Στο καρφί:«ο κόσμος πέφτει από τις ταράτσες και τα μπαλκόνια επειδή μας κυβερνά ο καραφασίστας Καραμανλής».

Περπατούσε ο Κακακουνάκης ένα πρωί στους δρόμους της Αθήνας περίλυπος επειδή έβλεπε παντού τη χούντα του Καραμανλή. Ακόμα και στα παγκάκια δεν υπήρχε κανένας Αλέξης αλλά παντού χούντα! Όλα γύρω μαραμένα και άνθρωπος δεν περπατούσε στους δρόμους λόγω φτώχιας, πείνας, δίψας και κατάθλιψης! Κατά διαστήματα, ο δύστυχος Κακαουνά άκουγε κάτι περίεργους θορύβους πίσω του αλλά δεν έδωσε σημασία. Κάθε λίγα βήματα και ένα γντουπ τάραζε τον ήρεμο αλλά θλιμμένο περίπατό του.
Κάποια στιγμή όμως γύρισε προς τα πίσω, αν και είναι τύπος που κοιτάζει μόνο μπροστά και προς αλλαγή μεριά. Ποτέ πίσω και ποτέ δεξιά! Τι να δει; Μια σειρά από πτώματα σε μια ατέλειωτη γραμμή και οι δρόμοι γεμάτοι αίματα, κρανία και οστά! Απίστευτο! Ο κόσμος έπεφτε από τα μπαλκόνια για να βρει τη λευτεριά του. Η αδίσταχτη χούντα του Καραμανλή ρίχνει τους ανθρώπους από τις ταράτσες και τα μπαλκόνια. Έκανε πιο πέρα γιατί εκείνη τη στιγμή ένα πτώμα έπεφτε καταπάνω του. Έπρεπε να το αποφύγει αν και ένα δάκρυ έτρεξε στο ηλιοκαμένο μάγουλό του. Το δάκρυ όμως έγινε οργή. Έχει τεράστια δύναμη. Έχει την εφημερίδα του. «Το Καρφί». Το δημοκρατικότερο έντυπο στην ιστορία της δημοσιογραφίας. Έτρεξε κατευθείαν στο γραφείο του και κατέγραψε το γεγονός. Έτσι όπως έγινε. Έτσι όπως το έζησε. Με λυγμούς κατέγραψε τη δυστυχία που περνά ο κόσμος. Την πείνα και τη δίψα για «αλλαγή»!
Μία λύση υπάρχει. Ο Γιώργος που είναι σπόρτης και ξέρει από πεταλούδες. Μόνο αυτός. Μόνο αυτός μπορεί να σώσει το λαό από τη χούντα που τον σπρώχνει από ταράτσες και χτυπάει το κεφάλι του σε δρόμους και πεζοδρόμια. Μόνο ο Γιώργος κατανοεί την οργή του κόσμου και μπορεί να δώσει διέξοδο στα προβλήματα που τον βασανίζουν πέντε χρόνια. Σώπα που νάναι λαέ βασανισμένε και πεινασμένε. Έρχεται ο Γιώργος του λαού. Έρχεται το τέλος των προβλημάτων και η αρχή μιας νέας εποχής ανατέλλει για τα επόμενα είκοσι χρόνια …… και λίγα λέω. Σαράντα, στα σίγουρα! Επιτέλους η Δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και στους σκοτεινούς διαδρόμους της λήθης. 4 του Οκτώβρη, ο αγώνας δικαιώνεται και ο λαός θα χαίρεται από παντεσπάνι μέχρι γλυκά μάφιν! Ο Γιώργος θα τα παίρνει απ’ τους πλούσιους και θα τα δίνει τους φτωχούς! Έτσι οι φτωχοί θα πάψουν να πέφτουν από τα μπλακόνια!