Το 1989, χρονιά έντονα πολιτικά φορτισμένη στην Ελλάδα, που από πολλούς αποκλήθηκε και ως το «βρόμικο ’89», φαίνεται ότι είναι στην πραγματικότητα το έτος που ξεκινούν όλα γύρω από την επένδυση για τουριστικούς λόγους στη Μονή Τοπλού, και όχι το 1991, όπως όλοι 
πίστευαν, με την ίδρυση στο Λονδίνο της «Loyalward» τον Ιανουάριο του έτους αυτού, με μοναδικό σκοπό την αξιοποίηση των 26 χιλιάδων στρεμμάτων του Τοπλού.
Η «Νέα Κρήτη» αποκαλύπτει σήμερα ότι αρχές του 1989 γίνονται οι πρώτες επαφές μεταξύ του ηγούμενου της Μονής κ. Φιλόθεου και δύο Άγγλων, του Peter Choulman (μετέπειτα ιδρυτή της Loyalward) και του Simon Berry, με θέμα τη διάθεση της μοναστηριακής περιουσίας σε επενδυτές για αξιοποίηση.
Το παραπάνω γεγονός - μέχρι σήμερα άγνωστο στο ευρύ κοινό - επιβεβαιώνει ο ίδιος ο ηγούμενος της Μονής (!) 15 χρόνια μετά, σε μια δίκη που όλως περιέργως επίσης έμεινε άγνωστη στην ουσία της, και αυτό αποτελεί μια ακόμη αποκάλυψη σήμερα, καθώς σε αυτή τη δίκη στις 28/04/2004 ο ηγούμενος εμφανίζεται και καταθέτει μάρτυρας υπέρ της Loyalward (στην οποία ήδη έχει παραχωρήσει για 80 χρόνια τα 26 χιλιάδες στρέμματα), κατά δύο Ελλήνων πολιτών (Λ. Ανεμογιάννης-Γ. Ξενικάκης), που διεκδικούσαν μεγάλη μεσιτική αμοιβή (!), ακριβώς για τα 26.000 στρέμματα της Μονής (!).
Σε αυτή τη δίκη λοιπόν, που έγινε τον Απρίλιο του 2004 στο Πρωτοδικείο Λασιθίου στη Νεάπολη, στην οποία ο ηγούμενος εμφανίζεται μάρτυρας επενδυτών σε αντιδικία με μεσίτες για έκταση της Μονής του, που έχει παραχωρηθεί για 80 χρόνια (!) στα πρακτικά της, ο ηγούμενος μεταξύ άλλων καταθέτει: «... Επληροφορήθηκε φαίνεται... ότι το Μοναστήρι ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει την περιουσία και ήρθανε μαζί. Πρέπει να ήρθανε το 1989, νομίζω, μαζί με κάποιον κ. Σάιμον Μπέρι, Εγγλέζο... και ρωτούσανε αν ενδιαφερόμεθα να αξιοποιήσουμε την περιουσία. Τους είπαμε ότι έχομε μια τέτοια σκέψη...».
Σημειώνεται ότι όλα αυτά συμβαίνουν και ενώ η εδαφική έκταση στο Κάβο Σίδερο είναι αντικείμενο δικαστικής διεκδίκησης από το 1985 με το Ελληνικό Δημόσιο.
ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΜΕ... ΚΑΠΑΡΟ
Από τα πρακτικά αυτής της δίκης, 15 χρόνια μετά την πρώτη επαφή για το Τοπλού, αποκαλύπτουμε σήμερα κάτι ακόμη πιο συγκλονιστικό, που αποδεικνύει ότι εξαρχής το παιχνίδι ήταν με "σημαδεμένη τράπουλα"...
Σε έγγραφο που κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο Νεάπολης στη δίκη για τα μεσιτικά, στις 28/4/2004, από τη Loyalward, που επρόκειτο για σχέδιο συμβιβαστικής συμφωνίας με τους δύο Έλληνες μεσίτες αντιδίκους, μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Πριν ή κατά τη διάρκεια του έτους 1990 η εταιρεία Outside Design Company Limited, που ανήκει στον Σάιμον Μπέρι, απέκτησε από το Μοναστήρι Τοπλού ένα "δικαίωμα" πρώτης υποβολής χωροταξικής μελέτης για την ανάπτυξη στην περιοχή Κάβο Σίδερο. Αυτό το "δικαίωμα" μεταβιβάστηκε έγκυρα στον Σάιμον Μπέρι, έναντι εύλογου ανταλλάγματος...»!
Σύμφωνα με πληροφορίες, το αντάλλαγμα αυτό από την πλευρά των Άγγλων δηλώνεται ότι ανερχόταν σε δεκάδες εκατομμύρια δραχμές την εποχή εκείνη και είναι άγνωστο πού κατέληξε, καθώς μιλάμε για μια περίοδο που ούτε η εταιρεία Loyalward δεν υπήρχε, ούτε η Μονή είχε συστήσει καν ίδρυμα για αξιοποίηση της περιουσίας της. Κοινώς, πριν καν υπάρξει οποιαδήποτε σοβαρή ενέργεια, η έκταση "καπαρώνεται" ότι θα δοθεί ως δικαίωμα πρώτου λόγου σε αυτόν που έχει το χαρτί "option" από τη Μονή Τοπλού για την αξιοποίηση της περιουσίας της!
Πράγματι τον Ιανουάριο του 1991 ο Peter Choulman ιδρύει τη Loyalward με κεφάλαιο μόλις 1.000 λίρες Αγγλίας (!), με μόνο σκοπό την αξιοποίηση της περιουσίας της Μονής. Αυτόματα η εταιρεία εξαγοράζει από τον Σάιμον Μπέρι το "δικαίωμα προτίμησης" που είχε αγοράσει από τη Μονή, με αντάλλαγμα το 15% των μετοχών της ελληνικής εταιρείας που θα συσταθεί για να διαχειριστεί το έργο.
Έτσι, όμως, τώρα, με τις σημερινές αποκαλύψεις της "Ν.Κ." για το "καπάρο", εξηγείται γιατί το Δεκέμβριο του 1992 το Ίδρυμα ("Παναγία η Ακρωτηριανή"), στο οποίο η Μονή έχει μεταβιβάσει την έκταση προς αξιοποίηση, χωρίς καμία εποπτεία από τα συναρμόδια υπουργεία Πολιτισμού, Παιδείας, Γεωργίας και Οικονομικών, με συνοπτικές διαδικασίες προτιμά μια άγνωστη αγγλική εταιρεία, αποκλείοντας ελληνικούς κατασκευαστικούς κολοσσούς και τη θυγατρική της αυστριακής Εθνικής Τράπεζας από το διαγωνισμό διεκδίκησης της επένδυσης μέσω προσφορών.
Το "καπάρο" εκατομμυρίων δραχμών δύο χρόνια πριν έχει δεσμεύσει ήδη τις επιλογές στο "δικαίωμα πρώτης υποβολής" των Άγγλων.
ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Όπως γνωρίζουμε και από προηγούμενα δημοσιεύματα, από το 1985 το Ελληνικό Δημόσιο βρίσκεται σε διαμάχη με τη Μονή Τοπλού για την εδαφική έκταση στο Κάβο Σίδερο, με επίκεντρο τα 10.000 στρέμματα. Όπως αποκαλύψαμε, ενώ η δικαστική διαμάχη κράτησε μέχρι το Νοέμβριο του 1999, εντούτοις σε όλα αυτά τα χρόνια και με πολιτικό «πράσινο φως» η Μονή συμπεριφέρεται, πριν καν τελεσιδικήσει η υπόθεση, ως κύριος και των 26.000 στρεμμάτων και συνάπτει συμφωνίες, συμβάσεις, κυριότητες και παραχωρήσεις χωρίς να περιμένει καν τις δικαστικές αποφάσεις. Για την ακρίβεια, διάφοροι πολιτικοί παράγοντες την έχουν διαβεβαιώσει ότι, ακόμη και αν το Ελληνικό Δημόσιο κερδίσει τα 10.000 στρέμματα, θα τις τα εκποιήσουν.
Το Εφετείο Κρήτης
Τον Ιανουάριο του 1997, η αντιδικία Ελληνικού Δημοσίου με τη Μονή Τοπλού φτάνει στο Εφετείο Κρήτης, όπου τη Μονή εκπροσωπεί ο Οργανισμός Διοικήσεως Μοναστηριακής Περιουσίας Νομού Λασιθίου.
Το Εφετείο Κρήτης με την απόφαση 23/97 αναγνωρίζει ότι 10.000 στρέμματα της επίδικης έκτασης ανήκουν στο Δημόσιο. Ταυτόχρονα, με άλλη απόφασή του, την 22/97, το Εφετείο υποχρεώνει τότε τη Μονή να επιστρέψει στο κράτος 128 εκατομμύρια δρχ., που είχε εισπράξει ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση της έκτασης που τώρα αναγνωρίζεται ως δημόσια. Η Μονή ασκεί αναιρέσεις και κατά των δύο αποφάσεων στον Άρειο Πάγο.
Νέα Κρήτη
πίστευαν, με την ίδρυση στο Λονδίνο της «Loyalward» τον Ιανουάριο του έτους αυτού, με μοναδικό σκοπό την αξιοποίηση των 26 χιλιάδων στρεμμάτων του Τοπλού.Η «Νέα Κρήτη» αποκαλύπτει σήμερα ότι αρχές του 1989 γίνονται οι πρώτες επαφές μεταξύ του ηγούμενου της Μονής κ. Φιλόθεου και δύο Άγγλων, του Peter Choulman (μετέπειτα ιδρυτή της Loyalward) και του Simon Berry, με θέμα τη διάθεση της μοναστηριακής περιουσίας σε επενδυτές για αξιοποίηση.
Το παραπάνω γεγονός - μέχρι σήμερα άγνωστο στο ευρύ κοινό - επιβεβαιώνει ο ίδιος ο ηγούμενος της Μονής (!) 15 χρόνια μετά, σε μια δίκη που όλως περιέργως επίσης έμεινε άγνωστη στην ουσία της, και αυτό αποτελεί μια ακόμη αποκάλυψη σήμερα, καθώς σε αυτή τη δίκη στις 28/04/2004 ο ηγούμενος εμφανίζεται και καταθέτει μάρτυρας υπέρ της Loyalward (στην οποία ήδη έχει παραχωρήσει για 80 χρόνια τα 26 χιλιάδες στρέμματα), κατά δύο Ελλήνων πολιτών (Λ. Ανεμογιάννης-Γ. Ξενικάκης), που διεκδικούσαν μεγάλη μεσιτική αμοιβή (!), ακριβώς για τα 26.000 στρέμματα της Μονής (!).
Σε αυτή τη δίκη λοιπόν, που έγινε τον Απρίλιο του 2004 στο Πρωτοδικείο Λασιθίου στη Νεάπολη, στην οποία ο ηγούμενος εμφανίζεται μάρτυρας επενδυτών σε αντιδικία με μεσίτες για έκταση της Μονής του, που έχει παραχωρηθεί για 80 χρόνια (!) στα πρακτικά της, ο ηγούμενος μεταξύ άλλων καταθέτει: «... Επληροφορήθηκε φαίνεται... ότι το Μοναστήρι ενδιαφέρεται να αξιοποιήσει την περιουσία και ήρθανε μαζί. Πρέπει να ήρθανε το 1989, νομίζω, μαζί με κάποιον κ. Σάιμον Μπέρι, Εγγλέζο... και ρωτούσανε αν ενδιαφερόμεθα να αξιοποιήσουμε την περιουσία. Τους είπαμε ότι έχομε μια τέτοια σκέψη...».
Σημειώνεται ότι όλα αυτά συμβαίνουν και ενώ η εδαφική έκταση στο Κάβο Σίδερο είναι αντικείμενο δικαστικής διεκδίκησης από το 1985 με το Ελληνικό Δημόσιο.
ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΜΕ... ΚΑΠΑΡΟ
Από τα πρακτικά αυτής της δίκης, 15 χρόνια μετά την πρώτη επαφή για το Τοπλού, αποκαλύπτουμε σήμερα κάτι ακόμη πιο συγκλονιστικό, που αποδεικνύει ότι εξαρχής το παιχνίδι ήταν με "σημαδεμένη τράπουλα"...
Σε έγγραφο που κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο Νεάπολης στη δίκη για τα μεσιτικά, στις 28/4/2004, από τη Loyalward, που επρόκειτο για σχέδιο συμβιβαστικής συμφωνίας με τους δύο Έλληνες μεσίτες αντιδίκους, μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Πριν ή κατά τη διάρκεια του έτους 1990 η εταιρεία Outside Design Company Limited, που ανήκει στον Σάιμον Μπέρι, απέκτησε από το Μοναστήρι Τοπλού ένα "δικαίωμα" πρώτης υποβολής χωροταξικής μελέτης για την ανάπτυξη στην περιοχή Κάβο Σίδερο. Αυτό το "δικαίωμα" μεταβιβάστηκε έγκυρα στον Σάιμον Μπέρι, έναντι εύλογου ανταλλάγματος...»!
Σύμφωνα με πληροφορίες, το αντάλλαγμα αυτό από την πλευρά των Άγγλων δηλώνεται ότι ανερχόταν σε δεκάδες εκατομμύρια δραχμές την εποχή εκείνη και είναι άγνωστο πού κατέληξε, καθώς μιλάμε για μια περίοδο που ούτε η εταιρεία Loyalward δεν υπήρχε, ούτε η Μονή είχε συστήσει καν ίδρυμα για αξιοποίηση της περιουσίας της. Κοινώς, πριν καν υπάρξει οποιαδήποτε σοβαρή ενέργεια, η έκταση "καπαρώνεται" ότι θα δοθεί ως δικαίωμα πρώτου λόγου σε αυτόν που έχει το χαρτί "option" από τη Μονή Τοπλού για την αξιοποίηση της περιουσίας της!
Πράγματι τον Ιανουάριο του 1991 ο Peter Choulman ιδρύει τη Loyalward με κεφάλαιο μόλις 1.000 λίρες Αγγλίας (!), με μόνο σκοπό την αξιοποίηση της περιουσίας της Μονής. Αυτόματα η εταιρεία εξαγοράζει από τον Σάιμον Μπέρι το "δικαίωμα προτίμησης" που είχε αγοράσει από τη Μονή, με αντάλλαγμα το 15% των μετοχών της ελληνικής εταιρείας που θα συσταθεί για να διαχειριστεί το έργο.
Έτσι, όμως, τώρα, με τις σημερινές αποκαλύψεις της "Ν.Κ." για το "καπάρο", εξηγείται γιατί το Δεκέμβριο του 1992 το Ίδρυμα ("Παναγία η Ακρωτηριανή"), στο οποίο η Μονή έχει μεταβιβάσει την έκταση προς αξιοποίηση, χωρίς καμία εποπτεία από τα συναρμόδια υπουργεία Πολιτισμού, Παιδείας, Γεωργίας και Οικονομικών, με συνοπτικές διαδικασίες προτιμά μια άγνωστη αγγλική εταιρεία, αποκλείοντας ελληνικούς κατασκευαστικούς κολοσσούς και τη θυγατρική της αυστριακής Εθνικής Τράπεζας από το διαγωνισμό διεκδίκησης της επένδυσης μέσω προσφορών.
Το "καπάρο" εκατομμυρίων δραχμών δύο χρόνια πριν έχει δεσμεύσει ήδη τις επιλογές στο "δικαίωμα πρώτης υποβολής" των Άγγλων.
ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Όπως γνωρίζουμε και από προηγούμενα δημοσιεύματα, από το 1985 το Ελληνικό Δημόσιο βρίσκεται σε διαμάχη με τη Μονή Τοπλού για την εδαφική έκταση στο Κάβο Σίδερο, με επίκεντρο τα 10.000 στρέμματα. Όπως αποκαλύψαμε, ενώ η δικαστική διαμάχη κράτησε μέχρι το Νοέμβριο του 1999, εντούτοις σε όλα αυτά τα χρόνια και με πολιτικό «πράσινο φως» η Μονή συμπεριφέρεται, πριν καν τελεσιδικήσει η υπόθεση, ως κύριος και των 26.000 στρεμμάτων και συνάπτει συμφωνίες, συμβάσεις, κυριότητες και παραχωρήσεις χωρίς να περιμένει καν τις δικαστικές αποφάσεις. Για την ακρίβεια, διάφοροι πολιτικοί παράγοντες την έχουν διαβεβαιώσει ότι, ακόμη και αν το Ελληνικό Δημόσιο κερδίσει τα 10.000 στρέμματα, θα τις τα εκποιήσουν.
Το Εφετείο Κρήτης
Τον Ιανουάριο του 1997, η αντιδικία Ελληνικού Δημοσίου με τη Μονή Τοπλού φτάνει στο Εφετείο Κρήτης, όπου τη Μονή εκπροσωπεί ο Οργανισμός Διοικήσεως Μοναστηριακής Περιουσίας Νομού Λασιθίου.
Το Εφετείο Κρήτης με την απόφαση 23/97 αναγνωρίζει ότι 10.000 στρέμματα της επίδικης έκτασης ανήκουν στο Δημόσιο. Ταυτόχρονα, με άλλη απόφασή του, την 22/97, το Εφετείο υποχρεώνει τότε τη Μονή να επιστρέψει στο κράτος 128 εκατομμύρια δρχ., που είχε εισπράξει ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση της έκτασης που τώρα αναγνωρίζεται ως δημόσια. Η Μονή ασκεί αναιρέσεις και κατά των δύο αποφάσεων στον Άρειο Πάγο.
Νέα Κρήτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου