Φαντάζεστε Καραμανλής ή Παπανδρέου σε τόσο κρισιμες στιγμές να τρέχουν σε γάμους και ποιητικά ξενύχτια;

Η παρέα του Σαμαρά εκπλήσσεται ευχάριστα από το "Αποτύπωμα"!

Κάποτε, πριν από πολλά χρόνια, όπως διαβάζω σε ένα άρθρο του αρχαιολόγου Γιάννη Μηλιάδη γραμμένο το... 1939, παρουσιάστηκε δειλά δειλά στον τότε πρωθυπουργό Δημήτριο Ράλλη (βραχύβιες ήταν οι θητείες του από 1897, 1903, 1905, 1909, 1920) μια επιτροπή λογοτεχνών για να ζητήσει μια ...

ελάχιστη κυβερνητική προστασία των συγγραφικών δικαιωμάτων. 

 Κι εκείνος οργισμένος, προφανώς γιατί τον απασχόλησαν για κάτι που εκείνη τη στιγμή θεωρούσε επουσιώδες, τους απέπεμψε λέγοντάς τους πως δεν γνωρίζει να υπάρχει καμία νεοελληνική λογοτεχνία. 

«Και όμως, την εποχή εκείνη υπήρχε ένας Παπαδιαμάντης, ο Χρηστομάνος, ο Καρκαβίτσας, ο Παλαμάς, ο Θεοτόκης, ο Μαβίλης (...)», γράφει ο Μηλιάδης για να στηλιτεύσει την άγνοιά του. Αν και απίστευτο, μπορεί πράγματι ο πρωθυπουργός να αγνοούσε την ύπαρξή τους. 

Μπορεί όμως να είχε θέματα επιβίωσης του έθνους να λύσει και το ζήτημα αυτό να ήταν πραγματικά επουσιώδες. 

Ωστόσο, μια απαξίωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, που παράγεται εν αφθονία σε αυτή τη χώρα, υπάρχει παλαιόθεν. Και μία άγρια εκμετάλλευση των επιφανών δημιουργών από την εκάστοτε εξουσία παρατηρείται επίσης. 

Οταν και σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού είναι το τελευταίο τη τάξει υπουργείο και λαμβάνει ελάχιστα για την προστασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, το αυτό αποδεικνύει. Και όμως, ο Αντώνης Σαμαράς έχει μια έφεση στην ποίηση, όπως έχουμε κι άλλη φορά επισημάνει. 

Ομνύει πίστη στον Ελύτη και στην ποίησή του, ενώ δεσμούς είχε συνάψει με το περιβάλλον του νομπελίστα και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής του. 

Συνεπώς είναι άδικη η κριτική που προβάλλεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την παρουσία των δύο ανδρών στην εκδήλωση που έγινε στο καφέ του Μουσείου Ακρόπολης, για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του Mega Χρήστου Παναγιωτόπουλου. 

Ως νέο Ελύτη τον υποδέχθηκαν φίλα προσκείμενα ΜΜΕ, γιατί να μην τον τιμήσει και η ηγεσία αυτού του τόπου; Μπας και τους κάλεσε ποτέ στην παρουσίαση συλλογής του ο Νάνος Βαλαωρίτης, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Μιχάλης Γκανάς και δεν ανταποκρίθηκαν; 

Θυμάστε να παρουσιάστηκε ποτέ συλλογή του Ρίτσου, του Λειβαδίτη, του Κατσαρού, του Καρούζου παρουσία οποιουδήποτε πολιτικού και δη του ίδιου του πρωθυπουργού και μάλιστα σε εποχές σαν τη σημερινή, που απειλείται η υπόσταση της ίδιας της χώρας; 

Φαντάζεστε τον γέρο Καραμανλή ή τον Ανδρέα Παπανδρέου, παραμονές της έλευσης μιας τρόικας και σημαντικών διαπραγματεύσεων για την εκταμίευση ενός δισ. ευρώ, ποσού απαραίτητου για την επιβίωσή μας, να τρέχουν σε κοσμικές εκδηλώσεις; 

 Ωστόσο, όταν το μέσον ενημέρωσης το οποίο υπηρετεί ο ως άνω πρωτοεμφανιζόμενος «ποιητής» έχει διασύρει πρόσφατα στο πανελλήνιο έναν άλλο «ποιητή» γιατί πήγε να παρουσιάσει το θεατρικό έργο του στο Παρίσι, παραδίδοντάς τον μάλιστα στη χλεύη του κοινού με κόκκινη χλαμύδα γιατί έτυχε να είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών και γιατί στύλωσε τα πόδια ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, είναι προφανής ο λόγος που ώθησε τον πρωθυπουργό να ψαύσει το «αποτύπωμά» του, όσο υγρό, γλοιώδες κι αν αυτό φαντάζει. 

 Νινέττα Κοντράρου-Ρασσιά || «Αποτύπωμα» || http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=404356