Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Press-gr:δικαίωμα στην ανωνυμία ή αυτονομημένος παρακρατικός μηχανισμός;

Έχουν το δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται bloggers, ανώνυμοι δημοσιογράφοι (posters και σχολιαστές) που εκτελούν υπαλληλικά καθήκοντα; Μήπως υπάρχει σύγχυση στον ορισμό του blogger;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ανωνυμία παρέχει μεγαλύτερη ελευθερία στον συγγραφέα μέσω της οποίας αποκτά την ευχαρίστηση να δοκιμάσει νέα υφολογικά και εννοιολογικά μονοπάτια. Πάρα πολλοί συγγραφείς έχουν γευτεί τη χαρά της ανώνυμης συγγραφής με ψευδώνυμο. Ψευδώνυμα όμως χρησιμοποιούν και οι κατάσκοποι αλλά και οι πράκτορες όταν αποκαλυφθούν παύουν να υπηρετούν μυστικές οργανώσεις. Επίσης, όλοι σχεδόν έχουμε ένα παρατσούκλι αποτέλεσμα συνήθως κάποιας παιδικής εμμονής. Στην μπλογκόσφαιρα η ανωνυμία προστατεύει τον πολίτη-blogger από τυχόν ψηφιακό φακέλωμα, καλύπτει τα προσωπικά ψηφιακά δεδομένα, προστατεύει το ιδιωτικό απόρρητο και κατοχυρώνει την ελευθερία του λόγου, ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΩΝ πάντα πολιτών. Τι γίνεται όμως όταν δήθεν μπλόγκερς, οχυρώνονται στο δικαίωμα της ανωνυμίας και κατασκευάζουν ιστότοπο όπου τελικά επιδίδονται σε ψηφιακό φακέλωμα και εξυπηρετούν σκληρά οικονομικά κέντρα που ανταγωνίζονται κοινωνικά συμφέροντα. Αυτοί οι δήθεν μπλόγκερς εμπορευματοποιούν και αμαυρώνουν την «εκκλησία» του δήμου των ελεύθερων bloggers-πολιτών.
Οι περισσότεροι από μας επισκεφτήκαμε πολλές φορές το press-gr, πολλοί δε εξ’ ημών, θεωρώντας ότι κάτι δεν πάει καλά με τον συγκεκριμένο χώρο και κάτι βρωμούσε όταν άνοιγε η σελίδα. Μέσω αυτού δέχονταν σκληρές επιθέσεις τις περισσότερες φορές αστήρικτες, διάφορα πρόσωπα της επικαιρότητας, συχνά με έναν απαράδεκτα χυδαίο τρόπο. Η δουλειά γινόταν κυρίως μέσω των σχολίων. Μερικοί σχολιαστές είχαν παρουσία οχταώρου. Παρακαλώ ρίξτε μια ματιά στην παρουσία συγκεκριμένων μονίμων σχολιαστών. Μερικές φορές αναγγέλλονταν θριαμβευτικά η παράδοση της σκυτάλης στον επόμενο μονιμά σχολιαστή. Κατέφθανε το φρ΄σκο σπαρταριστό συκοφαντικό υλικό. «Αποκάλυπταν» και «κατήγγειλαν» πολιτικούς και πολίτες με σταθερή φρασεολογία που σημαίνει ότι τα ίδια πρόσωπα αναλάμβαναν να υποστηρίξουν και ενισχύσουν, σε καθημερινή βάση, τις συκοφαντίες και τις ύβρεις που είχαν όπως αποδεικνύεται σκοτεινή προέλευση και όχι πίστη στην ελευθερία του λόγου.
Τα «καταγγελτικά» posts εμφανίζονταν μεταξύ διαφόρων αναδημοσιεύσεων άρθρων που προέρχονταν από e-mails απλών bloggers(που επιζητούσαν αναγνώστες και επισκεψιμότητα) με κοινωνικό περιεχόμενο και έντονη κριτική προσωπική άποψη. Αυτή ήταν η βιτρίνα για να αναδεικνύεται το press ως «δημοσιογραφία των πολιτών»(ω τι φαρισαϊσμός!). Συχνά σε σχόλια εμφανίζονταν ερωτήματα επισκεπτών για τον ρόλο συγκεκριμένων ανώνυμων σχολιαστών και των συγγραφέων «αποκαλυπτικών» posts. Ποιος τους έδινε τέτοιες πληροφορίες και ποιους εξυπηρετούσαν. Στόχος των «καταγγελιών» ήταν μεγάλο τμήμα των μελών της κυβέρνησης αλλά και τμήμα του Παπανδρεϊκού κύκλου μέσα στο Πασόκ. Σε σχόλιο κάποια στιγμή απάντησαν μόνιμοι σχολιαστές ότι επιδιώκουν την συνεργασία μιας μεγάλης Αριστεράς, κυρίως Πασόκ και ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν τώρα να με πείσουν ότι όλη τους η προσπάθεια ήταν αποτέλεσμα αγνής και δημοκρατικής διάθεσης. Δεν τους πιστεύω. 150 μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση δεν συμβαδίζουν με το δικαίωμα στην ανωνυμία, την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία, ό,τι και να λένε. Το όλο σύστημα μυρίζει σαν παρακρατικός μηχανισμός που εξυπηρετούσε πράσινες διαπλοκές και αυτονομημένα κέντρα παραεξουσίας που δεν θέλουν να χάσουν το παιχνίδι όταν θα έρθει η ώρα του επενδυτή Πασόκ.
Πως είναι δυνατόν να μετατρέπονται μπροστά στο πληκτρολόγιό τους, μαχητές της αλήθειας και της δικαιοσύνης, υπηρέτες τεράστιων οικονομικών συμφερόντων; Φαίνεται ότι ο Παπανδρέου προσπάθησε να ελέγξει ή απομάκρυνε εκπροσώπους συγκεκριμένων κέντρων από τους πρωτοκλασάτους μηχανισμούς του κόμματος, οπότε και τα παρα-εξουσιαστκά μαγαζάκια του Πασόκ προσπάθησαν να βγάλουν, αυτονομημένα, τη γλώσσα τους έξω. Παρατηρούσαμε όλοι μια σπουδή από πλευράς βουλευτών Πασόκ να κάμουν χρήση αναρτήσεων του press αλλά και να διαψεύσουν συκοφαντικές δημοσιεύσεις που τους αφορούσαν, προσδίδοντας έτσι κύρος στις ανώνυμες καταγγελίες. Παρατηρούμε επίσης ότι η διαμάχη εξελίχθηκε σε σκληρή κόντρα μεταξύ φιλοπασοκικών μέσων. Μεγαλύτερη επίθεση δέχθηκε το press από το ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ παρά από δεξιές εφημερίδες. Η αντίδραση δε, του Γ. Παπανδρέου, φανερού και ειλικρινούς υποστηρικτή του κινήματος των bloggers, ήταν θα έλεγα χλιαρή ,αφού ως ειδήμων επί του θέματος θα μπορούσε να βάλει γκολ στο τέρμα του Καραμανλή, αλλά μάλλον βλέπει τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από τα δήθεν αποκαλυπτικά blogs και δεν θέλει να χάσει το χρόνο του. Οι ισχυρισμοί περί ελευθερίας του λόγου από πλευράς διαχειριστών press και αντίστασης στην εξουσία (μέσω συκοφαντικών και ψευδών δημοσιεύεσεων) είναι αστεία επιχειρήματα. Οι πολίτες-bloggers δεν έχουν καμία σχέση με μηχανισμούς γιατί έχουν ως κίνητρο την ελευθερία και όχι οικονομικά και επαγγελματικά ανταλλάγματα.

3 σχόλια:

john anast είπε...

Καλώς τον, κι είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε...

Αρκαλοχωρίτισσα είπε...

Ασχετο:θάθελα τη γνώμη σας για το θέμα μας.Πιστεύω ότι είστε ενήμερος...
Ευχαριστώ

Αρκαλοχωρίτισσα είπε...

Αν δεν σας κάνει κόπο περάστε από το blog μου ...