Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Ολοζώντανη η Εκκλησία του Δήμου στην μπλογκόσφαιρα

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ(wolf)

Λένε οι δημοσκόποι πως σε μια δημοσκόπηση αυτό που αξίζει να προσεγγίσει κανείς είναι οι υπόγειες διεργασίες που συντελούνται στα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων. Οι βουβές εκείνες απόψεις που ακόμα δεν έχουν φθάσει στο νου των πολιτών αλλά παραμένουν υποσυνείδητες τάσεις.Οι απόψεις, που χωρίς να έχουν σχηματοποιηθεί με σαφήνεια, καθορίζουν εντούτοις (υποσυνείδητα) πολιτικές συμπεριφορές και διαμορφώνουν μελλοντικές πλειοψηφίες.


Και είναι πράγματι αυτό σημαντικό, γιατί όποιος διαγνώσει αυτές τις υπόγειες διεργασίες, όποιος έχει πλήρη επίγνωση του τι γίνεται στο βάθος, αυτός βρίσκεται ένα βήμα μπροστά στην ανάλυση και μετέπειτα στη διατύπωση των πολιτικών εκείνων προτάσεων που θα «καβαλήσουν» το κύμα των βαθύτερων επιθυμιών των πολιτών.Προνομιακός χώρος εκδήλωσης αυτών των υπόγειων ρευμάτων είναι, ασφαλώς, το Διαδίκτυο. Το γιατί είναι σαφές σε όποιον «σερφάρει» στα πολιτικά και κοινωνικά sites και blogs που συναπαρτίζουν την ελληνική εκδοχή του νέου τρόπου επικοινωνίας στο πλανητικό χωριό.


Με γλώσσα απαλλαγμένη από τις αναστολές του καθωσπρεπισμού και οικειότητα που σου δίνει το σαλόνι του σπιτιού σου, ο Ελληνας πολίτης εκφράζει στο Διαδίκτυο αυτά που θα ήθελε αλλά δεν μπορεί να πει στη δημόσια ζωή του.


Η ανωνυμία βοηθάει στο να εκφράσει κανείς ακόμα πιο ελεύθερα αυτά που πραγματικά σκέφτεται. Η δημόσιος υπάλληλος θα σου πει τι γίνεται μέσα στο τάδε υπουργείο με διαύγεια και γλώσσα που τσακίζει κόκαλα. Τα θέματα διαφθοράς, καθώς και οι πραγματικές απόψεις για πρόσωπα και καταστάσεις περιγράφονται και αναλύονται με ωμότητα που συχνά σοκάρει. Εκεί θα δεις ανάγλυφα να περιγράφεται με σαφήνεια και λεπτομέρειες ο ρόλος του τάδε ΜΜΕ στη δείνα υπόθεση ή και να δίνονται πληροφορίες που δεν θα βρεις αλλού, ακόμα και για το ποιος πολιτικός πίνει καφέ με ποιον δημοσιογράφο και τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την πολιτική συγκυρία.


Ο πειρασμός να ελεγχθούν όλα αυτά είναι μεγάλος. Ποιος μπορεί να ελέγξει πραγματικά γιατί ένα site επιτίθεται στοχευμένα και με εσωτερική πληροφόρηση στον τάδε πολιτικό;Και όμως, αυτή η στοχευμένη επίθεση μπορεί να διαδοθεί από στόμα σε στόμα και να παγιωθεί σαν άποψη και αυτό μπορεί να έχει συνέπειες για το συγκεκριμένο πολιτικό ή την πολιτική που αυτός εκφράζει. Ακόμα και έτσι, όμως, το Διαδίκτυο παραμένει ο κατεξοχήν τόπος σημερινής ελεύθερης έκφρασης.


Η παλιά Εκκλησία του Δήμου είναι ολοζώντανη και ακμαία και είναι εδώ… Ποιος πολιτικός θα μπορούσε να αγνοήσει ή να περιφρονήσει την Εκκλησία του Δήμου; Αυτοί οι πολιτικοί ή αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί που θα αγνοήσουν τα υπόγεια ρεύματα που εκφράζονται στο Διαδίκτυο και που διαμορφώνουν σήμερα τις αυριανές πλειοψηφίες, αυτοί οι πολιτικοί θα είναι οι χαμένοι του αύριο.Και λέγοντας αύριο δεν εννοούμε την άλλη δεκαετία. Εννοούμε, ασφαλώς, ήδη τις επόμενες εκλογές…




O κ. Δημήτρης Γεωργίου είναι συγγραφέας του http://jimmy278.blogspot.com/
το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στις
"Τάσεις" του "Ελεύθερου Τύπου" της 23ης/11/2008

1 σχόλιο:

Παπουτσάκης είπε...

Υπάρχει χώρος για την πολιτική στο Διαδίκτυο;*
Κυριακή, 23.11.08

Ο Μπαράκ Ομπάμα αμέσως μετά τη θριαμβευτική εκλογή του ανακοίνωνε ότι «υπάρχει ένας απόκρημνος λόφος να σκαρφαλώσουμε, καθώς δεν θα ανασυντάξουμε μόνο την κυβέρνηση αλλά τη Δημοκρατία». Εχοντας ως αφετηρία την τεράστια επιτυχία της διαδικτυακής του καμπάνιας, ο νέος πρόεδρος επενδύει στους ενεργούς πολίτες του Διαδικτύου για την επίτευξη και αυτού του στόχου.

Με τη νέα αυτή «συμμαχία» διαμορφώνει ένα περιβάλλον πολιτικής συμμετοχής και διαβούλευσης στο Διαδίκτυο, όπου οι πολίτες δεν είναι πια παρατηρητές αλλά συνδιαμορφωτές. Και στην Ελλάδα, τι κάνουμε; Ζώντας μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο και παρακολουθώντας τη δραστηριοποίηση των πολιτικών στο χώρο του Ιντερνετ, διερωτώμεθα αν υπάρχει πολιτική στο Διαδίκτυο. Υπάρχει περιθώριο δράσης και συμμετοχής του πολίτη στην πολιτική σκηνή μέσα από τον Kυβερνοχώρο; Η απάντηση, αν και όχι προφανής, είναι ναι. Μπορεί να διαχέεται η δαιμονοποίηση του Διαδικτύου, πολλώ δε μάλλον των ιστολόγων, βλ. bloggers, για λόγους όχι πάντα άδικους. Μπορεί πάλι οι Ελληνες χρήστες να μην έχουν ακόμα αντιληφθεί την επιρροή που μπορούν μέσω του Διαδικτύου να έχουν στην πολιτική δράση. Υπάρχει η διαδικτυακή Εκκλησία του Δήμου ή ανήκει στο χώρο της φαντασίας; Στις «Τάσεις» αυτού του φύλλου του ΕΤ.Κ απαντούν τέσσερις ενεργοί πολίτες του Διαδικτύου: Ο συνιστολόγος του Σταχυολογίου Ανδρέας Τριανταφυλλίδης, ο Αθήναιος, κατά κόσμον Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, ο Μιχάλης Κούτρας του Korinthos Blog και ο jimmy278, Δημήτρης Γεωργίου.


Διαδικτυακή αναγέννηση της Δημοκρατίας

Του ΑΝΔΡΕΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ

Ας φέρουμε τη φράση του Κορνήλιου Καστοριάδη, «η φιλοσοφία στην αρχαία Ελλάδα ήταν φιλοσοφία πολιτών που συζητούν στην αγορά με άλλους πολίτες», στο παρόν. Οπου λέξη «αγορά» ας βάλουμε τη λέξη «Διαδίκτυο». Η φράση μοιάζει αρχικά ανακριβής ή χωρίς ισχύ. Αλλά ας το δούμε στην πράξη.

Για πρώτη φορά στην Ιστορία τόσοι πολλοί άνθρωποι γράφουν, δημοσιεύουν, εκτίθενται και συζητούν. Και για πρώτη φορά τόσοι πολλοί πολίτες παρακολουθούν, διακριτικά, τις συζητήσεις των συμπολιτών τους. Η (υπέρ) κοινότητα αυτή -ας τη λέμε ιστολογόσφαιρα- έχει αποκτήσει σημασία στην εθνική πολιτική, ανάλογη, θα έλεγα, με τη διείσδυση της χρήσης του Διαδικτύου στην εκάστοτε χώρα…

Παρατηρώ, όμως, ότι το μεγαλύτερο βάρος της πολιτικής δραστηριότητας στην ιστολογόσφαιρα επικεντρώνεται στη νίκη του «δικού μας» υποψηφίου ή κόμματος, όπως έγινε με την εκλογή του Ομπάμα.

Σκέφτομαι, λοιπόν: «OK, βοηθήσαμε τον εκλεκτό μας να… εκλεγεί. Και τώρα, τι;».
Δεν απαξιώνω τη στήριξη ενός υποψήφιου προσώπου ή κόμματος. Το κάνω κι ο ίδιος. Επιμένω,
όμως. «Τώρα, τι!;».

Οπως γράφει o ιστολόγος Τήλαφος, «[…] πολιτική σημαίνει, κυρίως, μη διαμεσολάβηση […], πολιτική είναι οι ενέργειες των πολιτών που παράγουν αποτέλεσμα, κι όχι το αποτέλεσμα διερμηνείας των απόψεών τους από διαμεσολαβητές». Αν, λοιπόν, στο παρελθόν ήταν δύσκολο να δοθεί, στους πολίτες, μεγαλύτερη δυνατότητα εποπτείας και διακυβέρνησης, σήμερα γίνεται ξανά ολοένα ευκολότερο, χάρη στο Διαδίκτυο. Κυρίως, όμως, χάρη στην πολιτική δυναμική που αναπτύσσεται σ’ αυτό. Να, λοιπόν, πώς επικαιροποιείται και ενεργοποιείται η φράση του Καστοριάδη.

Το ερώτημα δεν είναι, όμως, τελικά αν επηρεάζεται η πολιτική από τις κοινότητες του Διαδικτύου, αλλά πώς θα βοηθήσουν οι πολιτικοί αυτή τη διάθεση επιστροφής των ανθρώπων στην πολιτική, όπως και το νέο μέσο με το οποίο αυτή μπορεί να πραγματωθεί.

Ποιος θα επιβάλει στην ΕΣΥΕ να διαθέτει ελεύθερα όλα τα στοιχεία; Ποιος υπουργός θα αποφασίσει ν’ ανοίξει τελείως το ΕΡΓΟΡΑΜΑ; Ποια κυβέρνηση θα ανοίξει απόλυτα την πρόσβαση στα ΦΕΚ; Ποιος δήμαρχος θα δώσει 10% του προϋπολογισμού να το διαμορφώσουν οι δημότες; Ποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία θ’ αποφασίσει να ανακινηθεί η διαβούλευση και να γίνει δημοψήφισμα για κάποιο σημαντικό ζήτημα; Ποιοι θα δουν στο Διαδίκτυο την πιθανότητα δημιουργίας μιας καλύτερης Δημοκρατίας;

Και η ερώτηση απευθύνεται στους πολιτικούς, γιατί μ’ ενδιαφέρει ειλικρινά η συνδρομή τους, αλλά κι επειδή ξέρω ήδη ότι οι ολοένα πιο διαδικτυωμένοι πολίτες θα φτιάξουν αυτήν την καλύτερη Δημοκρατία. Ούτως ή άλλως.

Ο κ. Ανδρέας Τριανταφυλλίδης είναι συνιστολόγος στο staxiologio.gr/flow/


Ολοζώντανη η Εκκλησία του Δήμου

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Λένε οι δημοσκόποι πως σε μια δημοσκόπηση αυτό που αξίζει να προσεγγίσει κανείς είναι οι υπόγειες διεργασίες που συντελούνται στα μυαλά και τις ψυχές των ανθρώπων. Οι βουβές εκείνες απόψεις που ακόμα δεν έχουν φθάσει στο νου των πολιτών αλλά παραμένουν υποσυνείδητες τάσεις.

Οι απόψεις, που χωρίς να έχουν σχηματοποιηθεί με σαφήνεια, καθορίζουν εντούτοις (υποσυνείδητα) πολιτικές συμπεριφορές και διαμορφώνουν μελλοντικές πλειοψηφίες. Και είναι πράγματι αυτό σημαντικό, γιατί όποιος διαγνώσει αυτές τις υπόγειες διεργασίες, όποιος έχει πλήρη επίγνωση του τι γίνεται στο βάθος, αυτός βρίσκεται ένα βήμα μπροστά στην ανάλυση και μετέπειτα στη διατύπωση των πολιτικών εκείνων προτάσεων που θα «καβαλήσουν» το κύμα των βαθύτερων επιθυμιών των πολιτών.Προνομιακός χώρος εκδήλωσης αυτών των υπόγειων ρευμάτων είναι, ασφαλώς, το Διαδίκτυο. Το γιατί είναι σαφές σε όποιον «σερφάρει» στα πολιτικά και κοινωνικά sites και blogs που συναπαρτίζουν την ελληνική εκδοχή του νέου τρόπου επικοινωνίας στο πλανητικό χωριό.

Με γλώσσα απαλλαγμένη από τις αναστολές του καθωσπρεπισμού και οικειότητα που σου δίνει το σαλόνι του σπιτιού σου, ο Ελληνας πολίτης εκφράζει στο Διαδίκτυο αυτά που θα ήθελε αλλά δεν μπορεί να πει στη δημόσια ζωή του.

Η ανωνυμία βοηθάει στο να εκφράσει κανείς ακόμα πιο ελεύθερα αυτά που πραγματικά σκέφτεται. Η δημόσιος υπάλληλος θα σου πει τι γίνεται μέσα στο τάδε υπουργείο με διαύγεια και γλώσσα που τσακίζει κόκαλα. Τα θέματα διαφθοράς, καθώς και οι πραγματικές απόψεις για πρόσωπα και καταστάσεις περιγράφονται και αναλύονται με ωμότητα που συχνά σοκάρει. Εκεί θα δεις ανάγλυφα να περιγράφεται με σαφήνεια και λεπτομέρειες ο ρόλος του τάδε ΜΜΕ στη δείνα υπόθεση ή και να δίνονται πληροφορίες που δεν θα βρεις αλλού, ακόμα και για το ποιος πολιτικός πίνει καφέ με ποιον δημοσιογράφο και τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την πολιτική συγκυρία.

Ο πειρασμός να ελεγχθούν όλα αυτά είναι μεγάλος. Ποιος μπορεί να ελέγξει πραγματικά γιατί ένα site επιτίθεται στοχευμένα και με εσωτερική πληροφόρηση στον τάδε πολιτικό;

Και όμως, αυτή η στοχευμένη επίθεση μπορεί να διαδοθεί από στόμα σε στόμα και να παγιωθεί σαν άποψη και αυτό μπορεί να έχει συνέπειες για το συγκεκριμένο πολιτικό ή την πολιτική που αυτός εκφράζει. Ακόμα και έτσι, όμως, το Διαδίκτυο παραμένει ο κατεξοχήν τόπος σημερινής ελεύθερης έκφρασης.

Η παλιά Εκκλησία του Δήμου είναι ολοζώντανη και ακμαία και είναι εδώ… Ποιος πολιτικός θα μπορούσε να αγνοήσει ή να περιφρονήσει την Εκκλησία του Δήμου; Αυτοί οι πολιτικοί ή αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί που θα αγνοήσουν τα υπόγεια ρεύματα που εκφράζονται στο Διαδίκτυο και που διαμορφώνουν σήμερα τις αυριανές πλειοψηφίες, αυτοί οι πολιτικοί θα είναι οι χαμένοι του αύριο.

Και λέγοντας αύριο δεν εννοούμε την άλλη δεκαετία. Εννοούμε, ασφαλώς, ήδη τις επόμενες εκλογές…

O κ. Δημήτρης Γεωργίου είναι συγγραφέας του jimmy278.blogspot.com/


Η κοινότητα είναι η δύναμη

Του ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΥΤΡΑ

Ενα ιστολόγιο δεν επηρεάζει απαραίτητα τίποτα, εκτός από το χρόνο του δημιουργού του. Κάποια όμως ιστολόγια εμφανίζουν κοινωνική δυναμική και έτσι μπορούν να επηρεάσουν και την πολιτική. Η κοινωνική αυτή δυναμική δεν είναι όμως ποτέ περιουσία του ιστολογίου, αλλά της κοινότητας που περιστρέφεται γύρω από αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτό που ένα ιστολόγιο μπορεί να κάνει είναι να συγκεντρώσει, να ενισχύσει και να επιταχύνει τη διασπορά μιας ήδη υπάρχουσας κοινωνικής δυναμικής.

Ηδη από το 1920 οι κοινωνιολόγοι της σχολής του Σικάγου (πόλης-αφετηρίας για τον Ομπάμα) με τη θεωρία της κοινωνικής αποδιοργάνωσης περιέγραψαν τον κατατεμαχισμό των παλαιών κοινωνικών δομών και αξιών στα σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα, με επακόλουθο τη μείωση της κοινωνικής συνοχής. Δεν σκοπεύω εδώ να συμβάλω στο θρήνο των ρομαντικών για την απώλεια της μεγάλης οικογένειας ή της παλιάς γειτονιάς, αλλά μάλλον στον έπαινο των νέων κοινοτήτων που παράγονται χάρη στα κοινωνικά μέσα (social media), κοινοτήτων που κάποιοι βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ως εικονικές, ενώ το παράδειγμα της εκλογής του Ομπάμα -και όχι μόνο αυτό- μάς έδειξε ότι είναι με το παραπάνω πραγματικές.

Τα ιστολόγια, όπως όλα τα κοινωνικά μέσα, εκπληρώνουν μια ανθρώπινη ανάγκη: αυτήν της συμμετοχής σε ομογενή δίκτυα που συναπαρτίζουν, μεταξύ άλλων, την ταυτότητα του ατόμου και επηρεάζουν τη συμπεριφορά του. Εκεί ο σύγχρονος πολίτης έχει τη δυνατότητα να συναντηθεί διαδικτυακά με ανθρώπους που μοιράζονται τις ίδιες με αυτόν αξίες και προσδοκίες. Τότε, η κοινή τους δράση μπορεί να αποκτήσει χαρακτηριστικά συλλογικής νοημοσύνης, με υψηλό αντίκρισμα στο κοινωνικό πεδίο.

Φαίνεται ότι στις ΗΠΑ το παράδειγμα δούλεψε και νομίζω πως αυτό έγινε για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, γιατί πολλά ιστολόγια λειτούργησαν ως κτήμα της κοινότητας και όχι αυτού που τα έστησε. Και δεύτερον, γιατί τα ιστολόγια αυτά δεν εξέφρασαν φιλοδοξίες πολιτικής διαμεσολάβησης, αλλά ενδυνάμωσης της επικοινωνίας μεταξύ των πολιτών, καθώς -επαναλαμβάνω- η κρίσιμη λέξη πίσω από το ιστολόγιο είναι η λέξη «κοινότητα» και όχι η λέξη «πολιτική». Ετσι, τα ιστολόγια απέκτησαν κύρος στα μάτια των πολιτών και ήρθαν σε ορατή αντιδιαστολή με τα κλασικά ΜΜΕ, αποκαλύπτοντας αδυναμίες τους και συμπληρώνοντας κενά.

Στη χώρα μας δεν υπάρχουν τέτοια ιστολόγια. Η δε κοινωνιολογική προσέγγιση των σχολίων που κατατίθενται σε ιστολόγια με μεγάλη επισκεψιμότητα τύπου press-gr αποκαλύπτει ένα γιγαντιαίο λαϊκιστικό πέπλο, ορατό άλλωστε και εκτός Διαδικτύου. Η απαραίτητη ποιότητα ανθρώπων, ως μονάδων, ασφαλώς και υπάρχει. Οι κοινότητές τους όμως, προς το παρόν, απουσιάζουν. Ελπίζω όχι για πολύ.

Ο κ. Μιχάλης Κούτρας είναι συγγραφέας του Korinthos Blog.


Διαμορφωτές της πολιτικής ατζέντας

Της ΒΙΒΙΑΝ ΕΥΘΥΜΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η νίκη του Μπαράκ Ομπάμα μοιραία μας προκαλεί να διερευνήσουμε τις συνθήκες που οδήγησαν σε αυτή και, βέβαια, να ανιχνεύσουμε αναλογίες με την πολιτική κατάσταση στον τόπο μας. Ο Μπαράκ Ομπάμα ανδρώθηκε πολιτικά σ’ ένα περιβάλλον εντελώς διαφορετικό από το δικό μας.

H αμερικανική κοινωνία είναι ανοιχτή και βαθιά δημοκρατική και φαίνεται πως για τους πολίτες της η έννοια της συμμετοχής έχει ένα ουσιαστικό νόημα. Απόδειξη, η σχέση των Aμερικανών πολιτικών με το Διαδίκτυο γενικότερα και τα μπλογκ ειδικότερα.

Πολύ συχνά οι Ελληνες πολιτικοί που προσέρχονται στην εταιρία με την οποία συνεργάζομαι για την επικοινωνιακή διαχείριση της δημόσιας παρουσίας τους παραπονούνται ότι είναι αποκλεισμένοι από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και μας ζητούν να βρούμε τρόπους να διεισδύσουν σε αυτά.

Οταν τους προτείνουμε να αναπτύξουν τη διαδικτυακή τους παρουσία μέσω ενός μπλογκ, αρχικά μας κοιτούν με περίσκεψη. Δυστυχώς για τους περισσότερους Ελληνες πολιτικούς το blogging συνιστά μια sui generis δραστηριότητα, τη δυναμική της οποίας αδυνατούν να συλλάβουν.

Αντίθετα, τα κόμματα, σε κεντρικό επίπεδο, φαίνεται πως επενδύουν στην ανάπτυξη μιας συντονισμένης διαδικτυακής παρουσίας, προσλαμβάνοντας μάλιστα για το σκοπό αυτό γνωστούς μπλόγκερ. Τόσο ως άνθρωπος της επικοινωνίας όσο και ως μία από τους παλαιότερους Ελληνες μπλόγκερ φρονώ πως είναι θέμα χρόνου στην Ελλάδα των συγκεντρωτικών δομών, της πατερναλιστικής και αρκετά θρησκόληπτης νοοτροπίας τα blog ως μέσο να πρωταγωνιστήσουν στη διαμόρφωση της ατζέντας του πολιτικού διαλόγου.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως αυτόματα θα αποκτήσουμε μια καλύτερη πολιτική, απαλλαγμένη από τις γνωστές κακοδαιμονίες. Οχι. Σίγουρα όμως οι πολιτικές θέσεις θα διαχέονται από πολλούς και διαφορετικούς πομπούς εν πολλοίς ανεξέλεγκτους και, ως φιλελεύθερη που είμαι, θα μου επιτρέψετε να πιστεύω πως οτιδήποτε αποτρέπει τη συγκέντρωση εξουσίας σε έναν πόλο δεν μπορεί παρά να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών.

Είναι αλήθεια πως οι Ελληνες πολιτικοί που ζουν «στη χώρα των παράλληλων μονολόγων», που έλεγε και ο Σεφέρης, θα δυσκολευτούν να προσαρμοστούν σ’ ένα σύστημα παραγωγής πολιτικού διαλόγου που θα καθιστά εκείνους απόλυτα υπεύθυνους για τη διαχείριση της πολιτικής τους εικόνας και θα τους εκθέτει στην κριτική των πολιτών-σχολιαστών των μπλογκ η οποία αρκετές φορές είναι αδυσώπητη.

Κάποιοι θα ισχυριστούν πως το μέσο δεν προσφέρεται για όλους. Σε αυτή την άποψη θα απαντήσω με μια ρήση του μεγάλου Κικέρωνα που είναι και το μότο της ζωής μου: «Η τύχη χαμογελάει στους τολμηρούς». Είμαι σίγουρη πως ο Μπαράκ Ομπάμα θα συμφωνούσε μαζί του.

Η κυρία Βίβιαν Ευθυμιοπούλου είναι σύμβουλος επικοινωνίας (Stratego Communications) και συγγραφέας του μπλογκ Αθήναιου Βορβορυγμοί (www.greekgastronomer.com)


Επιμέλεια: Αναστασία Καψάλη

Ελεύθερος Τύπος