Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Η «συνδικαλιστική αριστοκρατία» δένει το λιμάνι του Πειραιά γιατί απειλούνται τα «κεκτημένα»

Η απεργία στο λιμάνι υποτίθεται ότι έληξε αλλά τα προβλήματα βρίσκονται μπροστά!
Όλα τα μεγάλα λιμάνια της Μεσογείου και της Μαύρης θάλασσας αναβαθμίζονται τα τελευταία χρόνια κυρίως με την μορφή «εκχώρησης υπηρεσιών σε διεθνείς διαχειριστές λιμένων». Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα το μεγαλύτερο λιμάνι μας με την ανευθυνότητα της σημερινής κυβέρνησης χάνει την αξιοπιστία του έναντι των πελατών του, οι οποίοι μεταφέρουν τα φορτία τους σε άλλα λιμάνια.
Πλήρης  στοίχισηΟ ανταγωνισμός μόνο θετικά αποτελέσματα έχει. Αυτό ακριβώς φοβούνται οι βολεμένοι του ΟΛΠ. Το σπάσιμο του μονοπωλίου τους. Τη δημιουργία και άλλου παροχέα υπηρεσιών στο χώρο του λιμανιού. Και αν ο ανταγωνιστής είναι μεγάλος παίχτης όπως η Cosco τότε κινδυνεύουν όλα τα κεκτημένα. Οι παχυλοί μισθοί, οι αργομισθίες και οι νοοτροπίες δημοσίων υπαλλήλων.
Ως απάντηση των εργαζομένων στα λιμάνια απέμεινε η ιδιοκτησιακή "παλαιοκομουνιστική" αντίληψη που έχουν για το χώρο εργασίας τους και για τα περίφημα «δικαιώματά» τους. Τα λιμάνια όμως δεν τους ανήκουν. Ανήκουν στο λαό και ο λαός παραχωρεί τη διαχείρισή τους στην εκάστοτε κυβέρνηση. Η εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να σέβεται την προηγούμενη διότι και σε αυτήν εκχωρήθηκαν δικαιώματα διαχείρισης με δημοκρατικές και εκλογικές διαδικασίες. Όποιος αντιδρά σε αυτή την κοινωνική συνθήκη προκαλεί ζημιά και στην κοινωνία και στην οικονομία. Αξίζει να σκεφτούμε ότι το 2004 μέχρι το 2008, περίοδο των μεγάλων απεργιών, η διακίνηση των εμπορευματοκιβωτίων μειώθηκε 68,42%.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δεν πειράζει που πάμε φιρί-φυρί να χάσουμε την αξιοπιστία μας απέναντι στην Κίνα, το μεγαλύτερο επενδυτή του κόσμου τα επόμενα 30 χρόνια.
Θα επενδύσουν στην Ελλάδα και θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας οι πειναλέοι Σκοπιανοί, οι χίπιδες αγελαδοτρόφοι Δανοί και οι τούρκοι δουλέμποροι με τους οποίους θα βρούμε ένα modus vivendi, τώρα που θα νομιμοποιηθούν οι δεκάδες χιλιάδες ξένοι μετανάστες.
Τώρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος, έλυσα και το πρόβλημα της ανεργίας.
Άξιζε τελικά που πήγα στο Γιωργάκη!