Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Σε δεινή θέση οι ελαιοπαραγωγοί της Κρήτης.

Πρώτα απ' όλα, θα ήθελα να διαχωρίσω τη θέση μου από τους «μαχητικούς» αγροτοπατέρες που κλείνουν αεροδρόμια(οι ακυρώσεις πτήσεων «χτυπάνε» τον τουρισμό του νησιού) και βγαίνουν στους δρόμους για τα συμφέροντα του κάθε λαδέμπορα και εργοστασιάρχη. Οι αγρότες της Κρήτης δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τις χθεσινές και σημερινές κινητοποιήσεις και δεν πρέπει να ξεχνάμε τι αποτελέσματα είχε η πυρπόληση της Νομαρχίας πριν 17 χρόνια. Όλο το μπάχαλο είχε γίνει για την σταφίδα και η επιδιωκόμενη τότε, «απελευθέρωση» της χώρας από τον κακό «δράκουλα» Μητσοτάκη, τελικά εξαφάνισε τη σταφίδα από την Κρήτη. Σήμερα στον Μυλοπόταμο σχεδόν πουθενά δεν υπάρχουν αμπελοφυτείες και μιλάμε για μια από τις καλύτερες ποιότητες στον κόσμο. Αν και τελευταία ψιθυρίζονται αναμπελώσεις. Στο χωριό μου, στις Σίσες, ξεπατώθηκαν τα τελευταία αμπέλια, πριν 10 χρόνια. Σήμερα δεν υπάρχει σχεδόν καμία κουρμούλα και όλοι οι αμπελώνες μετατράπηκαν σε ελαιώνες.
Τώρα ας περάσουμε στο φετινό πρόβλημα του λαδιού στην Κρήτη (….υποθέτω ανάλογα ισχύουν και στην υπόλοιπη Ελλάδα). Ξεκινάμε από τον ελαιόκαρπο. Φέτος η χρονιά προβλεπόταν πολύ καλή(λαδιάς). Η παρατεταμένη όμως ανομβρία και οι υψηλές καλοκαιρινές και φθινοπωρινές θερμοκρασίες λειτούργησαν δυσμενέστατα για τον καρπό. Η προσδοκία της «λαδιάς» δεν επετεύχθη. Ο ελαιόκαρπος δεν «έδεσε» (μικρή καρπόδεση) και οι υψηλές θερμοκρασίες(Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου) ευνόησαν την ανάπτυξη δάκου, υποβαθμίζοντας έτσι, εκτός από την ποσότητα και την ποιότητα(αυξημένη οξύτητα) του φετινού λαδιού. Έτσι παρά την πτώση παραγωγής, δεν μπόρεσε να διατηρηθεί η περσινή τιμή και από 3,5€ έπεσε στο 2,10 προκαλώντας μεγάλη απογοήτευση στους αγρότες αφού βλέπουν να συρρικνώνεται το εισόδημά τους. Δεν θέλουν βέβαια να πιστέψουν ότι η ανομβρία, οι υψηλές θερμοκρασίες και ο δάκος συνετέλεσαν στην παραγωγή «χαμηλής» ποιότητας λαδιού. «Αναγκαστικά» επιμένουν ότι «το λάδι μας είναι το καλύτερο στον κόσμο». «Μέχρι και ο Κινέζος ήρθε να δει πως βγαίνει. Μια γουλιά να πιεί κάθε Κινέζος θα εξαφανιστεί». Ο Κρητικός πολύ δύσκολα παραδέχεται την πραγματικότητα (άλλες φορές αυτό λειτουργεί θετικά, άλλες όμως ενισχύει την κουτοπονηριά και άλλες δημιουργεί εύφορο έδαφος μικροκομματικής εκμετάλλευσης). Προσαρμόζει τα γεγονότα στον δικό του μικρόκοσμο και στο οικογενειακό του μικροσυμφέρον. Δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι οι τιμές και το εμπόριο εξαρτώνται πρώτα από την ποιότητα και φυσικά δευτερευόντως από τις αυξομειώσεις της ποσότητας.

Οι περισσότεροι έχουν ξοδέψει μια περιουσία για να κρατήσουν με κάθε τρόπο τον καρπό πάνω στο δέντρο. Όταν το καλοκαίρι και το Φθινόπωρο έβλεπαν τον καρπό να συρρικνώνεται και την ελιά να «αδειάζει» κατέφυγαν στο εντατικό πότισμα των δέντρων. Πότιζαν τα δέντρα ακόμα και Νοέμβριο μήνα. Αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το κόστος που ήταν ήδη επιβαρυμένο από τις προκλητικά αυξημένες τιμές των λιπασμάτων. Όταν όμως υπάρχει ανομβρία η ελιά προκειμένου να διατηρηθεί «ζωντανή», τραβά την υγρασία από όλα τα βλαστικά μέρη, και τον καρπό, και αφήνει ένα επιδερμικό κουκούτσι στα κλαδιά. Το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Κατά μέσο όρο 8,5 Kg καρπού αντιστοιχούν σε 1 Kg λάδι(χαμηλότερης ποιότητας). Όταν σε άλλες καλές χρονιές και το αναμενόμενο για φέτος ήταν 4 καρπός/ 1 λάδι!!! Αν τώρα σε όλο αυτό το πακέτο προσθέσεις και το γεγονός ότι του χρόνου προβλέπεται κακή χρονιά αλλά και την κανονική πλέον εισαγωγή, στην διεθνή αγορά του Μαροκινού και Αυστραλιανού λαδιού, καταλαβαίνουμε το μέγεθος της απογοήτευσης και της καταστροφής. Η καταστροφή έχει κυρίως φυσικά αίτια, άρα τίθεται το ζήτημα της αποζημίωσης των αγροτών, γεγονός που εξαρτάται φυσικά από την πολιτική βούληση. Η οποία σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πάρει αποφάσεις ερχόμενη σε συνεννόηση μόνο με τους «γνωστών συμφερόντων» αγροτοπατέρες.

Μην ξεχνάμε: όταν υποκινούμενοι από το Πασόκ, αγροτοπατέρες, έκαψαν τη Νομαρχία Ηρακλείου "εξαφάνισαν" τη σταφίδα. Ας ελπίσουμε τώρα να μην πυρπολήσουν το αεροδρόμιο και να "εξαφανίσουν" το λάδι. Επίσης οι ανώτερες τιμές λαδιού έχουν σημειωθεί το 1992(κακός Μητσοτάκης):1200 δρχ. και πέρυσι (αποτυχημένος της Ραφήνας):3,5€. Πάντα επί ΝΔ. Ποτέ επί Πασόκ δεν πουλήθηκε το λάδι σε τέτοιες τιμές αφού όλο το σύστημα λαδιού, από τους αγροτοπατέρες μέχρι τους λαδέμπορους … πασοκοκρατείται!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έκανε το λάδι 1200 δραχμές επί Μητσοτάκη; Απίστευτο μου φαίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Έκανε το λάδι 1200 δραχμές επί Μητσοτάκη; Απίστευτο μου φαίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Έκανε το λάδι 1200 δραχμές επί Μητσοτάκη; Απίστευτο μου φαίνεται. Και πόσο πωλούνταν στο σούπερ μάρκετ; Δεν τους έφτανε η επιδότηση;

Ανώνυμος είπε...

Τόσα χρόνια έπαιρναν επιδοτήσεις και για ελαιόδεντρα που ΔΕΝ είχαν. Ζωή χαρισάμενη έκαναν. Από τους πιο ευνοημένους παραγωγούς. Τώρα που έσφιξαν τα πράγματα, άρχισαν τα παράπονα. Έτσι πάει.

Ανώνυμος είπε...

Επιδοτήσεις χωρίς να έχουν ελιές έπαιρναν τα πάνω χωριά και την ευθύνη φέρνουν οι Ενώσεις που έκαναν κόλπα και απάτες πλουτίζοντας και οι ίδιοι οι Ενωσίτες. Το πρόβλημα το έχουν οι πραγματικοί ελαιοκαλλιεργητές και δεν πρέπει μα αγνοούμε το τεράστιο κόστος που έχουν οι πραγματικές ελιές και όχι αυτές οι ψεύτικες που βρίσκονται στις κορφές του Ψηλορείτη. Αυτές δεν έχουν κανένα κόστος. Αυτοί δεν έχουν ανάγκη να βγουν στους δρόμους αφού παίρνουν τα πακέτα χωρίς να έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους.
Δεν πρέπει να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι γιατί το πρόβλημα της καταστροφής των ελαιώνων υφίσταται.

Ανώνυμος είπε...

Kai egw thelo na mou siblironei to kratos to eisodima mou.....den mou ftanoun oute se emena ta lefta pou perno.

Giati na exoun mono oi agrotes auto to avadaz ?

Ella twra me tous xaramofaides.......tossa xronia epidotiseis pernane, kai makarh na eixan ependish oi 5% auta ta lefta sthn douleia tous.....alla ta trogane sta bouzoukia kai sta 4x4.

Ανώνυμος είπε...

Η ακριβότερη τιμή του λαδιού ήταν πρόπερσι που έφτασε μέχρι και 4 ευρώ το κιλό....κοντά 1400 δραχμές.....
Κατά τα άλλα συμφωνώ ότι επί Πασόκ ήταν πάντα εξευτελιστικές οι τιμές και μοιάζει με ανέκδοτο να βγαίνουν τώρα και να το παίζουν προστάτες των αγροτών όταν ποτέ δεν τους υπολόγισαν. Τους είχαν "δεδομένους" ως ψηφοφόρους και τους αποκοίμαζαν με διορισμούς των παιδιών τους στο δημόσιο.
Επίσης πιστεύων ότι το κύκλωμα αγροτοσυνδικαλιστών και μεγαλολαδέμπορων βρίσκονταν πάντα σε στενή επαφή και ενδιαφέρονταν πως να κλέψουν το λάδι σε όσο το δυνατόν χαμηλότερη τιμή και πάντα εις βάρος των αγροτών.

Παπουτσάκης είπε...

Διαχρονικές αλήθειες και ευθύνες

Για άλλη μια φορά τα τρακτέρ κόβουν την Ελλάδα στα δύο. Οι αγρότες διαμαρτύρονται για τις τιμές των προϊόντων που καταρρέουν, τη στιγμή κατά την οποία οι αντίστοιχες τιμές που αθροιστικά συνθέτουν το κόστος παραγωγής έχουν απογειωθεί.

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Είναι διαχρονικό. Και είναι πρόβλημα δομικό και, κυρίως, πρόβλημα σχετικά με τη νοοτροπία που έχει αναπτυχθεί στον αγροτικό κόσμο από την εποχή των «παχειών αγελάδων» και των παχυλών ανεξέλεγκτων επιδοτήσεων. Η γεωργία, αυτή είναι η πικρή αλήθεια, αναγκαστικά μπήκε εδώ και χρόνια στη μέγκενη των αποφάσεων των Βρυξελλών και η εκάστοτε κυβέρνηση έχει μικρό περιθώριο ελιγμών.

Οι ευθύνες δεν αφορούν μόνο το σήμερα. Είναι διαχρονικές, διακομματικές και δεν εξαντλούνται στους πολιτικούς. Αυτή είναι μια δεύτερη πικρή αλήθεια. Οταν οι κυβερνήσεις διείδαν το ζοφερό μέλλον της γεωργίας, δεν κινήθηκαν τάχιστα. Δεν ενημέρωσαν λεπτομερώς για τα δεινά που έρχονταν. Δεν έκρουσαν με τη δύναμη που επέβαλλε η σοβαρότητα της κατάστασης τον κώδωνα του κινδύνου. Αντιμετωπίζοντας τους αγρότες περισσότερο ως εκλογικό κοινό και λιγότερο ως κλάδο της κοινωνικής οικονομίας.

Αλλά και όταν ανέλαβαν κάποιες πρωτοβουλίες, δεν βρήκαν ευήκοα ώτα. Πολλοί αγρότες -υποκινούμενοι από κομματάρχες και σκληρές ομάδες αγροτοσυνδικαλιστών- είχαν βολευτεί με το καθεστώς των επιδοτήσεων -τομέας που έτυχε σκανδαλώδους διαχείρισης από κυβερνήσεις και αγροτοσυνδικαλιστικά συμφέροντα. Οι νέες καλλιέργειες περιορίστηκαν σε ελάχιστους νομούς και εφαρμόστηκαν μόνο από πρωτοπόρους αγρότες, οι οποίοι τώρα γεύονται τις θετικές επιπτώσεις των καινοτομιών που εφάρμοσαν.

Σήμερα ο πρωθυπουργός δείχνει πως έχει την πρόθεση να βοηθήσει τον αγροτικό πληθυσμό.

Οι προϋποθέσεις υπάρχουν. Αρκεί να είναι γόνιμος ο διάλογος. Και χωρίς παρωπίδες και εκβιασμούς, χωρίς δηλαδή να τίθεται η χώρα σε ομηρία, όπως συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Και αρκεί να εφαρμοστούν επιτέλους νέες πολιτικές στη γεωργία.

Ετσι η Ελλάδα θα πάψει να είναι κομμένη στα δύο. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Γιατί στο πρόβλημα υπάρχει και η κοινωνική-ψυχολογική διάσταση. Ολοι οι Ελληνες έχουμε, φυλαγμένες σαν θησαυρό στη μνήμη μας, εικόνες από ένα χωριό.
http://blogs.e-tipos.com/index/category/General