2009:έτος Γιάννη Ρίτσου. 100 χρόνια από τη γέννησή του.

«...γερνάω από μια νιότη απέραντη...»

«Τα βράδια κοιμάμαι έξω.

Πάνω μου ψιχαλίζουν τ’ άστρα.

Είμαι ήσυχος και σίγουρος

-με κείνη τη βαθιά βεβαιότητα της γης και τ’ ουρανού. Δε σκέφτουμαι στίχους

-είμαι ένας στίχος μέσα στο ποίημα της ανθρωπότητας

-νιώθω τούτο το δεσμό

-τον ανασαίνω, τον ζω.

Αν γίνει κάποτε στίχος

-τόσο το καλλίτερο.

Και θα γίνει. Δεν μπορεί να μη γίνει».

Είναι ένα από τα γράμματα του Γιάννη Ρίτσου προς την Καίτη Δρόσου, όταν ήταν εξόριστος στη Λήμνο, το 1949 (περιλαμβάνεται στην πρόσφατη έκδοση της «Αγρας»). Στίχοι έγιναν πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής του Γιάννη Ρίτσου, και η έμπνευση του χάρισε απλόχερα τα δώρα της.

Η έκδοση της «Αγρας» φανερώνει ένα ακόμη πρόσωπο του ποιητή και ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή τις εκδηλώσεις, τις εκδόσεις και τα αφιερώματα που θα πραγματοποιηθούν στη διάρκεια της χρονιάς που μόλις άρχισε. Αιτία, η συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του στη Μονεμβασιά. Ετσι, διάφοροι φορείς, οργανισμοί και ιδρύματα έχουν ήδη «ανασκουμπωθεί» και οργανώνουν τα σχέδιά τους.
Στην "Καθημερινή της Κυριακής" παρουσιάζονται μερικές από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες στα πλαίσια του "Έτους Ρίτσου".