Το ότι η κυβερνητική εικόνα πιέζεται είναι δεδομένο. Την ίδια ώρα όμως το ΠΑΣΟΚ, αντί να χτίζει μια σοβαρή και υπεύθυνη εναλλακτική πρόταση, διολισθαίνει στο δίπτυχο: «λαϊκισμός - κρατισμός». Η πιο εξωφρενική τοποθέτηση της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπήρξε η πρόταση για νομοθετική ρύθμιση των επιτοκίων των τραπεζών! Η πρόταση αυτή αναπόφευκτα προϋποθέτει την κρατικοποίηση όλου του τραπεζικού συστήματος! Κάτι αδιανόητο στο πλαίσιο της Ε.Ε., αλλά και της σύγχρονης οικονομίας.Στο ίδιο κλίμα διατυπώθηκε και η πρόταση για πάγωμα όλων των δανείων προς τις τράπεζες. Αυτό, όπως εξήγησε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, θα ήταν καταστροφικό για την πραγματική οικονομία, πέραν του αυτονόητου παραλογισμού της πρότασης. Αλλά, βεβαίως, σε ένα ευρύτερο κλίμα άκρατου λαϊκισμού κάθε ανεύθυνο πυροτέχνημα μπορεί να εκτοξευθεί. Από σχολιαστές της τηλεόρασης που είναι παντελώς άσχετοι με τα οικονομικά, έως τον πρόεδρο του ΣΕΒ με την καρικατούρα «κοινωνισμού» που φιλοτέχνησε μη πείθοντας, προφανώς, κανέναν στο νέο ρόλο του.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πάντως, ως κόμμα εξουσίας, έχει ξεχωριστές ευθύνες σε ώρες κρίσης. Το βέβαιο είναι πως στους κόλπους του υπάρχουν κάποια σοβαρά και συγκροτημένα στελέχη, τα οποία αποστρέφονται λαϊκιστικές και κρατικιστικές συνταγές. Τα ίδια στελέχη συνειδητοποιούν επίσης ότι οι θέσεις αυτές, αν και προσφέρουν μικρή, πρόσκαιρη, ωφέλεια στο κόμμα τους θωπεύοντας τα χειρότερα αντανακλαστικά λίγων ψηφοφόρων, δεν χτίζουν την αναγκαία «κυβερνητική» στιβαρότητα του ΠΑΣΟΚ.
Παρά, λοιπόν, τα σοβαρά προβλήματα στην εικόνα της κυβέρνησης (με μόνο ισχυρό ανάχωμα τον πρωθυπουργό), το ΠΑΣΟΚ έχει ιδιαίτερα χαμηλή κυβερνητική αξιοπιστία. Τούτο φωτίζει το εύθραυστο της ανάκαμψής του. Ούτε είναι τυχαίο ότι η ανάκαμψη προκύπτει από τις αδυναμίες της κυβέρνησης και όχι από τις δικές του δυνάμεις. Ενώ ο αρχηγός του δεν μπορεί να «παρακολουθήσει» τη σχετική υπεροχή του κόμματός του στην πρόθεση ψήφου ως «καταλληλότερος πρωθυπουργός». Επίσης, το ΠΑΣΟΚ ωφελείται τώρα από έναν..............παράγοντα που δεν μπορεί να ισχύει επ’ άπειρον: Οτι, δηλαδή, οι περισσότεροι ψηφοφόροι, στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουν τις θέσεις του για την οικονομία, ασχολούμενοι μόνο με το τι πράττει ή δεν πράττει η κυβέρνηση.
Απλώς το ΠΑΣΟΚ, στη φάση αυτή, ευνοείται από ένα γενικότερο αίτημα κοινωνικής ευαισθησίας και τον όποιο θυμό και τη δυσφορία προς την κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος και εξωοικονομικά θέματα (Βατοπαίδι). Βεβαίως, σε ώρες φορτίσεων του εκλογικού σώματος, ολίγος λαϊκισμός βοηθάει, βραχυχρόνια, τις αντιπολιτεύσεις. Αλλά ο μαξιμαλισμός των ευχάριστων, των πρόχειρων και των ανέφικτων δύσκολα θα αντέξει στο χρόνο. Οπως και ο κρατισμός άλλων εποχών.
Με τη συνταγή «λαϊκισμός - κρατισμός» η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν επενδύει στρατηγικά σε μια δική της συγκροτημένη «κυβερνητική» εικόνα. Προσδοκά απλώς να κερδίσει πόντους από μια τυχόν αυτοκαταστροφική κυβερνητική πορεία με φόντο τη διεθνή κρίση. Πρόκειται, λοιπόν, για μια εύκολη, αλλά και επισφαλή επιλογή.
Διότι επενδύοντας στην αυτοκαταστροφή του αντιπάλου σου αναλαμβάνεις πάντα ένα μέγιστο ρίσκο. Καθώς, εάν η κυβερνητική εικόνα αρχίσει να ανακάμπτει, οι λαϊκιστικές συνταγές της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πάψουν να ελκύουν δυσαρεστημένους ψηφοφόρους. Οι συνταγές αυτές θα αποτιμηθούν πιο ψύχραιμα. Και θα τραυματίσουν την αξιοπιστία εκείνου από τον οποίο εκπορεύονται.
4 σχόλια:
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Δευτέρα, 24 Νοεμβρίου 2008
Ο Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής επισκέφθηκε σήμερα το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών.
Μετά από σύσκεψη με τον Υπουργό κ. Κωστή Χατζηδάκη και τους Γενικούς Γραμματείς, στην οποία εξετάσθηκε η πορεία υλοποίησης του κυβερνητικού έργου, ο κ. Καραμανλής έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις:
«Εξετάσαμε σήμερα την πορεία υλοποίησης του κυβερνητικού έργου στους τομείς των Μεταφορών και των Επικοινωνιών. Τομείς που έχουν ιδιαίτερα σημασία και είναι πολύ σημαντικοί, αφού έχουν άμεση σχέση με την οικονομική ανάπτυξη, με το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής του πολίτη.
Το πρόγραμμά μας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Δεν εφησυχάζουμε. Ζήτησα ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς. Ζήτησα ακόμα περισσότερα, χειροπιαστά αποτελέσματα.
Οι δράσεις μας εστιάζονται σε τρεις άξονες:
· Άξονας πρώτος: Ο εκσυγχρονισμός των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, η έμφαση στις ‘’πράσινες μεταφορές’’, η επέκταση των μέσων σταθερής τροχιάς, η καθημερινότητα του πολίτη.
Στο πλαίσιο αυτό, μπαίνουν στο στόλο της ΕΘΕΛ 520 νέα λεωφορεία - τα περισσότερα κινούμενα με φυσικό αέριο – και βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαδικασίες για την προμήθεια των πρώτων ηλεκτρικών λεωφορείων.
Έως το 2010 το Τραμ επεκτείνεται στον Πειραιά. Έως το 2013 ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος επεκτείνεται από την Κηφισιά στην Εθνικό Οδό.
Για την καλύτερη εξυπηρέτηση των επιβατών εξελίσσεται ήδη διαγωνισμός, μέσω ΣΔΙΤ, για υπηρεσίες τηλεματικής και ηλεκτρονικό εισιτήριο στον ΟΑΣΑ. Ολοκληρώθηκαν, ή βρίσκονται κοντά στην ολοκλήρωση, έργα τηλεματικής στον ΟΑΣΘ και σε 17 αστικά ΚΤΕΛ της περιφέρειας. Σ’ ένα χρόνο από σήμερα εγκαθίσταται πρόγραμμα τηλεματικής και στα ταξί.
· Άξονας δεύτερος: Η προώθηση νέων τεχνολογιών.
Ήδη βρισκόμαστε σε συνεννοήσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση και προετοιμάζουμε το νομικό πλαίσιο για ένα από τα μεγαλύτερα έργα στον τόπο μας: Την ανάπτυξη δικτύου οπτικών ινών νέας γενιάς, προϋπολογισμού 2,1 δισ. ευρώ. Το έργο αναμένεται να ξεκινήσει το 2010 και θα υλοποιηθεί με σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Το ελληνικό Δημόσιο θα καλύψει το 1/3 του κόστους.
Σύντομα – στους επόμενους δυο μήνες – ξεκινά η εγκατάσταση δορυφορικού Ιντερνετ σε παραμεθόριες περιοχές της χώρας.
· Άξονας τρίτος: Οι διαρθρωτικές αλλαγές. Οι μεταρρυθμίσεις που δίνουν αποτελεσματικές λύσεις σε προβλήματα που έρχονται από το χθες.
Το σχέδιό μας για οριστική λύση στο πρόβλημα της Ολυμπιακής βρίσκεται πλέον στην τελική ευθεία. Πρόσφατα άνοιξαν οι προσφορές που κατατέθηκαν στον διαγωνισμό που προκηρύξαμε. Υποβλήθηκαν 38 επενδυτικές προτάσεις. Αυτή η εξέλιξη δικαιώνει τη μεθοδική προσπάθεια της Κυβέρνησης και επιβεβαιώνει το διεθνές επενδυτικό ενδιαφέρον για τη χώρα. Είναι μια εξέλιξη που διαψεύδει εκείνους που προεξοφλούσαν αποτυχία του εγχειρήματος. Εκείνους που,ενώ οδήγησαν την Ολυμπιακή σε πλήρη απαξίωση, δεν θέλησαν, ούτε την ύστατη ώρα, να διορθώσουν όσα έκαναν στο παρελθόν, με μια πιο σοβαρή, πιο υπεύθυνη, πιο εποικοδομητική στάση σήμερα. Προχωρούμε και βρισκόμαστε, ήδη, στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου θα κατατεθούν οι μη δεσμευτικές προσφορές και μέσα στον Ιανουάριο οι δεσμευτικές προσφορές.
Με διαφανείς διαδικασίες, με υπευθυνότητα, με την έγνοια μας στους εργαζόμενους, αλλά και στους φορολογούμενους Έλληνες, δίνουμε λύση σ’ ένα πρόβλημα που παρέμεινε άλυτο για δεκαετίας. Σ’ ένα πρόβλημα που κόστισε ακριβά σε κάθε ελληνική οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια η Ολυμπιακή είχε ζημιές 350 έως 400 εκατ. ευρώ ετησίως! Η νέα Ολυμπιακή υπολογίζεται ότι θα αποφέρει στο Δημόσιο έσοδα 150 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Την ίδια στιγμή, προχωρούμε στον εκσυγχρονισμό των ελληνικών σιδηροδρόμων. Στόχος του σχεδίου είναι η οικονομική εξυγίανση του ΟΣΕ. Ο περιορισμός του λειτουργικού του ελλείμματος, από 455 εκατ. ευρώ το 2007, σε 80 εκατ. ευρώ το 2010.
Η μεταρρύθμιση στην Ολυμπιακή και στον ΟΣΕ θα απαλλάξει τον Έλληνα φορολογούμενο από το βάρος της καταβολής των ζημιών τους. Κάθε μέρα η Ολυμπιακή και ο ΟΣΕ χάνουν 2,7 εκατ. ευρώ! Αυτή είναι η πραγματικότητα. Γι’ αυτή την αλήθεια όλοι πρέπει να μιλήσουν ξεκάθαρα. Να πάρουν θέση. Το να πηγαίνουν σήμερα χαμένα τόσα χρήματα, το να τα στερούνται συμπολίτες μας που τα έχουν ανάγκη δεν μπορεί να είναι ανεκτό από κανέναν.
Μεταρρύθμιση καίριας σημασίας, τόσο για την οικονομία όσο και - κυρίως μάλιστα –
για την ελληνική περιφέρεια είναι η ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός των περιφερειακών αεροδρομίων, με προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων. Με συμβάσεις παραχώρησης, χωρίς να θίγεται το καθεστώς των υπαλλήλων της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, στοχεύουμε στην δημιουργία πόλων ανάπτυξης στις εισόδους
ξένων επισκεπτών. Στοχεύουμε στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Να δώσουμε ευκαιρίες στους νέους μας να μείνουν στον τόπο τους.
Σήμερα, ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με την σοβαρότερο κρίση των τελευταίων 80 χρόνων. Η Οικονομία είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα: Η θωράκισή της, η άρση των διαρθρωτικών της προβλημάτων, η έγκαιρη προετοιμασία της ώστε όταν η κρίση περάσει, να είναι έτοιμη να τρέξει μπροστά. Είναι υπόθεση που αφορά κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα. Όλους τους φορείς της κοινωνίας. Όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Οι προκλήσεις της συγκυρίας επιβάλλουν άμιλλα προσφοράς και υπευθυνότητας. Η Κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της. Οι μεταρρυθμίσεις, που έως χθες ήταν αναγκαίες, σήμερα είναι επιτακτικές. Με το βλέμμα στραμμένο στο αύριο, με την έγνοια μας στους πολλούς Έλληνες και στις γενιές που έρχονται επιλέγουμε να διασφαλίσουμε το συμφέρον του τόπου».
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε στο Βόλο είπατε ότι δεν θα υπάρξει νέα φορολογία. Ο κ. Αλογοσκούφης όμως προσδοκά έσοδα 7 δις. από φόρους. Τι λέτε γι’ αυτό;
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: Η πρόβλεψη των αυξημένων εσόδων οφείλεται στα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, που έχουν ήδη ληφθεί και, βέβαια, στην προβλεπόμενη ανάπτυξη της Οικονομίας. Εκείνο που θέλω να ξεκαθαρίσω, για μια ακόμα φορά, είναι ότι το 2009 δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να επιβληθεί, κανένας νέος φόρος. Ίσα – ίσα! Υπάρχει, από προηγούμενη ρύθμιση που έχουμε κάνει, η πρόβλεψη για μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα μεσαία εισοδήματα από 27% σε 25%. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΗΜΕΡΙΔΑ(241108)
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Δευτέρα, 24 Νοεμβρίου 2008
ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» ΜΕ ΘΕΜΑ «ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΓΑΛΛΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ»
«Κυρίες και κύριοι,
Τον Οκτώβριο συμπληρώνονται πενήντα χρόνια από τη θέσπιση και έναρξη ισχύος του γαλλικού Συντάγματος του 1958. Το Σύνταγμα αυτό, το οποίο σηματοδοτεί τη γέννηση της πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας και θεωρείται από πολλούς «πνευματικό τέκνο» του Προέδρου Charles de Gaulle, επηρέασε, ως ένα βαθμό, άλλα Συντάγματα, ανάμεσα σ’ αυτά και το Ελληνικό Σύνταγμα του 1975. Και τούτο έχει ιδιαίτερη σημασία, με δεδομένο το γεγονός πρόκειται για το μακροβιότερο και πιο δημοκρατικό Σύνταγμα στην πολιτική μας ζωή αλλά και ένα από τα πληρέστερα και τα πιο σύγχρονα Συντάγματα της Ευρώπης.
Ι. Οι συνθήκες θεσμικής και πολιτικής κυοφορίας του Συντάγματος του 1958 ήταν αρκετά δύσκολες. Κατά τη δεκαετία του ’50 η Γαλλία - όπως και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες - προσπαθούσε ακόμη να συνέλθει από τα τελευταία τραύματα που άφησε πίσω του ο καταστροφικός Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Και ενώ η γαλλική οικονομία είχε πια αρχίσει να αναπτύσσεται με αρκετά γοργούς ρυθμούς, η πολιτική ζωή της χώρας δοκιμαζόταν από τις συχνές κυβερνητικές κρίσεις και τη συνακόλουθη κυβερνητική αστάθεια («la valse des gouvernements», όπως εύστοχα χαρακτήρισε το φαινόμενο ο καθηγητής Maurice Duverger). Είχε επίσης αρχίσει να γίνεται αισθητή η πίεση που ασκούσαν οι αποικίες για την ανεξαρτητοποίηση τους. Ήδη ο γαλλικός στρατός είχε γνωρίσει μια τραγική εμπειρία στην Ινδοκίνα με την οδυνηρή ήττα στο Dien Bien Phu. Εν συνεχεία, η Γαλλία οδηγήθηκε στην παραχώρηση ανεξαρτησίας στο Βιετνάμ, το Λάος και την Καμπότζη, καθώς και στην υποχώρηση, μαζί με τα βρετανικά στρατεύματα, από το Σουέζ, το 1956. Ήδη από το 1956 είχαν γίνει πιο συχνές και πιο έντονες οι εχθροπραξίες στην Αλγερία, με το κίνημα FLN να ζητά την ανεξαρτησία της. Υπενθυμίζεται ότι η Αλγερία, την εποχή εκείνη, αποτελούσε γαλλικό έδαφος με σημαντικό αριθμό γάλλων στο έδαφος της. Η κυβερνητική αστάθεια, σε συνδυασμό με το στρατιωτικό – πολιτικό αδιέξοδο στην Αλγερία που επικρατούσε στις αρχές του 1958, είχαν δημιουργήσει μια εκρηκτική πολιτική – και όχι μόνον - ατμόσφαιρα.
Η κρίση δεν άργησε να εκδηλωθεί με το κίνημα των στρατηγών στο Αλγέρι την 13η Μαΐου 1958 και τη δημόσια έκκληση-πρόσκληση στον στρατηγό De Gaulle ν’ αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, προσπαθώντας να βρει διέξοδο στην κρίση, έδωσε εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης στον στρατηγό De Gaulle στις 29 Μαΐου 1958, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι θα παραιτηθεί εάν το Κοινοβούλιο δεν έδινε ψήφο εμπιστοσύνης σε Κυβέρνηση υπό τον στρατηγό. Πράγματι, το Γαλλικό Κοινοβούλιο έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην τελευταία Κυβέρνηση της 4ης Γαλλικής Δημοκρατίας υπό τον στρατηγό De Gaulle, την 1η Ιουνίου 1958. Έτσι, από τις 3 Ιουνίου, ξεκίνησε η επεξεργασία του νέου Συντάγματος, το οποίο τέθηκε σε δημοψήφισμα την 28η Σεπτεμβρίου του 1958 και εγκρίθηκε, τελικά, με το συντριπτικό ποσοστό του 80%. Από την 4η Οκτωβρίου του ίδιου έτους τέθηκε σε ισχύ και ο στρατηγός De Gaulle εξελέγη πρώτος Πρόεδρος της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, στις 21 Δεκεμβρίου του 1958.
ΙΙ. Ύστερα από τη σύντομη αυτή αναδρομή στο ιστορικό περιβάλλον, μέσα από το οποίο προέκυψε η γένεση του ισχύοντος γαλλικού Συντάγματος, δεν μπορεί κανείς να μην αναλογισθεί ότι και το ελληνικό Σύνταγμα του 1975 – στο οποίο βρίσκουμε, όπως θα τονισθεί στη συνέχεια, επιρροές από το γαλλικό Σύνταγμα του 1958 - γεννήθηκε κάτω από επίσης δύσκολες πολιτικές, αλλά και θεσμικές συνθήκες. Ας δούμε, λοιπόν, τις κανονιστικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δύο Συνταγμάτων:
Α. Ο Γάλλος συντακτικός νομοθέτης του 1958 προέβλεψε μια δυαδική, κατά βάση, εκτελεστική εξουσία, επιφυλάσσοντας ένα είδος πρωτοκαθεδρίας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τρία ήταν τα ιδεολογικά ρεύματα που επηρέασαν τον γάλλο συντακτικό νομοθέτη: Πρώτον - και σημαντικότερο - οι αντιλήψεις του στρατηγού De Gaulle, ο οποίος, ήδη από την εποχή της ομιλίας του στο Bayeux το 1946, είχε ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης των προεδρικών αρμοδιοτήτων. Για τον Στρατηγό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπρεπε να είναι ένας διαιτητής – ρυθμιστής του πολιτεύματος, σχετικά υπεράνω Κομμάτων και πολιτικών σχηματισμών. Κατά τη γνώμη του μόνον ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να εξασφαλίσει την ενότητα και τη σταθερότητα της Κυβέρνησης, έτσι ώστε αυτή να μπορεί να προχωρήσει αποτελεσματικά στο έργο της. Γι’ αυτό και έπρεπε να βρίσκεται κατά βάση υπεράνω του Κοινοβουλίου, εκλεγόμενος όχι απ’ αυτό, αλλά από ένα διευρυμένο εκλεκτορικό σώμα.
Β. Τελικά, στο Σύνταγμα που προέκυψε ο Πρόεδρος, η Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο οδηγήθηκαν σε μία νομοτελειακή συνεργασία.. Ο Πρόεδρος έχει ανάγκη την Κυβέρνηση, η οποία πρέπει να στηρίζεται στην εμπιστοσύνη της Βουλής, την οποία, όμως, ο πρώτος μπορεί να διαλύσει. Το πολίτευμα που προβλέπονταν από το Σύνταγμα του 1958 χαρακτηρίσθηκε ως «ορλεανικό», ενώ, κατά τον καθηγητή M. Duverger, ήταν ουσιαστικά ημιπροεδρικό.
Στο αρχικό κείμενο του Συντάγματος του 1958 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλεγόταν από εκλεκτορικό σώμα, στο οποίο οι εκπρόσωποι του Κοινοβουλίου αποτελούσαν μόλις το 1% της σύνθεσής του. Παρά το γεγονός, όμως, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν εκλεγόταν άμεσα από τον Λαό είχε σημαντικές αρμοδιότητες. Εκτός από την κατάσταση πολιορκίας, μπορούσε να προσφύγει στο Συνταγματικό Συμβούλιο, να διαλύσει την Βουλή, να προκηρύξει δημοψήφισμα, ενώ παράλληλα προήδρευε του Υπουργικού Συμβουλίου, εξέδιδε τα διατάγματα, κύρωνε και εξέδιδε τους νόμους, διατηρώντας το δικαίωμα του veto.
Κατά το Σύνταγμα η Κυβέρνηση έπρεπε να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Δύσκολα όμως, στην πράξη, θα μπορούσε να διατηρηθεί στην εξουσία εάν δεν εξασφάλιζε και την εμπιστοσύνη του Προέδρου της Δημοκρατίας. Διότι ο τελευταίος είχε στα χέρια του ένα σημαντικό όπλο, τη διάλυση της Βουλής. Σημειωτέον, η προεδρική αυτή αρμοδιότητα μπορούσε ν’ ασκείται χωρίς υπουργική προσυπογραφή.
Θα πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1958, είχε - και εξακολουθεί να έχει - μεγάλη ευχέρεια στην επιλογή του Πρωθυπουργού. Δεν υπάρχει, δηλαδή, στο γαλλικό Σύνταγμα άρθρο αντίστοιχο με το άρθρο 37 του ισχύοντος ελληνικού Συντάγματος που να θέτει πολύ συγκεκριμένες προϋποθέσεις για τον διορισμό του Πρωθυπουργού. Με μια λιτή διατύπωση το γαλλικό Σύνταγμα του 1958 αναφέρει, στο άρθρο 8, ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει τον Πρωθυπουργό και θέτει τέλος στην άσκηση των καθηκόντων του με την υποβολή της παραίτησης αυτού και της Κυβέρνησής του. Τούτο σημαίνει ότι το Γαλλικό Σύνταγμα προβλέπει, όπως προανέφερα, μια δυαδική εκτελεστική εξουσία, κάνοντας διάκριση ανάμεσα στις προεδρικές και τις κυβερνητικές αρμοδιότητες.
Από την πρώτη στιγμή ο στρατηγός De Gaulle έδειξε ότι ήταν διατεθειμένος να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες που του εκχωρούσε το νέο Σύνταγμα. Έτσι, ευθύς εξαρχής, έδρασε ως πραγματικός επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας. Διόρισε πρωθυπουργό τον M. Debré, άνθρωπο του στενού περιβάλλοντός του, κατέστησε σαφές ότι το Υπουργικό Συμβούλιο θα συνεδριάζει μόνο στο Προεδρικό Μέγαρο υπό την προεδρία του, διόρισε τους Γενικούς Γραμματείς των Υπουργείων και καθόρισε τις αρμοδιότητες τους με προεδρικό διάταγμα, και διευκρίνισε ότι οι τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της Αλγερίας και της ανεξαρτητοποίησης των αποικιών αποτελούν αποκλειστικά προεδρική αρμοδιότητα. Είναι γεγονός ότι, με μεγάλη μαεστρία, ο De Gaulle κατόρθωσε να λύσει το ακανθώδες πρόβλημα της ανεξαρτησίας της Αλγερίας, να ελέγξει το στρατό και να εξασφαλίσει κυβερνητική σταθερότητα.
Βέβαια, κατά το Σύνταγμα του 1958 η Βουλή εκλέγεται με άμεση και καθολική ψηφοφορία, έχοντας, έτσι, αυξημένο βαθμό νομιμοποίησης σε σχέση μ’ αυτόν του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος, σύμφωνα με το αρχικό κείμενο, αναδεικνυόταν από σώμα εκλεκτόρων. Ήδη από το 1959, ο M. Duverger είχε προβλέψει ότι μόνο μια αλλαγή του τρόπου εκλογής του Αρχηγού του Κράτους, μετά από αναθεώρηση του Συντάγματος όπου θα προβλεπόταν και άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα εμπόδιζε την επιστροφή στην πολιτική κατάσταση που επικρατούσε πριν από το 1958. Μια τέτοια αλλαγή θ’ απέτρεπε την επιστροφή στα δεδομένα της 4ης Γαλλικής Δημοκρατίας, με συμβολικό ρόλο του Αρχηγού του Κράτους, όταν θ’ αποχωρούσε από την πολιτική σκηνή ο De Gaulle. Όπως, όμως, ήταν διαμορφωμένο το πολιτικό σκηνικό στην Γαλλία το 1958, με την ύπαρξη πολλών κομμάτων μικρής και μεσαίας ισχύος, οι πολίτες είχαν την αίσθηση ότι η Κυβέρνηση δεν προέκυπτε από τις κάλπες, αλλά ήταν αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων και συμβιβασμών ανάμεσα στα κόμματα. Η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας θα καθιστούσε τον Αρχηγό του Κράτους πιο γνήσιο εκπρόσωπο του Λαού και θα του προσέδιδε τον ίδιο βαθμό νομιμοποίησης μ’ αυτόν της Βουλής. Αυτό ακριβώς συνέβη με τη συνταγματικώς «ανορθόδοξη» - ήτοι μέσω δημοψηφίσματος - αναθεώρηση του 1962, όπου η Γαλλία πέρασε, πλέον, στην ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας με άμεση και καθολική ψηφοφορία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε ουσιαστικός ηγέτης της εκτελεστικής εξουσίας, στηριζόμενος τότε τόσο στην άμεση εκλογή του όσο και σε μία συμπαγή «προεδρική» πλειοψηφία στη Βουλή. Η μη ύπαρξη αυτής της «προεδρικής» πλειοψηφίας στη Βουλή θα επιτρέψει μια διαφορετική «ανάγνωση» του Συντάγματος, σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, με την «συγκατοίκηση» («cohabitation»).
ΙΙΙ. Ας δούμε στη συνέχεια τις ιστορικές και συνταγματικές εξελίξεις στη μεταδικτατορική Ελλάδα.
Οι συνθήκες υπό τις οποίες γεννήθηκε το Σύνταγμα του 1975 ήταν, όπως προείπα, κρίσιμες και, πολιτικά, μη ομαλές. Είχε προηγηθεί, ως γνωστόν, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η εγκληματική αδυναμία του δικτατορικού καθεστώτος να διαχειρισθεί την κατάσταση, καθώς και η επαπειλούμενη σύρραξη με την Τουρκία. Όλ’ αυτά δημιουργούσαν συνθήκες αστάθειας, ανάλογες με αυτές που επικρατούσαν στη Γαλλία του 1958. Στην Ελλάδα, εκείνες τις στιγμές, τέθηκαν από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τρεις κορυφαίες και ιστορικές προτεραιότητες: Η επίλυση του πολιτειακού ζητήματος, η ψήφιση σύγχρονου και δημοκρατικού Συντάγματος, και, ιδίως, η εξασφάλιση της μετέπειτα ομαλής μετάβασης στη Δημοκρατία.
Για την επίλυση του πολιτειακού ζητήματος επελέγη η λύση του δημοψηφίσματος. Το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, που προέβλεπε το Σύνταγμα του 1952, ιδιαίτερα βεβαρημένο από το παρελθόν του, δεν μπορούσε, να υπάρξει στο νέο δημοκρατικό σύστημα. Έτσι, με το δημοψήφισμα, ο Λαός αποφάσισε την κατάργηση της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.
Έχοντας λύσει με τον πιο δημοκρατικό τρόπο το πολιτειακό ζήτημα στα τέλη του 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άνοιξε το δρόμο ώστε ο συντακτικός νομοθέτης να μπορέσει να προχωρήσει στην επεξεργασία του Συντάγματος του 1975, που θα αποτελέσει το Σύνταγμα της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας. Ένα Σύνταγμα, το οποίο διακρίνεται από την θωράκιση των ατομικών δικαιωμάτων, τη, για πρώτη φορά σ’ ελληνικό συνταγματικό κείμενο, αποτελεσματική κατοχύρωση και προστασία των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων και τη λελογισμένη ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας.
Α. Ο Έλληνας συντακτικός νομοθέτης του 1975, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη και το γαλλικό Σύνταγμα του 1958, προέβη, και αυτός, σε ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας, παραχωρώντας μάλιστα στον Αρχηγό του Κράτους αρκετές εξουσίες, η άσκηση των οποίων δεν προϋπέθετε την υπουργική προσυπογραφή. Ο φόβος ενός κατακερματισμένου και ασταθούς πολιτικού τοπίου, μέσα στη συγκυρία της πτώσης της Δικτατορίας - παράγοντας που δεν θα ευνοούσε την κυβερνητική σταθερότητα - οδήγησε τον συντακτικό νομοθέτη σε μια προσπάθεια εξισορρόπησης των συνιστωσών του Πολιτεύματος. Για τον λόγο αυτόν παραχώρησε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αρκετές εξουσίες – σαφώς λιγότερες πάντως απ’ αυτές που προέβλεπε το γαλλικό Σύνταγμα του 1958 – οι οποίες όμως του επέτρεπαν να παρέμβει, ώστε να εμπεδωθεί η ομαλή και σταθερή λειτουργία του Πολιτεύματος.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή, με αυξημένη πλειοψηφία. Μόνο στην περίπτωση που τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες δεν αναδείκνυαν Πρόεδρο, ακολουθεί διάλυση της Βουλής και εκλογές, με σκοπό την ανάδειξη Προέδρου από τη νέα Βουλή. Όμως η έμμεση εκλογή, και μάλιστα μόνο από τη Βουλή, δεν οδηγεί στον ίδιο βαθμό νομιμοποίησης, όπως η εκλογή με άμεση και καθολική ψηφοφορία. Το στοιχείο αυτό καταδεικνύει τη βούληση του Έλληνα συντακτικού νομοθέτη να κινηθεί μέσα στο πλαίσιο ενός πρωτίστως κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Και αυτό γιατί, κατά το Σύνταγμα του 1975, η Κυβέρνηση πρέπει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής. Ο Πρωθυπουργός είναι ο πραγματικός επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, εξασφαλίζει την ενότητα της Κυβέρνησης και προεδρεύει του Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να συγκαλέσει υπό την προεδρία του εντελώς κατ’ εξαίρεση, ήτοι μόνο σ’ έκτακτες περιστάσεις.
Όμως, στο αρχικό κείμενο του Συντάγματος του 1975, ο συντακτικός νομοθέτης, ενώ προέβλεπε ότι η Κυβέρνηση πρέπει να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, έδινε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ευχέρεια να παύσει την Κυβέρνηση (άρθρο 38 παρ.2), έστω και εάν αυτή είχε την εμπιστοσύνη της Βουλής, αφού λάβει υπόψη του την – πάντως μη δεσμευτική - γνώμη του Συμβουλίου της Δημοκρατίας. Επίσης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή (άρθρο 41 παρ.1), εάν αυτή βρισκόταν σε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα ή αν η σύνθεσή της δεν εξασφάλιζε κυβερνητική σταθερότητα. Έπρεπε, ωστόσο, και πάλι να προηγηθεί η γνώμη του Συμβουλίου της Δημοκρατίας, ενώ ο Πρόεδρος μπορούσε μόνος να κρίνει εάν πληρούται η προϋπόθεση της δυσαρμονίας της σύνθεσης της Βουλής προς το λαϊκό αίσθημα. Μια τέτοια διάλυση της Βουλής, όπου η σχετική πρωτοβουλία ανήκει αποκλειστικά στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα μπορούσε να κριθεί ως «προεδρική». Σημειωτέον, ότι το διάταγμα της διάλυσης δεν χρειαζόταν προσυπογραφή.
Από τα στοιχεία αυτά είναι εμφανής η επίδραση του γαλλικού Συντάγματος του 1958. Είναι επίσης γεγονός ότι οι αρχικές διατάξεις του Συντάγματος παρείχαν στον Αρχηγό του Κράτους και άλλη, ευρεία, ευχέρεια κινήσεων: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να κηρύξει τη Χώρα σε κατάσταση πολιορκίας (είναι σαφής η ομοιότητα του άρθρου 16 του γαλλικού Συντάγματος με το άρθρο 48 του Συντάγματος του 1975), να προκηρύξει δημοψήφισμα ή ν’ απευθύνει διαγγέλματα προς τον Λαό, να προβαίνει στην κύρωση των νόμων, αρμοδιότητες που έχει και ο Γάλλος ομόλογος του υπό το Σύνταγμα του 1958. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι ο συντακτικός νομοθέτης του 1975 προέβλεπε, εν αντιθέσει με το Γαλλικό Σύνταγμα του 1958 που δεν είχε αντίστοιχη διάταξη, τη δυνατότητα διάλυσης της Βουλής με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού (αρ. 41 παρ.2) για την αντιμετώπιση σημαντικού εθνικού θέματος.
Σε περίοδο ομαλής πολιτικής ζωής η βούληση του συντακτικού νομοθέτη, όπως προκύπτει ιδίως από τις εισηγητικές εκθέσεις και τις συζητήσεις στη Βουλή, ήταν ν’ αναγάγει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε ρυθμιστή του πολιτεύματος. Η ρύθμιση αυτή βρίσκεται κοντά στην έννοια της «ρυθμιστικής εξουσίας» (pouvoir modérateur) του Benjamin Constant και όχι του Προέδρου- καθοδηγητή (président-conducteur), όπως εξελίχθηκε ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας στη Γαλλία, ιδίως μετά την αναθεώρηση του 1962. Σε περιόδους κρίσης, η παρέμβασή του αποσκοπεί στην εξομάλυνση της πολιτικής κατάστασης. Ο συντακτικός νομοθέτης ήθελε έτσι να εξασφαλίσει τη λειτουργία μιας ισχυρής εκτελεστικής εξουσίας, ακόμη και αν τα πολιτικά κόμματα δεν μπορούσαν να εγγυηθούν σταθερές και βιώσιμες Κυβερνήσεις.
Β. Παρά τις αρχικές προβλέψεις, η πρακτική εφαρμογή των συνταγματικών κανόνων στην πολιτική ζωή οδήγησε, μετά το 1975, ουσιαστικά στην εδραίωση ενός αμιγώς κοινοβουλευτικού πολιτεύματος στη Χώρα μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι, το 1975, ο τότε Πρωθυπουργός, Αρχηγός του κυβερνώντος Κόμματος και ένας από τους βασικούς εμπνευστές του Συντάγματος, Κ. Καραμανλής, επέλεξε να παραμείνει στην θέση του Πρωθυπουργού, ενώ, για τη θέση του πρώτου εκλεγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας, προτάθηκε ο Κ. Τσάτσος. Αυτή η επιλογή του Κ. Καραμανλή συνηγορεί υπέρ της βούλησης για μια κοινοβουλευτική, παρά ημιπροεδρική, κατεύθυνση του πολιτεύματος. Η πολιτική πρακτική – όπως την επισημαίνει και η συνταγματική θεωρία - δίνει δύο εύστοχα παραδείγματα που αποδεικνύουν την κοινοβουλευτική κατεύθυνση του πολιτεύματος, με ισχυρό, βεβαίως, πόλο της εκτελεστικής εξουσίας τον Πρωθυπουργό. Πρώτον, το ότι ο Πρωθυπουργός δεν υπέβαλε την παραίτηση του στον τότε νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 1975 (στη γαλλική πρακτική θα συνέβαινε το αντίθετο) και, δεύτερον, ότι, κατά την επίσκεψη του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, το 1975, οι συνομιλίες έλαβαν χώρα μεταξύ αυτού και του Έλληνα Πρωθυπουργού. Τα δύο αυτά περιστατικά είναι ενδεικτικά της ιεράρχησης των σχέσεων ανάμεσα στους δύο πόλους της εκτελεστικής εξουσίας.
Γ. Η συνταγματική αναθεώρηση του 1986 περιόρισε δραστικά τις προεδρικές αρμοδιότητες. Το περιεχόμενο της είναι, λίγο ως πολύ, γνωστό και δεν χρειάζεται να το αναλύσω: Ενισχύθηκε ο ρόλος του Πρωθυπουργού, στο πλαίσιο του διπολικού κομματικού συστήματος, μ’ ένα κυρίαρχο κόμμα σε κάθε πόλο. Έτσι, φθάσαμε στην ανάδειξη του Πρωθυπουργού ως ηγετικού πόλου της εκτελεστικής εξουσίας, ο οποίος είχε στα χέρια του ένα ισχυρό όπλο, αυτό της διάλυσης της Βουλής. Συνεπώς, ενώ στη Γαλλία η διπολικότητα και η επικέντρωση των εκλογών στα πρόσωπα των αρχηγών των δύο μεγάλων Κομμάτων απαντάται στις εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, στην Ελλάδα το στοιχείο αυτό το συναντάμε στις βουλευτικές εκλογές, όπου οι πολίτες ψηφίζουν όχι μόνο για την εκπροσώπηση των Κομμάτων στην Βουλή και την ανάδειξη του πρώτου Κόμματος, αλλά και για τον Πρωθυπουργό.
Σημαντική καινοτομία του Γαλλικού Συντάγματος του 1958 ήταν η δημιουργία του Συνταγματικού Συμβουλίου (Conseil Constitutionnel), το οποίο, μεταξύ άλλων, μπορούσε ν’ ασκεί έλεγχο συνταγματικότητας των νόμων. Πρέπει να διευκρινισθεί ότι, κατά το γαλλικό Σύνταγμα, ο έλεγχος συνταγματικότητας αφορά τα ψηφισμένα νομοσχέδια, δηλαδή γίνεται πριν από την έκδοση και δημοσίευση του νόμου. Πάντως, ο έλεγχος ήταν σημαντική καινοτομία, διότι η επικρατούσα ως τότε άποψη στη Γαλλία ήταν ότι ο νόμος αποτελούσε έκφραση της λαϊκής βούλησης («la loi est l’ expression de la volonté générale»). Η αρχή αυτή, που έβρισκε τη θεμελίωσή της στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1789, δεν είχε επιτρέψει τη διαμόρφωση ενός συστήματος ελέγχου συνταγματικότητας μέχρι το1958. Η εισαγωγή του ελέγχου από το Συνταγματικό Συμβούλιο συνέβαλε στην περαιτέρω ενίσχυση του Κράτους Δικαίου, αλλά και στην προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Δ. Μια ακόμη ιδιαιτερότητα του Γαλλικού Συντάγματος του 1958 ήταν ότι δεν περιείχε, στο κυρίως σώμα του, σαφή πρόβλεψη για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Βεβαίως, στο προοίμιο του Συντάγματος του 1958 γίνεται παραπομπή και στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1789, καθώς και στο προοίμιο του Γαλλικού Συντάγματος του 1946. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι το προοίμιο του Συντάγματος του 1946, ενός εκ των πρώτων μεταπολεμικών Συνταγμάτων, με πρόσφατες τις μνήμες των ακροτήτων του ναζισμού στην Ευρώπη, επανέλαβε τον υψηλό βαθμό προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και προσέθεσε και ορισμένα κοινωνικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, την προστασία της οικογένειας κλπ. Η προστασία των κοινωνικών αυτών δικαιωμάτων είναι πλήρως εναρμονισμένη με το πνεύμα της εποχής και απαντάται και σε άλλα Συντάγματα της περιόδου, όπως το Ιταλικό του 1947 ή το Γερμανικό του 1948. Η ανωτέρω ιδιαιτερότητα του Συντάγματος του1958 μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι, εκείνη την περίοδο, οι άμεσες προτεραιότητες του γάλλου συνταγματικού νομοθέτη ήταν η ρύθμιση των θεμάτων που αφορούσαν το πολίτευμα, τη διάρθρωση των σχέσεων μεταξύ των κρατικών οργάνων και την αντιμετώπιση του φλέγοντος ζητήματος της Αλγερίας. Ενταγμένη στο πλαίσιο του φιλελευθερισμού της εποχής, η Διακήρυξη του 1789 κατοχυρώνει ατομικά δικαιώματα και πολιτικά δικαιώματα.
Αυτό, το μάλλον ιδιόμορφο σύστημα προστασίας των δικαιωμάτων δεν άλλαξε με την ψήφιση του Συντάγματος του 1958 ούτε με τις μεταγενέστερες αναθεωρήσεις του, εν αντιθέσει με τα Συντάγματα των άλλων ευρωπαϊκών κρατών - ανάμεσα στα οποία και το Ελληνικό του 1975 - τα οποία έχουν αφιερώσει ένα ειδικό και εκτενές κεφάλαιό τους στην κατοχύρωση των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, καθώς και των μικτών δικαιωμάτων (π.χ. προστασία του περιβάλλοντος). Το Σύνταγμα του 1975, εξαιρετικά προοδευτικό – και μάλιστα πιο προοδευτικό από το γαλλικό στο ζήτημα αυτό - στο δεύτερο μέρος του, αμέσως μετά τις θεμελιώδεις διατάξεις, κατοχυρώνει και ρυθμίζει την πλήρη προστασία των ατομικών, πολιτικών, κοινωνικών και λοιπών δικαιωμάτων. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως είναι το δικαίωμα στην εργασία, η κατοχύρωση των κοινωνικών ασφαλίσεων, η προστασία της οικογένειας, η μέριμνα για τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες, το Ελληνικό Σύνταγμα κάνει ένα βήμα παραπέρα σε σχέση με το Γαλλικό: Θεσπίζει την κατοχύρωση, όπως προανέφερα, και των λεγόμενων μικτών δικαιωμάτων ή δικαιωμάτων τρίτης γενιάς, όπως είναι το δικαίωμα στο περιβάλλον (άρθρο 24) ή, ακόμη, το δικαίωμα στην πληροφόρηση και το δικαίωμα στην Κοινωνία της Πληροφορίας (άρθρο 5 Α), ύστερα και από την πρόσφατη Αναθεώρηση του 2001. Σημαντική, επίσης, είναι η διάσταση της προστασίας της αξίας του Ανθρώπου (άρθρο 2 παρ. 1) που είναι ευρύτερη από την έννοια της αξιοπρέπειάς του, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του (άρθρο 5 παρ. 1), καθώς και η κατοχύρωση της αρχής του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρο 25 παρ. 1).
Ε. Είναι γεγονός ότι και τα δύο Συντάγματα ξεκινούν, ουσιαστικά, από μια κοινή ιστορική μήτρα σε ό,τι αφορά τη θεσμική προστασία των δικαιωμάτων, η οποία δεν είναι άλλη από τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1789. Είναι επίσης γεγονός ότι από τη Γαλλία η θεσμική προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πέρασε, σε μεγάλο βαθμό, στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όμως το Ελληνικό Σύνταγμα έχει ένα πιο ορθά δομημένο, πληρέστερο και ολοκληρωμένο σύστημα προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ιδίως των κοινωνικών δικαιωμάτων αλλά και δικαιωμάτων τρίτης γενιάς.
Αν ήθελε κανείς να διερευνήσει τα αίτια της ως άνω διαφοροποίησης ανάμεσα στα δύο Συντάγματα, θα την εντόπιζε κυρίως στην εμπειρία της παραβίασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967. Το ζητούμενο, λοιπόν, ήταν η ανάγκη για πλήρη και αποτελεσματική προστασία από την αυθαιρεσία και την καταπίεση. Με την ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, από το 1974 και ύστερα, το Ελληνικό Σύνταγμα πέτυχε έναν υψηλό βαθμό εγγυήσεων για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μεγαλύτερο απ’ αυτόν της γαλλικής συνταγματικής τάξης, επειδή ακριβώς εκεί υπήρχε έλλειμμα και εκεί δόθηκε έμφαση. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι, για παράδειγμα, στη Γαλλία το δικαίωμα της ιδιοκτησίας ή η ελευθερία του εμπορίου και της βιομηχανίας είχαν αβέβαιη συνταγματική κατοχύρωση ως τη σχετική απόφαση του Συνταγματικού Συμβουλίου του 1982 ως προς τις εθνικοποιήσεις.
IV. Συνοψίζοντας, θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα: Ήδη τα δύο Συντάγματα μετρούν αρκετές δεκαετίες ζωής το καθένα. Το Σύνταγμα του 1958 είναι ένα από τα μακροβιότερα στην ιστορία της Γαλλίας, ενώ η Χώρα μας, υπό το Σύνταγμα του 1975, έχει γνωρίσει την πιο μακρά περίοδο ομαλής δημοκρατικής διακυβέρνησης. Η όσμωση ιδεών, η πολιτισμική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική αλληλεπίδραση, πάντοτε γόνιμη και δημιουργική, καθώς και οι αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες σε πολλούς τομείς, έχουν μακρά ιστορία. Όμως, η ολοένα και ευρύτερη συνεργασία τους, ιδίως στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την προώθηση κοινών στόχων και την προάσπιση κοινών αξιών και ιδανικών, έχει ακόμη μεγαλύτερη προοπτική και μέλλον».
Διεύθυνση Πληροφόρησης Τμήμα Δημοσιογραφικών Καλύψεων
Δευτέρα, 24 Νοεμβρίου 2008Αριθμός Δελτίου: 171087756
Εκδοση 1 brf2411
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ
Αθήνα, 24 Νοεμβρίου 2008
Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ
ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΑΝΤΩΝΑΡΟ
Χαίρετε και καλή εβδομάδα.
Αύριο το μεσημέρι, στις 12.00, ο Πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής θα συναντηθεί, στο Μέγαρο Μαξίμου, με τον Πρόεδρο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας κ. Hu Jintao, ο οποίος επισκέπτεται επισήμως τη χώρα μας. Αμέσως μετά, ο Πρωθυπουργός θα παραθέσει, προς τιμήν του Προέδρου της Κίνας και των μελών της κινεζικής αντιπροσωπείας, γεύμα εργασίας, στο Μέγαρο Μαξίμου. Θα επακολουθήσουν δηλώσεις.
Παρακαλώ τις ερωτήσεις σας.
ΑΡΜΕΝΗΣ: Δύο ερωτήσεις κύριε Εκπρόσωπε: Ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, δήλωσε την Παρασκευή ότι είναι σίγουρος πως έχει δώσει απαντήσεις στις ερωτήσεις που του έχετε κάνει. Συμφωνείτε;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Οι αντιφάσεις του κ. Παπακωνσταντίνου, στις οποίες αναφέρθηκα και την Παρασκευή από αυτό εδώ το βήμα, εξακολουθούν να υπάρχουν. Περιμένουμε απαντήσεις.
ΑΡΜΕΝΗΣ: Η δεύτερη ερώτηση: Έχει πει επίσης ότι αν χρειαστεί, θα δώσει διευκρινίσεις, όχι από το βήμα της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών που καλύπτουν το ρεπορτάζ του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύετε ότι πρέπει να κληθεί για κατάθεση στην Εξεταστική;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Αυτό αφορά τη λειτουργία της Εξεταστικής Επιτροπής. Σε διαδικαστικά θέματα, όπως γνωρίζετε, δεν υπεισέρχομαι. Όσες φορές έχω τοποθετηθεί για την Εξεταστική Επιτροπή, έχω τοποθετηθεί για πολιτικά θέματα.
ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Καλή σας μέρα. Εάν η Εξεταστική Επιτροπή δεν ορίσει πολιτικές ευθύνες έναντι όλων όσων υποτίθεται ή φέρονται να ενέχονται ή ενάντια αυτών για τους οποίους συνεστήθη, ποια κατά την εκτίμησή σας, θα πρέπει να είναι η κίνηση, πολιτικής τουλάχιστον αποκατάστασης; Για να το πω ξεκάθαρα: Ο κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος εξαιτίας της Εξεταστικής Επιτροπής του συνεστήθη και το όνομά του ενεπλάκη μέσα σε αυτή, παραιτήθηκε, προφανώς κλήθηκε να δώσει κάποιες εξηγήσεις, εδώ λοιπόν, δεν προκύπτει απ` όσα ξέρουμε μέχρι τώρα, τίποτε που να τον εμπλέκει. Υπάρχει κάποιος λόγος που ο κ. Ρουσόπουλος πρέπει να μένει εκτός κυβέρνησης ή να απολογείται για κάτι, εφόσον δεν προκύπτουν στοιχεία;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Έχετε δίκιο στη διαπίστωση την οποία κάνετε. Δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνήσω ότι δεν προκύπτει κάτι. Αλλά, σε καμία περίπτωση - -τη διαπίστωση την κάνατε εσείς- - δεν πρόκειται να υπεισέλθω στη διενέργεια της έρευνας από την Εξεταστική Επιτροπή, η οποία συνεχίζεται. Αρχίσατε την ερώτηση την οποία μου υποβάλατε, με το «εάν». Δεν απαντώ σε υποθετικές ερωτήσεις. Γνωρίζετε ότι η σημερινή κυβέρνηση, είναι εκείνη, με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία την οποία διαθέτει στη Βουλή, που πρότεινε τη σύσταση της Εξεταστικής Επιτροπής. Στηρίζει τις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους τρόπους που επιτρέπει η κείμενη νομοθεσία. Ακριβώς, διότι πιστεύουμε στη διεξαγωγή της έρευνας και από την Εξεταστική Επιτροπή και από τη Δικαιοσύνη. Γίνονται, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, δύο παράλληλες έρευνες για την εν λόγω υπόθεση.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Εφόσον, όπως λέτε, έχετε εμπιστοσύνη στην έρευνα που διεξάγει η Εξεταστική Επιτροπή, για ποιο λόγο αποδέχθηκε σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας το υπόμνημα του κ. Εφραίμ και δεν του ζήτησε να ερωτηθεί γι` αυτό το μείζον πολιτικό ζήτημα, οι διαστάσεις του οποίου, νομίζω ότι είναι…
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Περιμένετε να υπεισέλθω πραγματικά σε διαδικαστικά θέματα, όσον αφορά τη λειτουργία της Επιτροπής; Μόλις πριν από λίγο, παρακολούθησα την αρχή ενός δελτίου ειδήσεων, την ώρα που αρχίζει το briefing. Αυτό το οποίο μου λέτε, δεν δείχνει να ταυτίζεται με την ειδησεογραφία του εν λόγω δελτίου.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Τι, δεν ταυτίζεται; Δεν κατάλαβα.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν πρόκειται να κάνω σχόλια εγώ επ` αυτού.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Μα, δεν σας είπα να κάνετε σχόλια. Εσείς επικαλεστήκατε ένα δελτίο που μπορεί να ήταν το δελτίο της κρατικής τηλεόρασης. Ξέρω και εγώ… Δεν έχω εικόνα.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Αυτή την ώρα δεν υπάρχει δελτίο της δημόσιας τηλεόρασης, όπως καλά γνωρίζετε.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Εγώ ρωτάω, όμως, για ποιο λόγο να αποδεχθεί το υπόμνημα του κ. Εφραίμ και όχι ο ίδιος να ερωτηθεί και να απαντήσει σε αυτά τα οποία του καταλογίζουν. Γιατί νομίζω ότι του καταλογίζουν…
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ: Δηλαδή, αν έπαιζε το δελτίο της κρατικής τηλεόρασης, δεν κατάλαβα…
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Όχι, άλλο πράγμα λέω. Άλλο εννοώ…
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Κύριε Σταθόπουλε έχετε δίκιο. Κύριε Παλαιολόγε, δεν μπορείτε να απαξιώνετε τον έναν ή τον άλλο συνάδελφό σας…
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Δεν απαξίωσα. Λέω, μπορεί…, χωρίς να απαξιώνω. Δεν ήταν θέμα απαξίωσης αυτό. Άλλο λέω. Επικαλεστήκατε ένα δελτίο, ανώνυμα.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν επικαλέστηκα δελτίο, ανώνυμα. Είπα το δελτίο το οποίο υπάρχει αυτή την ώρα. Και είναι σαφές ποιο δελτίο «παίζει» αυτή την ώρα. Λοιπόν, μην κάνετε - -και το λέω με αυστηρό τρόπο- - ότι δεν καταλαβαίνετε.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Ωραία, μπορείτε να μου απαντήσετε επί της ουσίας, όμως, του ερωτήματος που έθεσα για τον ηγούμενο;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Σας είπα ότι σε διαδικαστικά θέματα που αφορούν τη λειτουργία της Επιτροπής, δεν αναφέρομαι. Δεν το κάνω ποτέ.
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Επ` αυτού κύριε Εκπρόσωπε, για να καταλάβω: Όταν προχθές βγήκατε και μας είπατε εδώ ότι χαρακτηρίσατε, δεν θυμάμαι την ακριβή έκφρασή σας, εν πάση περιπτώσει, την ενέργεια του ΠΑΣΟΚ να καλέσει καινούργιους μάρτυρες, διαδικαστικό θέμα δεν ήταν; Εκείνο μπορούσατε να το σχολιάσετε και αυτό που σας ρωτάει ο συνάδελφος δεν μπορείτε να το σχολιάσετε;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Εξακολουθώ να χαρακτηρίζω τον τρόπο με τον οποίο καλεί τους μάρτυρες το ΠΑΣΟΚ, κλήση με την οποία συμφώνησε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, ως μια καθαρά παρελκυστική τακτική.
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα και σε ό,τι αφορά την ερώτηση που έκανε ο συνάδελφός μας και για τον ηγούμενο Εφραίμ…
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Σας έχω υποδείξει τι συμπεράσματα να βγάζετε;
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Μισό λεπτό, για να καταλαβαίνουμε, να μη βγάλουμε αυθαίρετα συμπεράσματα και μετά μας κατακρίνετε. Σε ό,τι αφορά το ερώτημα του συναδέλφου, ποια είναι η απάντησή σας;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Αυτή που μόλις σας έδωσα.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Επιμένετε ακόμη στη θέση σας, ότι δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, τη στιγμή που ακόμα και ο επικεφαλής της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, κ. Γκράτσιος, δήλωσε ότι κινήθηκε με βάση τις υπουργικές αποφάσεις; Είναι φανερό ότι παραπέμπει στους Υπουργούς. Το ένα είναι αυτό. Και το δεύτερο, σύμφωνα με πληροφορίες, το υπόμνημα που κατάθεσε σήμερα ο Εφραίμ, μιλάει ότι τις ανταλλαγές δεν τις ζήτησε η Μονή, αλλά τις έκανε το Δημόσιο.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν θα σχολιάσω καμία από τις καταθέσεις, οι οποίες γίνονται στην Εξεταστική Επιτροπή.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Κατά το δοκούν, δεν σχολιάζετε, γιατί σχολιάσατε άλλους και τους χαρακτηρίσατε ψευδομάρτυρες.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Με συνέπεια δεν σχολιάζω.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Με συγχωρείτε, έχετε χαρακτηρίσει τους άλλους ψευδομάρτυρες, με βάση τις καταθέσεις τους, αν δεν κάνω λάθος.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Όλα τα Μέσα τους χαρακτήρισαν έτσι.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Εσείς ξεκινήσατε, με συγχωρείτε.
ΜΠΟΤΣΑΡΗΣ: Πέρα από τις καταθέσεις, το σίγουρο είναι ότι η απόφαση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που συμμετέχουν στην Εξεταστική Επιτροπή, να κάνουν δεκτό το υπόμνημα του ηγούμενου Εφραίμ, έχει προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις. Σκέφτεται η κυβέρνηση να καλέσει τον επικεφαλής κ. Μαρκογιαννάκη, προκειμένου να ερωτηθεί, γιατί έλαβαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας τη συγκεκριμένη απόφαση;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν έχω να προσθέσω κάτι σε όσα είπα.
ΜΑΝΗ: Ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κιλτίδης, με τη χθεσινή του εγκύκλιο, χαρακτήρισε δάσος εν τέλει την έκταση στην Ουρανούπολη, την οποία ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει δασική έκταση, μετά από σχετική εισήγηση της Νομικής Υπηρεσίας της ΚΕΔ, πριν από μήνες που άνοιξε το δρόμο για την απόδοσή της στη Μονή Βατοπαιδίου. Αυτό που θέλω να σας ρωτήσω είναι ότι ο χαρακτηρισμός μιας έκτασης μπορεί να είναι «ακορντεόν», τη μια χρονιά να χαρακτηρίζεται δάσος, την επόμενη δασική έκταση και τούμπαλιν;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν γνωρίζω την εν λόγω απόφαση.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Θεωρείτε τυχαίο, όπως επισήμανε ο πρώην Νομάρχης Χαλκιδικής, ότι οι υπογραφές για την ανταλλαγή της λίμνης Βιστωνίδας με εκτάσεις του Δημοσίου μπήκαν στις 26 Ιουλίου του 2006, δύο ημέρες πριν από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Μονή Βατοπαιδίου;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Μου αναφέρετε δηλώσεις τις οποίες, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είμαι σε θέση να τις γνωρίζω. Και δεν έχω και καμία υποχρέωση να τις γνωρίζω.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Καταθέσεις αναφέρω.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Καταθέσεις πού; Στην Επιτροπή; Ένας λόγος παραπάνω να μην το σχολιάσω.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Εσείς δεν τις γνωρίζετε;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν τις γνωρίζω. Εσείς έχετε διαβάσει όλες τις καταθέσεις; Σε ό,τι με αφορά, σας διαβεβαιώ δεν τις έχω διαβάσει όλες.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Περιέργως έχετε διαβάσει όσες σας συμφέρουν, όμως.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν σας αποδίδω μομφές, τις οποίες εσείς προσπαθείτε να αποδώσετε σε εμένα.
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Αν μη τι άλλο, κ. Εκπρόσωπε, έχετε διαβάσει τη δήλωση της κ. Μπακογιάννη ότι στην παράταξή σας υπάρχουν «καβαλημένα καλάμια»;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Πού έγινε αυτή η δήλωση;
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Στη ΝΟΔΕ, στη Δροσιά.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Υπάρχουν;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.
ΧΙΩΤΗΣ: Την άκουσα και το πρωί στο ραδιόφωνο CITY όπου η κ. Μπακογιάννη διευκρίνισε ότι δεν αναφερόταν σε Υπουργούς, αλλά σε διοικητές ΔΕΚΟ, που αυτό προκαλεί και σε μένα απορία, ποιους διοικητές ΔΕΚΟ εννοεί η κ. Μπακογιάννη. Έχετε κάποια γνώση;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν έχετε παρά να ρωτήσετε την κ. Μπακογιάννη. Με ρωτάτε να ερμηνεύσω κάτι το οποίο είπε ένας Υπουργός; Δεν το συνηθίζω.
ΧΙΩΤΗΣ: Συνήθως, όταν οι Υπουργοί κάνουν δηλώσεις οι οποίες είναι κάπως ασαφείς, επικοινωνείτε μαζί τους. Γι` αυτό λέμε, μήπως επικοινωνήσατε.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Νομίζω ότι υποθέτετε πώς κάνω περισσότερα πράγματα από αυτά τα οποία πραγματικά κάνω.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Μπορείτε να μας εξηγήσετε ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, όπως τον Κοινοτάρχη Σταμάτας να δηλώνει ότι «ντρεπόμαστε να λέμε ότι είμαστε Νέα Δημοκρατία. Είναι κυβέρνηση καταστροφής»; Πώς μπορεί να έχει φτάσει σε αυτό το σημείο ένα στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Σε καμία περίπτωση δεν προτίθεμαι να σχολιάσω υποτιθέμενες ή φερόμενες δηλώσεις - -δεν έχω κανένα λόγο να αμφισβητήσω δηλώσεις, τις οποίες μου μεταφέρετε- - μεμονωμένων στελεχών. Εκείνο το οποίο γνωρίζω είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει πάει τη χώρα μπροστά. Έχει κάνει απτές, ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις από τις οποίες ωφελείται η ελληνική κοινωνία. Και όποιος δεν θέλει να το παραδεχθεί αυτό, εθελοτυφλεί.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Αναφέρεστε σε στελέχη, προφανώς, γιατί αυτοί δεν το παραδέχονται. Τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας δεν το παραδέχονται.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Μεμονωμένα στελέχη δεν εκφράζουν το σύνολο των ατόμων, τα οποία είναι οργανωμένα στο πλευρό της κυβέρνησης. Διότι, προφανώς μιλάτε για οργανωμένα στελέχη.
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Θα ήθελα να ξέρω, εάν γνωρίζετε, αν ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Βλάχος βρήκε τη διεύθυνση για να στείλει μια φρατζόλα ψωμί στον διαμαρτυρόμενο νεοδημοκράτη, ο οποίος είπε ότι η κατάσταση είναι απαράδεκτη και ότι ακριβό είναι μέχρι και το ψωμί. Θα σας παρακαλούσα να χαρακτηρίσετε τη δήλωση και να μου πείτε εάν είναι προσβλητική, όχι προς έναν νεοδημοκράτη, προς ένα μέσο πολίτη από έναν Υφυπουργό, η αντιμετώπιση του θέματος.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν κάνω σχόλια για συζητήσεις, οι οποίες γίνονται σε τοπικό επίπεδο, σε τοπικές οργανώσεις, οι οποίες είναι φυσικό να διεξάγονται με ζωηρό ρυθμό. Γίνονται ανταλλαγές απόψεων, γίνεται κριτική, εκφράζεται - - αν θέλετε- - και διαφορετική άποψη από αυτή που εσείς θα περιμένατε ενδεχομένως από όλους να εκφράζουν. Να συντάσσονται, δηλαδή, όλοι με μια κεντρική άποψη. Η Νέα Δημοκρατία δεν λειτουργεί έτσι. Δεν είμαι εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά μπορώ να σας πω ότι η Νέα Δημοκρατία δεν λειτουργεί με αυτό τον τρόπο.
ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ: Είπατε ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει πάει τη χώρα μπροστά. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις συνεχώς οι πολίτες δεν βάζουν τη Νέα Δημοκρατία μπροστά, αλλά το ΠΑΣΟΚ.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Ξεχνάτε, προφανώς, ότι οι δημοσκοπήσεις είναι καταγραφή των τάσεων μιας δεδομένης στιγμής. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή τη στιγμή η διεθνής οικονομική συγκυρία - -και εμείς είμαστε κομμάτι του διεθνούς συνόλου- - δεν είναι η καλύτερη. Οι Έλληνες πολίτες είναι φυσικό να αισθάνονται τις συνέπειες. Τις περιορισμένες μεν, αλλά υπαρκτές συνέπειες αυτής της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας και στη χώρα μας. Αυτό δεν σημαίνει, ξέρετε, κάτι. Δεν σημαίνει κάτι με την εξής έννοια: Εκεί που κρίνονται οι κυβερνήσεις είναι η ώρα που οι Έλληνες πολίτες πηγαίνουν στις κάλπες. Και οι κάλπες είναι ακόμα πολύ μακριά. Δεν είναι αύριο, δεν είναι μεθαύριο, δεν είναι την άλλη εβδομάδα, δεν είναι τον άλλο μήνα. Μην με ρωτήσετε εάν είναι σε μερικούς μήνες. Εννοώ ότι είναι σε μεγάλη χρονική απόσταση. Διότι - - το λέω για μια ακόμη φορά- - η σημερινή κυβέρνηση έχει επανεκλεγεί πριν από 14 μήνες και ο συνταγματικός βίος κάθε κυβέρνησης στη χώρα μας είναι τέσσερα χρόνια. Συνεπώς, έχει διανύσει το ένα τέταρτο του βίου της.
ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ: Συγνώμη επ` αυτού: Δηλαδή, αποδίδετε το γεγονός ότι η διαφορά έχει παγιωθεί περίπου στις τέσσερις μονάδες, μόνο στην κακή διεθνή συγκυρία;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Πρώτον, δεν συμφωνώ με τις εκφράσεις που χρησιμοποιείτε εσείς. Φερ` ειπείν «έχει παγιωθεί» και άλλα παρόμοια. Είναι καταγραφή, το λέω για μια ακόμη φορά, μιας συγκεκριμένης στιγμής.
ΧΙΩΤΗΣ: Σας άκουγα πριν να λέτε για το συνταγματικό βίο της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι αυτό που δεν κατάφερε με 165 βουλευτές, δηλαδή να εξαντλήσει την τετραετία στην προηγούμενη θητεία της, θα το καταφέρει τώρα, με 151;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν κατάλαβα τι θέλετε να πείτε με το «δεν το κατάφερε».
ΧΙΩΤΗΣ: Δεν το κατάφερε. Είναι πολύ απλό.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Εν πάση περιπτώσει, το δικό σας επιχείρημα ενισχύει το δικό μου επιχείρημα: Ότι ο δρόμος μέχρι τις επόμενες κάλπες είναι μεγάλος. Χρονικά μεγάλος.
ΧΙΩΤΗΣ: Πόσο μεγάλος;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Τέσσερα χρόνια είναι ο συνταγματικός βίος.
ΚΑΠΡΑΛΟΣ: Εσείς με ποιο τρόπο θεωρείτε, κ. Εκπρόσωπε, ότι η κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία, μπορεί να αντιστρέψει αυτό το κλίμα που καταγράφεται τώρα στις δημοσκοπήσεις;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Ασκώντας υπεύθυνη πολιτική. Μένοντας πιστή η κυβέρνηση και τα στελέχη της, με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή, σε όσα έχει εξαγγείλει, σε όσα έχει πει ότι θα κάνει. Με κινήσεις εντυπωσιασμού τις οποίες πρεσβεύουν κάποιοι ή με τριτοκοσμικά πυροτεχνήματα, όπως αυτά που μόλις πριν από λίγες ημέρες - -τα απέσυραν στο μεταξύ- - έλεγαν οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ, όσον αφορά τον έλεγχο των επιτοκίων, δηλαδή τις δήθεν νομοθετικές διευθετήσεις, δεν λύνονται τα θέματα. Ούτε με μια άσχετη υποσχεσιολογία. Θα είδατε, ασφαλώς, τις πρόσφατες δημόσιες παρεμβάσεις του Πρωθυπουργού. Και στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα και το Σαββατοκύριακο κατά την επίσκεψή του στη Μαγνησία, στο Βόλο. Είμαστε μια δύναμη ευθύνης. Μια κυβέρνηση η οποία δεν θυσιάζει τη σταθερότητα της χώρας, το να πάει η χώρα μπροστά, το να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά προβλήματα, με εύκολες λύσεις, όπως έκανε στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ και μας άφησε τεράστια ελλείμματα και μας άφησε τεράστια ανεργία. Εμείς σε αυτό τον κατήφορο, δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε.
ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Την κακή απεικόνιση της στιγμής από τις δημοσκοπήσεις, όπως λέτε ότι αυτές περιγράφονται, εσείς τις αποδίδετε στη διεθνή οικονομική συγκυρία ή στο σκάνδαλο, στην υπόθεση του Βατοπαιδίου;
Μιας και από τη διεθνή οικονομική συγκυρία όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης έχουν βγει από τους χειρισμούς τους κερδισμένες. Η υπόθεση του Βατοπαιδίου, από τη στιγμή που βγήκε στη δημοσιότητα, άρχισε να φθείρει την κυβέρνηση. Τι από τα δύο είναι αυτό, τελικά, που σας χαλά την εικόνα;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν θα κάνω καμία ανάλυση των δημοσκοπήσεων. Από την πλευρά μου, απλώς σας περιέγραψα τι ακριβώς συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, σε όλη την Ευρώπη και στη χώρα μας.
ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Άρα, κάτι δεν γίνεται καλά εδώ, αφού οι άλλοι ανεβαίνουν.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Όσα είχα να πω για το θέμα, τα είπα. Και δεν είναι ακριβές αυτό το οποίο είπατε, σημειωτέον.
ΦΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, στις κινήσεις εντυπωσιασμούς που αναφερθήκατε πριν ότι δεν θα κάνετε, συμπεριλαμβάνετε και το ενδεχόμενο ανασχηματισμού; Και το λέω αυτό, γιατί κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, βλέποντας και τις δημοσκοπήσεις, εξακολουθούν να ζητούν από τον Πρωθυπουργό να κάνει χρήση του αποκλειστικού δικαιώματός του.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Είναι, ακριβώς, αποκλειστικό δικαίωμα του Πρωθυπουργού.
ΧΙΩΤΗΣ: Άκουσα το πρωί τον Πρωθυπουργό να δεσμεύεται ότι δεν θα μπουν νέοι φόροι το 2009. Άκουσα και τον Υπουργό Οικονομίας, το Σάββατο, σε μια συνέντευξη στη ΝΕΤ όπου άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο να επισπευστεί το χρονοδιάγραμμα μείωσης των φορολογικών συντελεστών. Αναρωτιέμαι αν και το δεύτερο περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κρίσης ή μόνο το πρώτο.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός σήμερα το πρωί, περιλαμβάνεται σε άλλες δύο, δεν είναι κάτι καινούργιο, πολύ πρόσφατες δημόσιες παρεμβάσεις του. Την περασμένη εβδομάδα, κατά την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, με την ίδια ακριβώς φράση και σε ερώτηση που του υποβλήθηκε το Σάββατο, κατά την επίσκεψή του στο Βόλο. Όντως έτσι είναι. Και το λέω, για μια ακόμη φορά: Το 2009 δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να επιβληθεί κανένας νέος φόρος. Αντιθέτως, η σημερινή κυβέρνηση μειώνει συνεχώς τα τελευταία χρόνια - -αποτελεσματικά και προς όφελος των Ελλήνων πολιτών και της ελληνικής κοινωνίας- - και τα δημοσιονομικά ελλείμματα και τους φορολογικούς συντελεστές. Και τους έχει μειώσει όσο καμία άλλη χώρα, γι` αυτό το διάστημα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στην Ελλάδα μειώνουμε πράγματι το 2009 τον κεντρικό φορολογικό συντελεστή για το εισόδημα των φυσικών προσώπων στο 25% από το 30% που ήταν το 2006. Επίσης, μειώσαμε το φορολογικό συντελεστή για τις μικρότερες επιχειρήσεις, ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες εταιρείες, από το 25% στο 20% από το 2005 ως το 2007 και για τις επιχειρήσεις γενικότερα από το 30% στο 25%. Σήμερα, έχουμε από τους χαμηλότερους συντελεστές φορολογίας εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρά το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή έχουμε αυτούς τους χαμηλούς συντελεστές, σχεδιάζουμε περαιτέρω μείωση του κεντρικού φορολογικού συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα από το 25% στο 20% από το 2010 έως το 2014, όπως το ίδιο ισχύει και για το συντελεστή φορολογίας των επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση μέσα στο πλαίσιο των προτάσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα κάνει ό,τι χρειαστεί για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας.
Και σας υπενθυμίζω ακόμη, γιατί ορισμένοι τείνουν να το ξεχάσουν σαν να μην έχει γίνει, ότι το αφορολόγητο έχει αυξηθεί κατά 20%. Από 10.000 σε 12.000 ευρώ γι` αυτούς που πληρώνουν φόρο εισοδήματος.
ΤΣΙΟΥΦΟΣ: Μιας και μπήκαμε σε αυτά τα θέματα να σας ρωτήσω κάτι. Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι από μόνη της η ρευστότητα στην αγορά δεν είναι ικανή για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Και λένε ότι ακόμα και να ενισχυθεί η ρευστότητα των επιχειρήσεων και των μικρομεσαίων και των μικρών και των μεγαλύτερων για να κινηθεί η αγορά θα πρέπει να υπάρξει κατανάλωση. Κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση το τελευταίο διάστημα, προκειμένου να διευκολύνουν την κίνηση αυτή, έχουν προχωρήσει σε δραστική μείωση του ΦΠΑ, όπως η Αγγλία, αν δεν κάνω λάθος, ανακοίνωσε τις μέρες αυτές μείωση 2,5% του ΦΠΑ. Η κυβέρνηση σκέφτεται να πάρει ανάλογα μέτρα, προκειμένου να κινηθεί η αγορά με τέτοιες λύσεις;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Μα, η κυβέρνηση κάνει αυτό που σας είπα: Μειώνει τη φορολογία. Μειώνοντας τη φορολογία αφήνει περισσότερο διαθέσιμο συν τοις άλλοις εισόδημα, στους Έλληνες καταναλωτές. Αυτό δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεστε.
ΤΣΙΟΥΦΟΣ: Αυτό θα το δει ο καταναλωτής, αν συμβεί, το 2010 ή στο τέλος του 2009 στην καλύτερη περίπτωση. Το πρόβλημα στην αγορά είναι άμεσο, χρειάζεται άμεσες λύσεις. Γι` αυτό και κάποιες…
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Όσον αφορά δε το «συγκεκριμένη μείωση» που μου είπατε, είναι μια πρωτοβουλία την οποία ανέλαβε η κυβέρνηση της Αγγλίας. Σας υπενθυμίζω ότι πρώτον, η Αγγλία βρίσκεται εκτός της Ευρωζώνης και δεύτερον, η Ελλάδα ανταλλάσσει απόψεις με τις χώρες – μέλη της Ευρωζώνης και συντάσσεται με αυτές τις συλλογικές απόψεις, οι οποίες συζητούνται και συναποφασίζονται.
Δεν έχω να πω κάτι άλλο πάνω σε αυτό. Επισημαίνω, ωστόσο, για μια ακόμη φορά ότι δεν θα πρέπει κάποιος να λησμονεί αυτό το οποίο έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα: Δηλαδή, τη σταδιακή ουσιαστική μείωση και των φορολογικών συντελεστών και την αύξηση του αφορολογήτου. Από αυτά έχουν ωφεληθεί σημαντικά οι Έλληνες πολίτες. Δεν είναι κάτι το οποίο κάποιος μπορεί να το διαγράψει από τη μια μέρα στην άλλη και ας προσποιούνται ορισμένοι ότι το ξεχνούν. Και ξεχνούν ακόμη ότι αντίθετα με αυτό το οποίο έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, που επέβαλαν κατά τη δική τους διακυβέρνηση 80 περίπου, το επαναλαμβάνω, 80 νέους φόρους, η σημερινή κυβέρνηση έχει δεσμευθεί ότι την επόμενη χρονιά κανένας νέος φόρος δεν θα επιβληθεί. Και όλη η φιλολογία η οποία γίνεται περί δήθεν νέων φόρων την επόμενη χρονιά είναι εκ του πονηρού και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται για αυξημένα έσοδα, τα οποία θα προέλθουν από δύο πηγές. Πρώτον, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Δεν ξέρω αν υπάρχει σε αυτή την αίθουσα κάποιος ο οποίος είναι ευχαριστημένος, όταν ξέρει ότι ο διπλανός του δεν πληρώνει φόρους. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είναι ευχαριστημένοι όταν ξέρουν ότι υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι με αυτή την κοινωνικά ανάλγητη συμπεριφορά μειώνουν τα ωφελήματα που μπορεί να έχει από τα δημόσια έσοδα το κοινωνικό σύνολο. Και η δεύτερη πηγή, είναι η ανάπτυξη της οικονομίας.
Η ελληνική οικονομία, αντίθετα με ό,τι προβλέπεται να συμβεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης - -ξέρετε ότι οι χώρες έχουν εισέλθει σε ύφεση ακριβώς διότι προβλέπεται να έχουν ή μηδενική ή αρνητική αύξηση- - προβλέπεται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ότι θα έχει μια ανάπτυξη, της τάξεως κατά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο του 2%, κατά την Ευρωπαϊκή Ένωση του 2,5%. Εμείς λέμε 2,7%. Αυτό, λοιπόν, οδηγεί σε νέα έσοδα. Πρέπει αυτό το παραμύθι, αυτή η καραμέλα την οποία προσπαθεί να περάσει στην ελληνική κοινή γνώμη το ΠΑΣΟΚ, να σταματήσει.
ΤΣΙΟΥΦΟΣ: Διευκρινιστικά, όταν λέτε κανένας νέος φόρος, εννοείτε κανένας νέος φόρος ή και αύξηση των υπαρχόντων;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Κανένας νέος φόρος. Είναι απόλυτα ξεκάθαρη η φράση που λέω.
ΤΣΙΟΥΦΟΣ: Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει αύξηση σε υπάρχοντες;
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Εννοείς τον ΦΠΑ προφανώς.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Ισχύει αυτό το οποίο έχουμε πει. Για τον ΦΠΑ έχει τοποθετηθεί με πολύ ξεκάθαρο τρόπο ο κ. Αλογοσκούφης.
ΤΣΙΟΥΦΟΣ: Δεν εννοώ μόνο τον ΦΠΑ. Καταλαβαίνετε τι ρωτάω.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Εμείς μειώνουμε τους φόρους. Σας το είπα και προηγουμένως. Είναι συγκεκριμένη δέσμευση, την οποία κάνουμε πράξη.
ΠΑΣΙΣΗΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό που κατατέθηκε, υπάρχουν σε αυτό τον Προϋπολογισμό περιθώρια για τη λήψη γενναίων φιλολαϊκών μέτρων, όπως ζητούν πολλοί εκ των βουλευτών σας ή θα παραμείνετε στα μέτρα που μας είπατε μόλις προηγουμένως;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Μένω σε όσα έχουν πει το τελευταίο διάστημα, πολύ πρόσφατα και ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομίας. Δεν έχω να προσθέσω κάτι.
ΜΑΝΗ: Σύμφωνα με μελέτη του Υπουργείου Άμυνας που δημοσιεύεται σήμερα στον «Ελεύθερο Τύπο», οι αναβολές στράτευσης πρέπει να τερματίζονται στο 25ο της ηλικίας και αυτό με τη σειρά του θα οδηγήσει, μεταξύ άλλων, και στη μείωση της θητείας στο στρατό ξηράς που θα γίνει εννεάμηνη. Η κυβέρνηση βλέπει θετικά την υλοποίηση αυτής της μελέτης;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Γνωρίζω το δημοσίευμα. Παρακαλώ γι` αυτό το ειδικό θέμα - -φαντάζομαι ότι είναι μια εσωτερική μελέτη η οποία ενδεχομένως έχει γίνει- - να απευθυνθείτε στον αρμόδιο Υπουργό κ. Μεϊμαράκη.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Αυτή η συχνά επαναλαμβανόμενη δήλωσή σας – διαβεβαίωση ότι
«δεν υπάρχουν νέοι φόροι» έχει στόχο να ξεχάσει ο ελληνικός λαός ότι με τον Προϋπολογισμό του 2009 θα έχουμε επιπλέον 7 δισεκατομμύρια φόρους; Είναι παρηγοριά το ότι δεν είναι νέοι; Είναι από παλιούς, τι σημασία έχει;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Προφανώς, δεν αντιλαμβάνεστε ότι πρόκειται για έσοδα, τα οποία εξήγησα από πού θα προέλθουν.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Ξέρω πολύ καλά από πού προέρχονται και ποιοι τα πληρώνουν.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Επανέρχομαι σε ένα θέμα της επικαιρότητας και στην υπόθεση της παραχώρησης του ολυμπιακού ακινήτου στη Μονή Βατοπαιδίου και αυτό γιατί επανέρχεται ο ίδιος ο πρώην υπουργός Απασχόλησης κ. Σάββας Τσιτουρίδης. Ο διευθύνων σύμβουλος της ΚΕΔ κ. Γκράτσιος κατέθεσε ότι ουδέποτε υπήρξε θέμα μετεγκατάστασης των υπηρεσιών του Υπουργείου Απασχόλησης στο συγκεκριμένο ακίνητο στο Ολυμπιακό Χωριό. Ο κ. Τσιτουρίδης όμως, επωνύμως σήμερα σε δήλωσή του στο «Έθνος» λέει πως όσο ήταν Υπουργός, είχε ζητήσει ο ίδιος ο κ. Εφραίμ να παραχωρηθεί το ακίνητο αυτό στη Μονή. Και βεβαίως, του προκαλεί μεγάλη εντύπωση του κ. Τσιτουρίδη το γιατί ενώ ο κ. Εφραίμ είχε υποσχεθεί ότι θα το κάνει Μουσείο Αθωνικής Πολιτείας, τελικά το παραχώρησε σε κάποιους ιδιώτες. Τι έχει να πει η κυβέρνηση;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Θα σας έλεγα απλώς ότι καλό θα είναι όταν έρχεστε στο briefing να φροντίζετε να είστε ενημερωμένος μέχρι την τελευταία στιγμή. Διότι κατεβαίνοντας εδώ πριν από λίγο, είδα ότι ο κ. Τσιτουρίδης, εισερχόμενος στη Βουλή έκανε δηλώσεις στους δημοσιογράφους που τον ανέμεναν εκεί και ξεκαθάρισε τα πράγματα. Δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Θα ήθελα επίσης να σας πω ότι και εσείς όταν άρχισε το briefing θα έπρεπε να είστε λιγάκι περισσότερο ενημερωμένος, γιατί ο κ. Μαγγίνας, στο κρατικό ραδιόφωνο, είπε επίσης ότι του προκαλεί εντύπωση, και επιμένω στο κρατικό ραδιόφωνο, το γεγονός ότι πολύ γρήγορα το συγκεκριμένο ακίνητο παραχωρήθηκε σε χέρια ιδιωτών από τη Μονή Βατοπαιδίου.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο.
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ: Ίσως γιατί δεν ξέρετε τη δήλωση του κ. Μαγγίνα.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν κάνω σχόλια ποτέ για βουλευτές. Σας το έχω πει.
ΦΑΝΙΔΗΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, ήθελα να θέσω υπόψη σας ένα, κατά την άποψή μου, σοβαρό ζήτημα και θα σας παρακαλέσω αν μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Υπουργό Παιδείας, ώστε τις επόμενες ημέρες να μας δώσετε κάποια απάντηση. Εδώ και τρία χρόνια οι καθηγητές των δημοσίων ΙΕΚ, 4.500 τον αριθμό είναι απλήρωτοι, δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ. Αυτό, λοιπόν, που θέλω να ρωτήσω τον Υπουργό Παιδείας και αν μπορείτε να μας διευκολύνετε έτσι να μην έρθουμε εμείς σε επαφή μαζί του, είναι εάν και πότε θα πληρωθούν αυτοί οι άνθρωποι.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Παρακαλώ να έρθετε σε επαφή μαζί του.
ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Θα ήθελα και εγώ να ρωτήσω για ένα, εκτός αρμοδιότητός σας θέμα, για το οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη Διοίκηση του ΙΚΑ και να μας απαντήσετε κάποια άλλη στιγμή: Υποθέτω ότι οι ενοποιήσεις Ταμείων που έγιναν έχουν στόχο την περιστολή των δαπανών και της σπατάλης που γινόταν μέχρι τώρα. Μου ήρθε μια καταγγελία από τους εργαζόμενους του ΙΚΑ στα Γιάννενα, που λέει ότι ενώ ο δήμος Ανατολής έχει παραχωρήσει στο ΙΚΑ της περιφέρειας Ιωαννίνων έκταση για να μεταστεγαστεί χωρίς να πληρώνει, η Διοίκηση του ΙΚΑ προτιμά να παραμένει - -όπως λέει η καταγγελία, δεν το υιοθετώ- - στα ήδη υφιστάμενα κτίρια, όπου πληρώνει περί τις 200.000 ευρώ ενοίκιο το χρόνο. Ξέρω ότι δεν γνωρίζετε για να μου απαντήσετε. Μπορείτε να ενημερωθείτε και να μου απαντήσετε;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Γι` αυτό το θέμα θα πρέπει, σαφέστατα, να απευθυνθείτε στο ΙΚΑ. Δεν είναι κάτι που αφορά την ενημέρωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Ο Πρωθυπουργός την Παρασκευή στη Βουλή μίλησε για έκρηξη της ανεργίας. Την ίδια στιγμή, ο Προϋπολογισμός δείχνει ότι η ανεργία το 2009 θα βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με το 2008, δηλαδή, στο 7,5%. Πώς το εξηγείτε;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Αυτό είπε ο Πρωθυπουργός; Μπορείτε να μου πείτε όλη τη φράση;
ΚΑΚΑΛΗΣ: Γίνεται, λοιπόν, προφανές ότι το πιο σοβαρό πρόβλημα από την πρωτόγνωρη αυτή κρίση είναι η έκρηξη της ανεργίας.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Παρακαλώ να διαβάσετε και την προηγούμενη φράση του.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Μα, είναι προφανές. Δεν χρειάζεται περισσότερο.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Στην προηγούμενη φράση, σε τι αναφέρεται ο Πρωθυπουργός; Αναφέρεται στη διεθνή οικονομική κατάσταση. Δεν αναφέρεται στην Ελλάδα.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Στην Ελλάδα δεν περιμένουμε κάτι διαφορετικό;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Εκείνο το οποίο γνωρίζω - -σας το έχω πει και άλλες φορές- - είναι ότι είμαστε από τις χώρες, η οποία έχει μειώσει σημαντικά, ουσιαστικά την ανεργία τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια, όταν σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ανεργία είχε ήδη έκρηξη. Εκείνο, λοιπόν, το οποίο κάνουμε με το σχέδιο για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, για τη ρευστότητα στην ελληνική οικονομία, είναι μεταξύ των άλλων, η θωράκιση των ήδη υπαρχουσών θέσεων εργασίας. Αυτό γίνεται. Αυτός είναι ο στόχος μας. Και γι` αυτό το στόχο δουλεύουμε ουσιαστικά και αποτελεσματικά.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Η ερώτηση είναι: Άρα, δεν περιμένετε έκρηξη ανεργίας, ως κυβέρνηση;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Εάν επιδιώκετε να σας απαντώ με «ναι» και «όχι», από εμένα τέτοιες απαντήσεις δεν θα έχετε.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Γιατί ο Πρωθυπουργός ζήτησε από τα συνδικάτα να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους στο όνομα του ότι θα αυξηθεί η ανεργία.
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Ο Πρωθυπουργός είπε μεταξύ των άλλων κάτι ακόμα στα συνδικάτα, το οποίο προφανώς επιλέγετε να αποσιωπήσετε: Ότι, καλό θα κάνουν τα συνδικάτα να ασχολούνται και με τους ήδη υπάρχοντες ανέργους.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Ποιοι άνεργοι; Δεν υπάρχουν άνεργοι (δεν ακούγεται).
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Έχω πει ότι κάθε άνεργος στη χώρα είναι ένας περισσότερος από αυτούς που μπορεί να αντέξει, να δεχθεί η κοινωνία. Βεβαίως, κανείς Έλληνας δεν μπορεί να είναι χωρίς δουλειά. Αλλά, αυτό είναι το ιδανικό, δεν υπάρχει σε καμία κοινωνία. Γι` αυτό ακριβώς, προσπαθούμε εδώ και χρόνια, με την πολιτική που κάνουμε, με τα προγράμματα που εφαρμόζουμε, με τα προγράμματα που θα εφαρμοστούν τα επόμενα χρόνια - -στα οποία αναφέρθηκε επίσης ο Πρωθυπουργός την Παρασκευή και τα οποία κρίνετε ότι δεν θέλετε να τα αναφέρετε- - τείνουμε ακριβώς προς τα εκεί: Να μειώσουμε και άλλο την ανεργία. Όλο και λιγότεροι Έλληνες να είναι χωρίς δουλειά.
Οι πράσινοι οπαδοί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να πιστέψουν ότι είναι ψεύτικες οι δημοσκοπήσεις που παραγγέλνουν οι καναλο-εκβιαστές στα κανάλια και τις φυλλάδες τους. Επιλέγουν οι δυστυχείς να μη θυμούνται τι έλεγαν οι ίδιες εταιρίες δημοσκοπήσεων το 2004 αλλά και το 2007.
Μετά την επόμενη εκλογική αποτυχία τους ίσως ΠΑΛΙ να κατηγορήσουν τα ενδο-κομματικά τους, το στατιστικό λάθος, ίσως τα κανάλια που δεν τους πρόσφεραν αρκετή υποστήριξη, τα μεγάλα συμφέροντα, τους αμερικάνους, τα έχουμε ξανακούσει τόσες φορές
Κάτι θα βρούν για να δικαιολογήσουν αυτό που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να πιστέψουν.
ΟΤΙ ΤΟ GIORGAKIS ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΨΟΦΙΜΙ.
Όσο και να εξωραίσουν την εικόνα του χαζούλη οι καναλο-εκβιαστές, πάλι χαζούλης θα μείνει. Δεν φταίει αυτός, έτσι γεννήθηκε.
Όσοι γράφετε στα πράσινα blogs και βγάζετε μεροκαματάκι έχει καλώς, πρώτα το ξεροκόματο, το καταλαβαίνω.
Όσοι όμως το κάνετε από πίστη στο κόμμα, χάνετε το χρόνο και τον κόπο σας.
Το άτι είναι κουτσό.
Δημοσίευση σχολίου