Σε κάθε σοβαρή κοινωνία, οι αστυνομικές αρχές έχουν την ευθύνη με επιμέλεια και σπουδή να παρεμβαίνουν όταν σημειώνεται κάποια παρανομία, κάποιο περιστατικό παραβατικής συμπεριφοράς. Να ενημερώνονται, να παρεμβαίνουν, να συλλέγουν μαρτυρίες και στοιχεία, να σχηματίζουν γνώμη, να βρίσκουν και να συλλαμβάνουν υπόπτους και να τους οδηγούν στη δικαιοσύνη. Στην κοινωνία της υπερβολής, ακόμα και αυτά τα παραπάνω αυτονόητα τηρούνται με ...πλημμέλεια. Αναφέρομαι βέβαια στο χθεσινό περιστατικό του τραυματισμού από όπλο ενός μαθητή στο Περιστέρι. Προσέξτε τώρα, την αντίδραση της αστυνομίας, όπως την βρήκα συγκεντρωμένη σε ρεπορτάζ του Ελεύθερου Τύπου.
α. Αν και το περιστατικό συνέβη λίγο μετά τις 11 το βράδυ της Τετάρτης, μέχρι το πρωί η Αστυνομία δεν είχε σαφή εικόνα για το τι έγινε, καθώς είχε πληροφορηθεί το συμβάν από καταγγελίες συνδικαλιστών στην τηλεόραση στις 9.35 το πρωί.
β. Την καθυστερημένη ενημέρωση για το περιστατικό ακολούθησε και η καθυστερημένη αντίδραση. Μόλις δεκατρείς ώρες μετά τον τραυματισμό του μαθητή πήγαν αστυνομικοί να αποκλείσουν το χώρο για να κάνουν αυτοψία, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο δράστη να εξαφανίσει όλα τα στοιχεία.
Παρακαλώ;; Άμα δεν μιλάνε μεταξύ τους όταν και όπως πρέπει, άμα οχυρώνονται πίσω από πρωτόκολλα, χαρτιά και αναφορές για να γίνει δουλειά, το χάσανε το τρένο. Την ίδια ώρα οι παρανομούντες χρησιμοποιούν την τεχνολογία στην αιχμή της, κινητά, SMS, Internet κ.λπ. Το πρόβλημα εδώ είναι προφανές: οι αστυνομικοί έχουν ξεχάσει τον .....
.......λόγο της ύπαρξης τους στην κοινωνία, ο οποίος είναι να ελέγχουν την εφαρμογή του νόμου, να συμμορφώνουν προς την κατεύθυνση αυτή τους πολίτες με συστάσεις και με την παρουσία τους την ίδια και να συλλαμβάνουν και να οδηγούν στη δικαιοσύνη με στοιχεία τους παρανομούντες. Με λίγα λόγια, να είναι συνεχώς κοντά μας, δίπλα μας, να προστατεύουν, να συνετίζουν, να ελέγχουν, να επανορθώνουν δια της συλλήψεως. Δεν είναι «να πηγαίνουμε στο γραφείο (sic!) το πρωί, να γυρίζουμε σπίτι το βράδυ, να πέφτει ο μισθός τέλος του μήνα, και από κει και πέρα δε με νοιάζει»...
γ. Κι όταν το θέμα διέρρευσε, το πρώτο που φρόντισαν, διά στόματος του εκπροσώπου Τύπου του Αρχηγείου κ. Παναγιώτη Στάθη, ήταν να ξεκαθαρίσουν από την πρώτη στιγμή ότι ουδεμία σχέση έχει ο δράστης με αστυνομικό! Ενδεικτικό της αγωνίας να μην κατηγορηθούν οι αστυνομικοί είναι ότι έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι ο δράστης χρησιμοποίησε αεροβόλο. Και μάλιστα όταν δεν είχαν λάβει κατάθεση από το θύμα, δεν είχε γίνει εγχείρηση εξαγωγής της βολίδας από το χέρι του παιδιού και δεν είχε ελεγχθεί η βολίδα στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Άκουσα τον κ. Στάθη πρωί πρωί στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ (σίγουρα πέρασε και από τα άλλα κανάλια...) όλο χαμόγελο και έμπλεο χαράς να σπεύδει να μας ενημερώσει ότι δεν υπήρχε αστυνομική δύναμη εκεί κοντά. Την ουσία, αυτό δηλαδή που περιμένουμε να μάθουμε από την Αστυνομία, μας την είπε λίγη λίγη και με το τσιγκέλι: το ότι δεν είχε ακόμα πλήρη εικόνα, ότι μακροσκοπικά η βολίδα έδειχνε αεροβόλου όπλου αλλά την πραγματικότητα θα την μάθουμε μόλις μπορέσουμε να την μελετήσουμε εργαστηριακά, ότι ο νεαρός μαθητής είναι στο χειρουργείο και ότι θα πρέπει να περιμένουμε πρώτα να τελειώσει η επέμβαση και μετά να τοποθετηθούμε. Δε μας είπε ποτέ αν έχει γίνει επιτόπου έρευνα στον τόπο του συμβάντος, αν υπάρχουν εκεί ευρήματα, πότε πρέπει να περιμένουμε περαιτέρω ανακοινώσεις, κ.λπ. κ.λπ. Βούτυρο στο ψωμί των πάσης φύσεων σπεκουλαδόρων...
Και μετά παραπονιούνται που δεν τους παίρνει κανείς στα σοβαρά... Πώς να τους πάρεις στα σοβαρά, όταν οι ίδιοι έχουν μπερδέψει το ρόλο τους... Το κλειδί της σοβαρής και υπεύθυνης ενημέρωσης είναι να δώσεις πρώτα την πληροφορία πλήρη, σαφή και ουσιαστική και κατόπιν, ανάλογα με τον διάλογο και τις ερωτήσεις, να σχολιάσεις και να κατευθύνεις τα συμπεράσματα προς τη σωστή κατεύθυνση, ουδείς όμως προφανώς το γνωρίζει, υπερέχει το άγχος του «δεν είμαστε εμείς που το κάναμε...».
Είναι εμφανής στην αστυνομία μας η έλλειψη διαρκούς εκπαίδευσης και σοβαρού επιχειρησιακού σχεδιασμού που θα λαβαίνει υπ' όψιν τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της κοινωνίας. Το βλέπουμε παντού, από τα πιο σύνθετα ως τα πιο απλά. Δείτε π.χ. τι γίνεται κάθε φορά που καλείται η αστυνομία να επιληφθεί ενός τροχαίου, βλέπουμε επιτόπου αξιωματικό επικεφαλής, βλέπουμε αστυνομικούς που συλλέγουν στοιχεία, βλέπουμε αστυνομικούς που κοιτούν «μακροσκοπικά», ουδείς όμως ασχολείται με το αυτονόητο, να ρυθμίσει την κυκλοφορία στην περιοχή του ατυχήματος, π.χ. να δίνει προτεραιότητα εναλλάξ στις υπόλοιπες λωρίδες κυκλοφορίας, για να αποσυμφορείται η περιοχή. Αποτέλεσμα: ουρές... ταλαιπωρία... και μετά περνάμε δίπλα τους, βλέπουμε καμπόσους να κάθονται άεργοι και κουνάμε το κεφάλι, τους βρίζουμε...
Το τι αστυνομία θέλουμε πρέπει να το αποφασίσουμε εμείς, η κοινωνία. Αλλά πρέπει να το αποφασίσουμε γρήγορα και σίγουρα, και γρήγορα και σίγουρα να το πράξουμε. αναδημοσίευση από ΤΟΑΤΟΜΟ
γ. Κι όταν το θέμα διέρρευσε, το πρώτο που φρόντισαν, διά στόματος του εκπροσώπου Τύπου του Αρχηγείου κ. Παναγιώτη Στάθη, ήταν να ξεκαθαρίσουν από την πρώτη στιγμή ότι ουδεμία σχέση έχει ο δράστης με αστυνομικό! Ενδεικτικό της αγωνίας να μην κατηγορηθούν οι αστυνομικοί είναι ότι έσπευσαν να υποστηρίξουν ότι ο δράστης χρησιμοποίησε αεροβόλο. Και μάλιστα όταν δεν είχαν λάβει κατάθεση από το θύμα, δεν είχε γίνει εγχείρηση εξαγωγής της βολίδας από το χέρι του παιδιού και δεν είχε ελεγχθεί η βολίδα στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Άκουσα τον κ. Στάθη πρωί πρωί στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ (σίγουρα πέρασε και από τα άλλα κανάλια...) όλο χαμόγελο και έμπλεο χαράς να σπεύδει να μας ενημερώσει ότι δεν υπήρχε αστυνομική δύναμη εκεί κοντά. Την ουσία, αυτό δηλαδή που περιμένουμε να μάθουμε από την Αστυνομία, μας την είπε λίγη λίγη και με το τσιγκέλι: το ότι δεν είχε ακόμα πλήρη εικόνα, ότι μακροσκοπικά η βολίδα έδειχνε αεροβόλου όπλου αλλά την πραγματικότητα θα την μάθουμε μόλις μπορέσουμε να την μελετήσουμε εργαστηριακά, ότι ο νεαρός μαθητής είναι στο χειρουργείο και ότι θα πρέπει να περιμένουμε πρώτα να τελειώσει η επέμβαση και μετά να τοποθετηθούμε. Δε μας είπε ποτέ αν έχει γίνει επιτόπου έρευνα στον τόπο του συμβάντος, αν υπάρχουν εκεί ευρήματα, πότε πρέπει να περιμένουμε περαιτέρω ανακοινώσεις, κ.λπ. κ.λπ. Βούτυρο στο ψωμί των πάσης φύσεων σπεκουλαδόρων...
Και μετά παραπονιούνται που δεν τους παίρνει κανείς στα σοβαρά... Πώς να τους πάρεις στα σοβαρά, όταν οι ίδιοι έχουν μπερδέψει το ρόλο τους... Το κλειδί της σοβαρής και υπεύθυνης ενημέρωσης είναι να δώσεις πρώτα την πληροφορία πλήρη, σαφή και ουσιαστική και κατόπιν, ανάλογα με τον διάλογο και τις ερωτήσεις, να σχολιάσεις και να κατευθύνεις τα συμπεράσματα προς τη σωστή κατεύθυνση, ουδείς όμως προφανώς το γνωρίζει, υπερέχει το άγχος του «δεν είμαστε εμείς που το κάναμε...».
Είναι εμφανής στην αστυνομία μας η έλλειψη διαρκούς εκπαίδευσης και σοβαρού επιχειρησιακού σχεδιασμού που θα λαβαίνει υπ' όψιν τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της κοινωνίας. Το βλέπουμε παντού, από τα πιο σύνθετα ως τα πιο απλά. Δείτε π.χ. τι γίνεται κάθε φορά που καλείται η αστυνομία να επιληφθεί ενός τροχαίου, βλέπουμε επιτόπου αξιωματικό επικεφαλής, βλέπουμε αστυνομικούς που συλλέγουν στοιχεία, βλέπουμε αστυνομικούς που κοιτούν «μακροσκοπικά», ουδείς όμως ασχολείται με το αυτονόητο, να ρυθμίσει την κυκλοφορία στην περιοχή του ατυχήματος, π.χ. να δίνει προτεραιότητα εναλλάξ στις υπόλοιπες λωρίδες κυκλοφορίας, για να αποσυμφορείται η περιοχή. Αποτέλεσμα: ουρές... ταλαιπωρία... και μετά περνάμε δίπλα τους, βλέπουμε καμπόσους να κάθονται άεργοι και κουνάμε το κεφάλι, τους βρίζουμε...
Το τι αστυνομία θέλουμε πρέπει να το αποφασίσουμε εμείς, η κοινωνία. Αλλά πρέπει να το αποφασίσουμε γρήγορα και σίγουρα, και γρήγορα και σίγουρα να το πράξουμε. αναδημοσίευση από ΤΟΑΤΟΜΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου