Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

H αλήθεια είναι και σαφής και σοφή

άρθρο του Κ. Παπανικολάου στην "Απογευνατινή"

Η στήλη αυτή επεσήμαινε την ανάλυση του καθηγητή Χένρι Κίσινγκερ για τη διέξοδο από την κρίση που μαστίζει τον κόσμο αναδημοσιεύοντάς την. Έγραφε ο Χ. Κίσινγκερ: «Η οικονομική κατάρρευση έφερε στο φως την αυταπάτη. Κατέστησε σαφή την έλλειψη παγκόσμιων θεσμών για να μετριάσουν το σοκ και να ανατρέψουν την τάση. Αναπόφευκτα, όταν το πληγέν κοινό στράφηκε προς τους πολιτικούς θεσμούς του, αυτοί άγονταν κυρίως από την εσωτερική πολιτική και δεν τους ένοιαζε η παγκόσμια τάξη. Κάθε μεγάλη χώρα προσπάθησε να λύσει τα άμεσα προβλήματά της μόνη της και να μεταθέσει την κοινή δράση για αργότερα.

Αλλά η διεθνής τάξη δεν θα έρθει αν δεν προκύψουν γενικοί κανόνες προς τους οποίους να μπορούν να προσανατολίζονται οι χώρες».

Προχθές, ο Βλαντιμίρ Πούτιν που διατέλεσε αρχηγός της KGB στο σοβιετικό καθεστώς, όπως επίσης επισημάναμε, έλεγε στην ισχυρή ομάδα διαχείρισης του καπιταλισμού, τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, ότι «οι χώρες δεν θα έπρεπε να δείξουν τυφλή εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία του κράτους, πιστεύοντας ότι το κράτος μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα», αποσπώντας τον έπαινο του… Μπιλ Κλίντον! Χθες ο ιδρυτής του θεσμού, Κλάους Σβαμπ, συνόψισε λέγοντας ότι για να επιλυθούν τα προβλήματα από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (το Νταβός) θα εξαπολύσει μέσα στις προσεχείς εβδομάδες μια πρωτοβουλία με στόχο τον επανασχηματισμό του παγκόσμιου δημοσιονομικού συστήματος.

Ο Σβαμπ τόνισε ότι οι ερχόμενες σύνοδοι κορυφής της Ομάδας των 20 (G20) βιομηχανικά αναπτυγμένων οικονομιών δεν αρκούν για να επιλύσουν την παγκόσμια οικονομική κρίση. Επιβάλλεται -είπε- ο συστηματικός ανασχεδιασμός του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος, των δημοσιονομικών κανονισμών και των εταιρικών διοικήσεων. «Το κλειδί είναι η παγκόσμια συνεργασία. Όχι μόνο μεταξύ των κυβερνήσεων αλλά μεταξύ όλων αυτών που έχουν μερίδιο στον έλεγχο των οικονομικών των κοινωνιών μας». Και οι τρεις είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ό,τι και να κάνουν μεμονωμένα οι εθνικές κυβερνήσεις και χωρίς τη σύμπραξη των οικονομικών τους παραγόντων, τίποτα δεν μπορούν να
καταφέρουν.

Τα παγκοσμιοποιημένα προβλήματα λύνονται με παγκοσμιοποιημένες λύσεις. Σοφόν το σαφές. Αρκεί να γίνει σαφές και στην ελληνική κοινωνία.

2 σχόλια:

Παπουτσάκης είπε...

Σκέψεις που αξίζουν προσοχή

Το άρθρο έχει συνταχθεί την Πέμπτη, 29 Ιανουαρίου, 2009 και έχει καταχώρηθεί στην κατηγορία ΓΝΩΜΕΣ.
Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

«Ο κόσμος πρέπει να οικοδομήσει μια νέα τάξη ή να αφεθεί στο χάος» είναι ο τίτλος ενός τελευταίου άρθρου του καθηγητή Χένρι Κίσινγκερ, που ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ το 1973-77, δηλαδή την κρίσιμη περίοδο της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα και της κατοχής κομματιού της Κύπρου, όχι με ευθύνη των Αμερικανών, ή των Τούρκων, οι οποίοι απλά έκαναν τη δουλειά τους, όπως τους συνέφερε, αλλά των Ελλήνων ηγετών της τελευταίας δικτατορίας, που ήθελαν να κάνουν πραξικόπημα κατά του «ερυθρού» Μακάριου, όπως τον θεωρούσε ο ανύπαρκτος εγκέφαλός τους, δίνοντας πρόσχημα στην Τουρκία να επέμβει… για την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας στην Κυπριακή Δημοκρατία την οποία είχε διαταράξει η Αθήνα και… ξεχνώντας μετά να αποχωρήσει…

Ας αφήσουμε, όμως, εκείνη την περίοδο για την οποία κανείς πολιτικός δεν τολμά να ανοίξει τον περίφημο φάκελο της Κύπρου. Και γιατί άλλωστε μετά από τόσες δεκαετίες!

Ο καθηγητής Κίσιγκερ, για όσους δεν το ξέρουν, εξακολουθεί να είναι ισχυρός παράγοντας διαμόρφωσης της παγκόσμιας πολιτικής με τη συμμετοχή του σε τράπεζες σκέψεις και σε λέσχες όπως η Μπίλντεμπεργκ, που δημιουργούν πολιτικά αποτελέσματα, την ώρα που εμείς παίζουμε επεισόδια του Isnogood στη Βουλή.

Έγραψε λοιπόν σε αυτό το σημαντικό άρθρο: «Η οικονομική κατάρρευση έφερε στο φως την αυταπάτη. Κατέστησε σαφή την έλλειψη παγκόσμιων θεσμών για να μετριάσουν το σοκ και να ανατρέψουν την τάση.

Αναπόφευκτα, όταν το πληγέν κοινό στράφηκε προς τους πολιτικούς θεσμούς του, αυτοί άγονταν κυρίως από την εσωτερική πολιτική και δεν τους ένοιαζε η παγκόσμια τάξη. Κάθε μεγάλη χώρα προσπάθησε να λύσει τα άμεσα προβλήματά της μόνη της και να μεταθέσει την κοινή δράση για αργότερα.

Αλλά η διεθνής τάξη δεν θα έρθει αν δεν προκύψουν γενικοί κανόνες προς τους οποίους να μπορούν να προσανατολίζονται οι χώρες».

Απλά και κατανοητά, ο καθηγητής λέει την αλήθεια που αρνούμαστε να αντικρίσουμε. Μόνοι μας δε θα κάνουμε τίποτα. Περιμένοντας αμερικανικές πρωτοβουλίες, με την αντίληψη του «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών…», δεν θα κάνουμε επίσης τίποτα.

Κάτι θα γίνει αν το εσωτερικό μας μέτωπο ανοιχτεί στον κόσμο, όταν και εφόσον πετύχει την ισορροπία του. Αλλιώς, θα περιμένουμε πάλι τον από μηχανής Θεό, βρίζοντάς τον και εκλιπαρώντας ταυτόχρονα να μας σώσει.

http://www.apogevmatini.gr/?p=7924

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Παπανικολάου

Θέλω απλώς να επισημάνω ότι ο Κίσιγκερ κινείται πάντοτε μέσα στα πλαίσια συγκεκριμένων συμφερόντων και η άποψή του ποτέ δεν ήταν ή θα είναι αντικειμενική.

Επομένως θα μπορούσε κάποιος να ακολουθήσει τις κατευθύνσεις του μόνο αν τα συμφέροντά του συνέπιπταν με τα του Κϊσιγκερ.

Σχετικά με το: “… Κάτι θα γίνει αν το εσωτερικό μας μέτωπο ανοιχτεί στον κόσμο, όταν και εφόσον πετύχει την ισορροπία του….”
Νομίζω ότι μας παραπέμπετε, χωρίς σχέδιο, στο απώτατο μέλλον…

Φιλικά