενισχύουν (βλ., προηγούμενη ανάρτηση). 
Η άλλη είναι οι επιλογές της κίνησης των 58, που με τον τρόπο που πολιτεύθηκε και παρά τις προθέσεις όσων εξ αυτής δεν έχουν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ, κατέληξε να διασπάσει τον μεταρρυθμιστικό χώρο, συνδέοντάς τον πολιτικά με την σημερινή συγκυβέρνηση και την αποτυχία της σε όλα τα επίπεδα αλλά και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και τα αδιέξοδά της.
 
Παρ' ό,τι στην αρχική της διακήρυξη η κίνηση απευθυνόταν στην κεντροαριστερά, τους φιλελεύθερους και τους οικολόγους, η βιαστική δέσμευσή της -στο ίδιο κείμενο/κάλεσμα- να αποτελέσει μέρος του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος και των εκλογικών του στόχων στις ευρωεκλογές, απέκλεισε εκ των πραγμάτων τους δυο τελευταίους. 
Και όχι μόνον αυτό: η συμμετοχή του επίσημου κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ στο σχήμα, περιθωριοποιεί σταθερά τους ανεξάρτητους εκ των 58 σε δεύτερη μοίρα ταυτίζοντας τον όρο "κεντροαριστερά" με τις τρέχουσες κυβερνητικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ και τη συγκυβέρνηση με την ΝΔ - ως δεδομένης επιλογής και μονοδρόμου. Αυτό κόστισε ήδη τον αποκλεισμό άλλων πασοκογενών δυνάμεων αλλά και της ΔΗΜΑΡ (προσχηματικά ή όχι δεν έχει σημασία) από το εγχείρημα.

Έτσι σήμερα, αντί για προωθητική δύναμη στη συνένωση του μεσαίου χώρου, η κίνηση κινδυνεύει να γίνει τροχοπέδη ακόμη και για την καινοτόμα κίνηση των 5 δημάρχων, εμπλέκοντάς την στα ανεβοκατεβάσματα και την υπαρξιακή αγωνία του ΠΑΣΟΚ. 
Ακόμη χειρότερα, αντί να ασκεί την υποσχεμένη πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ για μια επιτάχυνση της επιβεβλημένης ρεαλιστικής στροφής του τελευταίου, άφησε ελεύθερο το πεδίο της επέκτασής του χωρίς κόπο, ιδρώτα και δάκρυα στον μεσαίο χώρο και την (νυν ή πρώην) μεσαία τάξη που εγκαταλείφθηκε ασμένως και από το συγκυβερνών ΠΑΣΟΚ έναντι της επιβίωσης της εύθραυστης κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Οι επόμενες δημοσκοπήσεις θα αποδείξουν ενδεχομένως το λάθος του σχεδίου αλλά ως συνήθως αργά. 
Τα τραύματα στην ενότητα και τις διεργασίες του μεταρρυθμιστικού χώρου είναι ήδη κάτι παραπάνω από εμφανή μετά την ανάμιξη του καταρρέοντος πασοκικού μηχανισμού στο εγχείρημα και την ως αποτέλεσμα, καταστροφή  των γεφυρών επικοινωνίας με τις ρεαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ -που με κόπο και κόστος είχαν χτιστεί- χάριν εξωγενών σκοπιμοτήτων και της υπεράσπισης της μη ευθύνης των πασοκικών κυβερνήσεων.

Στον ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, οι δρόμοι που άνοιξαν απρόσμενα και ο φαινόμενος καλπασμός προς την εκλογική νίκη, αναστέλλουν τις διαδικασίες εκλογίκευσης και συνεννόησης και ενισχύουν την αλαζονεία και την πόλωση : πράγματα που καταστρέφουν τις δυνατότητες ενός ειρηνικού ελληνικού ιστορικού συμβιβασμού (Compromesso Storico a la Ελληνικά) αφήνοντας τις εξελίξεις στην βίαιη μοίρα των τελετουργικών χαρακωμάτων και του άνευ ουσίας υποσχετικού λόγου μιας νέας δικομματικής σκιαμαχίας.

Σε αυτό, η έλλειψη τρίτου μεταρρυθμιστικού πόλου γίνεται τραγικά δραματική όσο και αδυσώπητα πραγματική και η ευθύνη της απερισκεψίας των 58 να επιτρέψουν την πολιτική διαχείριση του εγχειρήματος στο κομματικό ΠΑΣΟΚ, τεράστια. 
Ας ελπίσουμε να συνειδητοποιήσουν έστω και στο "και πέντε" που ήταν το λάθος και να περιορίσουν την ζημιά, συμμετέχοντας χωρίς κεντροαριστερή αλαζονεία και καθοδηγητικές απαιτήσεις ή αιτήματα αποκλεισμών στο Προοδευτικό Φόρουμ και τις άλλες κινήσεις συνεργασιών και προγραμματικού διαλόγου.

Γιατί είναι πολύ προτιμότερο να κάνουν εκείνοι τον ιστορικό συμβιβασμό με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτοι παρά η ΝΔ... 
Για ευνόητους και κατανοητούς λόγους και κυρίως για την αποφυγή τυχοδιωκτικών επιλογών στις οποίες όσο επιρρεπής είναι η "παλαβή" αριστερή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ άλλο τόσο είναι και η εθνικιστική λαϊκή δεξιά συνιστώσα (ή και πλειοψηφία πλέον) της ΝΔ.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: